طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1397 | دوره:24 | شماره:2 |تعداد مقالات:16

اهداف: صرع نوعی اختلال مغزی است که با حملات خود به خودی و تکرارشونده ظاهر می شود و با کاهش یا مرگ نورونی، و بروز اختلالات رفتاری ازجمله اضطراب همراه است و مطالعات متعدد به اثرات محافظت کنندهٔ عصبی لیتیوم کلراید اشاره دارند. این پژوهش اثر ضد اضطرابی لیتیوم کلراید را در مدل موش های صحرایی تشنج ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) مورد بررسی قرار می دهد. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه کنترل، PTZ+Saline، PTZ+Li20، PTZ+Li40 و PTZ+Li80 تقسیم شدند. جهت القاء تشنج، PTZ با دوز تکرارشوندهٔ 40 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی (i. p) به مدت 5 روز متوالی تزریق شد. پس از مشاهدهٔ 5 مرحلهٔ تشنج طبق مقیاس راسین، گروه های آزمون، لیتیوم کلراید را در سه دوز (20، 40 و 80 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن) به مدت 14 روز به صورت درون صفاقی دریافت کردند. به منظور ارزیابی اضطراب و رفتارهای اکتشافی، آزمون های ماز صلیبی مرتفع و محفظهٔ باز انجام شد. سپس، سنجش سطح هیپوکامپی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) با روش الایزا صورت گرفت. نتایج به کمک روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی ارزیابی شد. یافته ها: نتایج افزایش اضطراب با کاهش سطح BDNF هیپوکامپی را در گروه دریافت کنندهٔ PTZ نشان داد. از طرفی، تیمار با لیتیوم کلراید به ویژه در دوز حداقل (20 میلی گرم/کیلوگرم) اختلاف معنی داری در کاهش اضطراب و افزایش سطحBDNF در مقایسه با گروه دریافت کنندهٔ PTZ نشان داد. نتیجه گیری: اثرات ضد اضطرابی لیتیوم سبب بهبود نشانه های اضطراب در تشنجات ناشی از PTZ می گردد.

اهداف: عدم تعادل بین تولید رادیکال های آزاد و سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی بدن منجر به استرس اکسیداتیو می شود. علاوه براین، گیاهان دارویی می توانند آسیب های اکسیداتیو ناشی از عوامل استرس زا را کاهش دهند. در این مطالعه، ما اثر همزمان ورزش هوازی با مصرف دارچین بر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بر زنان فعال را بررسی می کنیم. مواد و روش ها: 28 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی با محدوده سنی 30-20سال و میانگین BMI 71/22 کیلوگرم/مترمربع به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به 5 گروه: 1-تمرین هوازی2-تمرین هوازی به همراه مصرف دارچین3-تمرین هوازی به همراه مصرف دارونما4-دارچین5-کنترل تقسیم شدند. تمرین هوازی به مدت 6 هفته و با شدت 80-65 درصد حداکثر ضربان قلب و فرمول سن-220 انجام شد. در ابتدا و انتهای مطالعه نمونه های خونی جمع آوری گردید و در سطح معناداری ( 05/0>p) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: (Total Antioxidant Capacity (TAC، اسید اوریک و بیلی روبین در گروه تمرین هوازی به همراه مصرف دارچین تفاوت معنی داری نداشت (05/0>p). نتیجه گیری: احتمالاً انجام فعالیت ورزشی با شدت 80-65%حداکثر اکسیژن مصرفی بیش از 6 هفته به همراه مصرف دارچین می تواند موجب بهبود ظرفیت تام آنتی اکسیدانی گردد.

اهداف: اعتیاد به مواد افیونی بیماری مزمنی است که با اختلال افسردگی همراه است. با توجه به شیوع افسردگی در این بیماران که باعث تمایل بیشتر به مصرف و سخت تر شدن درمان و ترک اعتیاد می گردد این مطالعه با هدف بررسی اثر سایکودرام بر درمان افسردگی بیماران بهبودیافته از سوءمصرف مواد انجام گردید. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون و با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری آن شامل بیماران بهبودیافته شهر شیراز بود که به مرکز درمانی پرتو مراجعه نموده بودند. از بین آن ها 60 نفر که توسط پزشک متخصص، سم زدایی از آن ها با موفقیت انجام و با اجرای پرسشنامه افسردگی بک بیشترین نمره را کسب کرده بودند، 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. 15 نفر در گروه آزمایش، درمان سایکودرام را به مدت 12 جلسه دریافت و گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکردند. بعد از مداخله درمانی، 2 گروه مجزا به پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند و داده های حاصل با نرم افزار 20 SPSS و روش آماری تحلیل کوواریانس آنالیز و معناداری اختلاف داده ها در سطح 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان سایکودرام باعث کاهش معنادار میزان افسردگی و نشانه های عاطفی، شناختی و جسمانی افسردگی در سطح 001/0>p در بیماران بهبودیافته می گردد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان سایکودرام باعث کاهش میزان افسردگی و نشانه های آن در بیماران بهبودیافته از اعتیاد می شود و احتمالاً از این طریق مانع عود مجدد این بیماری می گردد.

اهداف: دیابت نوع 2 به عنوان یک مسئله بهداشت جهانی شایع بوده و رو به افزایش می باشد. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر اثر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف ویتامین C بر آنزیم های آنتی اکسیدانی مردان دیابتی نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 45 مرد دیابتی نوع 2 به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. به طور تصادفی در سه گروه مساوی 15 نفری، تمرین+مکمل، تمرین+شبه دارو و کنترل؛ تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به مدت 50 تا 60 دقیقه با شدت معادل 75-65 % حداکثر ضربان قلب بود. گروه مصرف مکمل در همین زمان، ویتامین C به مقدار 100 میلی گرم قبل از هر جلسه تمرین مصرف می کردند و در این مدت آزمودنی های گروه کنترل در هیچ فعالیت ورزشی شرکت نداشتند. برای مقایسه میانگین های درون و بین گروهی از روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد و نتایج در سطح معنی داری 05/0>p آزمایش شدند. یافته ها: هشت هفته برنامه تمرین هوازی همراه با مصرف دارونما و تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل ویتامین C منجر به کاهش معنی داری در مقادیر مالون دی آلدئید، افزایش معنی دار سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز مردان دیابتی نوع 2 شد. تغییرات میانگین های بین گروهی در متغیرهای مالون دی آلدئید، سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز در بین سه گروه تفاوت معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی، مصرف ویتامین C و الخصوص ترکیب این دو با یکدیگر نسبتاً اثرات یکسانی بر افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانی در بیماران دیابتی شده و از استرس اکسیداتیو ناشی از ورزش و همچنین بیماری دیابت جلوگیری کند. بنابراین پیشنهاد می شود از این روش به عنوان یک روش درمانی غیردارویی موثر برای پیشگیری از اثرات سوء ناشی از افزایش بروز بیماری دیابت استفاده شود.

اهداف: مدل طرحواره های هیجانی بر نقش ارزیابی و تفسیر هیجانات و راهبردهای تنظیم هیجان در اختلالات اضطرابی تاکید زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در دانش آموزان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی صورت گرفت. مواد و روش ها: طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. بدین منظور32 نفر از دانش آموزان دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی با استفاده از نقطه برش پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور (SPIN) و مصاحبه بالینی غربال شدند و سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. از پرسشنامه های پردازش پس رویدادی (PEPQ) و اجتناب شناختی (CAQ) برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایشی طی ده جلسه تحت مداخله با رویکرد طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت و گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نسخه 23 نرم افزار آماری SPSS و روش تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در گروه آزمایش کاهش یافت و بعد از کنترل اثر نمرات پیش آزمون، بین دو گروه آزمایش و کنترل ازنظر این متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0>p). نتیجه گیری: طرحواره درمانی هیجانی به دلیل تاکید بر نقش باورها و راهبردهای فرد درباره هیجانات می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای کاهش علائم اختلال اضطراب اجتماعی ازجمله نشخوار فکری پس رویدادی و اجتناب شناختی در افراد دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.

اهداف: از سیلور سولفادیازین به طور گسترده ای برای پانسمان زخم سوختگی استفاده می شود. مطالعات نشان داده اند که پانسمان زخم با لایه های جفت موجب تسریع در بهبود آن می شود. هدف این مطالعه ارزیابی نحوه ترمیم سوختگی درجه دو موش صحرایی نر با استفاده موضعی از سیلور سولفادیازین به همراه لایه آمنیون جفت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 64 سر موش صحرایی نر به سه گروه یکسان تقسیم و تحت بیهوشی عمومی در همه آن ها سوختگی درجه دو ایجاد شد. پانسمان زخم در گروه اول (کنترل) شامل پانسمان ساده، گروه دوم لایه آمنیون جفت، گروه سوم: پماد سیلور سولفادیازین و گروه چهارم: پماد سیلور سولفادیازین به همراه لایه آمنیون بود. در پایان روز 7، 14، 21 و 28 تحت بیهوشی عمومی، بیوپسی از بافت سوختگی انجام و مورد ارزیابی میکروسکوپی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آنوا تحلیل آماری و P کمتر از 0. 05 حد معنی دار منظور شد. یافته ها: تعداد لوکوسیت PMN در گرو ه های تحت درمان به طور معنی داری از گروه کنترل کمتربود (001/0>p) همچنین میزان تشکیل بافت گرانوله، سازما ن یافتگی آن، تعداد فیبروبلاست ها و سرعت ترمیم زخم در این گروهها از گروه کنترل بیشتر بود (001/0>p). تفاوت معنی داری درپارامترهای مورد سنجش، بین سه گروه مختلف درمان یافت نشد. نتیجه گیری: با توجه به اثرات بیولوژیک لایه آمنیون، استفاده از آن به عنوان یک روش پانسمان موثر در تسریع بهبود زخم سوختگی توصیه می شود.

اهداف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن پیش رونده سیستم عصبی مرکزی با علائم متفاوت و ناتوان کننده فیزیکی و روان شناختی می باشد که مشکلات عدیده ای را برای فرد بیمار به همراه دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر سلامت روان زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. مواد و روش ها: این پژوهش، یک مداخله نیمه تجربی به شیوه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه بیماران زن دارای پرونده فعال در انجمن ام. اس شهر تهران در سال 1395 تشکیل می دادند. نمونه 30 زن بیمار بودند که بر اساس ملاک های ورود و خروج به مطالعه و نمرات اکتسابی در پرسشنامه، به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه های 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مطالعه پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) بود. پس از اخذ پیش آزمون از هر دو گروه، آزمودنی های گروه آزمایش، 8 جلسه دوساعته درمان متمرکز بر شفقت را به شیوه گروهی و هفتگی دریافت نمودند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده ها با بهره گیری از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری(ANCOVA) در نرم افزار 18 SPSS تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین میانگین نمرات سلامت روان بیماران گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر درمان متمرکز بر شفقت باعث افزایش سلامت روان آزمودنی های گروه تحت مداخله در مقایسه با گروه کنترل شده بود (01/0>p، 49/45=F). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، درمان متمرکز بر شفقت از طریق افزایش آگاهی درونی، پذیرش بدون قضاوت، همدلی و توجه مستمر بر احساسات درونی، به کاهش مشکلات روان شناختی و بهبود سلامت روان بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس می انجامد. پیشنهاد می شود انجمن های ام. اس سراسر کشور از این رویکرد درمانی در راستای ارتقای سلامت روان شناختی بیماران مزمن بهره گیرند.

اهداف: معاینه ماهیانه پستان یکی از راههای تشخیص زودرس سرطان پستان است. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده در ارتقاء خودآزمایی پستان زنان شهر گناباد انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی در عرصه است که تعداد 140 زن متاهل 49-20 ساله شهر گناباد به تصادف در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. نیازهای آموزشی استخراج و برنامه آموزشی تدوین و در 5 جلسه ارائه گردید. رفتار خودآزمایی پستان با استفاده از سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده قبل، بلافاصله و3 ماه بعد از آموزش بررسی شد. داده ها با نرم افزار IBMSPSS نسخه 20 و با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، تی استودنت و تحلیل واریانس چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 69/6± 27/37 سال بود. پس از مداخله، میانگین نمره مهارت خودآزمایی از 89/17 به 26/18 افزایش یافت و میانگین امتیازات سازه های تئوری در گروه مداخله به صورت معنی داری افزایش یافت (001/0>p) و تداوم اثر مداخله آموزشی 3 ماه بعد نیز قابل مشاهده است. ولی این تغییرات در گروه شاهد معنی دار نبود (05/0 نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد مداخله آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده در ارتقاء رفتار خودآزمایی پستان موثر است. بنابراین توصیه می شود به منظور ارتقاء خودآزمایی پستان، مداخلات آموزشی به طور اختصاصی و منطبق با سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده ارائه شود.

اهداف: دیابت نوع 2 یکی از علل عمده مرگ ومیر بشمار می رود. اختلال افسردگی یکی از شایع ترین مشکلات روان شناختی در این بیماران است که بروز آن می تواند پیش آگهی بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روان درمانی پویشی– حمایتی و دارودرمانی بر افسردگی بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در سال 1395 انجام شد. در این پژوهش 30 نفر حضور داشتند که با تشخیص افسردگی از نوع متوسط تا شدید انتخاب و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه پویشی– حمایتی تحت 10 جلسه روان درمانی قرار گرفتند و گروه دارودرمانی تحت نظر روان پزشک داروهای موردنظر را دریافت کردند. اطلاعات جمع آوری شده با آزمون کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که هریک از درمان های پویشی– حمایتی و دارودرمانی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشته است (0. 001>p)، یعنی در درمان افسردگی موثر واقع شده است ولی بین دو روش درمانی پویشی– حمایتی و دارودرمانی اختلافی مشاهده نشد. نتیجه گیری: در بیماران دیابتی نوع 2 که مجبور به استفاده از دارو برای کنترل بیماری خود هستند، درمان پویشی– حمایتی می تواند جایگزین مناسبی برای کاهش افسردگی به جای دارودرمانی باشد.

اهداف: اعتیاد بیماری مزمنی است که با اختلال در عملکرد فردی، فیزیولوژیکی و اجتماعی مشخص می شود. هوش معنوی و خردمندی می توانند به عنوان عوامل محافظت کننده در پیش بینی گرایش به مصرف مواد مخدر موثر واقع شوند. پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی ارتباط هوش معنوی و خردمندی با میزان گرایش به مصرف مواد مخدر در دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی، از بین دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال تحصیلی 95-1394 نمونه ای به حجم 361 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد و مقیاس خودگزارشی هوش معنوی، مقیاس سه بعدی خردمندی (3D-WS) و پرسشنامه گرایش به مواد مخدر تکمیل گردید. تحلیل داده های مطالعه با استفاده از نرم افزارهای 20 SPSS و لیزرل انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی بین متغیرهای هوش معنوی و خردمندی با گرایش به مصرف مواد مخدر معنی دار بود (0. 01>p). شاخص های برازش نیز حاکی از برازش مناسب داده ها با الگوی پیشنهادی بود (0. 05>p). نتیجه گیری: با توجه به اینکه هوش معنوی و خردمندی با گرایش به مصرف مواد مخدر از ارتباطی منفی برخوردار است چنین نتیجه گیری می شود که تقویت هوش معنوی و خردمندی افراد منجر به کاهش گرایش آن ها به مصرف مواد مخدر گردد.

اهداف: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش پیش بین تنظیم شناختی هیجان از طریق ذهن آگاهی و حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه همبستگی، جامعه پژوهش حاضر شامل 4020 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مرکز دیابت یزد بود که از میان آن ها 221 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران (2001)، پرسشنامه ذهن آگاهی فرایبورگ (2001) و پرسشنامه حمایت اجتماعی فیلیپس(1986) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ذهن آگاهی و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان رابطه مستقیم، بین ذهن آگاهی و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان رابطه معکوس، بین حمایت اجتماعی و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان رابطه مستقیم، بین حمایت اجتماعی و راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان رابطه معکوس وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که ذهن آگاهی و حمایت اجتماعی می توانند تنظیم شناختی هیجان را در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو پیش بینی نمایند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش ذهن آگاهی و حمایت اجتماعی در انتخاب و استفاده از راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مهم است.

اهداف: بیماری سل یکی از قدیمی ترین بیماری های شناخته شده تاثیرگذار بر روی انسان ها و یکی از علل مهم مرگ ومیر در جهان است. عامل این بیماری مایکوباکتریوم توبرکولوزیس است که معمولاً ریه ها را درگیر می کند. در 3/ 1 موارد ارگان های غیر ریوی درگیر می شوند. یکی از این ارگان ها استخوان ها و مفاصل هستند که 10 تا 35 درصد از موارد درگیری خارج ریوی را تشکیل می دهند. شایع ترین درگیری اسکلتی سل درگیری ستون فقرات می باشد. مشخصات بیمار: بیمار مورد نظرفردی است 33 ساله که با شکایت اولیه درد پهلو و ضعف اندام تحتانی بدون درگیری تنفسی به اورژانس مراجعه کرده و درنهایت با تشخیص استئومیلیت سل تحت درمان قرار گرفت. یافته ها: توبرکولوز ستون فقرات مخوفترین عارضه نورولوژیک توبرکولوز است. تظاهر بالینی این بیماری به صورت علائم سرشتی از قبیل تب، تعریق، کاهش وزن، درد و تندرنس مهره و علائم فشار بر روی نخاع می باشد. با توجه به حرکت به سمت پاراپلژی شدید تحت عمل جراحی ورتبرکتومی از قدام قرار گرفت. نتیجه گیری: سنین جوانی، تغذیه مناسب، پاراپلژی همراه با بیماری حاد، بروز آهسته علائم نورولوژیک، حجم باقیمانده مناسب از کانال نخاعی و خروج چرک در حین عمل جراحی بهبود نورولوژیک بعد از عمل را بهتر می کنند ولی همراهی با بیماری بهبودیافته، پاراپلژی به مدت طولانی، پیشرفت سریع پاراپلژی، میلومالاسی نخاع و وجود بافت فیبروز و استخوانی (ضایعات خشک) احتمال بهبود نورولوژیک بدتری دارند.