مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1395 | دوره:27 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

پیش زمینه و هدف: پنوموسیستیس کارینی یک میکروارگانیسم خارج سلولی و موجودی فرصت طلب است که در شرایط طبیعی، بدن مانع تهاجم آن می گردد ولی در شرایط ضعف یا نارسایی ایمنی مثلا در جریان بیماری ایدز، هوچکین و سایر بیماری های تضعیف کننده دستگاه ایمنی به بدن تهاجم کرده و عفونت ایجاد می کند. هدف این مطالعه مقایسه لام های تماسی و برشهای بافتی با استفاده از روش های رنگ آمیزی متانامین سیلور، گیمسا، گرام وایگرت، پاپا نیکولائو و هماتوکسیلین ائوزین ازنظر زمان رنگ آمیزی، سهولت، هزینه، قابلیت دسترسی به مواد و روش ها، شناسایی اشکال مختلف میکروارگانیسم پنوموسیستیس کارینی و ویژگی و توانایی این روش ها در تشخیص پنوموسیستیس کارینی می باشد.مواد و روش کار: برای ایجاد پنوموسیستوزیس در رت های نژاد ویستار به مدت 12-10 هفته و هر هفته 2 بار به میزان 0.5 سی سی دگزامتازون زیر جلدی تزریق شد که بعد از ایجاد بیماری از ریه رت ها لام های گسترش تماسی و همچنین قطعه هایی در فرمالین درصد 10 جهت لام های برش بافتی استفاده شد سپس لام های موجود با روش های رنگ آمیزی متان امین سیلور، گرام وایگرت، پاپانیکولائو، گیمسا، هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شده و از لحاظ زمان رنگ آمیزی، سهولت، هزینه و قابلیت دسترسی آن ها به یکدیگر مقایسه شدند. همچنین ازنظر ویژگی و توانایی روش های تشخیص میکروارگانیسم در برش های بافتی و گسترش های تماسی نیز با همدیگر مقایسه شدند.یافته ها: روش های رنگ آمیزی گیمسا و پاپانیکولائو قادر به رنگ آمیزی اجسام داخل کیست می باشند و دیواره کیست را رنگ نمی کنند. روش های رنگ آمیزی متانامین سیلور و گرام وایگرت دیواره کیست ها را رنگ آمیزی می کنند. گیمسا راحت ترین، کم هزینه ترین و سریع ترین روش جهت تشخیص میکروارگانیسم می باشد و در مقابل متانامین سیلور، پرهزینه ترین و زمان برترین روش جهت تشخیص می باشد. همچنین روش رنگ آمیزی متانامین سیلور، گرام وایگرت، پاپانیکولائو قادر به رنگ آمیزی و تشخیص پنوموسیستیس کارینی در برش های بافتی و گسترش های تماسی می باشند ولی گیمسا فقط قادر به تشخیص میکروارگانیسم در گسترش های تماسی بوده و هماتوکسیلین ائوزین قادر به تشخیص میکروارگانیسم در هیچ کدام از نمونه ها نمی باشد.بحث و نتیجه گیری: در میان رنگ آمیزی های انجام شده، رنگ آمیزی پاپانیکولائو و گیمسا به علت این که اجسام داخل کیست را به صورت واضح رنگ کرده و همچنین تعداد کمی و یا هیچ کدام از مخمرها با این روش ها رنگ نمی گیرند، نسبت به رنگ آمیزی گرام وایگرت که دیواره کیست میکروارگانیسم را رنگ کرده و مخمرها نیز با این روش رنگ می گیرند ویژگی بالاتری جهت تشخیص پنوموسیستیس کارینی دارند. متانامین سیلور در تشخیص پنوموسیستیس کارینی در نمونه های برونکوآلوئلار لاواژ، خلط و بیوپسی استاندارد طلایی می باشد، ولی در نمونه های رنگ آمیزی شده معمولا اندازه کیست های پنوموسیستیس کارینی تقریبا هم اندازه مخمرها می باشد و همچنین مخمرها مانند کیست های پنوموسیستیس کارینی رنگ می گیرند احتمال مثبت کاذب در تشخیص نمونه ها وجود دارد، در نتیجه توصیه می شود جهت تشخیص دقیق تر میکروارگانیسم در نمونه های به دست آمده همراه با رنگ آمیزی متانامین سیلور حتما از رنگ آمیزی گیمسا که به جای دیواره کیست ها اجسام داخل کیست را رنگ می کند نیز استفاده شود.

پیش زمینه و هدف: هپاتوسلولار کارسینوما اغلب به روش های درمانی کلاسیک مقاوم است، بنابراین یافتن ترکیبات درمانی جدید با منشا طبیعی و کم ترین میزان سمیت، جهت درمان آن حائز اهمیت است. در این زمینه نشان داده شده است که متیل-3-پنتیل-6-متوکسی پرودیجینین (پرودیجیوسین) دیواره سلولی باکتری سراشیا مارسسنس به عنوان ترکیبی قدرتمند در مهار تکثیر سلول های بدخیم در انواع مختلفی از سرطان ها عمل می کند. در این مطالعه، فعالیت های ضد تکثیری پرودیجیوسین در رده سلولی سرطانی کبد (HepG2) در بازه های زمانی و دوزهای مختلفی از آن موردبررسی قرار گرفت.مواد و روش کار: سلول های بدخیم در غلظت های 100، 200، 400، 600 نانومول از پرودیجیوسین به مدت 24 الی 72 ساعت تیمار شدند. سپس میزان رشد سلولی با استفاده از آزمون MTT موردبررسی قرار گرفت. همچنین پس از 48 ساعت تیمار با غلظت های ذکرشده پرودیجیوسین، شمارش سلولی و میزان آپوپتوز به ترتیب با استفاده از هموسایتومتر و آزمون فلوسایتومتری تعیین گردید.یافته ها: بر مبنای نتایج حاصل از آزمون MTT، در غلظت های افزایش یابنده از پرودیجیوسین، میزان رشد سلول های تیمار شده نسبت به سلول های تیمار نشده به طور قابل ملاحظه ای به طور وابسته به دوز و زمان کاهش می یابد. به طور ویژه پس از 72 ساعت تیمار با غلظت های 100، 200، 400 و 600 نانو مول پرودیجیوسین، میزان رشد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به ترتیب 2±44 درصد، 4±33 درصد، 3±27 درصد و 5±27 درصد اندازه گیری شد. همچنین به طور وابسته به غلظت، تعداد سلول ها با افزایش غلظت پرودیجیوسین کاهش می یابد. به ویژه پس از 48 ساعت تیمار با 600 نانو مول پرودبجیوسین، تعداد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به میزان 77 درصد کاهش می یابد. همچنین، میزان آپوپتوز تاخیری در رنج غلظتی استفاده شده از پرودیجیوسین به میزان 97.4-37 درصد محاسبه گردید.بحث و نتیجه گیری: پرودیجیوسین میزان تکثیر سلولی را در سلول های سرطانی کبد کاهش می دهد و این کاهش به واسطه القا آپوپتوز توسط پرودیجیوسین در این سلول هاست، بنابراین این ترکیب ممکن است به عنوان عاملی قدرتمند در کاهش تکثیر سلول های بدخیم سرطان کبد مطرح گردد.

پیش زمینه و هدف: اسکلرودرمی بیماری سیستمیک با تظاهرات گوناگون در ارگان های مختلف است. در بین این ارگان ها، ریه ها به طور شایع درگیر می شوند و درگیری ممکن است پیش رونده و شدید باشد. داروهای مختلفی در بیماران دچار اسکلرودرمی و درگیری ریوی پیشنهاد و مورد آزمایش قرار گرفته اند، ولی کارایی و اثربخشی آن ها متفاوت بوده و تصمیم گیری نهایی در خصوص استفاده از آن ها را دشوار ساخته است. سیکلوفسفامید نمونه ای از این داروها است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر درمانی این دارو در بیماران با اسکلرودرمی و درگیری ریوی می باشد.مواد و روش کار: 20 بیمار اسکلرودرمی با اختلال پارانشیمی ریه داروی سیکلوفسفامید را به فرم وریدی (750 میلی گرم به ازای هر مترمربع از سطح بدن) به مدت شش ماه همراه با دوز کاهش یابنده پردنیزولون (7.5-20 میلی گرم روزانه) و آزاتیوپرین (2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) پس از قطع سیکلوفسفامید، دریافت نمودند. Transition Dyspnea Index (TDI)،Capacity (FVC)  Forced Vital، Total Lung Capacity (TLC)، 17 revised Rodnan Score، ابتدای درمان، 3 و 6 ماه پس از آغاز درمان برای تمام بیماران مورد مطالعه، انجام شد.یافته ها: شش ماه پس از درمان، تغییرات معنی دار در (p=0.55) FVC، TLC (p=0.39)، FEV1 (p=0.27)، (p=0.98) 17 revised Rodnan Score مشاهده نگردید. همچنین TDI نیز در طی شش ماه درمان تغییرات معنی داری نشان نداد (p=0.79). بررسی بر اساس نوع آنتی بادی نیز حاکی از عدم تفاوت معنی داری در مقادیر TDI می باشد.بحث و نتیجه گیری: تجویز سیکلوفسفامید داخل وریدی در درمان اسکلرودرمی همراه با درگیری ریوی در بیماران مطالعه ما تاثیرات چشمگیری در عملکرد ریوی، تظاهرات بالینی نداشت که مشابه بسیاری از مطالعات انجام شده در این زمینه است.

پیش زمینه و هدف: دیابت شیرین باعث تغییرات بافتی بیضه می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر مصرف خوراکی هم زمان سولفات روی و وانادیم بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (STZ) بود.مواد و روش کار: در این مطالعه پنج گروه حیوان انتخاب، در سه گروه با تزریق استرپتوزوتوسین، دیابت قندی با قند خون 500-600 mg/dL ایجاد و به مدت 60 روز تحت درمان قرار گرفتند. گروه اول از آب معمولی استفاده کردند. گروه دوم با تزریق داخل صفاقی 40 mg/kg استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و گروه سوم با تزریق داخل صفاقی40 mg/kg  استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و با سولفات وانادیم با دوز1 mg/ml  در آب آشامیدنی تیمار شدند. گروه چهارم با تزریق داخل صفاقی40 mg/kg  استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و با سولفات روی با دوز0.25 mg/ml  در آب آشامیدنی تیمار شدند. گروه پنجم با تزریق داخل صفاقی 40 mg/kg استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و با محلول ترکیبی سولفات روی و وانادیم با دوز mg/ml 1 و 0.25 mg /ml در آب آشامیدنی تیمار شدند. آسیب بیضه ای با رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین بررسی شد.یافته ها: سولفات روی و وانادیم و ترکیب این دو باعث کاهش سطح گلوکز پلاسما می شود. سولفات وانادیم اسپرماتوژنز و قطر لوله های سمینی فروس را در موش های دیابتی کاهش می دهد و ترکیب خوراکی سولفات روی و وانادیم در موش هایی دیابتی اسپرماتوژنز و قطر لوله های سمینی فروس را افزایش می دهد.بحث و نتیجه گیری: سولفات روی علاوه بر کاهش آسیب های بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی شده، اثرات منفی سولفات وانادیم بر روی بیضه را خنثی می کند.

پیش زمینه و هدف: دوکسوروبیسین با نام تجاری آدریامایسین (Adriamycin) یک داروی ضد سرطان است که با رشد و گسترش سلول های سرطانی که در بدن اختلال ایجاد می کنند مبارزه می کند. هدف از این مطالعه تولید نانو فیبرهای پلی آمید و آمین (PAMAM) حاوی داروی داکسوربیسین به روش الکتروریسی می باشد.مواد و روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی، در دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، بین سال های 1393 تا 1394 انجام گردید، در این پژوهش غلظت PAMAM در اتانول، نسبت دارو به پلیمر، ولتاژ و شدت جریان خروجی به عنوان متغیرهای مستقل و قطر الیاف تولیدشده به عنوان متغیر وابسته انتخاب و مطالعه گردیده است، سپس با استفاده از نرم افزار SPSS معادله حاکم بر تولید نانو فیبرها موردبررسی و فیلم های پلیمری حاوی دارو به وسیله SEM ازنظر مورفولوژیک و قطر الیاف و به وسیله FT-IR از نظر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی موردبررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج این بررسی ها نشان داد که با توجه به FT-IR گرفته شده از دارو همراه پلیمر بعد از فرآیند الکتروریسی این نتیجه به دست آمد که هیچ یک از این دو ماده خصوصیات خود را طی فرآیند الکتروریسی از دست ندادند و هیچ گونه تغییر شیمیایی در ساختار آن ها مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که اگر غلظت محلول و نسبت دارو به پلیمر کاهش پیدا کند فیبرهایی ناقص تشکیل می شود و با کاهش بیشتر این دو پارامتر شاهد تشکیل میکرو و نانوذره خواهیم بود.

پیش زمینه و هدف: دستیابی به نتایج بهتر با پیوند کلیه از اهداکنندگان زنده، منجر به گسترش استفاده از این روش پیوندی شده است، اما یکی از معایب بزرگ پیوند از دهنده زنده آن است که دهنده کلیه باید تحت یک جراحی عمده قرار بگیرد که با احتمال میرایی و عوارض بعد از عمل همراه است. مدت زمان بستری بعد از عمل مقیاسی برای بیان نتایج و عواقب سلامتی محسوب شده و به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده هزینه پیوند نیز شناخته شده است. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی اثرات وضعیت جمعیت شناختی، سوابق پزشکی و بالینی اهداءکنندگان زنده کلیه پیوندی قبل از اهداء بر مدت زمان بستری آن ها بعد از عمل جراحی نفرکتومی، در مرکز پیوند بیمارستان امام خمینی ارومیه در فاصله سال های 1376 تا 1393 انجام گردید.مواد و روش کار: در یک مطالعه هم گروهی گذشته نگر داده های 1463 اهداکننده زنده کلیه در دوره زمانی 1376 تا 1393 در مرکز پیوند بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه مورد ارزیابی قرار گرفت. برای سنجش رابطه متغیرهای دموگرافیک، یافته های بالینی و نیز سوابق سلامتی افراد قبل از اهدا با مدت زمان بستری بعد از عمل جراحی نفرکتومی از آزمون من ویتنی استفاده گردید.یافته ها: 1367 مورد (93.4 درصد) از اهداءکنندگان مرد و 96 مورد (6.6 درصد) زن بودند. میانگین سن، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک (قبل از نفرکتومی) و مدت زمان بستری بعد از عمل جراحی نفرکتومی به ترتیب 5.34±27.92 سال، 10.5±112.12 و 8.89±71.28 میلی متر جیوه و 0.96±3.14 روز بود. شیوع مصرف دخانیات، فشارخون بالا، سوابق بستری و دارویی قبلی در اهداءکنندگان به ترتیب 61.2 درصد، 3 درصد، 27.4 درصد و 5.7 درصد بود. سن بالاتر از 40 سال (P<0.001)، جنس زن (P<0.05)، عدم مصرف دخانیات (P<0.001)، نداشتن سابقه بستری قبل از اهداء (P<0.01)، داشتن رابطه خویشاوندی نسبی با گیرنده (P<0.001) و اهداء کلیه سمت راست (P<0.05) از عواملی محسوب می شوند که باعث افزایش مدت زمان بستری بعد از عمل جراحی نفرکتومی می گردند.بحث و نتیجه گیری: توصیه می شود برای به حداقل رساندن مدت زمان بستری بعد از عمل، از اهداءکنندگان جوان تر از 40 سال و دارای جنسیت مرد استفاده گردد.

پیش زمینه و هدف: پارانونایل فنل (p-NP) یک ترکیب استروژنیک است که اثرات سمی بر روی اندام های مختلف ازجمله بیضه ایجاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سمی پارانونایل فنل بر روی بافت بیضه موش و نیز ارزیابی اثر روغن سیاه دانه (Nigella Sativa) در مقابل این سمیت بود.مواد و روش کار: در این مطالعه 24 سر موش نر بالغ نژاد (NMRI (3±32 گرم به چهار گروه (6=n) کنترل، روغن سیاه دانه (ml/kg/day 5)، پارانونایل فنل (250 mg/kg/day) و پارانونایل فنل به علاوه روغن سیاه دانه تقسیم و به مدت 34 روز به صورت دهانی تیمار شدند. درنهایت، موش ها تشریح، بیضه راست آن ها خارج، فیکس، برش گیری و پردازش بافتی شد و با استفاده از روش هایدن هان آزان رنگ آمیزی شد. مقاطع بافتی بیضه از طریق روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخص پراکسیداسیون لیپیدی یعنی سطح مالون دی آلدئید (MDA) سرم موش ها نیز اندازه گیری شد. داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح 05/0 P < معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: کاهش معنی داری در قطر (P<0.008)، ارتفاع اپی تلیوم زایشی (P<0.007) و ضخامت غشا پایه لوله های منی ساز (P<0.05) و نیز تعداد کل سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی، اسپرماتوسیت و اسپرماتید دراز و گرد (P<0.001) مشاهده گردید و همچنین افزایش معنی داری در سطح(P<0.001) MDA  در گروه p-NP در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. پارامترهای فوق در گروه پارانونایل فنل به علاوه روغن سیاه دانه نسبت به گروه پارانونایل فنل به طور معنی داری و در سطح گروه کنترل جبران شد (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: روغن سیاه دانه اثر حفاظتی بر روی سمیت ناشی از پارانونایل فنل در بافت بیضه موش ها دارد. بنابراین، می توان روغن سیاه دانه را به عنوان یک مکمل درمانی در جلوگیری از اثرات نامطلوب مواجهه با پارانونایل فنل در مناطق صنعتی، پیشنهاد کرد.

پیش زمینه و هدف: اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی به عنوان شایع ترین اختلال عصبی رفتاری دوره کودکی شناخته شده است که عدم توجه و تشخیص آن می تواند آثار زیانباری را برای فرد و خانواده به همراه داشته باشد. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) کودکان با نارسی هنگام تولد، صورت گرفته است.مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، 550 کودک 12-7 سال مراجعه کننده به مرکز بهداشتی رفسنجان در سال 1393 انتخاب شدند. برای انجام مطالعه از پرونده بهداشتی مراجعان جهت تعیین نارسی، مقیاس های درجه بندی کانرز و فرم مشخصات دموگرافیک استفاده شد. اطلاعات پس از جمع آوری توسط آزمون تی زوجی و کای اسکویر و با استفاده از نرم افزار SPSS-18 تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در این مطالعه، 28 نفر (5.5 درصد) در هنگام تولد کم تر از 2500 گرم وزن داشتند. از 49 نفر کودک دچار اختلال بیش فعالی، 14 28.6 درصد) کودک نارس به دنیا آمده بودند. تفاوت میان کودکان دارای اختلال و بدون اختلال ازنظر وزن هنگام تولد معنادار بود (p=0.001).بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، مرتبط با یافته های قبلی در زمینه بررسی رابطه اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) کودکان و برخی پارامترهای مرتبط با حاملگی و زایمان انجام گرفته است. زودرسی، سن، نوع زایمان، وزن هنگام تولد و مصرف الکل در بارداری می تواند نقش تعیین کننده در بروز اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) کودکان داشته باشد. لزوم توجه به عوامل خطر که می تواند پیش بینی کننده اختلال نارسایی توجه /فزون کنشی کودکان در آینده باشد، مورد تاکید قرار گرفته است.

پیش زمینه و هدف: سرطان پروستات دومین سرطان شایع در مردان در سراسر جهان است. شناسایی بیومارکرهای حساس و اختصاصی در بافت و سرم، برای کاهش مرگ ومیر سرطان پروستات از اهمیت زیادی برخورداراست. ازآنجایی که تشخیص زودهنگام سرطان نقش مهمی در درمان آن دارد، در این بررسی سعی شده است ژن هایی را که می توانند به صورت بالقوه در غربالگری زودهنگام سرطان پروستات موثر باشند شناسایی نمایند.مواد و روش کار: در این بررسی داده های بیان ژن ها در نمونه های سرطانی و نمونه های نرمال پروستات از پایگاه داده NCBI دریافت و با بررسی سطح بیان ژن ها در این نمونه ها و رسم منحنی ROC ژن های دارای ارزش غربالگری شناسایی گردیدند و با استفاده از رگرسیون لجستیک مدل مناسب جهت غربالگری نمونه های سرطانی از نمونه های نرمال طراحی گردید.یافته ها: با استفاده از رگرسیون لجستیک دو مدل بر اساس افزایش و یا کاهش بیان ژن ها طراحی گردید، که برای مدل اول سطح زیر منحی و میزان حساسیت و اختصاصیت به ترتیب برابر 0.968، 0.911 و 0.914 و برای مدل دوم برابر 0.991، 0.951 و 0.956 می باشد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای حساسیت و اختصاصیت مدل های طراحی شده، ژن های بررسی شده دارای توان بالقوه جهت غربالگری سرطان پروستات در مراحل اولیه و مراحل متاستازی سرطان می باشند.

پیش زمینه و هدف: روند رو به افزایش باکتری های مقاوم به درمان در بخش های مختلف بیمارستانی به ویژه بخش های مراقبت های ویژه (ICU) و افزایش میزان بیماری زایی و مرگ ومیر ناشی از آن ها، ضرورت آگاهی از الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی را مشخص می سازد. این پژوهش باهدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در میکروارگانیسم های ایزوله شده از کشت خون های مثبت بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) انجام گرفته است.مواد و روش کار: این پژوهش مطالعه ای توصیفی - مقطعی بوده که از فروردین ماه سال 1390 تا شهریورماه 1392 در بیمارستان امام خمینی (ره) شهر ارومیه به عمل آمده است. نتایج نمونه های کشت خون مثبت بیماران بستری در ICU ازنظر نوع باکتری و نتایج الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ثبت شده در برگه آزمایش که به آزمایشگاه ارسال شده بود و جهت تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از روش انتشار از دیسک در محیط جامد استفاده شده بود، استخراج گردید و داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار 20 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از بین تمام کشت خون های انجام گرفته در مدت مذکور، 101 مورد مثبت گزارش شد که 56 (55.4 درصد) مورد از مردان و 45 (44.6 درصد) مورد از زنان جداسازی شده بود. سن بیماران بین 13 تا 94 سال متغیر بوده و میانگین سنی آن ها 57.8 سال بود. شایع ترین باکتری گرم مثبت به دست آمده استافیلوکوکوس کواگولاز منفی (35.6 درصد) بود که موثرترین آنتی بیوتیک روی آن وانکومایسین بوده و کم اثرترین آنتی بیوتیک ها، ایمی پنم، آموکسیسیلین و سفالکسین بودند و شایع ترین باکتری گرم منفی اشریشیا کلی (19.8 درصد) بود که موثرترین آنتی بیوتیک ها در آن سفتازیدیم و تتراسایکلین و کم اثرترین آنتی بیوتیک ها سفالکسین و نالیدیکسیک اسید بودند.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که نسبت به اکثر آنتی بیوتیک های رایج مورداستفاده مقاومت چشمگیری وجود دارد که شاید یکی از علل آن استفاده فراوان و نادرست از آنتی بیوتیک ها باشد. البته لازم به ذکر است که تعیین دقیق الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی نیازمند مطالعه گسترده تر با نمونه های بیشتر در مراکز درمانی مختلف می باشد.