زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1396 | دوره:20 | شماره:10 |تعداد مقالات:18

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی، تجربه برخی علائم جسمی و روانی است و مزاج می تواند تعیین کننده خصوصیات جسمانی، روانی و عاطفی فرد باشد. ورزش یکی از درمان های کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع شدت علائم جسمی و روانی سندرم پیش از قاعدگی پس از 8 هفته تمرین هوازی منظم در مزاج گرم و سرد انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه گروه کنترل و مداخله با دو زیر گروه مزاج گرم و سرد در سال 1393 بر روی 70 نفر از دانشجویان خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. گروه مداخله به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقیقه تمرینات هوازی را انجام دادند. پرسش نامه های مورد استفاده شامل: پرسشنامه مشخصات فردی و مامایی، تشخیص موقت سندرم، ثبت روزانه علائم سندرم، تعیین مزاج و نمودار درک بورگ بود. با استفاده از این پرسش نامه ها نوع مزاج، شدت علائم سندرم پیش از قاعدگی و تاثیر 8 هفته ورزش هوازی بر روی علائم سندرم در دو مزاج به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری توصیفی، من ویتنی، کای دو و تی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در مزاج سرد در گروه مداخله مطالعه تمامی علائم جسمی و روانی در انتهای مطالعه نسبت به ابتدای با شدت کمتری شیوع داشتند، به گونه ای که علائم با شدت 3 به صفر رسیده بودند، در حالی که در مزاج گرم فقط گیجی و نگرانی به صفر رسیده بود، ولی از بین علائم جسمی تمام علائم و از بین علائم روانی، طغیان خشم، به آسانی گریه کردن و تمایل به تنهایی با شدت کمتری شیوع داشتند.نتیجه گیری: شیوع شدت علائم جسمی و روانی سندرم پیش از قاعدگی پس از 8 هفته تمرین هوازی منظم در مزاج سرد بهبود بیشتری از مزاج گرم دارد.

مقدمه: شیوع بالای نازایی در جامعه ما (%24.9) یک مشکل عمده محسوب می شود. تلقیح اسپرم داخل رحمی به دلیل هزینه کم و غیر تهاجمی بودن آن، به عنوان خط اول درمان نازایی در روش های کمک باروری انتخاب می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی بارداری و عوامل پیش بینی کننده آن در IUI انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 308 زوج نابارور که در طی سال های 92-1390 به مرکز ناباروری میلاد مراجعه کرده بودند، انجام شد و در مجموع 370 سیکل IUI برای زنان نابارور صورت گرفت. زنان نابارور تحت رژیم دارویی لتروزول به همراه FSH نوترکیب قرار گرفته و پس از کنترل با سونوگرافی ترانس واژینال و مشاهده حداقل یک فولیکول بالغ با سایز بیش از 16 میلی متر، تحت تزریق HCG (5000 واحد) قرار می گرفتند. 36 ساعت بعد،IUI انجام می شد و موفقیت IUI و وقوع حاملگی با انجام تست حاملگی و سونوگرافی ترانس واژینال تایید می شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه میزان کلی حاملگی %23.8 بود. عواملی نظیر تعداد دفعات کمتر IUI (p=0.035)، وجود تنها یک عامل ناباروری شناخته شده (p=0.01)، تعداد حداقل دو فولیکول بالغ (p=0.001)، ضخامت آندومتر حداقل 10 میلی متر (p=0.003)، عدم استفاده از تناکولوم (p=0.01)، میزان تحرک پیشرونده اسپرم در مایع منی بیش از 50% (p=0.015) و تعداد اسپرم متحرک و فانکشنال بیش از 5 میلیون عدد (p=0.015) به طور معناداری بر وقوع حاملگی موثر بودند. سن زن (p=0.08)، طول مدت ناباروری (p=0.094)، نوع و علل ناباروری (p=0.083) و همچنین غلظت (p=0.269) و شکل اسپرم (p=0.67) بر وقوع حاملگی تاثیر معناداری نداشتند.نتیجه گیری: تعداد دفعات کمتر IUI، وجود تنها یک عامل ناباروری، وجود حداقل 2 فولیکول بالغ، ضخامت آندومتر حداقل 10 میلی متر، عدم استفاده از تناکولوم، تحرک اسپرم بیش از 50% و تعداد اسپرم متحرک بیش از 5 میلیون بر وقوع حاملگی در سیکل های IUI موثر هستند.

مقدمه: مشکل ناباروری زوجین پیامدهای روانی و اجتماعی منفی فراوانی برای جامعه دارد و پزشکان همواره به دنبال یافتن علل و درمان این مشکل هستند. با کشف و درمان علل رحمی لوله ای می توان بروز ناباروری را کاهش داد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی نتایج غیرطبیعی در هیستروسالپنگوگرافی (HSG) در زوجین نابارور انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی در طی سال های 94-1387 بر روی 308 زن مراجعه کننده جهت هیستروسالپنگوگرافی به کلینیک رادیولوژی بیمارستان امام رضا (ع) انجام شد. از اطلاعات ثبت شده در پرونده ها و گزارش های رادیوگرافی ها، چک لیست آماده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) انجام شد.یافته ها: در طول مدت مطالعه، 308 زن نابارور با میانگین سن 30.5±6.4 سال و با مدت زمان ناباروری 2.4±2.8 سال مراجعه کردند. 54% از بیماران ناباروری اولیه و 46% ناباروری ثانویه داشتند. بیش ترین آسیب شناسی رایج در میان زنان نابارور عامل لوله ای صفاقی (72.5%) بود. در 38 مورد (10%) همراهی چند پاتولوژی با یکدیگر مشاهده شد. در بیماران با پاتولوژی های رحمی، رحم دو شاخ با 12 مورد (1.3%) شایع ترین یافته غیرطبیعی بود.نتیجه گیری: در بررسی هیستروسالپنگوگرافی زنان نابارور به ترتیب علل لوله ای صفاقی و درگیری چند عاملی و در آخر علل رحمی، شایع ترین عوامل مسبب ناباروری بودند.

مقدمه: حاملگی طول کشیده به طور میانگین در 10% از حاملگی ها اتفاق می افتد. این پدیده می تواند دارای پیامدهایی برای مادر و جنین باشد. با توجه به اینکه بررسی آماری از سرانجام حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم شهر سنندج وجود ندارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل خطر مرتبط با حاملگی های طول کشیده و مدیریت آنها انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال های 93-1392 در بیمارستان بعثت شهر سنندج با مطالعه پرونده های تمام افراد باردار مراجعه کننده و تعیین میزان شیوع حاملگی های طول کشیده انجام شد. سپس در این جامعه متغیرهای مورد نظر در حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم جمع آوری شد و در نهایت این دو نوع حاملگی از نظر فراوانی تعداد دفعات حاملگی، تعداد دفعات زایمان، شاخص توده بدنی مادر، فراوانی میزان کاهش مایع آمنیوتیک، میزان استفاده از میزوپروستول برای ripening سرویکس، آتونی رحم، میزان پاسخ دهی به اینداکشن، نوع زایمان، فراوانی افت ضربان قلب جنین، دفع مکونیوم، وزن بدو تولد، نمره آپگار دقیقه 1 و 5 و میزان بستری شدن نوزاد در NICU با هم مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نر م افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های کای دو و تی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: یافته های مادری و نوزادی حاملگی های طول کشیده در مقایسه با حاملگی های ترم از نظر فراوانی تعداد دفعات حاملگی، تعداد دفعات زایمان، میزان استفاده از میزوپروستول برای ripening سرویکس، آتونی رحم، میزان پاسخ دهی به اینداکشن، نوع زایمان (واژینال یا سزارین)، فراوانی افت ضربان قلب جنین، وزن بدو تولد و نمره آپگار دقیقه 1 تفاوت آماری معنی داری داشتند (p<0.05)، اما از نظر شاخص توده بدنی مادر، کاهش مایع آمنیوتیک، دفع مکونیوم، نمره آپگار دقیقه 5 و میزان بستری شدن نوزاد در NICU تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: عوامل خطرزای مادر و جنین به طور معنی داری در حاملگی های طول کشیده بالاتر از حاملگی های طبیعی بود. لذا بکارگیری دستورالعمل های برخورد با حاملگی های طول کشیده برای حفظ سلامت مادر و نوزاد ضروری می باشد.

مقدمه: سقط خودبه خودی یا از دست دادن بارداری، به از دست رفتن جنین قبل از هفته بیستم حاملگی اطلاق می شود. این احتمال وجود دارد که دریافت های غذایی با وقوع سقط خودبه خودی در ارتباط باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص توده بدنی و دریافت های غذایی در زنان مبتلا به سقط خودبه خودی و زنان با دوران بارداری موفق انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1395 بر روی 45 زن مبتلا به سقط جنین خودبه خودی (مورد) و 112 زن با تولد نوزاد سالم و ترم (شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان زنان و زایمان فریده بهبهانی، واقع در شهرستان بهبهان انجام شد.افراد توسط پرسشنامه بسامد خوراک مختصر، در زمینه دریافت های غذایی بارداری اخیر مورد پرسش قرار گرفتند. وزن پیش از بارداری و قد، با مراجعه به پرونده های بهداشتی استخراج و شاخص توده بدنی محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی مستقل یا من ویتنی و کای دو انجام شد.میزانp کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: زنان مبتلا به سقط خودبه خودی به طور معنی داری وزن و شاخص توده بدنی بالاتری داشتند. در این گروه از زنان نسبت به زنان سالم، مصرف میوه (P<0.001)، سبزی های برگ سبز (P<0.001)، شیر و پنیر (P<0.001) به صورت معنی داری کمتر بود.نتیجه گیری: شاخص توده بدنی بالای پیش از بارداری و همچنین رژیم فقیر از میوه، سبزی های برگ سبز و محصولات لبنی با وقوع سقط های خودبه خودی مرتبط می باشد و احتمالا وقوع آن را افزایش می دهد.

مقدمه: کاهش رضایت جنسی و فقدان ارگاسم در روابط جنسی، از مشکلات شایع زنان یائسه می باشد که کیفیت زندگی ایشان را تحت تاثیر قرار می دهد. در کتب طب سنتی گرده خرما به عنوان گیاه تقویت جنسی معرفی شده است و در تحقیقات اخیر باعث بهبود رفتار جنسی در حیوانات آزمایشگاهی شده است، اما پژوهشی جهت بررسی گرده خرما بر عملکرد جنسی در انسان انجام نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تاثیر گرده خرما بر ارگاسم و رضایت مندی جنسی زنان یائسه انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور همراه با گروه دارونما در سال 1395 بر روی 60 زن یائسه دارای یائسگی طبیعی و فاقد هرگونه اختلال عملکرد جنسی، مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه مصرف کننده کپسول گرده خرما و دارونما به مدت 35 روز قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه عملکرد جنسی زنان (FSFI) بود که بخشی از آن وضعیت ارگاسم و رضایت مندی جنسی را مورد ارزیابی قرار می داد. قبل و بعد از مداخله، عملکرد جنسی زنان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های دقیق فیشر، من ویتنی، تی زوجی و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین تغییر نمره حیطه ارگاسم زنان یائسه بعد از مداخله نسبت به قبل از آن در گروه مداخله به صورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (p=0.004) میانگین تغییر نمره رضایت مندی جنسی در مرحله بعد از مداخله، در دو گروه مداخله و کنترل معنی داری نبود (p=0.122).نتیجه گیری: مصرف کپسول گرده خرما باعث بهبود ارگاسم زنان یائسه می شود، اما بر حیطه رضایت مندی جنسی تاثیری ندارد.

مقدمه: دوران پس از زایمان، یک دوران آسیب پذیر از نظر مشکلات روانی می باشد. طب گیاهی ممکن است یک مداخله موثر جهت بهبود وضعیت روانی مادران باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر کرم لاوندر با یا بدون حمام پا بر استرس، افسردگی و اضطراب انجام شد.روش کار:این مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل شده در سال 93-1392 بر روی 141 زن 40-18 ساله با بارداری اول تا سوم با سن بارداری 28-25 هفته در تبریز انجام شد. افراد در سه گروه دریافت کننده کرم لاوندر و حمام پا، کرم لاوندر به تنهایی و پلاسبو قرار گرفتند. زنان از بلافاصله پس از زایمان به مدت 6 هفته، 1.5 ساعت قبل از خواب حدودا 2 گرم (2 بند انگشت) از کرم (لاوندر یا پلاسبو) را به طور موضعی به پاها می مالیدند. گروه حمام پا بعد از مصرف کرم پاهای خود را در آب گرم غوطه ور می کردند. اضطراب، افسردگی و استرس قبل از مداخله و 6 هفته پس از زایمان با استفاده از پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال والیس و من ویتنی یو استفاده شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: قبل از مداخله بین سه گروه از نظر نمره اضطراب، افسردگی و استرس تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. 6 هفته پس از زایمان تفاوت آماری معنی داری بین سه گروه از نظر اضطراب (P<0.001)، استرس (P<0.001) و افسردگی (P<0.001) وجود داشت که بر اساس آزمون من ویتنی یو، تفاوت دو گروه مداخله با گروه پلاسبو از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05)، اما بین دو گروه مداخله تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: کرم لاوندر با یا بدون حمام پا می تواند اضطراب، افسردگی و استرس زنان را در دوره پس از زایمان کاهش دهد.

مقدمه: منوپوز پدیده جهانی برای زنان است. از جمله علائمی که زنان در منوپوز تجربه می کنند می توان به گرگرفتگی اشاره کرد. درمانی که هم اکنون برای بهبود گرگرفتگی به کار گرفته می شود، روش جایگزین هورمونی است که عوارض زیادی به دنبال دارد. یکی از جایگزین های هورمون درمانی، استفاده از گیاهانی از خانواده فیتواستروژن ها مانند گل مغربی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر گیاه گل مغربی بر گرگرفتگی دوران یائسگی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سو کور در سال 1394 بر روی 100 نفر از زنان یائسه مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر دستنا انجام شد. افراد در دو گروه 50 نفری دارونما و گل مغربی قرار گرفتند. زنان شرکت کننده در این مطالعه پرل یک گرمی گیاه گل مغربی یا دارونما را روزی دو بار به مدت یک ماه استفاده کردند. برای سنجش علائم یائسگی از پرسشنامه کوپرمن استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11) و آزمون های تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: استفاده از گل مغربی تاثیر بسزایی در کاهش شدت، مدت و دفعات گرگرفتگی در گروه گل مغربی در مقایسه با دارونما داشت (P<0.001).نتیجه گیری: استفاده از گل مغربی در کاهش گرگرفتگی زنان موثر بوده و می تواند به عنوان یک درمان مکمل و یا جایگزین هورمونی در بهبود علائم یائسگی در زنان استفاده شود.

مقدمه: سرطان دهانه رحم، سومین سرطان شایع در زنان و بروز سالیانه آن بیش از 500 هزار مورد در دنیا و در آمریکا شایع ترین علت مرگ ناشی از سرطان ژنیکولوژی در سال 2011 بوده است. پیگیری پاپ اسمیر های غیرطبیعی به کمک روش های تشخیصی با حساسیت بالا، ایجاب می کند با بررسی ارزش تشخیصی پاپ اسمیر در مقایسه با کولپوسکوپی در تشخیص موارد غیر طبیعی و درمان به موقع از مرگ و میر ناشی از سرطان سرویکس کاست، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارزش تشخیصی پاپ اسمیر در مقایسه با کولپوسکوپی در تشخیص موارد غیر طبیعی دهانه رحم انجام گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی در سال 1394 بر روی 172 زن با پاپ اسمیر غیر طبیعی که به درمانگاه تخصصی زنان شهر یاسوج مراجعه کرده و مورد کولپوسکوپی قرار گرفته بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها چک لیست ابزار گردآوری داده ها چک لیستی (مشخصات فردی و مامایی، جواب پاپ اسمیر و بررسی کولپوسکوپی) و روش گردآوری داده ها به صورت معاینه و مشاهده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 55 نفر (31%) دارای کولپوسکوپی غیر نرمال و %22.1 از موارد غیر نرمال، استووایت بودند. 117 مورد (%68.0) از پاپ اسمیرهای غیر طبیعی از طریق انجام کولپوسکوپی نرمال تشخیص داده شد که بیانگر میزان انطباق پاپ اسمیر و کولپوسکوپی با ضریب توافق 30% بود (P=0.032). بیشترین انطباق کولپوسکوپی با پاپ اسمیر در ضایعه با درجه بالا (CIN3) به دست آمد. کمترین تطبیق در مواردی بود که پاپ اسمیر ضایعه ای با درجه خفیف (CIN2، CIN1) را نشان داد. حساسیت تشخیصی تست کولپوسکوپی 93% به دست آمد، بنابراین دقت تشخیص کولپوسکوپی (%54.3) از پاپ اسمیر (%41.26) بالاتر بود.نتیجه گیری: کولپوسکوپی در مقایسه با پاپ اسمیر در یافتن مراحل اولیه سرطان دهانه رحم از ارزش تشخیصی و کارایی بیشتری برخوردار است. بیشترین انطباق کولپوسکوپی با پاپ اسمیر در ضایعه با درجه بالا (CIN3) به دست آمد.

مقدمه: تمرینات پلایومتریک (انفجاری) حرکاتی هستند که در آن ها چرخه کشش- کوتاه شدن به کار می رود و حرکت کشش عضله (برونگرا)، بلافاصله به وسیله حرکت کوتاه شدن سریع (درون گرا) دنبال می شود. با توجه به نقش تمرینات پلایومتریک در هیپرتروفی عضلانی و سنتز پروتئین و در نتیجه افزایش عوامل رشد و آمادگی عضلانی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر 10 هفته تمرین پلایومتریک بر قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه، توده بدون چربی و فاکتور رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) در زنان جوان انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی با تخصیص تصادفی در سال 1395 بر روی 28 زن جوان 29-20 سال در شهر مشهد انجام شد. زنان جوان داوطلب شرکت در پژوهش به طور تصادفی به دو گروه 14 نفره تمرینات انفجاری و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی پژوهش حاضر به مدت 10 هفته و هفته ای 3 جلسه اجرا گردید. مدت زمان هر جلسه تمرینی 60-45 دقیقه و شامل 10 دقیقه گرم کردن، 45-30 دقیقه اجرای برنامه تمرینی و 5 دقیقه سرد کردن و انجام حرکات کششی بود. نمونه گیری خونی، آزمون قدرت عضلانی بالا تنه و پایین تنه، حداکثر اکسیژن مصرفی و ترکیب بدنی در قبل و بعد از دوره تمرینی انجام شد. گروه کنترل در طول مدت تحقیق، هیچ گونه برنامه تمرینی انجام ندادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تی مستقل و تی وابسته انجام ﺷﺪ. میزان p کمتر از 0.05 ﻣﻌﻨﺎدار در ﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻪ شد.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، قدرت عضلانی بالاتنه، پایین تنه و حداکثر اکسیژن مصرفی در پایان دوره به طور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.05)، در حالی که فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1)، توده بدون چربی، درصد چربی و شاخص توده بدنی از نظر آماری تغییر معنی داری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: برنامه 10 هفته ای تمرین پلایومتریک می تواند باعث افزایش قدرت در عضلات اندام های بالاتنه و پایین تنه و همچنین ظرفیت هوازی زنان جوان گردد.

مقدمه: تاخیر رشد داخل رحمی، یک فرآیند فیزیولوژیک و پاتولوژیک است که سبب کندی رشد جنین می شود. این عارضه نه تنها مرگ و میر جنین را افزایش می دهد، بلکه با اثرات مضر بر مراحل نوزادی و بزرگسالی همراه است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع تاخیر رشد داخل رحمی و شناسایی عوامل خطر مرتبط با آن در استان ایلام انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی ابتدا شیوع تاخیر رشد داخل رحمی به صورت مقطعی از بین کل متولدین سال 1393 در استان ایلام محاسبه شد، سپس در قالب یک مطالعه مورد- شاهدی، 781 نفر از نوزادان (247 نفر در گروه مورد و 534 نفر در گروه شاهد) وارد مطالعه شدند. تمام نوزادان متولد شده با وزن زیر صدک دهم به عنوان گروه مورد و از میان نوزادان با وزن بالای صدک دهم دو برابر موردها به عنوان گروه شاهد و به صورت تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز شامل اطلاعات فردی و بالینی بیماران از پرونده های بیمارستانی استخراج گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای دو، دقیق فیشر و مدل رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزانp کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: شیوع تاخیر رشد داخل رحمی در استان ایلام در دوره مطالعه شده در میان 9503 نوزاد به میزان %2.8 برآورد گردید. بین متغیرهای چندقلویی (p=0.0001)، داشتن سابقه مرگ داخل رحمی جنین (p=0.02)، محل سکونت مادر (p=0.001) و همچنین بین بیماری های اتوایمیون (p=0.03)، کلیوی (p=0.01)، پره اکلامپسی (p=0.0001)، استفراغ شدید حاملگی (p=0.01)، کم کاری تیروئید تحت درمان (p=0.009) و نوع زایمان (p=0.001) با تولد نوزاد دچار تاخیر رشد داخل رحمی جنین ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: میزان شیوع تولد نوزادان مبتلا به تاخیر رشد داخل رحمی در استان ایلام در حد استاندارد جهانی است. بارداری چندقلویی، سابقه داشتن مرگ داخل رحمی، پره اکلامپسی، استفراغ شدید حاملگی و بیمارهای اتوایمیون و کلیوی و سکونت در روستا، احتمال ابتلاء به تاخیر رشد داخل رحمی را افزایش می دهند.

مقدمه: سرطان پستان، یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در زنان می باشد. ژن BACH2 برای تنظیم تکوین و عملکرد انواع سلول های ایمنی (سلول B، T و ماکروفاژ) نیاز می باشد. ژن BACH2 یک لوکوس مستعد کننده غالب برای چندین بیماری خودایمن و آلرژی می باشد، با این وجود بیان و عملکرد بالقوه BACH2 در سرطان پستان هنوز مشخص نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی بیان ژنی BACH2 در نمونه های توموری پستان انجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی که برای بررسی بیان ژنی از بافت های پارافینه سرطان پستان استفاده شد، 40 بافت پارافینه سرطان پستان و 40 بافت سالم مجاور تهیه شده از بخش پاتولوژی بیمارستان الزهراء اصفهان وارد مطالعه شدند. نمونه ها مربوط به بلوک های پارافینه تهیه شده در طی سال های 94-1393 بودند. پس از تکمیل رضایت نامه، اطلاعات بالینی مربوط به تمام نمونه ها گرفته شد. RNA تام استخراج و DNA مکمل (cDNA) سنتز شد. بیان نسبی ژن با استفاده از روش کمی real-time RT PCR (qRT-PCR) به دست آمد و به وسیله روش ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی تست و ANOVA انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بیان ژن BACH2 در بافت توموری در مقایسه با بافت سالم مجاور به طور معنی داری کمتر بود (P<0.05)، همچنین بیان این ژن در حالت متاستاز کاهش قابل ملاحظه ای نشان داد (P=0.029).نتیجه گیری: بیان BACH2 در بافت توموری سرطان پستان نسبت به بافت سالم پایین تر است. با توجه به عملکرد ژن ذکر شده می توان برای آن نقش مهارکنندگی تومور در سرطان سینه را پیشنهاد داد. از طرف دیگر نتایج مطالعه کاهش بیان در نمونه های متاستاز مثبت را نشان می دهد که حاکی از نقش ژن در مهار مسیرهای درگیر در متاستاز می باشد.