مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1380 | دوره:8 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

درمان با پالس گلوکوکورتیکوئید از روش های رایج برای معالجه بعضی از بیماری های با منشا ایمنی است. با توجه به اثرات شناخته شده درمان طولانی مدت با گلوکوکورتیکوئیدها بر متابولیسم استخوان، کلسیم، فسفر و کم بودن مطالعات انجام شده راجع به اثرات درمان با پالس، تصمیم به انجام این مطالعه گرفته شد. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمان با متیل پردنیزولون به روش پالس بر سطح سرمی و ادراری کلسیم و فسفر و میزان هورمون پاراتیروئید (PTH) سرم بوده است. در این بررسی آینده نگر، 40 بیمار که به علل مختلف پالس متیل پردنیزولون دریافت کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران دچار نارسایی کلیه و کسانی که داروهای موثر بر متابولیسم کلسیم و فسفر دریافت می کردند از مطالعه حذف شدند. کلسیم تام، فسفر، کراتینین و PTH سرم و کلسیم، فسفر و کراتینین ادرار قبل و در روزهای اول، دوم و سوم بعد از دریافت پالس اندازه گیری شد. سطح PTH و کلسیم تام سرم و کلسیم ادرار تغییر قابل توجهی نداشت ولی فسفر سرم کاهش داشت و در روز دوم به حداقل رسید. هم زمان فسفر ادرار افزایش نشان داد. نتایج نشان می دهد که درمان با پالس گلوکوکورتیکوئید مستقیما دفع کلیوی فسفر را افزایش داده ولی بر روی متابولیسم کلسیم اثر قابل توجهی ندارد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اختلافات احتمالی بین نخ نایلون ساخت کارخانه های سوپا و اتیکون در بخیه پوست بر روی موش صحرایی انجام گردید. 75 عدد موش صحرایی سفید ماده با متوسط وزنی 250 گرم به طور تصادفی به دو گروه 30 تایی و یک گروه 15 عددی تقسیم شدند. در 60 موش حیوانات با زایلازین و کتامین بی هوش گردیدند و سپس شکافی به طول تقریبی 5 سانتی متر بر روی پوست ناحیه شکمی داده شد سپس شکاف در گروه اول با نخ نایلون 3.0 ساخت کارخانه سوپا و در گروه دوم با نخ نایلون 3.0 ساخت کارخانه اتیکون و با الگوی ساده تک تک دوخته شد. در روز ششم بعد از عمل 15 عدد از موش های هر گروه قربانی و برای تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی و در روز سیزدهم 30 حیوان برای تهیه نمونه هیستوپاتولوژی و بیومکانیک مورد استفاده قرار گرفتند. 15 حیوان برای بررسی بیومکانیک پوست سالم نیز استفاده شدند. مقاطع به وسیله هماتوکسیلین – ائوزین رنگ آمیزی گردید و در آنها بازسازی اپی تلیوم، آکانتوز، سن بافت جوانه گوشتی، نوع سلول های آماسی غالب، پرخونی و حضور سلول های غول پیکر مد نظر قرار گرفت. بر این اساس در روز ششم بعد از عمل بافت ترمیمی گروه دوم نسبت به گروه اول به صورت معنی داری از بلوغ بیشتری برخوردار بود (P≤0.05). در روز سیزدهم اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. در مطالعات بیومکانیک بر اساس منحنی نیرو – تغییر طول فاکتورهای انتهای ناحیه کفه، نقطه تسلیم، حداکثر نیروی قابل تحمل، کرنش (استرین) در نقطه تسلیم، کرنش در نقطه نیروی حداکثر، سفتی بافت، انرژی جذب شده تا نقطه تسلیم و حداکثر انرژی جذب شده محاسبه شد. در این بین تنها سفتی بافت گروه اول به صورت معنی داری بیش از گروه دوم (P≤0.05). بر اساس نتایج به دست آمده می توان جنین نتیجه گرفت که نخ نایلون اتیکون در کوتاه مدت واکنش بافتی کمتری نسبت به نخ سوپا دارا می باشد اگر چه وجود ساختمان های کیست شاخی شکل تنها در گروه 2 مشاهده گردید. همچنین نخ اتیکون از نظر کیفیت بیومکانیکی بافت ترمیمی نسبت به نخ سوپا دارای ارجحیت می باشد.

در سال های اخیر پشه بندهای آغشته شده به حشره کش های پیریتروئید به عنوان یکی از امیدوار کننده ترین ابزارها برای کنترل مالاریا مورد توجه قرار گرفته اند. حشره کش های پیرتیروئید ممکن است به طور فیزیکی باعث تحریک پشه ها شده و در نتیجه موجب کاهش زمان خون خواری آنها شده و یا باعث خارج شدن آنان از داخل اماکن انسانی شوند. پشه بندهای آغشته شده به حشره کش های پیریتروئید همچنین می توانند از ورود قسمتی از جمعیت پشه ها به داخل اماکن انسانی جلوگیری کنند. در این پژوهش اثر تحریک کنندگی پشه بندهای آغشته به حشره کش پرمترین در نژادهای حساس، مقاوم و دورگه آنوفل استفنسی با استفاده از روش تغییر یافته سازمان بهداشت جهانی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هنگامی که پشه های ماده در مخروط های پلاستیکی سازمان بهداشت جهانی در تماس با حشره کش قرار گرفتند نژاد مقاوم آنوفل استفنسی در مقایسه با نژادهای حساس و دورگه به طور معنی داری در پاسخ به دو دوز 200 میلی گرم و 500 میلی گرم پرمترین به ازای هر مترمربع کمتر تحریک شدند. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که زمان تماس پشه مقاوم به حشره کش با پشه بند آغشته به پرمترین تا قبل از اولین پرواز در مقایسه با دو نژاد دیگر به طور قابل ملاحظه طولانی تر بود. دوز بالای حشره کش (500 میلی گرم به ازای هر متر مربع) در مقایسه با دوز پایین (200 میلی گرم به ازای هر متر مربع) باعث تحریک بیشتر پشه های ماده هر ژنوتایپ گردید. به عبارت دیگر زمان تماس پشه های ماده با حشره کش تا قبل از اولین پرواز کوتاه تر بود که این امر می تواند باعث کاهش اثر سرنگون کنندگی و کشندگی حشره کش گردد. بنابراین با در نظر گرفتن نتایج حاصل از این بررسی به نظر می رسد که پشه بندهای آغشته با دوز 200 میلی گرم پرمترین به ازای هر مترمربع در کنترل ناقلین مالاریا از ارجحیت بیشتری نسبت به دوز 500 میلی گرم برخوردارند.

در مطالعاتی که در سال های اخیر در ایران و کشورهای دیگر صورت گرفته، پیرامون در خطر بودن پرسنل درمانی شاغل در بیمارستان ها به عنوان یک جمعیت در معرض خطر آلودگی به سل اختلافات نظرهایی وجود دارد. پاره ای از صاحب نظران تمامی افراد شاغل در بیمارستان ها را در معرض خطر بالا برای آلودگی با سل دانسته و در مقابل گروهی دیگر فقط پرسنل بخش هایی که در آن بیماران مبتلا به سل فعال بستری می گردند را در معرض خطر آلودگی با سل می شناسند. بنابر این محققین آزمون توبرکولین در پرسنل درمانی بیمارستانی را با پرسنل اداری مقایسه نمودند. بر اساس نمونه گیری از نوع خوشه ای سهمیه ای چند مرحله ای 269 پرسنل درمانی و 270 پرسنل اداری انتخاب و به آنها مایعPPD  تلقیح شد و 48 ساعت بعد سفتی حاصل با خط کش اندازه گیری شد. دو گروه ازنظر توزیع و میانگین سنی، سابقه وجود فرد مبتلا به سل در فامیل و وجود اسکار BCG با یکدیگر تفاوتی نداشتند. میزان آلودگی با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در پرسنل درمانی بیشتر از پرسنل اداری بود (میزان مثبت شدن تستPPD  در پرسنل درمانی54.27%  و در پرسنل اداری 32.17% بود) و در بین پرسنل درمانی میزان مثبت شدن تستPPD  در افرادی که سابقه کار بیشتر از 6 ماه در بخش عفونی داشته اند به شکل قابل توجهی بالاتر از افرادی بود که کمتراز 6 ماه در بخش عفونی کار نموده و یا اصلا کار نکرده بودند. این مطالعه ضرورت برگزاری دوره های آموزشی ضمن خدمت برای پرسنل درمانی و پزشکان در بخش های بیمارستان ها و انجام تحقیقات مشابه در سال های آینده به منظور محاسبه خطر سالیانه آلودگی به سل در افراد مورد مطالعه را یادآور می سازد.

بعضی از گیاهان در طب سنتی به عنوان ضد درد مصرف می شوند. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات ضد دردی گیاه ناخنک (Melilotus Officinalis) است که به طور سنتی برای رفع دردهای روماتیسمی و میگرنی وموارد دیگر به کار می رود. به این منظور عصاره متانولی سوکسله و پرکوله این گیاه با دوزهای مختلف، به صورت داخل صفاقی به موش سوری تزریق و اثر ضد دردی آن با آزمون های Tail-Flick و فرمالین اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشانگر این است که عصاره حاصل از روش سوکسله در آزمونTail-Flick  در تمامی دوزهای تزریق شده (50، 100، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم)، قادر به ایجاد اثر ضد دردی بوده و در تمامی زمان های مورد بررسی، اثر ضد دردی معنی داری نسبت به گروه شاهد داشته است. دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم از بین دوزهای تزریق شده بیشترین اثر ضد دردی را اعمال کرد و این اثر 120 دقیقه بعد از تزریق عصاره به حداکثر رسید (p<0.01). اثر ضد دردی عصاره سوکسله بیشتر از عصاره پرکوله بود. در تست فرمالین، دوز موثر 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره سوکسله دارای اثر ضد دردی معنی دار بود p<0.01)). از آنجا که پیش درمانی حیوانات با نالوکسان تغییری در اثر ضد دردی عصاره ایجاد نکرد، لذا احتمال دخالت گیرنده های اپیوئیدی در اثر ضد دردی عصاره منتفی است. در آزمون اولسروژنیسیتی مشخص شد که اثر زخم زایی عصاره نسبت به دوز مشابه آن از ایندومتاسین، کمتر است (p<0.01) بر اساس نتایج این تحقیق، عصاره گیاه ناخنک دارای اثر ضد دردی می باشد.

فیبرومیالژیا یک سندرم مزمن اسکلتی ـ عضلانی با نشانه های اصلی درد منتشر در سراسر بدن و نقاط حساس متعدد می باشد. مطالعات متعدد بالینی دامنه بسیار وسیعی از شیوع بیماری را بین 1 تا 20 درصد در میان مراکزمختلف نشان داده اند اما هنوز مطالعه ای در این زمینه در شهر کرمان صورت نگرفته است. این مطالعه توصیفی به منظور بررسی شیوع فیبرومیالژیا و متغیرهای دموگرافیک این بیماران بر روی 8270 پرونده موجود مربوط به بیماران روماتیسمی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی شهر کرمان از تاریخ دی ماه 1374 لغایت مهرماه 1377 انجام شد. 1046 نفر بر اساس معیارهای انجمن روماتولوژی آمریکا که در سال1990  برای این سندرم تایید شده بود مبتلا به این بیماری بودند (12.46%). میانگین سنی افراد 11.1± (mean ±SD) 39.6سال بود و 75% افراد بین 30 تا 60 سال داشتند. 95.2% بیماران را خانم ها تشکیل می دادند. میانگین طول مدت بیماری 4.2±3.8 ماه بود که کمترین دوره بیماری 3 ماه و بیشترین آن 50 ماه گزارش شده بود. ضریب همبستگی بین سن و طول مدت بیماری 0.047 بود که در سطح معنی دار آماری نبود .(p=0.13) فیبرومیالژیا یک بیماری شایع در بین بیماران روماتولوژی می باشد که تشخیص صحیح آن احتیاج به توجه بیشتری دارد. اطلاع از توزیع سنی و جنسی بیماران فیبرومیالژیا می تواند در اداره و پی گیری بیماران کمک کننده باشد.

تحقیقات نشان داده است که تحمل حساسیت و آستانه درد در زنان و مردان متفاوت است و این تفاوت تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. در این تحقیق تاثیر گنادکتومی بر تفاوت جنسی آستانه درد حرارتی توسط آزمون هات پلیت در موش های صحرایی بررسی شد. به این منظور ابتدا زمان عکس العمل در دقایق 0، 15 و 30 ثبت شد. میانگین سه مقدار مذکور به عنوان آستانه حس درد منظور گردید. سپس غدد جنسی حیوان مسدود و پاسخ تاخیری در روزهای 7، 21 و 35 اندازه گیری گردید. نتایج مربوطه بین دو جنس و در هر جنس بین روزها مقایسه شد. نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت بین دو جنس در مورد آستانه حس درد قبل از برداشتن غدد جنسی بود. پس از گنادکتومی آستانه حس درد در هر دو جنس کاهش یافت و در روز بیست و یکم به حداقل رسید و مجددا در روز سی و پنجم به مقادیر قبل از گنادکتومی بازگشت. با وجود این که میزان کاهش در نرها بیش از ماده ها بود اما اختلاف معنی داری بین دو جنس مشاهده نشد. کاهش آستانه حس درد در نرها در روزهای هفتم و بیست و یکم با قبل از گنادکتومی معنی دار بود. اما در ماده ها کاهش مذکور از نظر آماری معنی دار نبود. از این رو به نظر می رسد که هورمون های جنسی زنانه بر آستانه حس درد تاثیر ندارند. در حالی که کاهش تستوسترون آستانه حس درد را تحت تاثیر قرار می دهد. از آن جا که این پدیده در رت های نر نیز در دراز مدت از بین رفت می توان نتیجه گرفت که اثرات تحریکی تستوسترون که تا قبل از 21 روز ظاهر می شوند نقش مهم تری نسبت به اثرات ساختاری این هورمون دارند.

نوکاردیوزیس عفونت نادری است که در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) از شیوع بیشتری برخوردار است و می تواند با علایم بالینی غیر اختصاصی در آنان بروز نماید. در حالی که مصرف همزمان گلیکوکورتیکوئیدها در بیماران با SLE، ریسک فاکتور مستقل به شمار می رود که خود موجب افزایش مشکلات تشخیصی و درمانی می شود. مقاله فوق در خصوص معرفی یک خانم 35 ساله مبتلا به SLE می باشد. بیمار به علت پنومونی بستری شد. در طی بررسی، ابتلای هم زمان به نوکاردیوزیس و توبرکولوزیس در وی مشخص گردید.

ادنتوم یک تومور ادنتوژنیک غیر مهاجم با رشدی آهسته می باشد که از مینا، عاج، سمنتوم و نسج پالپ تشکیل شده است. ادنتوم کمپلکس از انساج نامنظم ادنتوژنیک تشکیل شده است و از لحاظ مورفولوژی به دندان ها شباهت ندارد. در این مقاله یک مورد نادر ادنتوم کمپلکس در پسر بچه ای ده ساله گزارش می شود که سبب تاخیر در رویش دندان مولر اول دائمی ماگزیلا، حجیم شدگی (Expansion) استخوان آلوئل ناحیه بوکال و تورم لثه ای پالاتال دندان مذکور شده بود. پس از مشاوره ارتودنسی و با توجه به رادیوگرافی های این دندان، تصمیم به خارج کردن دندان مذکور به علت ابتلا به ادنتوم کمپلکس گرفته شد. در طی تکنیک دقیق خارج کردن دندان مذکور، فقط یک توده بی قاعده از نسج سخت که روی تاج مولر اول دائمی ماگزیلا را پوشانده بود، جدا گردید. در این مرحله خارج کردن دندان مذکور منتفی شد. بررسی بافت شناسی این نسج سخت تشخیص ادنتوم کمپلکس را قطعی نمود. بعد از سه ماه، بهبودی کامل تورم و رویش کامل دندان مذکور تا سطح جونده مشاهده شد.