مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1388 | دوره:20 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

پیش زمینه و هدف: بارداری یکی از حساس ترین دوره های زندگی زنان است و روابط جنسی و زناشویی در اثر تغییرات فیزیکی و روان شناختی متعدد این دوره دستخوش تغییر می شود. این مطالعه به منظور بررسی الگوی رفتار جنسی و برخی عوامل مرتبط با آن در زنان باردار ساکن تبریز انجام شده است.مواد و روش کار: در این مطالعه از نوع توصیفی ـ تحلیلی الگوی رفتار جنسی در 350 زن باردار مورد بررسی قرار گرفت. زنان شرکت کننده در این مطالعه به روش نمونه گیری طبقه بندی شده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. از آزمون مجذور کای برای تحلیل داده ها استفاده و مقادیر p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در اکثریت زنان باردار میل جنسی (58.6%) و تعداد مقاربت (61.1%) نسبت به قبل از بارداری کاهش یافته بود. اکثر واحدهای مورد پژوهش (بیش از 50% از زنان باردار) علت کاهش روابط جنسی در بارداری را ترس از صدمه به جنین و عفونت ذکر کرده بودند. بین هر کدام از تجارب جنسی (تغییرات دفعات نزدیکی جنسی، رضایت جنسی، میل جنسی و ارگاسم) با ترس از صدمه به جنین به ترتیب با (p<0.001)، (p<0.001)، (p=0.008) و(p=0.02)  ارتباط آماری معنی دار وجود داشت.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اهمیت بهداشت و سلامت جنسی در زمان بارداری، ضرورت خدمات مشاوره ای و حضور افراد آگاه به مسایل رفتارهای جنسی در دوران بارداری در مراکز درمانی اهمیت پیدا می کند.

پیش زمینه و هدف: امروزه حدود 10-15% زوجین دچار نازایی می باشند. علل عمده نازایی عبارتند از: مشکلات تخمک گذاری، فاکتور لوله و پریتونئال، فاکتور رحمی و فاکتور مردانه. 10-15% علل نازایی نامشخص است و به آن نازایی غیرقابل توجیه می گویند. درمان نازایی غیرقابل توجیه و نازایی با فاکتور مردانه بینابینی تحریک تخمک گذاری و انجام IUI است. قبلا تحریک تخمک گذاری در زنان تخمک گذار محدود به استفاده از کلومیفن سیترات بود ولی امروزه استفاده از داروهای مختلف از جمله مهار کننده های آرماتاز در تحریک تخمک گذاری در این بیماران مطرح می باشد. هدف این مطالعه مقایسه اثر درمانی کلومیفن و لتروزول در بیماران با نازایی غیرقابل توجیه و نازایی با فاکتور مردانه بینابینی می باشد.مواد و روش کار: در این پژوهش 206 زوج نازا با نازایی غیرقابل توجیه یا نازایی با فاکتور مذکر بینابینی وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه کلومیفن و به گروه دیگر لتروزول داده شد. جهت رسیدن فولیکول ها در صورت نیاز HMG تجویز می شد. بعد رسیدن فولیکول به بیمارHCG  داده و 36-40 ساعت بعد IUI انجام می گرفت. تعداد فولیکول های رسیده، ضخامت آندومتر، تعداد آمپول HMG مصرفی، رخداد حاملگی، رخداد سقط و رخداد حاملگی چند قلو در هرگروه با هم مقایسه شد.یافته ها: تعداد آمپول مصرفی در گروه لتروزول 3.3±2.94، در گروه کلومیفن 1.86±2.18 بود. (P<0.05%). ضخامت آندومتر در گروه لتروزول 1.03±7.86 و در گروه کلومیفن 1.08±8.23 بود.(P<0.05%)  تعداد فولیکول رسیده در گروه لتروزول 1.03±1.86 در گروه کلومیفن 1.04±2.10 بود.(P>0.05%)  رخداد حاملگی در گروه لتروزول (36.3%) 37 و در گروه کلومیفن (19.2%) 20 بود.(P<0.05%)  رخداد حاملگی چند قلو درگروه لتروزول (8.1%) 3 و در گروه کلومیفن (15%) 3 بود (P>0.05%). و رخداد سقط در گروه لتروزول (29.73%) 11 در گروه کلومیفن (25%) 5 بود (P<0.05%).بحث و نتیجه گیری: مصرف لتروزول جهت تحریک تخمک گذاری در زوجین نازا با فاکتور مذکر بینابینی و نازایی بدون علت با میزان حاملگی بیشتری همراه است. لذا می تواند به عنوان خط اول درمان تحریک تخمک گذاری در این زوجین بکار رود.

پیش زمینه و هدف: بیماری بروسلوز یکی از بیماری های مشترک بین انسان و حیوان بوده که خسارات اقتصادی قابل توجهی برای جوامع تحمیل می نماید. واکسیناسیون دام بر علیه بیماری یکی از اقدامات کنترلی و پیشگیری این بیماری بوده که در دنیا رایج می باشد. مطالعه حاضر به منظور محاسبه هزینه اثربخشی ایمن سازی دام علیه بروسلوز در استان آذربایجان غربی انجام گرفته است.مواد و روش کار: داده های اپیدمیولوزیک بیماری بروسلوز از متون علمی، مقالات، نظر متخصصین و مدل سازی داده های موجود و ترسیم الگوی انتقال بیماری گردآوری و برآورد شدند و بر اساس همین اطلاعات بدست آمده مدل انتقال بیماری با استفاده از نرم افزار Berkeley Madonna  شبیه سازی و با در نظر گرفتن مفروضات تغییرات ایجاد شده در فراوانی بیماری در مدت بیست سال در اثر تغییر مداخله تحت مطالعه (اثربخشی برنامه ایمن سازی دام علیه بروسلوز در سه حالت پوشش 80، 50 درصد و توقف برنامه) و بر اساس نرخ تنزیل 5% تغییرات حاصل در خسارات ناشی از بیماری برآورد شد. در بخش خسارات ناشی از بیماری خسارات بخش دامپروری و در بخش انسانی هزینه های مستقیم پزشکی مد نظر بوده و برای هزینه صرف شده برای مداخله هزینه تمام شده قیمت بین المللی هر دوز واکسن بعلاوه هزینه صرف شده برای ارایه خدمت مورد نظر یا همان واکسیناسیون محاسبه شده است.یافته ها: محاسبات نشان داد که در سناریوی پوشش 50% با کاهش انتقال بیماری بین دام و با صرف هزینه ای معادل 102270000000 ریال برای برنامه مداخله شاهد کاهش خساراتی برابر 0.475 (حدود نصف) در هزینه ها (برابر 269124000000 ریال) خواهیم بود و نسبت فایده به هزینه برابر 322% و در سناریوی پوشش 80% با صرف هزینه ای معادل 163710000000 ریال برای برنامه مداخله شاهد 0.568 کاهش در هزینه ها برابر 322125000000 ریال خواهیم بود، هم چنین نسبت فایده به هزینه برابر 216% محاسبه گردید.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد ایمن سازی دام علیه بیماری بروسلوز به میزان قابل توجهی از خسارات ناشی از بیماری در جامعه را می کاهد. برآوردها حاکی از این می باشد که این مداخله هزینه - اثربخش بوده و در صورت همراهی با سایر اقدامات کنترلی و تداوم برنامه ریشه کنی بیماری دور از دسترس نمی باشد.

پیش زمینه و هدف: در کشور ایران میزان مرگ و میر نوزادی (NMR) برابر 18.3 در هزار تولد زنده است که تشکیل دهنده 69% موارد مرگ زیر یک سال (IMR) و 56% مرگ زیر 5 سال در کشور می باشد. مقایسه روند آماری مرگ کودکان زیر یک سال و نوزادان از سال 67 تا 80 نشان می دهد که میزان مرگ و میر در کودکان زیر یک سال به مقدار قابل توجه و در نوزادان تنها اندکی کاهش یافته است. بر اساس مطالعات انجام شده، آموزش موثر مادران نقش مهمی در پیش گیری از مرگ و میر دوره نوزادی داشته است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی آگاهی مادران در عرصه های مختلف مراقبت های دوران نوزادی و نقش برخی عوامل همراه در سطح شهرستان رشت انجام گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، از جامعه هدف مادران نوزادان بستری در بیمارستان های سطح شهرستان رشت با روش نمونه گیری آسان (در دسترس) انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه حاوی سوالاتی در 3 حیطه مراقبت نوزاد در هنگام بیماری زردی، مراقبت های بند ناف، مراقبت های عمومی نوزاد جمع آوری گردید. داده های جمع آوری شده در برنامه  spss 10با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و t-test تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این تحقیق 450 مادر با میانگین سنی26.56  سال مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از تقسیم بندی نمرات آگاهی 16.7% آگاهی ضعیف، 71.3% آگاهی متوسط و 12% از آگاهی بالایی برخوردار بودند. هم چنین مادران در گروه سنی 18 تا 35 سال نسبت به سایر گروه های سنی و مادران ساکن در شهر نسبت به مادران ساکن در روستا و افراد با تحصیلات دانشگاهی و شاغل و مادرانی که دارای 4 فرزند و بیشتر بوده اند به صورت معنی داری از میانگین نمره بالاتری برخوردار بودند.بحث و نتیجه گیری: نتایج این بررسی حاکی از آن است که سطح آگاهی اکثر مادران (71.3%) در این منطقه متوسط می باشد و لازم است بستری فراهم آید تا در آینده با آموزش های تکمیلی در زمینه های مورد نیاز، این کاستی ها برطرف گردد.

پیش زمینه و هدف: عوامل مختلفی از جمله هیپوکسی، کمبودهای تغذیه ای و اختلالات متابولیک از قبیل دیابت قندی، فرایند ترمیم زخم را مختل می کنند. مطالعات نشان داده که تجویز سیستمیک استروژن و یا تجویز موضعی بر روی زخم باعث بهبود فرایند ترمیم زخم و رگزایی می شود. در این مطالعه اثر تجویز سیستمیک استرادیول بر فرایند ترمیم زخم در زخم های پوستی موش های صحرایی دیابتی و نرمال بررسی شده است.مواد و روش کار: 44 راس موش صحرایی نر بالغ از نژاد اسپراگو - داولی به 4 گروه (2 نرمال، 2 دیابتی) که دیابت با تزریق داخل وریدی 38 mg/kg استرپتوزوتوسین (STZ) القا می شد، تقسیم شدند. در دو گروه (1 نرمال، 1 دیابتی) استرادیول والریت 200 mg/kg داخل عضلانی 24 ساعت قبل از ایجاد زخم، تزریق می شد. 4 زخم به قطر 6 میلی متر در ناحیه پشت حیوان ایجاد می گردید. سطح مخاط زخم ها در روزهای 1، 4 و 8 بعد از ایجاد زخم اندازه گیری و بعد از اسکن توسط نرم افزار کامپیوتری ScnImage محاسبه شدند. ده روز بعد از تزریق استرادیول نمونه بافت ترمیمی جهت آزمایشات بافت شناسی برداشته شد.یافته ها: تجویز سیستمیک استرادیول به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش سرعت کاهش سطح زخم در گروه های نرمال و دیابتی شده است. مطالعات بافت شناسی نشان داده که رگزایی و تراکم سلولی در بافت ترمیمی زخم های موش های صحرایی گیرنده استرادیول به طور قابل ملاحظه ای بیشتر بوده است.بحث و نتیجه گیری: تجویز سیستمیک استرادیول 24 ساعت قبل از ایجاد زخم باعث بهبود فرایند ترمیم زخم های پوستی دیابتی و غیردیابتی می شود.

پیش زمینه و هدف: ناشنوایی شایع ترین اختلال حسی - عصبی ارثی است که به طور تقریبی 1 در هر 1000 کودک تازه متولد شده را تحت تاثیر قرار می دهد. حداقل 50 درصد از ناشنوایی ها ارثی بوده و تقریبا نیمی از ناشنوایی های ارثی به صورت جسمی مغلوب غیرسندرومی می باشد. صدها ژن در بروز ناشنوایی سندرمی و غیرسندرومی دخیل هستند. اختلال شنوایی غیرسندرومی DFNB1 از طریق جهش در ژن(Gap Junction Beta 2) GJB2 ، رایج ترین دلیل ناشنوایی غیرسندرومی به صورت جسمی مغلوب می باشد. گرچه چندین جهش در ژن GJB2 شناسایی شده است، جهش نقطه ای 35 delG مسوول بروز اکثر ناشنوایی ها در جمعیت های مختلف می باشد. شناسایی جهش های ژن GJB2 در یک جمعیت ابزار تشخیصی برای نوع شایع ناشنوایی را فراهم می آورد و می تواند در تشخیص قبل از تولد مورد استفاده قرار گیرد. و هم چنین در ارزیابی میزان خطر در افراد دارای خطر بالا در خانواده افراد مبتلا مفید واقع گردد. هدف از انجام این مطالعه تعیین کردن وفور جهش 35 delG در ژن GJB2 در جمعیت ناشنوایان حسی - عصبی غیرسندرومی جسمی مغلوب در استان آذربایجان غربی بود.مواد و روش کار: 103 بیمار از 81 خانواده با اختلال ناشنوایی حسی - عصبی غیرسندرومی با الگوی توارث جسمی مغلوب وارد مطالعه شدند. 5-3 میلی لیتر خون محیطی برای استخراج DNA اخذ گردید. DNA با روش استاندارد نمک اشباع استخراج شد. جهش 35 delG در بیماران با روش semi-nested PCR غربالگری شد. برش آنزیمی محصولات PCR با استفاده از آنزیم EcoNI به انجام رسید. و سپس روی ژل آگاروز 2 درصد تحت اشعه لامپ UV به مشاهده باندها پرداخته شد.یافته ها: جهش هموزیگوت 35 delG در 5 بیمار پیدا شد. 67% (69 نفر از 103 بیمار) تک گیر و 33% فامیلی بودند. 4 نفر از 5 بیمار که جهش 35 delG داشتند، حاصل ازدواج فامیلی بودند. 206 کروموزوم از 103 فرد ناشنوای غیرسندرومی با الگوی وراثتی جسمی مغلوب مورد بررسی قرار گرفتند و از این میان 10 کروموزوم (5 نفر) جهش delG  35را نشان دادند. و فراوانی جهش 35 delG برابر 4.85% بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که ژن ها و یا جهش های دیگری در ایجاد ناشنوایی غیرسندرومی جسمی مغلوب در جمعیت استان آذربایجان غربی دخیل می باشند.

پیش زمینه و هدف: علایم وابستگی به مواد و ترکیبات دارویی و هم چنین محرومیت از آن ها از دیر باز مورد توجه اطبا و دانشمندان بوده است. درمان های مختلفی برای رهایی انسان از آسیب مواد وابسته کننده ارایه شده است. در بین درمان های مذکور؛ درمان دارویی بیشتر رشد داشته است. استفاده انسان از میدان های مغناطیسی برای درمان برخی آسیب ها یا بیماری ها سابقه دیرینه ایی دارد. بررسی اثرات میدان های مغناطیسی در سالیان اخیر مجددا مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. در طب مکمل نیز از میدان های مغناطیسی برای درمان برخی بیماری ها به طور گسترده استفاده می شود.مواد و روش کار: در این پژوهش تعداد 6 راس موش نر به عنوان گروه کنترل و 8 راس موش نر به عنوان گروه آزمایش پس از وابسته شدن به مرفین مورد استفاده قرار گرفتند. در موش های گروه کنترل هیچ گونه تیماری صورت نگرفت ولی موش های گروه آزمایش قبل از ایجاد سندرم محرومیت از مرفین، به مدت دو ساعت تحت تاثیر میدان مغناطیسی (شدت 0.07 میلی تسلا، 10 هرتز) قرار گرفتند. علایم سندرم محرومیت از مرفین برای هر موش در جدولی در هر دقیقه تا مدت 45 دقیقه با مشاهده علامت درج می گردید. علایم مطالعه شده شامل؛ بی قراری، دفع ادرار، دفع مدفوع، اسهال، پریدن، لیس زدن آلت تناسلی، لرزش و تکانش مشابه سگ خیس بوده است.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش مشخص نمود که موش های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل دو علامت لرزش و لیس زدن آلت را نشان ندادند در حالی که همه یا بخش اعظم موش های گروه کنترل علایم مورد نظر را نشان دادند. تعداد کمتری از موش های گروه آزمایش دو رفتار اسهال و دفع ادرار را نشان دادند که در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود. موش های گروه آزمایش از نظر تاخیر در زمان ظهور رفتارهای سندرم محرومیت تاخیر بیشتری را در ظاهر شدن رفتار دفع ادرار، دفع مدفوع نشان داده ولی تفاوت معنی داری از این جهت در رفتارهای پریدن و لرزش مشابه سگ خیس از خود نشان ندادند.بحث و نتیجه گیری: رفتارهای سندرم محرومیت مهم ترین عامل تداوم وابستگی به مواد بوده و شیوع و زمان بروز آن ها از پیچیدگی خاصی برخوردار است. اگرچه اثر عمده میدان های مغناطیسی به کانال های کلسیمی نسبت داده می شود ولی به نظر می رسد این اثرات در برگیرنده مکانیسم های بیشتری باشد. کاهش یا حذف برخی از رفتارهای درد و نیز رفتارهای سندرم محرومیت از مرفین شاخصی از تاثیر گذاری بر مکانیسم های بروز این رفتارها است. به نظر می رسد میدان های مغناطیسی قادر هستند برخی از این رفتارها را تحت تاثیر قرار دهند.

پیش زمینه و هدف: بیماری های مختلف مادرزادی، اکتسابی خوش خیم و بدخیم ممکن است در ساختمان و عمل طبیعی مثانه تداخل ایجاد کرده و برای رفع نقیصه های حاصله، عمل بازسازی مثانه را اجباری نماید. استفاده از جایگزین های طبیعی و صناعی برای بازسازی دیواره مثانه تلاشی درجهت افزودن حجم مثانه می باشد. این تحقیق با هدف تبدیل مثانه کم حجم ـ بی اختیار و با فشار بالا به مثانه ای با حجم بالاتر و فشار کمتر درسگ به عنوان مدلی ارزشمند جهت مطالعات تجربی پزشکی، انجام شد.مواد و روش کار: در مطالعه حاضر از کیسه تازه آمنیون جنین بز به عنوان یک زیست ماده نو برای پیوند مثانه، در شش قلاده سگ سالم که پس از برداشت یک قطعه از دیواره قدامی مثانه با اندازه تقریبی 4-5 cm2 به شکل دایره، با استفاده از نخ بخیه ابریشم 0-3 با الگوی بخیه ساده تکی جایگزین شد. 35 روز بعد از عمل پیوند، نمونه بافتی از محل مورد مطالعه اخذ و مورد ارزیابی هیستوپاتولوژیکی قرار گرفت.یافته ها: در مطالعه حاضر با توجه به مقاطع مختلف آسیب شناسی ترمیم مثانه در منطقه پیوندی در بافت مخاطی مشهود بود، عمده یافته های مطالعه میکروسکوپی آسیب شناسی شامل: بازسازی لایه اپی تلیوم ترانزیشنال مثانه، تکثیر بافت جوانه ای، پاسخ التهابی خفیف تا شدید و عدم وجود تغییرات دژنراتیو در محل پیوند مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله کیسه آمنیون تازه جنین بز می تواند به عنوان یک پوشش زیست ماده نو مناسب با حداقل عیوب از نظر هیستوپاتولوژیک برای ترمیم نقض مثانه در سگ مورد استفاده قرار گیرد. با وجود این، مطالعات دراز مدت برای بررسی دیگر یافته های بالینی و آزمایشگاهی قبل از معرفی این نوع پیوند به موارد بیمارستانی مورد نیاز می باشد.

پیش زمینه و هدف: یکی از شایع ترین عوارض بعد از اعمال جراحی و بی هوشی هیپوترمی و لرز می باشد. این عارضه مصرف اکسیژن را افزایش می دهد. بنابراین جلوگیری از شیورینگ بعد از عمل به خصوص در بیماران پیر و مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی مهم است. دگزامتازون گرادیان حرارتی بین مرکز و پوست را کاهش داده و پاسخ های التهابی را متعادل می کند. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر دگزامتازون بر روی شیورینگ بعد از عمل می باشد.مواد و روش کار: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، یک صد بیمار با وضعیت فیزیکی I و II در محدوده سنی 50-20 سال، که کاندید عمل جراحی کوله سیستکتومی تحت بی هوشی عمومی بودند، قبل از القا بی هوشی به صورت تصادفی به دو گروه مطالعه (دگزامتازون وریدی 15 میکروگرم/کیلوگرم) و کنترل (دارونما) تقسیم شدند. تمام بیماران در طی نگهداری بی هوشی داروها و مونیتورینگ استاندارد مشابه دریافت کردند. آنالیز آماری تعداد موارد شیورینگ بین دو گروه با استفاده از تست Chi-Square انجام گردید.یافته ها: انسیدانس شیورینگ به صورت معنی داری در گروه دگزامتازون نسبت به گروه پلاسبو پایینتر بود. (18.7% در مقابل 36% و(p=0.009 . در مورد شدت شیورینگ اختلاف قابل ملاحظه ای بین دو گروه دیده نشد.بحث و نتیجه گیری: دگزامتازون داروی موثری در جلوگیری از شیورینگ بعد از عمل می باشد و استفاده از آن در این خصوص توصیه می شود.

سیستیت آمفیزماتو ناشی از وجود هوا در حفره و جدار مثانه می باشد که در سنین میان سالی و در زنان دیابتیک شایع می باشد بیماران با عفونت های مزمن، کاتترهای مجرا طولانی مدت، انسداد و خروجی سیستم ادراری یا مثانه نروژنیک که مستعد کننده عفونت های مشکل دار می باشند، در معرض خطر هستند. بیمار گزارش شده آقای 71 ساله ای با تب و درد شکم و علایم ادراری به صورت تکرار ادرار و دیزوری مراجعه می کند. طی بررسی های به عمل آمده جهت بیمار تشخیص سیستیت آمفیزماتو به علت ارگانیسم E.coli داده شد، بیمار تحت درمان درمان تجربی با سفتریاکسون وریدی قرار گرفت سپس بر اساس آنتی بیوگرام با سیپروفلوکساسین خوراکی درمان ادامه یافت.

یکی از عوارض مهم هنوخ شوئن لاینه ای درگیری کلیوی می باشد. همراهی هماچوری و پروتئین اوری قابل توجه، احتمال پیشرفت به سوی نارسایی کلیوی را افزایش می دهد. کودکانی که ترکیب نفروتیک - نفریتیک را از خود نشان می دهند در 50% موارد با احتمال نارسایی مزمن کلیه همراه می باشد. در موارد گرفتاری شدید کلیوی در هنوخ شوئن لاینه ای هنوز درمان واهد و مورد توافق همگان وجود ندارد و بنابراین در این زمینه مطالعات بیشتری ضرورت دارد.بیمار مورد گزارش ما کودک 5 ساله با علایم کلاسیک و کرایتری های هنوخ شوئن لاینه ای و درگیری کلیوی سندروم نفروتیک - نفریتیک بوده است. بیمار تحت درمان با پالس متیل پردنیزوتون و پالس سیکلوفسفا مید قرار گرفت و با توجه به عدم پاسخ مناسب به درمان فوق، بیمار تحت درمان با (مایکوفنولیت مافتیل) سلسپت قرار گرفت و پاسخ مناسب حاصل شد.بکارگیری (مایکوفنولیت مافتیل) سلسپت در درمان گلومرونفریت های مزمن و بیماری های خود ایمنی (همانند لوپوس ووازکولیت ها) یک درمان امیدوار کننده محسوب می شود، ولی مطالعات در زمینه استفاده از آن در درمان درگیری کلیوی هنوخ شوئن لاینه ای بسیار محدود می باشد. در اینجا درمان موقیت آمیز سلسپت (مایکوفنولیت مافتیل) در درگیری شدید کلیوی هنوخ شوئن لاینه ای گزارش می شود.استفاده از سلسپت در صورت مواجه با عوارض کورتیکواستروئید و یا فقدان پاسخ درمانی کافی، ممکن است در درمان هنوخ شوئن لاینه ای مفید واقع شود.