هدف از این مطالعه، بررسی کیفیت تدریس در دانشگاه است. در این پژوهش 196 نفر از دانشجویان دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت تدریس سراج (2002) استفاده شده است. تحلیل داده های به دست آمده حاکی از آن است که بین کیفیت تدریس در سطح موجود و سطح ضرورت تفاوت معنی داری وجود دارد. مقایسه شاخصهای تعیین کننده کیفیت تدریس (طرح درس، اجرای تدریس، ارزشیابی تدریس و روابط بین فردی) در دو وضعیت فعلی و مورد انتظار نیز بیانگر وجود تفاوت معنی دار بین هر یک از این شاخصهاست. به طورکلی، یافته های پژوهش ضرورت گذر از وضع موجود به وضع مطلوب را به نحو روشنی نشان داده اند.