پژوهش در علوم ورزشی
سال:1387 | دوره:6 | شماره:19 |تعداد مقالات:18

امروز سیستم آنالیز و نت برداری به صورت گسترده ای در فوتبال مورد استفاده قرار می گیرد. متدهای کامپیوتری به طور وسیعی جایگزین سیستم های نت برداری دستی شده است. در حالی که یک سیستم نت برداری دستی در تحقیقات قبلی جهت ارزیابی خطرات آسیب ها در ورزش فوتبال طراحی شده بود، اما ثبت و آنالیز اتفاقات مربوط به آسیب ها و خطرات بسیار زمان بر بود. در این گزارش، یک نرم افزار ثبت و آنالیز آسیب و ریسک فاکتورها در فوتبال توصیف شده است. اتفاقات و حوادث کلیدی با توجه به درجه پتانسیل آسیب، محل و دیگر فاکتورها، ارزیابی و بررسی می شود. ریسک فاکتورهای مورد بررسی در این مطالعه شامل ریسک فاکتورهای خارجی از جمله: تکل، شارژ، شوت و حرکات اصلی مورد بررسی نیز شامل حرکات اساسی و اصلی که در فوتبال مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از این سیستم به وسیله مثالی از مقایسه اجراهای ورزشی و آسیب های مربوطه در لیگ برتر باشگاه های انگلستان بین تیم های منچستر و لیورپول ارایه می شود. سیستم کامپیوتری ارزیابی آسیب های دارای مزایای همچون سرعت و دقت بالا در بررسی داده های مربوط به آسیب و خطرات آسیب می باشد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تفاوت های فردی در ارتباط بین فعال سازی با عملکرد در تکلیف تیراندازی با سلاح بادی است. در مطالعات اخیر، «انگیختگی» به عنوان حالت انرژتیک فرد در لحظه ای خاص تعریف شده است که در الکتریسیته پوست منعکس و به وسیله سطح رسانایی آن قابل سنجش است. در مقابل، «فعال سازی»، به صورت تغییر در انگیختگی از سطح پایه به موقعیت انجام تکلیف معرفی شده است. از این دیدگاه، انگیختگی ارتباطی با عملکرد ندارد، و فقط فعال سازی است که کیفیت عملکرد را پیش بینی می کند. تعداد، 19 تیرانداز ورزیده (شامل 10 زن و 9 مرد، با میانگین سنی 29.69 سال)، به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. سطح هدایت الکتریکی پوست در حین اجرای تکلیف استاندارد تیراندازی با سلاح بادی به عنوان شاخص انگیختگی و امتیاز تیراندازی به عنوان شاخص عملکرد ثبت شد. میزان فعال سازی به وسیله کسر سطح پایه از میانگین انگیختگی مربوط به هر شلیک به دست آمد. یافته ها حاکی از ارتباط خطی و منفی فعال سازی با عملکرد بود؛ با این حال در سطح انفرادی، رابطه بین این دو متغیر نه خطی بود، نه همسان؛ برخی از تیراندازان رابطه ای یو شکل و برخی دیگر رابطه ای به شکل یو وارونه نشان دادند. این پدیده به مشاهده رابطه ای خطی شکل در مطالعه میانگین داده ها منجر شد. نتایج، با توجه به فرضیات اخیر و نظریاتی که رابطه انگیختگی و عملکرد را توضیح می دهند مورد بحث قرار گرفته است.

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر دوازده هفته تمرین تناوبی هوازی بر پروتیین واکنش دهنده با حساسیت بالا (hs-CRP) در موش های صحرایی ماده مسن چاق، نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 325.6±4.93 گرم، سن 21.5 ماه و سپری شدن دست کم سه ماه از اتمام دوران باروری آن ها) بود. به همین منظور، 64 سر موش صحرایی برای انجام مطالعه مقدماتی و اصلی، انتخاب و به گروه های مختلف، دسته بندی شدند. برای تعیین تفاوت مقادیر hs-CRP، ابتدا یک مطالعه مقدماتی روی چهار گروه موش جوان چاق، جوان لاغر، مسن لاغر و مسن چاق انجام شد. آنگاه مطالعه اصلی بر روی گروه اخیر (مسن چاق) انجام شد که به توبه خود به طور تصادفی به زیرگروه های پیش آزمون، کنترل میان آزمون، کنترل پس آزمون، تمرینی میان آزمون و تمرینی پس آزمون تقسیم شدند. مقادیر hs-CRP گروه مسن چاق پیش آزمون برای تعیین مقادیر پایه گروه های کنترل و تمرینی استفاده شد. پروتکل تمرینی به مدت 12 هفته ای و هفته ای 5 جلسه و هر جلسه با 2 تا 4 نوبت با سرعت 12 تا 23 متر در دقیقه و مدت 10 تا 80 دقیقه اجرا شد. خون گیری در سطوح پایه از 12 تا 14 ساعت ناشتایی (پیش آزمون) و در مرحله میان آزمون و پس آزمون با شرایط مشابه انجام و مقادیر hs-CRP با روش ایمنوتور بیدیمتریک، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلل شد. نتایج نشان داد، مقادیر hs-CRP در 6 هفته نخست تمرین، کاهش داشته؛ اما این کاهش، معنی دار نبوده است (P=0.351). با وجود این با ادامه تمرین تا هفته دوازدهم، کاهش معنی داری در مقدار hs-CRP در انتهای پژوهش در مقایسه با مقادیر قبل از آن (P=0.001) مشاهده شد. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت انجام تمرین های تناوبی هواز تاثیر قابل توجهی بر حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی عروقی دارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین فلسفه آموزشی مدیران با جو سازمانی در دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی ایران بوده است. در این تحقیق 63 مدیر و 185 عضو هیات علمی شرکت داشتند. ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل: پرسشنامه پیش فرض های فلسفی وایلز و باندی (PPA) که توسط مدیران تکمیل شده و پرسشنامه های جو سازمانی ساسمن و دیپ (OCQ) که توسط اعضا هیات علمی تکمیل گردیده است.نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته ها نشان می دهد که: فلسفه آموزشی غالب در 22 گروه و دانشکده تربیت بدنی فلسفه تجربه گرایی (33.6±3.51) و پایین ترین نمره به فلسفه آرمان گرایی (26.9±3.93) مربوط می شود. میانگین جو سازمانی در دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی برابر با 43.2±11.47 از 80 بود. بالاترین جو مربوط به گروه اردبیل (55.4) بود.گرچه ارتباط متوسط و مثبتی بین واقع گرایی و توجه به ارتباطات (r=0.334) و ارتباط متوسط و منفی بین واقع گرایی و روشنی هدف (r=0.237)، و همچنین ارتباط متوسط و معکوسی بین توجه به رویه ها (-0.303) و روشنی نقش (-0.262) با فلسفه آرمان گرایی وجود دارد اما با توجه به استنباط آماری این ارتباط ها در حد P<0.05 معنی دار نیستند.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین میزان شیوع آسیب های ورزشی و عوامل آسیب زا بین دانشجویان پسر ورزشکار دانشگاه پیام نور به انجام رسید. به همین منظور دانشجویان ورزشکار دانشگاه پیام نور به تعداد 160 نفر نمونه آماری را تشکیل داده و پس از جلسه توجیهی برگه های پرسشنامه های (حاوی 19 سوال و 4 جدول) در رابطه با شرایط و میزان بروز آسیب را تکمیل نموده و سپس با کمک روشهای آماری توصیفی اطلاعات جمع آوری شده در جداول و نمودارها ثبت و دسته بندی شد. به منظور تعیین ارتباط بین داده ها از روش «مجذور خی X2» در سطح اطمینان 95% و a=%5 استفاده گردیده که در این رابطه از نرم افزار SPSS10 استفاده گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که از مجموع 160 نفر آزمودنی 95.63 درصد به نوعی دچار آسیب شده بودند. 57.5 درصد آسیب ها در حضور مربی رخ داده بود و 63.12 درصد به هنگام بروز صدمه دیدگی از وسایل حفاظتی ویژه رشته ورزشی استفاده کرده اند. از مجموع آسیب ها، اندام تحتانی با 35.78 درصد بیشترین میزان آسیب و سروصورت با 11.27 درصد کمترین میزان آسیب را داشته است. بیشترین میزان آسیب در اندام تحتانی، تنه، اندام فوقانی و سروصورت به ترتیب در ساق پا، گردن، انگشتان و کف دست و گوش رخ داده است. 72.5 درصد آسیب ها از نوع عضلانی- وتری بوده که از این میان ضرب دیدگی شایع ترین نوع آسیب و به دنبال آن زخم بیشترین میزان آسیب را داشته است. ضمن اینکه آسیب های استخوانی کمترین میزان آسیب را با 7.37 درصد داشته است. ارتباط بین سابقه ورزشی با میزان وقوع آسیب ها در سروصورت معنی دار بوده است. ضمن اینکه این ارتباط در اندام تحتانی، تنه و اندام فوقانی معنی دار نبوده است. ارتباط بین گرم کردن و میزان وقوع آسیب در اندام تحتانی معنی دار بوده است، ضمن اینکه این ارتباط در بخش های دیگر بدن معنی دار نبوده است. ارتباط بین استفاده از وسایل حفاظتی ویژه رشته ورزشی با میزان وقوع آسیب ها در اندام تحتانی و اندام فوقانی معنی دار بوده است، ضمن این که این ارتباط در تنه و سروصورت معنی دار نبوده است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان تراکم استخوان (BMD)، محتوای استخوان (BMC) قدرت عضلانی و خصوصیات آنتروپومتریک در زنان تکواندوکار و مقایسه آن با گروه غیرورزشکار بود. آزمودنی های این پژوهش تعداد 13 نفر از دختران ورزشکار تکواندوکار با میانگین و انحراف استاندارد قد (161.6±5.61 سانتی متر)، وزن (56.2±5.01 کیلوگرم) و سن (19.69±2.78 سال) و 12 دختر غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد قد (160±4.19 سانتی متر)، میانگین وزن (52.8±6.64 کیلوگرم) و میانگین سن (21.5±1.9 سال) بودند. با استفاده از روش DEXA تراکم استخوان ران (گردن و دیواره) و سه مهره کمری (L4, L3, L2) و با استفاده از دستگاه کین – کام قدرت عضلات چهار سر ران و همسترینگ (انقباض کانسنتریک) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح 0.05 تجزیه و تحلیل شدند. متوسط تراکم استخوان مهره های کمری و ناحیه ران (گردن و دیواره) در میان تکواندوکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری وجود داشت. اگر چه میانگین متوسط تراکم استخوان سه مهره کمری (L4, L3, L2) (گرم به سانتی متر مربع) در تکواندوکاران پایین تر و میانگین متوسط تراکم استخوان ناحیه ران تکواندوکاران بیشتر از غیر ورزشکاران بود (P>0.05). بین میانگین قدرت عضلات همسترینگ و چهار سر ران (حداکثر گشتاور عضلات و توان) به هنگام انقباض کانسنتریک تفاوت معنی داری به نفع تکواندوکاران وجود داشت (P<0.05). نتایج حاصل از پژوهش موید نظریه اثر سودمند شدت مناسب ورزش منظم و متعادل همراه با تغذیه مناسب و متعادل بر افزایش تراکم استخوان بود.

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی پاسخ کراتینین، ATP، قند پلاسمایی، به دو آزمون متوالی بی هوازی رست می باشد. برای این منظور 26 زن دانشگاهی (سن 22.2±0.25 سال، قد 16.7±0.81 سانتی متر، وزن 56.3±1.1 کیلوگرم، توده خالص بدنی 21.51±0.35 کیلوگرم بر مترمربع) در رشته تربیت بدنی به طور داوطلب در این تحقیق شرکت نمودند. آزمودنی ها، دو نوبت آزمون بی هوازی (متر 35×6) در رشته تربیت بدنی به طور داوطلب در این تحقیق شرکت نمودند. آزمودنی ها، دو نوبت آزمون بی هوازی (متر 35×6) را در هر 10 ثانیه انجام دادند و دو آزمون با 1 دقیقه استراحت از هم جدا شدند. یک ساعت قبل و بلافاصله پس از پایان دو آزمون جهت اندازه گیری ATP، کراتینین و قند خون گرفته شد. ATP پلاسما به روش بیولومینسانس و کراتینین به روش آنزیمی و شاخص های توالی نیز با استفاده از معادله آزمون رست محاسبه گردید. به دلیل ماهیت تحقیق پیش و پس آزمون از روش T-student زوج استفاده گردید. نتایج به صورت میانگین ± خطای استاندارد بیان، و اختلاف در سطح 0.05 پذیرفته شد. کاهش غیرمعنی داری (P<0.2) در کراتینین دیده شد و کاهش در غلظت های (P<0.001) ATP، و قند پلاسمایی (P<0.01) معنی دار بود. تغییرات در توان بیشینه، متوسط و شاخص های خستگی معنی دار بوده است. نتایج حاکی از آن است که آزمون توان بی هوازی رست همانند آزمون های مشابه خود (وینگیت) توانایی ایجاد پاسخ های توانی، متابولیکی و انرژیتیک را دارد و تحلیل ATP می تواند مانند کراتینین به عنوان شاخص فشار تمرین مورد استفاده قرار گیرد.

هدف: بررسی اثر مصرف حاد 500 میلی گرم ویتامین C بر روی پراکسیداسیون چربی و التهاب متعاقب 30 دقیقه فعالیت با 75% حداکثر اکسیژن مصرفی.روش: شانزده مرد سال و ناآشنا با پروتکل تمرینی، به طور تصادفی به دو گروه پلاسبو (500 میلی گرم لاکتوز) (P) و آنتی اکسیدان (500 میلی گرم ویتامین (C (OA) تقسیم شدند. دو ساعت پس از مصرف ویتامین C یا پلاسبو، آزمودنی ها به مدت 30 دقیقه با 75% حداکثر اکسیژن مصرفی بر روی نوارگردان دویدند. غلظت ویتامین C پلاسما و مالون دی آلدیید (MDA) به عنوان شاخص استرس اکسیداتیو با استفاده از دستگاه HPLC، کراتین کیناز (CK) به عنوان شاخص آسیب عضلانی با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر، و اینترلوکین شش (IL-6) به عنوان شاخص التهاب با استفاده از دستگاه الایزا اندازه گیری گردید. یافته ها: برای مقایسه غلظت آنتی اکسیدان پلاسما و شاخص های آسیب عضلانی، استرس اکسیداتیو و التهاب در هر گروه از روش اندازه گیری مکرر با تصحیح بونفرونی و برای مقایسه این شاخص ها در بین دو گروه از روش t مستقل استفاده گردید. سطوح ویتامین C پلاسما در گروه AO، دو ساعت پس از مصرف و تا 2 ساعت پس از فعالیت به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.05). سطوح CK در هر دو گروه پس از فعالیت افزایش (P<0.05) و 24 ساعت بعد از فعالیت در گروه OA تا حدود مقادیر اولیه کاهش یافت. سطوح مالون دی آلدیید سرم پس از انجام فعالیت در گروه P به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.05) در حالی که در گروه OA افزایش معنی داری مشاهده نشد (P<0.05). سطوح IL-6 در هر دو گروه پس از فعالیت افزایش (P<0.05) و 24 ساعت بعد تا حدود مقادیر اولیه خود کاهش یافت. نتیجه گیری: نتایج حاصله حاکی از تاثیر مصرف 500 میلی گرم و ویتامین C، بر روی آسیب عضلانی و پراکسیداسیون چربی و عدم تاثیر آن بر روی التهاب می باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر میز و نیمکت هایی با ارتفاع یکسان بر فعالیت عضلانی، عضلات راست کننده ستون فقرات کمری و مالتی فیدوس دانش آموزان در وضعیت نشستن بوده است. آزمودنی ها (24 نفر) که سالم و فاقد هر گونه ناهنجاری و بیماری های عضلانی - اسکلتی بودند، بصورت تصادفی هدف دار از دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی انتخاب شدند. آزمونی ها به دو گروه تقسیم شدند که 13 نفر از آنها در گروه غیرنرمال (سن 14.1±0.3 سال، قد 172.8±4.8 سانتی متر، وزن 66.7±9.4 کیلوگرم و (kg/m2) BMI: 19.8±3.8) با ارتفاع بلند نیمکت برای آنها و 11 نفر در گروه نرمال (سن 13.8±0.9 سال، قد 155.6±5.4 سانتی متر، وزن 47.9±9.8 کیلوگرم و (BMI: 23.3±3.3 (kg/m2) با ارتفاع مناسب نیمکت برای آنها، بر اساس استاندارد مقیاس نسبتی و معیارهای ارگونومی قرار گرفتند. آزمودنی های هر دو گروه در موقعیت شبیه سازی شده همانند کلاس درس روی نیمکت مورد استفاده در تحقیق حاضر به مدت 30 دقیقه نشستند و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات راست کننده ستون فقرات ناحیه کمری و مالتی فیدوس آنها با روش الکترومیوگرافی سطحی به ترتیب در 2 دقیقه ابتدایی و انتهایی دوره نشستن آنان ثبت و برای تعیین فعالیت عضلانی مقادیر میانگین RMS محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری –t جفت شده استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری بین مقادیر RMS عضلات راست کننده ستون فقرات کمری و مالتی فیدوس گروه نرمال در پیش آزمون و پس آزمون وجود ندارد، اما در گروه غیر نرمال بین مقادیر RMS عضلات راست کننده ستون فقرات کمری و مالتی فیدوس تفاوت معنی داری مشاهده شده بود (P£0.05)، که می تواند نشانگر افزایش تنش و خستگی در عضلات راست کننده ستون فقرات کمری و مالتی فیدوس باشد.نتایج نشان داد که ارتفاع بلند نیمکت مورد استفاده دانش آموزان منجر به افزایش فعالیت عضلانی در عضلات راست کننده ستون فقرات کمری و مالتی فیدوس آنها شده و همچنین خستگی و احساس ناراحتی را برای آنان در پی داشته باشد. نتایج تحقیق بر ضرورت استفاده از نیمکت های استاندارد و متناسب با ابعاد بدنی دانش آموزان به منظور کاهش خستگی عضلانی و عوارض جانبی ناشی از آن، همانند کمر درد و بروز تغییر شکل وضعیتی ستون فقرات تاکید دلالت دارد.

هدف این تحقیق، بررسی عوامل انگیزشی داوطلبان در ورزش دانشگاهی می باشد. در این تحقیق جامعه آماری ما را در تعداد 650 نفر از اعضای نهضت داوطلبی و انجمن های ورزشی دانشگاه های شمال غرب تشکیل می دادند که تعداد 120 نفر از آنان با استفاده از نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه محقق ساخته که پایایی پرسشنامه در یک مطالعه راهنما و با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ %87 برآورد شد، جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون T انجام شد. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که دختران و پسران بالاترین امتیاز مربوط به عامل رشد شخصی، و کمترین امتیاز مربوط به فاکتور ارزش می باشد. جنس تاثیر معنی داری بر تعامل اجتماعی، رسمیت، عزت نفس و سرگرمی داشت. با بررسی نقش رشته تحصیلی مشخص شد که در دانشجویان تربیت بدنی بیشترین و کمترین عامل انگیزشی مربوط به عوامل رسمیت و ارزش بود. همچنین در دانشجویان رشته های غیر تربیت بدنی، بیشترین عامل انگیزشی مربوط به عامل تعامل اجتماعی و عامل ارزش کمترین درصد انگیزشی دانشجویان را به خود اختصاص داد. در عوامل انگیزشی توسعه شغلی، رسمیت، عزت نفس و رشد شخصی بین دانشجویان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی تفاوت معنی داری مشاهده شد.

جذب شوک حاصل از ضربه نیروهای عکس العمل زمین یا کاهش میزان بار (ROL)، در حین فعالیت های روزمره و بخصوص فعالیت های ورزشی، باعث کاهش میزان آسیب ها در اندام تحتانی و بهبود عملکرد می گردد. با توجه به اینکه یکی از عملکردهای احتمالی عضلات اسکلتی نقش حمایتی آنها به عنوان جذب کننده شوک در حین فعالیت های تحمل کننده وزن می باشد، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتانی با میزان بار در هنگام فرود تک پا بود. 33 نفر از دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم تهران با میانگین سن (23±2 سال) و میانگین وزن (73±3Kg) به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتانی و نیروهای عکس العمل زمین در حین فرود آمدن یک پا به ترتیب توسط دستگاه ایزوکینتیک بایودکس و دستگاه صفحه نیرو اندازه گیری شدند. اطلاعات حداکثر گشتاور عضلات اندام تحتانی و نیروی عکس العمل عمودی زمین به ترتیب با تقسیم بر حاصل ضرب وزن در طول قد آزمودنی ها و وزن آزمودنی ها همسان سازی و اطلاعات با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون در سطح معنی داری a£0.05 تحلیل شد. میانگین گشتاور عضلات چهار سرران، همسترینگ، پلانتارفلکسور، اینورتور و اورتور آزمودنی ها به ترتیب برابر 2.70، 1.75، 0.77، 0.43 و 40% نیوتن متر و میانگین بار آزمودنی ها 519.60 N/ms بود. با توجه به نتایج تحقیق می توان فرض عدم ایفای نقش قدرت عضلات چهار سرران، همسترینگ، پلانتارفلکسورها، دورسی فلکسورها، اینورتورها و اورتورها در کاهش ROL را مطرح نمود.

ورزش بانوان و رشد و اشاعه آن بحث مدیریت زنان در ورزش را مطرح می کند. بعد از طرح ادغام، شمار اندکی از زنان توانستند به ریاست فدراسیون ها و هیات های ورزشی در سطح استان های کشور برسند. برای رفع این مشکل و افزایش شمار زنان در پست های مدیریت ورزش و استفاده بهینه از نیروی مدیران زن، شناخت علل و عواملی که زنان را از رسیدن به ریاست هیات های ورزشی باز می دارد می تواند موجب تدوین راه کارهایی جهت مشارکت هر چه بیشتر مدیران ورزشی در سطح کشور شود.در این تحقیق، از پرسشنامه محقق ساخته برای تعیین رتبه بندی مولفه های بازدارنده شامل مولفه های ورزش حرفه ای، رسانه ورزشی، آگاهی و دانش مدیریتی، فرهنگ سازمانی مرد سالار، مهارت های سیاسی، عوامل روانی شخصیتی، مسوولیت های خانوادگی، عوامل فرهنگی، روابط بین فردی (ارتباط با پرسنل تحت سرپرستی) استفاده شده است، اعتبار محتوایی پرسشنامه توسط 22 نفر از اساتید متخصص مدیریت ورزش تایید شد و همچنین پایایی آن توسط آلفای کرونباخ 81% به دست آمد. پرسشنامه در بین تمامی مردان و زنان مدیر در سطح هیات های ورزشی استان خوزستان که تعداد آنها 75 نفر بود توزیع گردید و 49 پرسشنامه به محقق بازگشت داده شد. در این تحقیق از آمار توصیفی جهت تعیین میانگین، انحراف معیار، حداقل و حداکثر نمره استفاده شده و همچنین از آمار استنباطی شامل آزمون کالوموگروف اسمیرونوف، t یک نمونه ای، آزمون رتبه ای فریدمن برای اولویت بندی عوامل بازدارنده استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان داد که از دیدگاه مدیران زن و مرد مهم ترین عامل بازدارنده ورزش حرفه ای بوده است. همچنین مردان نسبت به زنان برای تمامی مولفه ها نقش بازدارندگی بیشتری قایل بوده اند. عوامل روانی و شخصیتی زنان از دیدگاه مدیران زن و مرد نقش بازدارنده ای در ارتفا آنان به پست های مدیریتی نداشته است. در کل مدیران مرد نقش بازدارنده ای را برای عوامل فردی و محیطی در ارتقا زنان قایل بوده اند در حالی که مدیران زن فقط نقش عوامل محیطی را بازدارنده در ارتقا خود دانسته اند (P<0.01).نتایج این پژوهش از اختلاف دیدگاه های زنان و مردان مدیر در خصوص بعضی از مولفه های بازدارنده حکایت دارد. همچنین عوامل محیطی نسبت به عوامل فردی نقش بازدارنده تری را از دیدگاه مدیران زن و مرد در ارتقا زنان داشته است.

هدف از این مطالعه بررسی سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرای مورد استفاده مسوولین هیات های ورزشی استان گیلان می باشد. از بین 44 هیات موجود، مسوولین 42 هیات ورزشی (n=102) دو پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه چند عاملی رهبری (MLQ) را پاسخ دادند. پرسشنامه چند عاملی رهبری شامل 41 سوال است که 3 سبک رهبری تحول گرا، عمل گرا و بی خاصیت را شامل می شود. اعتبار پرسشنامه با بهره گیری از نظرات اصلاحی اساتید مدیریت و برنامه ریزی رشته تربیت بدنی و مسوولین هیات های ورزشی به دست آمد و پایانی درونی پرسشنامه با استفاده از آزمون های آماری کرونباخ 78% تعیین گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری خی دو، ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون، تعقیبی LSD در سطح معنی داری (P£0.05) استفاده گردید. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین سبک های رهبری عمل گرا، تحول گرا و بی خاصیت مسوولین هیات های ورزشی وجود دارد. هیات های ورزشی و مسوولین از سبک رهبری تحول گرا بیشتر از سبک رهبری بی خاصیت استفاده کردند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که ارتباط معنی داری بین سبک رهبری تحول گرا و بی خاصیت با جنسیت وجود دارد و زنان تمایل کمتری به استفاده از سبک رهبری بی خاصیت در مقایسه با سبک رهبری تحول گرا داشتند. همچنین ارتباط مثبت و ضعیفی بین سن و سبک رهبری بی خاصیت و ارتباط منفی و ضعیفی بین سن و سبک رهبری عمل گرا مشاهده گردید. از طرف دیگر دبیران هیات از سبک رهبری بی خاصیت اغلب بیشتر از رییسان و نواب رییس استفاده می کردند.