زیست شناسی دریا (بیولوژی دریا)
سال:1395 | دوره:8 | شماره:30 |تعداد مقالات:8

هدف از این تحقیق بررسی رفتار جهت گیری خرچنگ های منزوی Diogenes avarus تحت تاثیر نشانه های شیمیایی غذا و دشمنان بود؛ بنابراین، رفتار جهت گیری نمونه های D. avarus به سوی هدف در حضور آب دریا حاوی نشانه های شیمیایی در غلظت های 1، 2 و 4 گرم بر لیتر در 24 ساعت بوی مواد دفعی شکارچی و 1، 2 و 3 گرم بر لیتر در 24 ساعت بوی غذا در محیط دایره ای مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که نمونه ها در گروه شاهد دارای جهت گیری یکنواخت بودند (P>0.05). تیمارهای حاوی بوی شکارچی، جهت گیری غیریکنواخت معناداری را به سمت مخالف هدف نشان دادند (P<0.05). در تیمارهای حاوی بوی غذا، با افزایش بوی غذا جهت گیری به سمت هدف نیز به صورت معناداری افزایش یافت (P<0.05). نمونه های D. avarus بر پایه ی برهمکنش بین اطلاعات بینایی و شیمیایی موجود در محیط، به محرک های محیطی پاسخ رفتاری مناسب می دهند.

هدف از این تحقیق ارزیابی تاثیر سطوح مختلف افزودنی گیاهی بر روی پارامترهای خونی و ایمنی در بچه ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus) می باشد. این تحقیق در سال 1393 بر روی بچه ماهی استرلیاد پرورشی انجام شد. طرح آزمایش کاملا تصادفی در قالب 4 تیمار و هر یک در 3 تکرار طراحی گردید. این افزودنی گیاهی شامل کارواکرول، آنتول و لیمونن در 4 سطح، 0، 1، 1.5، 2 گرم در کیلوگرم به جیره غذایی پایه اضافه گردید. 72 عدد بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزنی 88.60±1.35 گرم، با تراکم 6 عدد، در 12 وان فایبرگلاس 100 لیتری بر اساس 3 درصد وزن بدن به صورت دستی به مدت 60 روز تغذیه شدند و در پایان آزمایش شاخص های خونی (گلبول قرمز، گلبول سفید، هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گلبول های قرمز، متوسط وزن هموگلوبین سلولی، میانگین غلظت هموگلوبین سلولی، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها، مونوسیت ها، ائوزینوفیل ها) و ایمنی (ایمنوگلوبین-کل، لیز وزیم،IgM ) مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که در تعداد گلبول قرمز، تعداد گلبول سفید، میزان هموگلوبین، میزان هماتوکریت و تعداد نوتروفیل، اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد (p<0.05). هر سه تیمار تغذیه شده با افزودنی گیاهی تعداد لنفوسیت بیشتری نسبت به تیمار شاهد داشتند (p<0.05). در سایر فاکتورهای خونی اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشده است (p>0.05). در بررسی پارامترهای ایمنی مشخص گردید که در میزان لیز وزیم به ترتیب در سطوح 2 و 1.5 گرم بر کیلوگرم نسبت به تیمار شاهد افزایش مشاهده شد (p<0.05). ایمنوگلوبولینM (IgM) در کل تیمارها نسبت به تیمار شاهد افزایش داشت (p>0.05). نتایج کلی نشان داد که افزودنی گیاهی در سطح 2 گرم در کیلوگرم می تواند باعث بهبود برخی از شاخص های خونی و ایمنی اختصاصی و غیر اختصاصی بچه ماهیان استرلیاد گردد.

لایزین و متیونین اغلب یکی از محدودکننده ترین اسیدهای آمینه در اجزای غذایی مورد استفاده در غذای ماهیان تجاری می باشد که این محدودیت در مواردی که پودر ماهی با منابع پروتئینی گیاهی جایگزین می شود، افزایش می یابد. در این پژوهش تاثیرات کاهش اسیدهای آمینه ی ضروری لایزین و متیونین در جیره به یک میزان ثابت بر روی فاکتورهای رشد، تغذیه، ترکیب شیمیایی لاشه ماهی صبیتی جوان در تابستان سال 93 در ایستگاه تحقیقاتی ماهیان دریایی بندر امام خمینی موردبررسی قرار گرفت. بر این اساس این تحقیق در سه تیمار و سه تکرار به مدت 42 روز بر مبنای تغذیه با جیره هایی غذایی نیمه خالص شامل جیره شاهد بدون کمبود غذایی و جیره ی لایزین و متیونین به ترتیب با کمبودهای غذایی لایزین و متیونین با بکار گیری اسیدهای آمینه ی خالص به انجام رسید. در پایان آزمایش اطلاعات مربوط به فاکتورهای رشد، تغذیه و نمونه هایی برای بررسی ترکیب شیمیایی و ترکیب اسیدهای آمینه لاشه جمع آوری شدند. بر اساس نتایج به دست آمده هیچ تفاوت معنی داری در بین تیمارها در درصد بقا مشاهده نشد اما همه ی شاخص های رشد و تغذیه شامل وزن نهایی، درصد افزایش وزن، شاخص رشد ویژه، کارایی پروتئین، تثبیت نیتروژنی و شاخص چربی احشایی در بین تیمارهای داری کمبود اسیدآمینه نسبت به تیمار کنترل به صورت معنی داری کاهش و شاخص ضریب تبدیل غذایی افزایش یافت. میزان چربی خام و متیونین لاشه در دو تیمار کاهش یافت ولی در میزان لایزین لاشه تغییر معنی داری مشاهده نشد. کاهش عملکرد در بسیاری از فاکتورهای رشد و تغذیه در تیمارهای داری کمبود اسیدآمینه ی متیونین و لایزین نشان دهنده اهمیت این دو اسیدآمینه در تغذیه ماهی صبیتی جوان بوده است. اسیدهای آمینه ی متیونین و لایزین همچنین بر متابولیسم و ذخیره ی چربی در ماهی صبیتی جوان موثر بوده است.

در این تحقیق ریز جلبک اسپیرولینا Arthrospira platensis، در محیط گلخانه به طور انبوه در تانک های یک مترمکعب در شوری15 PPT ، میانگین دمای 35 درجه سانتی گراد در محیط کشت جردن و با نور غیرمستقیم خورشید کشت داده شد زمانی که اسپیرولینا به حداکثر رشد رسید از محیط کشت توسط فیلتر کردن با مش های مشخص برداشت شد و در شرایط آزمایشگاه با دمای 30 درجه سانتی گراد و توزیع در سطح ورقه های پلاستیکی، محصول خشک اسپیرولینا حاصل گردید. میزان ترکیب شیمیایی محصول خشک ازجمله پروتئین، چربی، رطوبت و خاکستر با روش های استاندارد اندازه گیری شد و پروفیل اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب آن با روش HPLC و GC به دست آمد. همچنین میزان رنگ دانه کلروفیل و آستاگزانتین به عنوان دو رنگ دانه مهم و کاربردی آن با روش اسپکتروفتومتری و HPLC اندازه گیری شد. میزان پروتئین و چربی پودر اسپیرولینا به ترتیب 50.93 و 0.1 درصد بود. اسیدآمینه تریپ توفان با 8.8 درصد و اسید چرب لینولنیک با 10.37 درصد به ترتیب غالب ترین اسیدآمینه و اسید چرب مشخص شد. در آنالیز رنگ دانه ها، میزان کلروفیل2.097 a میکروگرم بر میلی لیتر و میزان آستاگزانتین آن 0.21 میلی گرم بر کیلوگرم به دست آمد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

ماهی شیر  (Scomberomorus commerson)از خانواده تون ماهیان (Scomberidae) بوده و ازنظر اقتصادی و اکولوژیکی دارای اهمیت زیادی می باشد. در این بررسی شناسایی مولکولی و تمایز ژنتیکی این ماهی بر اساس منطقه D-loop ژنوم میتوکندریایی با استفاده از تکنیک HRM-Real Time PCR صورت پذیرفته است. برای این کار، باله پشتی 100 نمونه ماهی شیراز 44 منطقه بوشهر، دوحه، جاسک و کراچی تهیه و پس از استخراج ژنوم آن ها با انجام واکنش HRM-Real Time PCR با استفاده از رنگ SYTO 9، گروه بندی صورت پذیرفت. سرگروه ها برای آب های بوشهر در 8 گروه، دوحه 6 گروه، جاسک 9 گروه و کراچی 6 گروه دسته بندی شدند و درنهایت پس از بررسی نمونه ها، در واکنش نهایی HRM-Real Time PCR، 20 گروه حاصل شد. نمونه های منتخب با انجام مجدد واکنش زنجیره ای پلیمر از برای تعیین توالی ارسال شدند. نتایج به دست آمده از تعیین توالی با توالی های موجود در بانک ژنی NCBI مقایسه شده و جنس و گونه ماهی شیر S. commerson شناسایی شد. سپس با رسم درخت فیلوژنی توسط توالی های به دست آمده و مشاهده تمایز ژنتیکی، مشخص شد که این تکنیک می تواند به عنوان یک تکنیک موثر در تفکیک و گروه بندی نمونه ها برای بررسی های جمعیتی و سرعت بخشیدن به روند تحقیق مورد استفاده قرار گیرد.

در این پژوهش برای نخستین بار شناسایی مولکولی چهار گونه از گونه های خانواده Cerithiidae در سواحل صخره ای شمالی خلیج فارس همراه با بررسی مورفولوژیک آن ها انجام شد. نمونه برداری در سال های 1392 و 1393 از 11 ایستگاه در سواحل صخره ای شمال خلیج فارس انجام شد. نمونه ها ابتدا مورد شناسایی مورفولوژیک قرارگرفته و سپس مراحل استخراج DNA، تکثیر قطعه ژنی زیر واحد Iسیتوکروم اکسیداز COI و 16 S rRNA و توالی یابی انجام شد. آنالیزهای فیلوژنی با استفاده از نرم افزارهای Mega6 و BEAST و با رسم درخت های فیلوژنی Maximum Likelihood و Bayesian صورت گرفت. در این پژوهش در محدوده مورد بررسی، تعداد 4 گونه (Cerithium scabridum، Cerithium caeruleum،Cerithium sp. و Rhinoclavis sinensis) شناسایی شد. همچنین در مجموع تعداد 5 توالی COI و 2 توالی S16 متعلق به 4 گونه از خانواده Cerithiidae به دست آمد که این توالی ها برای اولین بار از منطقه شمالی خلیج فارس گزارش شد. نتایج نشان داد که دو گونه Cerithium scabridum و Cerithium caeruleum که ازنظر مورفولوژیک دو گونه مجزا می باشند، ازنظر مولکولی بسیار شبیه به هم هستند. همچنین نتایج حاصل از شناسایی مولکولی گونه Rhinoclavis sinensis با شناسایی مورفولوژیک مطابق بود. درخت های فیلوژنی رسم شده نشان داد که تمامی گونه-های موردبررسی از این خانواده، ازنظر مولکولی نیز به یکدیگر نزدیک بوده و دارای نیایی مشترک، با قدمت 26.95 میلیون سال می باشند.

این تحقیق با هدف سنجش غلظت فلزات سنگین کادمیوم و روی در بافت عضله ماهی کفشک (Brachirus orientalis) در بنادر بوشهر و عسلویه در تابستان سال 1394 انجام پذیرفت. جمعا تعداد 40 قطعه ماهی کفشک از صیدگاه های بنادر بوشهر و عسلویه به صورت تصادفی به وسیله تور ترال توسط صیادان بومی منطقه صید گردید. بعد از زیست سنجی، بافت عضله نمونه ها جداسازی و هضم شیمیایی نمونه ها به روش MOOPAM انجام شد و با استفاده از دستگاه جذب اتمی مجهز به کوره گرافیتی VARIAN مدل (AA 100) میزان غلظت فلز کادمیوم و روی در بافت عضله اندازه گیری گردید. بر اساس نتایج به دست آمده میانگین غلظت کادمیوم در بافت عضله ماهی کفشک در بنادر بوشهر و عسلویه به ترتیب 0.023±0.004 و 0.024±0.006 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک محاسبه گردید و در دو منطقه اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05). همچنین بر اساس نتایج به دست آمده میانگین غلظت روی در بافت عضله ماهی کفشک در بنادر بوشهر و عسلویه به ترتیب 197±111.907 و 224.03±149.377 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک محاسبه گردید و در دو منطقه اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05). نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت فلز کادمیوم در بافت عضله ماهی کفشک در بنادر بوشهر و عسلویه پایین تر از حد مجاز استاندارد های سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان جهانی غذا و کشاورزی (FAO)، مرکز ملی بهداشت و پزشکی استرالیا (NHMRC)، وزارت کشاورزی، شیلات و غذای انگلستان UK (MAFF) و سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) بود؛ اما غلظت فلز روی در بافت عضله ماهی کفشک در بنادر بوشهر و عسلویه بالاتر از حد مجاز استاندارد های موردمطالعه در این تحقیق بود.