زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1386 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:21

مقدمه: یکی از شایع ترین انواع سرطان در میان زنان، سرطان های دستگاه تناسلی است که درمان آن علاوه بر افزایش طول عمر، بهبود کیفیت زندگی را نیز به دنبال دارد. هدف اصلی این مطالعه تعیین توزیع فراوانی عوارض درمانهای مختلف انجام شده در سرطانهای دستگاه تناسلی در بخش زنان بوده است.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سالهای 1375-81 در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه تناسلی مراجعه کننده به بخش سرطان زنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است. 302 بیمار مبتلا به سرطان دستگاه تناسلی که به روش آسان نمونه گیری شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات فردی، نتایج درمان، نوع و عوارض درمان در پرسشنامه جمع آوری و سپس با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمونهای آماری کای اسکوئر، واریانس، ضریب همبستگی و تی پردازش شد.نتایج: طی این مطالعه نتایج زیر بدست آمد: خونریزی در %6.1 و عفونت محل عمل در %3 و ترومبوآمبولی در %1.1، عفونت ادراری در %3، انسداد روده در %2.7، آبسه لگنی در %1.1، آنوری در %1.1، لنفوسیست در %7.6، باز شدن زخم در %0.38، آتونی مثانه در %1.9، آسیب به عروق بزرگ حین عمل در %0.38، فیستول یورتروواژینال در %0.76، فیستول رکتوواژینال در %0.76، فیستول رکتووزیکال در %0.38، فیستول وزیکوواژینال %0.38، فیستول رکتووزیکال در %0.38، فیستول ایلئو واژینال در %0.38، بی اختیاری ادرار در %0.76 فوت در %0.38 موارد دیده شد. نتیجه گیری: عوارض حین عمل در این مطالعه %3.04 بود که در سایر مطالعات تا حدود %6 بوده است. عوارض عفونی در این مطالعه %7.1 و بیشتر از سایر مطالعات بوده است (%4)، که احتمال دارد عدم استفاده از آنتی بیوتیک مناسب، علت آن بوده است. عوارض غیر عفونی در این مطالعه %6.8 بود که در حدود سایر مطالعات (%4) است.

مقدمه: اختلالات تخمک گذاری به صورت چرخه های قاعدگی نامنظم، علت %40 از ناباروری ها است. تعیین پاسخ این بیماران به درمان های تحریک تخمک گذاری یکی از اقدامات مهم در شروع درمان است. این مطالعه به منظور بررسی ارزش آزمون چالش کلومیفن در ارزیابی ذخایر تخمدانی انجام شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی بر 56 خانم نازا با سن کمتر از 40 سال که برای تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی انتخاب شده بودند، در سال 1382 در مراکز نازایی بابل انجام شده است. در روز سوم سیکل FSH پایه اندازه گیری شد، سپس 100mg کلومیفن سیترات خوراکی در طی روزهای 5-9 سیکل داده شد و روز دهم مجددا FSH اندازه گیری گردید. سپس کلیه بیماران که به روش درمانی طولانی تحریک تخمک گذاری شده بودند و مجموع FSH روز سوم و دهم آنان کمتر از 26mIU/mL بود، به عنوان مواد آزمون کلومیفن طبیعی در نظر گرفته شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل و P<0.05 معنی دار تلقی شد.نتایج: در این مطالعه میانگین سنی بیماران 31.1±9.1 سال بود. از 56 نفر، 49 نفر دارای آزمون چالش کلومیفن سیترات (CCCT) طبیعی بودند که 38 نفر از این تعداد ذخیره تخمدانی مناسب داشتند و 7 نفر ccct غیر طبیعی داشتند که 5 نفر دارای ذخیره مناسب بودند. میانگین نتیجه آزمون چالش کلومیفن 15.5±9.1mIu/ml بوده و اکثر افرادی که دارای ccct طبیعی و ذخیره تخمدانی مناسب بودند، کمتر از 35 سال سن داشتند ولی اختلاف معنی داری در سنین پایین و بالای 35 سال بین گروه ccct طبیعی و غیر طبیعی از نظر ذخیره تخمدانی وجود نداشت. همچنین بین میانگین تعداد فولیکول، تخمک های لقاح یافته و تعداد جنین های منتقل شده نیز در دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه در ارزیابی ذخیره تخمدانی، سن بیمار، سطح FSH پایه و تعداد فولیکول های پایه علاوه بر آن آزمون چالش کلومیفن را باید مدنظر داشت.

مقدمه: الکتروکوتری لاپاروسکوپیک تخمدانها روشی شناخته شده در درمان بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات است. با در نظر گرفتن خطرات بالقوه آن، انجام آن در زنانی که در معرض خطر بالای عدم تخمک گذاری پس از آن قرار دارند ممکن است قابل قبول نباشد. هدف از این مطالعه بررسی پیش بینی کننده های شکست درمان پس از الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدان در بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سالهای 1383-1385 در بیمارستان الزهرا (س) رشت انجام شده است. 93 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن که با دوز حداکثر 150 میلی گرم در روز به مدت 5 روز تخمک گذاری نکردند، تحت الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدان قرار گرفتند. از 93 بیمار، 6 نفر به علت داشتن مشکلات لوله ای در لاپاراسکوپی انجام شده و 9 نفر به علت عدم ادامه پروتکل درمانی از مطالعه خارج شدند و جمعا 78 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مطالعه شده قبل از لاپاروسکوپی شامل: سن، سن شروع قاعدگی، نوع نازایی، مدت نازایی، شاخص جرم بدن، حجم تخمدان نسبت LH به FSH، تستوسترون و DHEAS بودند. در اولین سیکل قاعدگی پس از الکتروکوتری، تخمدان بیماران تحت درمان با کلومیفن سیترات با حداکثر دوز 150 میلی گرم به مدت 5 روز قرار گرفت و از نظر تخمک گذاری و حاملگی ادامه دار بررسی شد. جهت بررسی پیش گویی کننده های شکست در تخمک گذاری و حاملگی، داده ها در پرسشنامه جمع آوری گردید و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و مدل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، و P≤0.05 به عنوان سطح معنی دار تعیین شد.نتایج: از مجموع 78 زن درمان شده با الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدانها، 39 نفر (%50) با درمان با کلومیفن سیترات با دوز حداکثر 150 میلی گرم به مدت 5 روز، تخمک گذاری نکردند و تعداد 24 نفر (%61.5) حامله شدند. میانگین سنی بیماران 25.9±4.4 و میانگین مدت نازایی آنها 5.2±2.9 بود.از بین متغیرهای مورد مطالعه، فقط افزایش DHEAS به عنوان پیش بینی کننده شکست تخمک گذاری پس ازالکتروکوتری لاپاروسکوپیک مشخص گردید و در مورد حاملگی هیچ عاملی به عنوان پیش بینی کننده عدم حاملگی در این بیماران، تعیین نشد.نتیجه گیری: DHEAS از آندروژنهایی است که منحصرا از آدرنال ترشح می شود، با توجه به آسیب شناسی اثر کوتر در تخمدان، به نظر می رسد در مواردی که افزایش DHEAS وجود دارد، الکتروکوتری تخمدانها تغییری در پاسخ تخمدان به کلومیفن ایجاد نخواهد کرد. بنابراین، استفاده از روشهای دیگر درمان مثل استفاده از آنتی آندروژنها در بیماران با DHEAS بالا توصیه می شود.

مقدمه: تغییرات فیزیولوژیک جسمی و روانی مربوط به بارداری، تمام سیستمهای بدن مادر از جمله دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار می دهد. از میان مشکلات گوارشی، تهوع، استفراغ، سوزش سر دل و یبوست از شایع ترین شکایات زنان در دوران بارداری است. امروزه استفاده از شیوه های غیر دارویی و غیر تهاجمی به عنوان یک اولویت در درمان مشکلات گوارشی در دوران بارداری مطرح است لذا پژوهشگر بر آن شد تا تحقیقی را با هدف تعیین تاثیر رفلکسولوژی کف پا بر شدت یبوست زنان باردار انجام دهد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی دو گروهه است که در سال 1384-1385 در مادران باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر رامسر انجام شد. 120 زن باردار و مبتلا به یبوست در دو گروه آزمون و شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. از روش نمونه گیری برای انجام مطالعه و به منظور جمع آوری داده ها از فرم مشخصات فردی و پرسشنامه بررسی یبوست، استفاده شده است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمونهای تی و کا دوی پردازش گردید. نتایج: آزمون تی زوج تفاوت معنی داری بین میانگین و انحراف معیار یبوست در بعد و قبل از رفلکسولوژی در گروه آزمون نشان داد (P:0.000) در صورتی که بین میانگین و انحراف معیار شدت یبوست در آغاز و پایان مطالعه در گروه شاهد تفاوت معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع یبوست در بارداری و تاثیر رفلکسولوژی در کاهش یبوست، لزوم توجه به رفلکسولوژی به عنوان یک روش درمانی مکمل و جانشین نمایان گردید.

مقدمه: این مطالعه به منظور تعیین تاثیر قرص های پیشگیری از بارداری در دوره درمانی قبل از لقاح آزمایشگاهی براین نوع باروری طراحی شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، در مرکز ناباروری فاطمه  الزهرا دانشگاه علوم پزشکی بابل از سال 84- 1383 انجام شد. 102 زن با علت ناباروری لوله ای، چسبندگی لگنی، دوره طبیعی تخمک گذاری، سن کمتر از 40 سال و فاقد اختلالات عامل مردانه، وارد مطالعه شدند. 51 زن در دوره قبل از درمان لقاح آزمایشگاهی، قرص پیشگیری از بارداری مصرف کردند و همین تعداد زن هیچ درمان دارویی قبل از دوره درمانی دریافت نکردند. دستورالعمل حساسیت زدایی هیپوفیز با آنالوگ GnRH در هر دو گروه به طور مشابه استفاده شد که برحسب شرایط فردی، سن، میزان FSH مرحله اولیه فولیکولر، تعداد آمپولهای گنادوتروپین تنظیم شد. هر دو گروه از نظر میانگین سن، طول مدت ناباروری، LH, FSH مرحله فولیکولر اولیه و علت ناباروری یکسان بودند. همچنین دو بار سونوگرافی مهبلی، یک بار قبل از دوره درمانی در زمان قاعدگی و بار دوم در شروع دوره و روز سوم، به منظور تشخیص عارضه کیست تخمدانی انجام شد. در تجزیه و تحلیل آماری از آزمونهای تی، و تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد.نتایج: میانگین تعداد فولیکولها در مصرف کنندگان قرص ضد بارداری نسبت به گروه کنترل (6.4±3.7 در مقابل 8.8±4.6) و تخمکهای استخراج شده (5.7±4.1 در مقابل 6.6±5.5) اختلاف معنی داری نداشت. در گروه مصرف کننده قرص های پیشگیری از بارداری، تعداد آمپولهای hMG در هر دوره (39.9±19.5 در مقابل 34.8±14.6) و طول مدت تحریک گنادوترویینی در (15.8±11.8 در مقابل 13.5±7.1) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.05). میزان بروز عارضه تشکیل کیست تخمدان در دو گروه یکسان بود. نتیجه گیری: مصرف قرص های پیشگیری از بارداری در دوره قبل از لقاح آزمایشگاهی، بر بهبود باروری تاثیر نداشت.

مقدمه: هرگاه حاملگی بیشتر از 42 هفته به طول انجامد حاملگی طولانی اطلاق می شود که این مشکل در 10 درصد حاملگی ها اتفاق می افتد. این مساله باعث افزایش مشکلات مادری و مرگ و میر و عوارض جنینی نوزادی می شود. برای جلوگیری از این عوارض و اداره حاملگی دور از ترم از راههای مختلفی استفاده می شود. دو روش شایع عبارت از القای انتخابی زایمان در 41 هفتگی و روش انتظار و مراقبت می باشد. که با هدف پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر روش القای زایمان با روش انتظار و مراقبت بر نتایج مادری و جنینی در حاملگی طولانی انجام شده است.روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی بر 160 خانم باردار مراجعه کننده به بیمارستان شهید مبینی سبزوار در طی سال 1384 با سن حاملگی بیشتر از 41 هفته انجام شد. پس از تعیین دقیق سن حاملگی نمونه های واجد شرایط در دو گروه القای انتخابی زایمان و درمان انتظار و مراقبت قرار گرفتند. نمونه های گروه القای انتخابی زایمان جهت اینداکشن در بیمارستان بستری و در گروه دوم مراقبت های ویژه انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که در دو گروه از نظر مشکلات مادری و جنینی - نوزادی مانند دفع مکونیوم، دیسترس جنینی و همچنین آپگار هنگام تولد، جنس و وزن هنگام تولد نوزادان تفاوت معنی داری وجود نداشت. در گروه القای انتخابی زایمان شیوع سزارین 57.5 درصد و در گروه بررسی جنینی شیوع سزارین 22.5 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است (p<0.01). همچنین نتایج نشان می دهد که میانگین مدت بستری شدن در بیمارستان نیز در دو گروه تفاوت معنی دار دارد (2.17 در مقابل 1.17 روز ) (p<0.05). نتیجه گیری: با توجه به عدم اثبات خطرات مادری یا نوزادی در درمان انتظار و مراقبت می توان این راه درمانی را برای اداره حاملگی طولانی به عنوان روش جایگزین مداخله در 41 هفتگی پیشنهاد نمود.

مقدمه: استفاده از روش های مختلف دارویی جهت کنترل درد زایمان یکی از مطلوب ترین روش ها جهت به حداقل رساندن درد زایمان می باشد. انجام بی دردی نخاعی نیز با سابقه ای طولانی در خدمت علم مامایی است. این مطالعه نیز با هدف بررسی تاثیر بی دردی نخاعی بر چهار مرحله مختلف زایمان زنان بستری در زایشگاه هفده شهریور مشهد انجام گرفت. روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی در سال 1384 بر 62 بیمار که به علت درد زایمان در بخش زایشگاه بیمارستان هفده شهریور مشهد بستری بودند، انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 31 نفری (مورد و شاهد) تقسیم شدند. در گروه مورد بی دردی نخاعی با فنتانیل50 میکروگرم انجام گرفت. در بیماران اول زا به علت طولانی تر بودن فاز اول لیبر علاوه بر فنتانیل از 15 میلی گرم پتیدین نیز در بی دردی نخاعی استفاده می شد. مشخصات فردی، وضعیت مراحل زایمان - ضربان قلب جنین در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss و آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمونهای تی - کای اسکور - واریانس دو طرفه پردازش شد.نتایج: دو گروه از نظر سن، تعداد بارداری،  وضعیت کم خونی، تعداد ضربان قلب جنین قبل از انجام بی دردی تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند، طول مرحله اول زایمان در گروه مورد بر حسب دقیقه 143.70 و دو گروه شاهد 311.45 مشخص شد و تفاوت معنی دار آماری را نشان داد (p=0.05). اما آپگار نوزاد طول مرحله دوم زایمان، طول مرحله سوم زایمان در دو گروه تفاوت آماری را نشان نداد، بروز سردرد در مرحله چهارم زایمان در دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان داد (p=0.5).نتیجه گیری: بی دردی نخاعی هیچ تاثیر سویی بر فرآیند زایمان و سلامت جنین نداشته و می تواند حتی طول مرحله اول زایمان را کوتاه کند و روشی بسیار مطلوب جهت کاهش درد زایمان محسوب می شود.

مقدمه: سرطان دهانه رحم یکی از شایع ترین بدخیمی های دستگاه تناسلی زنان است و از علل شایع مرگ و میر زنان در جهان محسوب می شود. در بیشتر موارد سرطان دهانه رحم از پیشرفت تدریجی ضایعات پیش سرطانی ایجاد می شود. غربالگری زنان بدون علامت با آزمایش پاپ اسمیر، موجب تشخیص و درمان زودرس ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم شده و از ایجاد سرطان دهانه رحم پیشگیری می کند. با توجه به اینکه به دستور وزارت محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام غربالگری این ضایعات توسط مراکز بهداشتی و درمانی کشور به مدت چندین سال قطع گردیده است، بررسی حاضر به منظور تعیین میزان شیوع ضایعات پیش سرطانی و سرطان مهاجم دهانه رحم و نقش عوامل جمعیتی، زمینه ای و اقتصادی خانواده در ایجاد این ضایعات انجام گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سالهای 1382-1384 در مراکز بهداشتی درمانی شهر تبریز انجام شده است. 6024 زن تحت پوشش مراکز بهداشتی، درمانی وابسته به مرکز بهداشت استان به صورت طبقه بندی انتخاب شدند و تحت آزمایش پاپ اسمیر قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده در پرسشنامه ها توسط نرم افزار آماری SPSS پردازش گردید. نتایج: میزان شیوع ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم با آزمایش پاپ اسمیر %1.02 بود. درصد شیوع انواع بافتی ضایعات پیش سرطانی به ترتیب شیوع عبارت بودند از: %0.68 ASCUS، %0.18 LSIL و %0.16 HSIL هیچ موردی از سرطان مهاجم مشاهده نشد.در این بررسی تعداد زایمان های بالاتر از 5 ماه 3 مورد و بیشتر، سقط 1 مورد و بیشتر، تعداد حاملگی 3 مورد و بیشتر، ازدواج شوهر بیشتر از یک مورد، تعداد همسران شوهر بیشتر از یک مورد در گروه با ضایعات پیش سرطانی دهانه بیشتر بود. مصرف کاندوم به عنوان یک روش سدی جلوگیری از بارداری، عامل محافظت کننده در برابر ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که غربالگری زنان بدون علامت باید در سراسر ایران صورت گیرد.

مقدمه: درد پرینه ناشی از اپی زیاتومی، همواره مشکلی استرس زا برای زنان نخست زا بوده و اثر منفی بر عملکرد و اولین تجربه مادر شدن را دارد از آنجا که اکثر زنان نخست زا اپی زیاتومی می شوند، این پژوهش با هدف مقایسه اثر نوار حاوی ژل خنک کننده با بسته یخ بر شدت درد پرینه بعد از اپی زیاتومی در زنان نخست زای زایمان کرده در بیمارستان حضرت ام البنین (س) مشهد از مهر تا بهمن ماه 1384 انجام گردید.روش کار: در این کارآزمایی بالینی 121 زن نخست زا با معیارهای ورود به مطالعه، به روش تخصیص تصادفی در دو گروه سرما درمانی (نوار حاوی ژل خنک کننده، بسته یخ) و گروه کنترل قرار گرفتند. واحدهای پژوهش طی 4 ساعت اول بعد از اپی زیاتومی توسط پژوهشگر و پس از آن بر اساس تقاضای خود، درمان را دریافت کردند. ارزیابی شدت درد با مقیاس عددی درجه ای و بهبود زخم با مقیاس ریدا طی 4 ساعت اول و روزهای اول، دوم، پنجم و دهم و رضایت درمان در روز دهم صورت گرفت. اطلاعات توسط آزمونهای پارامتری و غیر پارامتری مورد تجریه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایج: سه گروه از نظر شدت درد پرینه طی 4 ساعت اول (P=0.003) و روز دهم (P=0.044) بعد از اپی زیاتومی و کاهش نیاز به دارو (استامینوفن) به نفع گروه نوار حاوی ژل تفاوت آماری معنی دار داشتند (P<0.001). دو گروه سرما درمانی از نظر میانگین نمره ر ضایت از ضد درد موضعی (P=0.001) و بهبود زخم نیز به نفع گروه نوار حاوی ژل تفاوت آماری معنی دار داشتند (P<0.001).نتیجه گیری: استفاده از نوار حاوی ژل خنک کننده در کاهش شدت درد پرینه و کاهش نیاز به دارو موثر است. لذا به عنوان روشی ایمن و بدون عارضه و قابل استفاده در بیمارستان و منزل پیشنهاد می شود.

مقدمه: یکی از اقدامات حیاتی در مادران باردار احیا قلبی ریوی است که در صورت انجام صحیح، درصد موفقیت بالایی داشته و جان مادر و جنین را نجات خواهد داد. برای انجام احیا باید تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک مادر باردار را در طول دوران بارداری در نظر داشت. وجود جنین همراه با افزایش مصرف اکسیژن و تولید دی اکسید کربن است که برای انجام این مهم فعالیت سیستم قلب و ریوی افزایش می یابد. برون ده قلب و ضربان قلب افزایش می یابد. تهویه دقیقه ای، حجم جاری و تعداد تنفس نیز افزایش می یابند.در باز نمودن راه هوایی باید دانست که مخاط راه هوایی شکننده ومتورم شده است و هنگام کارگذاری وسایل حمایتی باید در مورد خونریزی ها و تشدید ادم احتیاط کرد. در تهویه باید از افزایش تهویه و یا کاهش تهویه اجتناب نمود، چون تغییر در دی اکسید کربن و PH باعث تغییر خون رسانی جنین می گردد. به علت برجستگی پستانها و بالا آمدن دیافراگم، ماساژ قلبی بر استرنوم میانی باید انجام شود. استفاده از داروها با وجود تغییرات در خون رسانی جفتی، منعی ندارد و تنها تراتوژن بودن دارو باید مدنظر باشد. نتیجه گیری: در احیا مادر حامله به نکات خاصی باید توجه کرد و در انتها در صورت پاسخ ندادن بیمار به احیا بعد از پنج دقیقه، باید برای انجام سزارین و خروج جنین اقدام نمود. تخلیه رحم در احیا بهتر مادر موثر بوده و بقا و وضعیت عصبی نوزاد را بهبود خواهد بخشید.

مقدمه: با وجود کاهش شمار حاملگی ها در سه دهه اخیر تعداد حاملگیهای خارج از رحم در غرب رو به افزایش است و این حاملگی ها مسوول %10 از تمام مرگهای مرتبط با بارداری است. این مطالعه گزارش یک مورد حاملگی تخمدانی با سابقه دو بار حاملگی خارج رحمی است.معرفی بیمار: بیمار خانم 35 ساله با سن حاملگی 6 هفته با سابقه 2 بار حاملگی خارج رحمی (که در نوبت اول سالپنژکتومی سمت راست و نوبت دوم با اقدامات محافظه کارانه درمان شده بود) با درد زیر شکم و bHCG=1720 و خالی بودن رحم در سونوگرافی مهبلی، با حدس حاملگی خارج رحمی تحت عمل جراحی قرار گرفت. حدس حین عمل خونریزی از جسم زرد یا حاملگی تخمدانی بود. جواب آسیب شناسی نمونه، حاملگی تخمدانی گزارش شد.نتیجه گیری: حاملگی تخمدانی نادر است. تشخیص بالینی و حین عمل مشکلی دارد، یافته های ماکروسکوپی در حین عمل جراحی، تشخیص پارگی جسم زرد را مطرح کرد اما آسیب شناسی نمونه، حاملگی تخمدانی را نشان داد. عود این نوع حاملگی نادر و باروری آینده فرد بدون تغییر می ماند.

مقدمه: اسکلت جنین درحین حاملگی شکل می گیرد و کلسیم و فسفر مورد نیاز به وسیله مادر تامین می شود. بنابراین، تغییرات چشمگیری ممکن است در اسکلت مادر رخ دهد. این مطالعه برای ارزیابی تغییرات مارکرهای خونی و ادراری استخوان سازی و جذب استخوان در حین حاملگی انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد شاهدی از مهرماه 1384- مرداد 1385 بر 307 زن حامله در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز و ترشح ادراری 24 ساعته کلسیم و فسفر در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 9.5، آنوا و توکی HSD تحلیل شد. نتایج: آزمون آنوا نشان داد که تفاوت چشمگیری بین عوامل وابسته (کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز، ترشح ادراری 24 ساعته کلسیم و سن مادر نبود (P=0.057)، اما ارتباط معناداری بین آلکالن فسفاتاز سرم، ترشح ادراری 24 ساعته فسفر و مراحل مختلف حاملگی دیده شد (P=0.007). سطح سرمی آلکالن فسفاتاز در سه ماهه سوم، در مقایسه با سه ماهه های اول و دوم، متغیر بود. بهر حال، هیچ تفاوتی در این مقادیر در سه ماهه های اول و دوم دیده نشد. نتیجه گیری: تغییر چشمگیری در مقادیر متوسط سطوح کلسیم و فسفر سرمی و ترشح ادراری 24 ساعته کلسیم در سه ماهه های مختلف حاملگی دیده نشد (P=0.070 و P=0.025 به ترتیب). همچنین، تغییرات در سطح سرمی متوسط کلسیم، ترشح ادراری 24 ساعته فسفر در بیماران چندزا و نخست زا کاملا مشخص بود.

مقدمه: ناهنجاریهای مادرزادی رحمی ناشی از اختلالات اتصال سیستم مولرین شایع ترین ناهنجاریهای سیستم تناسلی هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج بررسی بعد از متروپلاستی هیستروسکوپیک در زنان با رحم سپتوم دار که از نازایی یا سقط راجعه رنج می برند، بود.روش کار: این مطالعه توصیفی از سال 2003 تا 2004 در بیمارستان رسول اکرم دانشگاه ایران 19 زن در سنین 35-21 سال با نازایی اولیه یا سقط راجعه و رحم سپتوم دار تحت رزکسیون هیستروسکوپیک سپتوم قرار گرفتند. همه سپتوم ها با قیچی برداشته و بیماران پیگیری شدند. بیمار در روز اول بعد از عمل و تقریبا 2 ماه بعد برای نتایج جراحی ویزیت شدند. این ارزیابی به وسیله HSG (هیستروسالپنگوگرافی) انجام شد. مشخصات فردی و نتایج و عوارض جراحی در پرسشنامه جمع آوری و آمار توصیفی با نرم افزار آماری spss پردازش گردید. نتایج: مدت نازایی بیماران بین 2 تا 4 سال و با میانگین 5.4 و انحراف معیار 2.3 متفاوت بود. میانگین دوره پیگیری برای 9 زن حدود 3.7 ماه بود که 6 نفر از آنان بین 12-3 ماه بعد از جراحی باردار شدند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که رزکسیون هیستروسکوپیک سپتوم بهبود مشخصی در نتایج باروری در زنان با سابقه نازایی و سقط قبلی به همراه دارد.

مقدمه: با توجه به برنامه های کشوری کنترل جمعیت، مصرف قرص های ضدبارداری خوراکی در میان خانم های سنین باروری رواج پیدا نموده است. علی رغم بی خطر بودن این قرص ها در قریب به اکثریت موارد، عوارض نادری به دنبال مصرف آنها گزارش شده و حتی در تعدادی از بیماری ها منع مصرف دارند از جمله بیماری هایی که مصرف قرص های ضدبارداری به عنوان عامل مساعدکننده ایجاد آنها مطرح شده اند پیتیریازیس ورسیکالر می باشد که علی رغم ذکر این رابطه هیچ مطالعه جامعی در این رابطه انجام نشده است. لذا بر آن شدیم تا رابطه بین مصرف OCP را با این بیماری بررسی نماییم. روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی از میان زنان مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا (ع) مشهد از مهر 1383 تا مهر 1384، 62 نفر مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر و 124 نفر از همان گروه سنی به عنوان کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص بیماری بر اساس بالینی و اسمیر مستقیم و لامپ وود بود، اطلاعات حاصله توسط پرسشنامه هایی جمع آوری شدند و نتایج با کمک نرم افزار اماری SPSS و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: شایع ترین گروه سنی 29-20 سال بود (%46.2)، %90.3 مبتلایان ساکن شهر و شغل اکثر آنها خانه داری بود. رابطه ای بین محل سکونت و شغل بیمار با ابتلا به پیتیریازیس ورسیکار به دست نیامد (P=0.59). شایع ترین فرم بالینی ضایعه نوع هیپرپیگمانته و بیشتر در قسمت فوقانی بدن بود. %41.6 بیماران در مقابل %7.3 گروه کنترل سابقه خانوادگی مثبت این بیماری را داشتند. %24.2 گروه مورد و %24.2 گروه کنترل OCP مصرف می کردند که با توجه به PV=1 رابطه معنی داری بین مصرف OCP و ابتلا به بیماری پیتیریازیس ورسیکالر به دست نیامد. تمام موارد قرص ضدبارداری از نوع LD مصرف می کردند.نتیجه گیری: به نظر نمی رسد OCP عامل خطری برای ابتلا به پیتیریازیس ورسیکالر باشد به منظور کنترل این بیماری ضرورتی برای قطع OCP یا تعویض روش جلوگیری از بارداری بیمار وجود ندارد. حتی ممکن است OCP با مکانیسم کاهش ترشح سبوم نقش محافظتی هم در برابر این بیماری داشته باشد.

مقدمه: موفقیت درمان کمک باروری می تواند وابسته به عوامل متغیری مثل سطح اضطراب زن در زمان درمان باشد. این مطالعه برای ارزیابی تاثیر افسردگی و اضطراب زنان بارور بر پیامد درمان کمک باروری طراحی شده است. روش کار: این مطالعه موردی شاهدی بر 300 زن نابارور داوطلب روش کمک باروری در مرکز ناباروری منتصریه دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. بیماران با آگاهی و رضایت در مطالعه شرکت نمودند. پیش از استفاده از آنالوگهای هورمونهای آزاد کننده گنادوتروپین، از بیماران خواسته شد که پرسشنامه بررسی، اضطراب سرشتی و حالتی و نیز پرسشنامه بررسی افسردگی و نیز پرسشنامه مربوط به خصوصیات فردی آزمونهای حاملگی پانزده روز بعد از انجام IUI و IVF انجام شد. نتایج: هیچگونه ارتباط آماری قابل توجهی بین سطوح متفاوت افسردگی و پیامد درمان ناباروری وجود نداشت (p=0.19). این ارتباط بین سطوح متفاوت اضطراب و درمان ناباروری چشمگیر بود (P=0.016 و P=0.19). با افزایش اضطراب سرشتی و حالتی نتایج مثبت آزمون حاملگی کمتر محتمل بود. نتیجه گیری: ارزیابی دقیق زنان با استفاده از یک گروه متخصصین شامل یک روانپزشک بالینی، یک روانشناس و یک متخصص زنان و زایمان برای کاهش اضطراب و حصول پیامد بهتر مورد نیاز می باشد.

مقدمه: تشخیص قبل از لانه گزینی یک روش تشخیص پییشرفته ای است که با کمک IBF از طریق توارث بیماری های ژنتیک با حذف جنین های معیوب و انتقال جنین های سالم به داخل رحم مادر انجام می گیرد. در این مطالعه ناهنجاری تعدادی کروموزوم های جنسی با روش هیبریداسیون فلورسنت کروموزومی (فیش) با استفاده از پروب های اختصاصی کروموزوم های جنسی X و Y انسانی صورت گرفت.روش کار: این مطالعه تجربی در سال 1383 در مرکز ناباروری تهران انجام شده است. آزمایش تشخیص قبل از لانه گزینی برای 10 زوجی که بیماری ژنتیکی وابسته به کروموزوم X داشتند، انجام گردید. مراحل هورمون درمانی، تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم، نمونه برداری از بلاستومر و آزمایش هیبریداسیون فلورسنت کروموزومی (فیش) برای تمام داوطلبان صورت گرفت.نتایج: از مادران 80 اووسیت به دست آمد که از 56 عدد آنها با موفقیت بلاستومر استخراج شد. در آزمایش فیش، %93 بلاستومرهای فیکس شده بر روی لام، سیگنال های واضحی را برای کروموزوم های X و Y نشان دادند که 29 عدد XX، 18 عدد XY، 4 عدد XXY و یک عدد XO تشخیص داده شد. انتقال جنین ها به داخل رحم در این 10 مورد باعث ایجاد 2 حاملگی و یک جنین سالم متولد گردید.بحث: میزان جایگزینی جنین معادل %20 و میزان بچه سالم به منزل %10 بعد از 10 آزمایش PGD بود. ناهنجاری های کروموزومی مشاهده شده در جنین های دیسمورفیک به خصوص در جنین هایی که از مادران با سن بالاتر متولد شده بودند، بیشتر مشاهده گردید.

مقدمه: زگیل تناسلی یکی از بیماریهای شایع منتقله از راه جنسی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می شود. پودوفیلین عصاره گیاهی است که از دیر باز در درمان زگیل تناسلی مورد استفاده قرار می گرفته است. این دارو خاصیت جلوگیری کننده از تقسیمات سلولی (آنتی میتوتیک) داشته و اثر مستقیمی بر سلولهای اپی تلیال دارد. از طرفی نیتروژن مایع که ماده ای است که بطور وسیع در سرما درمانی (کرایوتراپی) استفاده می شود، موجب مرگ سلولی، ایجاد کریستالهای مایع در داخل سلول و آسیب اجزای آن می گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر بخشی محصول پودوفیلین با سرما درمانی با نیتروژن مایع در درمان زگیل های تناسلی انجام شده است. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی، از بهمن 1382 - دی ماه 1384 در درمانگاه پوست بیمارستان قائم (عج)، بر 70 بیمار مبتلا به زگیل تناسلی انجام شد. 35 بیمار به طور تصادفی محلول پودوفیلین دریافت کرده و 35 نفر تحت درمان با کرایوتراپی با نیتروژن مایع قرار گرفتند. مصرف دارو هفته ای یک بار تا پاک شدن کامل ضایعات و یا حداکثر دوره 8 هفته ای ادامه داشت. سپس بیماران تا ده هفته از نظر احتمال عود مجدد پیگیری می شدند.نتایج: زمان متوسط بهبود کامل ضایعات 3.9 هفته (1-7 هفته) برای پودوفیلین و 4.9 هفته (1-9 هفته) در گروه سرما درمانی بود (P=0.039). از میان بیماران دو گروه که به طور کامل درمان شده بودند و یا آنها که دوره 10 هفته ای پیگیری شان به سر رسیده بود %26 و %47به ترتیب در دو گروه پودوفیلین و سرما درمانی عود را تجربه نمودند (P<0.05). واکنشهای التهابی موضعی به طور قابل توجهی در گروه سرما درمانی بیشتر از پودوفیلین بود.نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده محصول پودوفیلین در درمان زگیل تناسلی موثر بوده و عوارض و احتمال عود کمتری نسبت به کرایوتراپی با نیتروژن مایع دارد.