مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1388 | دوره:20 | شماره:4 |تعداد مقالات:18

پیش زمینه و هدف: تنفس دهانی در طی ورزش می تواند در بروز آسم ناشی از ورزش موثر باشد. هدف ما از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین زمان شروع عادتی و اجباری تنفس بینی دهانی با حجم جاری و میزان تنفس در طی ورزش در بالغین غیر ورزشکار و غیر سیگاری بود.مواد و روش کار: برای این بررسی 20 داوطلب (10 نفر مذکر و 10 نفر مونث) انتخاب شدند. پس از اندازه گیری حجم جاری و فرکانس تنفس به وسیله بادی پلتیسموگراف دو پروتکل به اجرا درآمد. در این پروتکل ها زمان تبدیل عادتی و اجباری تنفس در طی ورزش بر روی دوچرخه ارگومتر تعیین شد. همچنین سرعت تهویه و بار کاری در زمان های تبدیل تنفس اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج ما نشان داد که زمان تبدیل عادتی کوتاه تر از زمان تبدیل اجباری بوده و هر دو زمان تبدیل در افراد مونث کوتاه تر بود. همبستگی معنی داری بین حجم جاری و زمان تبدیل اجباری در افراد مذکر تعیین گردید.بحث و نتیجه گیری: یافته های ما پیشنهاد می کند که افزایش میزان تهویه یکی از تعیین کننده های موثر در زمان تبدیل اجباری تنفس بوده و در این تعیین نقش افزایش حجم جاری به ویژه در افراد مونث مهم تر است. همچنین اگر چه میزان تهویه در افراد مذکر بیش از افراد مونث است ولی شیب منحنی اختلاف تهویه به زمان تبدیل در افراد مونث تندتر می باشد. نتیجه این که ارسال ایمپالس های تهویه ای از مرکز تنفسی در افراد مونث در مقایسه با افراد مذکر از شتاب بیشتری برخوردار است.

پیش زمینه و هدف: مطالعه حاضر جهت مقایسه تاثیر و عوارض فتوتراپی یک سطحی و دو سطحی انجام شد.مواد و روش کار: این مطالعه روی 80 نوزاد انجام شد. گروه یک و دو به ترتیب تحت فتوتراپی یک سطحی و دو سطحی قرار گرفتند. در زمان های صفر، 12، 24 و زمان ترخیص بیلی روبین اندازه گیری و ترومبوسیتوپنی، هیپوکلسمی، اسهال و بثورات پوستی ارزیابی شدند.یافته ها: میانگین بیلی روبین توتال در گروه یک سطحی و دو سطحی 12 ساعت پس از درمان به ترتیب 15.00±1.38 و 16.75±2.34 mg/dl بود، در هر دو گروه کاهش معنی داری در میزان بیلی روبین وجود داشت، این میزان بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت. میانگین بیلی روبین 24 ساعت پس از درمان در گروه یک سطحی 12.15±1.70 و در گروه دو سطحی 12.81±2.83 mg/dl بود، در هر دو گروه نسبت به 12 ساعت اول تفاوت معنی دار بود، این میزان بین دو گروه دارای تفاوت معنی داری بود. میزان کاهش بیلی روبین توتال در دو گروه در زمان ترخیص تفاوت معنی داری نداشت. راش پوستی در گروه دو سطحی شایع تر بود (p<0.05). بین سایر عوارض فتوتراپی بین دو گروه ارتباطی یافت نشد. از نظر مدت زمان بستری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.بحث و نتیجه گیری: فتوتراپی دو سطحی تاثیر بیشتری در کاهش بیلی روبین 12 و 24 پس از فتوتراپی داشت اما تفاوت قابل ملاحظه ای در کاهش بیلی روبین توتال در زمان ترخیص، طول مدت بستری و عوارض بین دو گروه وجود نداشت.

پیش زمینه و هدف: اهداف اصلی سلامت کودک برای قرن حاضر به طور خاص بر روی اصلاح میزان کوتاه قدی متمرکز شده است و یکی از اهداف اصلی WHO که در بهداشت برای همه در قرن 21 تعیین شده، کاهش درصد کوتاه قدی در کودکان زیر 5 سال به کمتر از 20 درصد تا سال 2020 می باشد. این مطالعه با هدف بررسی کوتاهی قد در کودکان زیر 5 سال در مرکز اسدآبادی تبریز انجام پذیرفت.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی کلیه کودکان زیر 5 سال که جهت مراقبت های بهداشتی به مرکز بهداشتی درمانی اسدآبادی تبریز مراجعه می نمایند، انجام گرفت. برای بررسی معیارهای رشدی از منحنی های رشد NCHS استفاده شد. از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کای ا سکویر، رگرسیون خطی و ضریب همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: 1600 کودک با میانگین سنی 21 ماه، شامل 50.1 درصد پسر و 49.9 درصد دختر در مدت 8 ماه بررسی شدند. رابطه معنی داری بین قد والدین با قد کودکان وجود داشت و سابقه فامیلی مثبت به عنوان یک ریسک فاکتور در کوتاهی قد مطرح می باشد. همچنین رابطه بین قد بر سن بدو تولد بر اساس معیار Z-Score با سن زایمان معنی دار بود (P=0.000).بحث و نتیجه گیری: رابطه معنی داری بین قد والدین با قد کودکان وجود داشت و سابقه فامیلی مثبت به عنوان یک ریسک فاکتور در کوتاهی قد مطرح می باشد.

پیش زمینه و هدف: اختلال عملکرد مزمن کلیه پیوندی از شایع ترین علل از دست رفتن کلیه پیوندی است. در این مقاله زمان انتظار و بقا پیوند با حذف موارد فوت در بیماران با اختلال عملکرد مزمن کلیه مطالعه گردید. همچنین ارتباط بین عملکرد کوتاه مدت و طولانی مدت آن مطالعه شد.مواد و روش کار: در یک مطالعه تک مرکزی گذشته نگر، 214 بیمار با اختلال عملکرد مزمن کلیه پیوندی که طی سال های 1376 تا 1384 به درمانگاه فوق تخصصی نفرولوژی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ارومیه جهت پیگیری و مراقبت های بعد از پیوند مراجعه کردند، بررسی شد. عملکرد کلیه با استفاده از شاخص GFR ارزیابی شد و در هر ویزیت، بر مبنای راهنمای بالینی NKF و KDOQI طبقه بندی گردید. داده ها با روش کاپلان مایر تحلیل بقا و آزمون لگاریتم رتبه ای آنالیز شدند.یافته ها: میزان خام از دست رفتن کلیه پیوندی با حذف موارد فوت 26.6 درصد طی متوسط زمانی انتظار 81.7 ماه است. بیمارانی که در زمان شروع فرآیند کاهشی در مرحله 3 از GFR قرار دارند به طور معنی داری، سریع تر از رتبه های 1 و 2 کلیه پیوندی را از دست می دهند.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد وضعیت بیمار طی سال اول بعد از پیوند یکی از عوامل مهم و تعیین کننده برای رد کلیه پیوندی با حذف موارد فوت می باشد. اقدامات درمانی در جهت جلوگیری از تخریب عملکرد در یکسال اول باعث بقا طولانی مدت پیوند می گردد.

پیش زمینه و هدف: با رجوع به مطالعات گذشته بر روی فعالیت ضدباکتری و ضدانگلی گیاه اسپند که در موارد سنتی و جدید مورد استفاده قرار گرفته است، ضرورت مطالعه جامع بر روی اثر ضدقارچی آن ایجاب می گردد. هدف این مطالعه تعیین حداقل میزان مهارکنندگی رشد عصاره الکلی گیاه اسپند بر روی مخمرهای جنس کاندیدا و کپک های آسپرژیلوس بیماریزا در شرایط آزمایشگاهی می باشد.مواد و روش کار: نمونه های مطالعه شامل گونه های کاندیدا و آسپرژیلوس جداسازی شده از نمونه های بالینی بودند. مقادیر حداقل غلظت مهارکننده در مقایسه با استاندارد مک فارلند رقیق شده 0.5 تعیین شد. برای تعیین حداقل غلظت کشنده عصاره حجم کوچکی از لوله های عصاره مجاور شده تست قبلی بر روی محیط های کشت جامد سابورود گلوکز آگار 4 درصد تلقیح شد. مقدار حداقل غلظت کشنده عصاره با مشاهده اولین محیط کشت بدون رشد قارچ تعیین گردید.یافته ها: مهارکننده گی عصاره بر روی گونه های کاندیدا تشخیص داده شد. بر اساس یافته های ما بیشترین اثر مهارکنندگی رشد بر روی گونه های کاندیدا تروپیکالیس و کاندیدا گلابراتا و کمترین آن بر گونه کاندیدا آلبیکانس تعیین شد. در همین راستا بالاترین اثر کشنده عصاره بر روی کاندیدا گلابراتا و بر کاندیدا آلبیکانس مشاهده گردید. ما نتوانستیم یک اثر مهارکننده و یا کشنده قابل ردیابی بر روی گونه های آسپرژیلوس را تعیین کنیم.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های ما عصاره الکلی دانه های اسپند فعالیت مهارکننده و کشنده قابل اندازه گیری بر روی مخمرهای کاندیدا نشان می دهد.

پیش زمینه و هدف: بیماری فیبروز سیستیک Cystic Fibrosis (CF) شایع ترین بیماری کشنده ژنتیکی است. مرگ در اثر سوء تغذیه با اختلالات الکترولیتی همراه در این بیماران رخ می دهد. ارزیابی وضعیت تغذیه، غربالگری کودکان مبتلا به بیماری CF و پیگیری مرتب رشد برای پیشگیری از سوء تغذیه و افزایش امید به زندگی از مسائل مهم در این بیماران به شمار می رود. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی رشد و وضعیت تغذیه ای کودکان مبتلا به اختلال CF می باشد.مواد و روش کار: 34 کودک مبتلا به بیماری CF در محدوده سنی 3 ماه تا 11 سال که در مرکز پزشکی - درمانی کودکان تبریز در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی با استفاده از اندازه گیری های تن سنجی وزن - قد، محیط ماهیچه وسط بازو و وضعیت تغذیه ای آنها با استفاده از پرسشنامه های بسامد خوراک (FFQ) Food Frequency Questionnaire مورد مطالعه قرار گرفته و با 34 کودک سالم هم سان از نظر سنی و جنسی مقایسه شدند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن کودکان 71.38±61.85 ماه بود. مقایسه وضعیت رشد کودکان بیمار و سالم اختلاف آماری معنی داری از نظر شاخص وزن به قد (P=0.04)، وزن به سن (P=0.000) نشان داد. ولی در سایر وضعیت های رشد اختلاف معنی داری ملاحظه نشد. و از نظر مصرف مکمل ها، 85.3 درصد مکمل های غذایی و 70.6 درصد کودکان مکمل های آنزیمی مصرف می کردند علاوه بر این مقایسه الگوهای غذایی کودکان بیمار با سالم تنها اختلاف معنی داری از نظر مصرف ماکارونی، بستنی، تخم مرغ، جگر نشان داد ولی از نظر مصرف سایر اقلام غذایی اختلاف ها معنی دار نبود. ضمنا با والدین 47.1 درصد کودکان بیمار در مورد تغذیه مشاوره صورت گرفته بود.بحث و نتیجه گیری: سوء تغذیه و ناتوانی در رشد یکی از مسائل مهم کودکان CF می باشد. درمان های پزشکی مناسب و استاندارد برای این کودکان از طریق مداخلات تغذیه ای و مشاوره تغذیه می تواند بهبودی نسبی در رشد و پیشگیری از عوارض را در این کودکان ایجاد نماید.

پیش زمینه و هدف: تعداد زیادی از مبتلایان به صرع در کشورهای جهان سوم به دلیل فقدان آگاهی و آموزش صحیح دچار حوادث ناگوار می گردند که در صورت دریافت مراقبت کافی می توانند مانند سایر افراد جامعه زندگی کنند و فعالیت های روزمره زندگی خود را از سر گرفته و کمتر دچار عوارض جسمی و روانی ناشی از این بیماری قرار گیرند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر آگاهی و عملکرد بیماران صرعی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه های علوم پزشکی تهران در سال 1387 بود.مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی روی 120 بیمار که به طور تصادفی به دو گروه 60 نفری تقسیم شده بودند، انجام گردید. در مرحله اول اطلاعات مربوط به خصوصیات دموگرافیک، میزان آگاهی و نحوه عملکرد واحدهای مورد پژوهش دو گروه توسط پرسشنامه جمع آوری شد. سپس به گروه مورد، آموزش خودمراقبتی داده شد. مرحله دوم پژوهش که یک ماه پس از آخرین جلسه آموزش انجام شد، طی آن بیماران با همان فرم های اولیه ارزیابی شدند. گروه شاهد نیز یک ماه بعد دوباره توسط همان فرم های اولیه ارزیابی شدند.یافته ها: آزمون تی زوج نشان می دهد که بین نمرات آگاهی و عملکرد قبل و بعد از آموزش در گروه مورد اختلاف معنی دار وجود دارد (p<0.001) (افزایش حدود 76 درصد). اما در گروه شاهد اختلاف معنی داری بین دو آزمون وجود ندارد.بحث و نتیجه گیری: آموزش خودمراقبتی به بیماران مصروع، سبب افزایش آگاهی و عملکرد آنان شده، همچنین موجب صرف جویی در وقت، انرژی، تشویق بیمار به مراقبت از خود و مانع از بستری شدن مکرر و نیاز برای ادامه درمان گردید.

پیش زمینه و هدف: این پژوهش به منظور تعیین خصوصیات شخصیتی معتادین مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1387 انجام شد.مواد و روش کار: جامعه پژوهش را کلیه معتادین مراجعه کننده به مراکز درمانی تهران تشکیل می داد. این پژوهش توصیفی - تحلیلی با روش نمونه گیری تصادفی بر روی 256 فرد معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد بهزیستی و سازمان مردم نهاد مربوطه انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که شامل دو بخش دموگرافیک و MMPI می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش از روش های آماری توصیفی و استنباطی و نرم افزار کامپیوتری SPSS 11 استفاده گردید.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که 19.1 درصد از جامعه مورد پژوهش بیکار، 38 درصد مستاجر، 2.3 درصد بی سواد، 60.5 درصد مجرد و حدود 57.8 درصد از آنان کمتر از 200 هزار تومان درآمد داشته اند که حاکی از وضعیت اقتصادی نسبتا خوب و عدم تاثیر بیکاری در گرایش به اعتیاد می باشد. همچنین اکثر آنها باسواد بودند که نشان دهنده شکست نهادهای اجتماعی حمایتی جامعه است. نتایج حاصل از پرسشنامه استاندارد MMPI نشان داد توزیع جامعه پژوهش در مقیاس مانیایی (7.81 درصد)، اسکیزوفرنی (28.12 درصد)، ضعف روانی (26.17 درصد)، پارانویا (12.5 درصد)، انحراف روانی اجتماعی (33.98 درصد)، هیستری (12.5 درصد)، افسردگی (57.42 درصد)، خودبیمارپنداری (22.26 درصد) است. غالب درصد آزمودنی ها در سطح نابهنجاری عمل کرده اند که این امر بیانگر آن است که موارد پژوهش از هنجار جامعه فاصله گرفته و در محدوده اختلالات شخصیتی قرار دارند.بحث و نتیجه گیری: با مقیاس MMPI، چنانچه نمرات حاصل از MMPI در مراجعه کنندگان به مراکز درمانی، در میزان های D (مقیاس افسردگی)، Pd (مقیاس انحراف روانی اجتماعی) و Sc (مقیاس اسکیزوفرنی) بالا و میزان های L (مقیاس دروغ پردازی) و k (مقیاس اصلاح پردازی) پایین باشد، تشخیص افتراقی اعتیاد مدنظر بوده و خدمات درمانی و مشاوره ای باید پیش بینی شود.

پیش زمینه و هدف: سنگ های سیستم ادراری از بیماری های شایع این سیستم می باشند. در تشخیص افتراقی درد ناشی از آن آپاندیسیت، حاملگی خارج رحمی و تورشن کیست تخمدان قرار دارد که افتراق آنها از هم ضروری است. سونوگرافی از روش های تشخیص سنگ می باشد که قادر به تشخیص همه سنگ های داخل حالب نمی باشد، سنگ های حالب با توجه به انسدادی که ایجاد می کنند باعث افزایش فشار داخل لومن شده که این فشار به کلیه منتقل می شود و در نهایت کمپلیانس کلیه کاهش پیدا می کند که نماد آن در مقاومت جریان وریدی مشهود می باشد.در این مطالعه بنا به پیدا کردن میزان کمپلیانس در کلیه بدون انسداد و کلیه دارای انسداد و مقایسه آنها شد.مواد و روش کار: بدین منظور در یک مطالعه توصیفی cross-sectional از 33 بیمار که دارای سنگ کلیه به صورت حاد بوده داپلر به عمل آمد و مقاومت شریان دو کلیه (سمت دارای سنگ و سمت سالم) و همچنین کمپلیانس وریدی دو کلیه اندازه گیری و نتایج به صورت درصد و میانگین ارایه شد.یافته ها: مشخص شد که میزان کمپلیانس در کلیه سالم حدود 0.56 بوده و در کلیه دارای انسداد حاد (مثل سنگ) حدود 0.34 می باشد که نشان از کاهش کمپلیانس در سمت دارای انسداد می باشد. از طرفی مقاومت شریانی در کلیه دارای انسداد نیز حدود 0.63 می باشد و در کلیه سالم 0.62 که با توجه به اختلاف کم این دو در مقایسه با روش محاسبه کمپلیانس وریدی این روش خطای بیشتری خواهد داشت.بحث و نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده کاهش کمپلیانس کلیه روش دقیقی برای پیدا کردن انسداد در کلیه بود.

پیش زمینه و هدف: اغلب واحدهای خونی که به شکل رایج قبل از جراحی های انتخابی به شکل کراس مچ شده ذخیره می شوند، مورد استفاده قرار نمی گیرند. این مطالعه با هدف بررسی عینی نتایج عادت مرسوم ذخیره خون قبل از جراحی های انتخابی در بیمارستان های امام خمینی و شهید مطهری شهرستان ارومیه انجام شده است.مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی در مدت حدود 3 ماه تعداد واحدهای خون ذخیره شده کراس مچ شده و تزریق شده در 29 نوع عمل جراحی، روی 895 بیمار بررسی شد. معیارهای نسبت کراس مچ به انتقال خون، شاخص انتقال خون و احتمال انتقال خون به طور کلی و به تفکیک اعمال جراحی استخراج شد.یافته ها: برای 895 نفر بیمار مورد بررسی، در مجموع 1732 واحد خون کراس مچ شده ذخیره و از این تعداد، 222 واحد خون در اتاق عمل به 144 نفر بیمار تزریق شده بود. نسبت کل کراس مچ به انتقال خون و شاخص کل انتقال خون به ترتیب برابر با 7.8 و 0.25 بود. با استثنای اعمال جراحی گاسترکتومی و دبریدمان زخم سوختگی در مورد تمام اعمال جراحی، نسبت کراس مچ به انتقال خون بسیار بالاتر از حد قابل قبول (2.5) بود. همچنین بالاترین شاخص های انتقال خون در اعمال جراحی گاسترکتومی، ازوفاژکتومی و جا اندازی باز شکستگی ساق پا بود.بحث و نتیجه گیری: روش رایج درخواست ذخیره خون برای اعمال جراحی انتخابی به شدت باعث دور شدن از معیارهای استاندارد می شود. با رعایت اصول صحیح سفارش خون می توان از میزان درخواست های غیر ضروری، کمبود کاذب خون، فشار به مراکز انتقال خون، و افزایش ضایعات به میزان زیادی کاست. به نظر می رسد، لازم است در روش ذخیره سازی خون قبل از جراحی های انتخابی بازنگری جدی بعمل آید.

پیش زمینه و هدف: برخی از پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی در ناحیه پروموتوری یا سایر توالی های تنظیم کننده ژن سایتوکاین ها قرار دارند و با افزایش یا کاهش سطح تولید سایتوکاین ها در ارتباط هستند. هدف از انجام این تحقیق بررسی پلی مورفیسم ژن های اینترفرون گاما (874+) و اینترلوکین ده (1082-) در جمعیت سالم می باشد.مواد و روش کار: 109 فرد سالم در مطالعه شرکت کردند. برای تعیین ژنوتایپ های افراد فن ASO-PCR اجرا شد.یافته ها: فراوانی آلل های A و T ژن اینترفرون گاما (874+)، به ترتیب 50.92 درصد و 49.08 درصد می باشد و بیشترین فراوانی ژنوتایپ ها مربوط به A/T با فراوانی 54.13 درصد است. فراوانی آلل های A و G ژن اینترلوکین ده (1082-) نیز به ترتیب 50.92 درصد و 49.08 درصد می باشد و در این مورد همچنین فراوانی ژنوتایپ A/G با اختصاص 96.33 درصد بیشترین بود.بحث و نتیجه گیری: آلل های A و T در ژن اینترفرون گاما (874+) در تعادل هاردی - واینبرگ بودند در حالی که آلل های A و G در ژن اینترلوکین ده (1082-) از قانون هاردی واینبرگ تبعیت نمی کردند.

پیش زمینه و هدف: دیازینون حشره کشی ارگانوفسفره است که به طور معمول برای کنترل انواع مختلف حشرات مضر برای کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به حجم وسیع استفاده از این ترکیب در کشور، در این مطالعه اثر سم دیازینون به عنوان یک ارگانوفسفره بر روی ساختار بافتی بیضه و باروری در موش رت بررسی شده است.مواد و روش کار: 35 موش رت بالغ مورد مطالعه قرار گرفت که به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تیمار تقسیم شدند. به گروه تیمار میزان 70 میلی گرم دیازینون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی یک روز در میان تا 60 روز خورانده شد. برش های 7 میکرومتری از بافت بیضه پارافینه به روش آهن وایگرت رنگ آمیزی شدند. قطر لوله های اسپرم ساز، ضخامت اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز، ضخامت کپسول بیضه اندازه گیری شدند.یافته ها: در گروه تیمار در روزهای 10 الی 60 لوله های اسپرم ساز دچار آتروفی شده و شکل نامنظم داشتند. اتصال های بین سلولی در لوله های اسپرم ساز کاهش یافته و ادم مشخصی در بافت بینابینی بیضه دیده شد. قطر لوله های اسپرم ساز و ضخامت اپیتلیوم لوله های اسپرم ساز نیز کاهش معنی داری را نشان می دهد. وقوع دیو سلولی از روز بیست و چهارم مطالعه در بعضی از لوله های اسپرم ساز مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: دیازینون می تواند باعث تغییرات مورفولوژی و آتروفی واضح در ساختار بافتی بیضه شده و نقص در عملکرد دستگاه تناسلی نر را به بار آورد.

خانم 53 ساله با سابقه پیوند کلیه از شش سال قبل به علت سردرد، تاری دید و تب در بیمارستان بستری شد. وی به علت ابتلا به دیابت ملیتوس بعد از پیوند از پنج سال قبل تحت درمان با انسولین بود. در معاینات فیزیکی در زمان بستری، تب خفیف، ادم و اریتم پری اربیت، کموزیس و تندرنس در استخوان ماگزیلری داشت. نسج به دست آمده از طریق انسزیون زیرلب کالدول حاوی مخاط سینوس و پوست محتوی بافت گرانولاسیون، جهت آسیب شناسی ارسال شد. بررسی آسیب شناسی بافت موید تهاجم هایفی های بدون انشعاب قارچی، منطبق بر موکورمایکوزیس مهاجم بود. با وجود دبریدمان جراحی و درمان با آمفوتریسین ب با دوز بیش از 1mg/kg برای بیش از پنج هفته، متاسفانه بهبودی حاصل نشد. موکورمایکوزیس در بیماران دارای ضعف سیستم ایمنی به خصوص افراد دیابتی با درصد مرگ و میر بالایی همراه است. موفقیت درمان و بهبود بقا بیمار مستلزم مداخله زودرس و وسیع جراحی علاوه بر درمان با داروهای ضد قارچ به مدت طولانی می باشد.

پیش زمینه و هدف: هر چند مطالعات زیادی در مورد تاثیر موسیقی بر روند بهبودی بیماران در حول و حوش عمل جراحی انجام گرفته، ولی اطلاعات ما در زمینه اثرات پخش موسیقی در محیط اتاق عمل بر کیفیت کار کارکنان اندک است. تصور معمول از اتاق عمل یک محیط آرام و جدی است که وجود هر نوع صدای اضافی موجب به هم خوردن تمرکز و تداخل در ارتباطات کلامی بین افراد خواهد شد. آیا ایجاد صداهای هارمونیک و خوشایند نیز شامل این قاعده خواهد بود؟ در جدیدترین کاری که Ulmann و همکاران در مجله Injury منتشر کردند، نشان داده شد که آرامش در اتاق عمل لزوما به معنی برقراری سکوت محض نبوده و حتی ممکن است برای رسیدن به این مقصود از صدای موسیقی آرام استفاده شود.مواد و روش کار: به منظور ارزیابی نظرات پزشکان و کارکنان اتاق عمل در مورد اثرات پخش صدای موسیقی بر کیفیت کار در اتاق عمل، تعداد 300 برگ پرسشنامه بین پزشکان و پرسنل اتاق عمل پنج بیمارستان شهرستان ارومیه توزیع و نظرات اخذ شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: 70.2 درصد افراد معتقد بودند که پخش موسیقی آرام موجب بهبود ارتباط کلامی میان پرسنل اتاق عمل می شود. 90.3 درصد افراد اظهار داشتند قدرت تمرکز آنها در هنگام پخش موسیقی با صدای آرام افزایش پیدا می کند. تمایل به پخش موسیقی با شدت صدای کم در افراد مسن و متخصصان بیهوشی بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که پخش موسیقی آرام و بی کلام در حین انجام اعمال جراحی می تواند موجب افزایش تمرکز و بهبود ارتباط کلامی بین جراح، متخصص بیهوشی و پرسنل اتاق عمل گردد.