Journal of Arak University Medical Sciences
Year:2014 | Volume:17 | Issue:1|Papers Count:10

زمینه و هدف: فهم ایده پردازی خودکشی و عوامل آن پیامدهای بالینی ارزشمندی در پیش گیری و مداخله در بحران دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بین عوامل روانشناختی، جمعیت شناختی و اجتماعی- اقتصادی در ایده پردازی خودکشی در جمعیت عمومی شهر سمنان در سال 1391 می پردازد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 671 نفر از جمعیت عمومی شهر سمنان با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو، چک لیست نشانه های روانی، پرسشنامه سبک دفاعی، مقیاس افکار خودکشی بک، مقیاس ناامیدی بک، پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه جمعیت شناختی جمع آوری و با همبستگی و رگرسیون لوجستیک با استفاده از SPSS تحلیل گردید.یافته ها: سطح تحصیلات (p<0.014; OR=1.237)، روابط خانوادگی (p<0.010; OR=1.873)، درآمد (p<0030; OR=4.211)، وضعیت اشتغال (p<0.008; OR=3.149)، سابقه بیماری روان پزشکی (p<0.003; OR=5.754)، سابقه بستری در بخش روانپزشکی (p<0.011; OR=2.003)، روان رنجورخویی (p<0.001; OR=6.136)، برون گرایی (p<0.005; OR=3.612)، سبک دفاعی نوروتیک (p<0.005; OR=2.468)، سبک دفاعی بالغ (p<0.003; OR=4.107)، سبک دفاعی نابالغ (p<0.003; OR=3.059)، حمایت اجتماعی (p<0.001; OR=7.609)، و ناامیدی (p<0.001; OR=9.834) به طور معناداری افراد دارای ایده پردازی خودکشی را از افراد فاقد ایده پردازی خودکشی تفکیک کردند (p<0.001). این متغیرها در کنار هم، 97.4% ایده پردازی خودکشی را به درستی پیش بینی می کنند.نتیجه گیری: در این مدل، عوامل روانشناختی، جمعیت شناختی و اجتماعی- اقتصادی خطرساز نسبت شانس ایده پردازی خودکشی را افزایش می دهد. این یافته ها در طراحی مداخلات پیشگیرانه و برنامه های مداخله در رفتارهای خود آسیب رسان اهمیت دارد.

زمینه و هدف: فهم ایده پردازی خودکشی و عوامل آن پیامدهای بالینی ارزشمندی در پیش گیری و مداخله در بحران دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بین عوامل روانشناختی، جمعیت شناختی و اجتماعی- اقتصادی در ایده پردازی خودکشی در جمعیت عمومی شهر سمنان در سال 1391 می پردازد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 671 نفر از جمعیت عمومی شهر سمنان با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو، چک لیست نشانه های روانی، پرسشنامه سبک دفاعی، مقیاس افکار خودکشی بک، مقیاس ناامیدی بک، پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه جمعیت شناختی جمع آوری و با همبستگی و رگرسیون لوجستیک با استفاده از SPSS تحلیل گردید.یافته ها: سطح تحصیلات (p<0.014; OR=1.237)، روابط خانوادگی (p<0.010; OR=1.873)، درآمد (p<0030; OR=4.211)، وضعیت اشتغال (p<0.008; OR=3.149)، سابقه بیماری روان پزشکی (p<0.003; OR=5.754)، سابقه بستری در بخش روانپزشکی (p<0.011; OR=2.003)، روان رنجورخویی (p<0.001; OR=6.136)، برون گرایی (p<0.005; OR=3.612)، سبک دفاعی نوروتیک (p<0.005; OR=2.468)، سبک دفاعی بالغ (p<0.003; OR=4.107)، سبک دفاعی نابالغ (p<0.003; OR=3.059)، حمایت اجتماعی (p<0.001; OR=7.609)، و ناامیدی (p<0.001; OR=9.834) به طور معناداری افراد دارای ایده پردازی خودکشی را از افراد فاقد ایده پردازی خودکشی تفکیک کردند (p<0.001). این متغیرها در کنار هم، 97.4% ایده پردازی خودکشی را به درستی پیش بینی می کنند.نتیجه گیری: در این مدل، عوامل روانشناختی، جمعیت شناختی و اجتماعی- اقتصادی خطرساز نسبت شانس ایده پردازی خودکشی را افزایش می دهد. این یافته ها در طراحی مداخلات پیشگیرانه و برنامه های مداخله در رفتارهای خود آسیب رسان اهمیت دارد.

زمینه و هدف: رینیت آلرژیک در حدود 40% جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد و شیوع آن نیز در حال افزایش می باشد. اختلال خواب یک مشکل اساسی در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک می باشد. در مطالعات اخیر که بر روی افراد مبتلا به رینیت آلرژیک انجام شده اند، 68 درصد افراد با رینیت دائمی و 48 درصد افراد مبتلا به رینیت فصلی اعلام کردند که بیماری آنها با خوابشان تداخل دارد.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی تعداد 33 کودک 18-6 ساله مبتلا به رینیت آلرژیک وارد مطالعه شدند. 35 کودک دیگر که مبتلا به رینیت آلرژیک نبودند نیز به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند و به روش بلوکی همسان سازی شدند. سپس پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و انواع اختلالات خواب از والدین کودک پرسیده شد.یافته ها: به غیر از اختلالات تنفسی حین خواب، بین دو گروه در اختلالات دیگر خواب اختلاف معنادار مشاهده نشد. شانزده کودک (48.5 درصد) گروه مورد در خواب دچار اختلال تنفسی بودند در حالی که هیچ کودکی در گروه شاهد مبتلا به این اختلال نبود (p=0.002).نتیجه گیری: احتقان بینی اصلی ترین عامل بروز اختلال خواب در کودکان مبتلا به رینیت آلرژیک به شمار می رود. بنابراین به نظر می رسد که اولین علامتی که باید برای رفع آن در این بیماری تلاش شود، احتقان بینی است.

زمینه و هدف: کوری ناگهانی یکی از مشکلات اورژانسی می باشد که ممکن است علامتی از بیماری تهدید کننده حیات باشد و بایستی سریعا ارزیابی شده و علل قابل درمان مشخص گردند.معرفی بیمار: بیمار مورد معرفی آقای جوانی بودند که بدون سابقه بیماری خاصی با شکایت کوری ناگهانی به اورژانس مراجعه نموده بود. بیمار با شکایت تب و علایم کوریزا و به دنبال آن تاری دید پیشرونده شده که نهایتا منجر به نابینایی وی شده بود، مراجعه کرده و در نهایت بعد از انجام اقدامات لازم برای وی تشخیص احتمالی اسکلروز مولتیپل حاد فولینانت گذاشته شد.بحث: بیماری اسکلروز مولتیپل یک بیماری مزمن التهابی می باشد که با حملات حاد اختلال عصبی همراه است. برخی از این حملات حاد اورژانسی بوده و نیاز به تشخیص و درمان سریع دارند. نوعی از بیماری اسکلروز مولتیپل به نام اسکلروز مولتیپل فولمینانت وجود دارد که می تواند بصورت حاد باعث کوری ناگهانی گردد.

زمینه و هدف: گزارشاتی نشان دهنده نقش حفاظتی القا پروتئین شوک حرارتی (HSP70) در سلول های اپی تلیال معده وجود دارد. ژن HSP70-2 در منطقه ژنی MHC کلاس III، در بازوی کوتاه کروموزوم شماره 6 قرار دارند. ژن HSP70-2 یک pst1 site دارد که با توجه به ترانزیشن A به G که در ناحیه 1267 این ژن رخ می دهد، ژنوتیپ های متفاوتی حاصل می کند که مشخص گردیده با سطوح مختلف بیان mRNA ژن HSP70 در ارتباط است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر پلی مورفیسم 1267G/A ژن HSP70-2 در خطر ابتلا به بیماری زخم پپتیک می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 100 بیمار مراجعه کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان حافظ شهر شیراز صورت گرفت. همه نمونه ها تحت گاستروسکوپی فوقانی قرار گرفتند. DNA ژنومی از بیوپسی بافت معده استخراج شد. ژنوتیپ در گروه بیمار و کنترل به وسیله PCR-RFLP تشخیص داده شد.یافته ها: توزیع ژنوتیپی ژن HSP70-2 در گروه شاهد برابر بود با40 (AA) 20 درصد، 52 (AG) 26 درصد و 8 (GG) 4 درصد و برای گروه بیمار برابر بود با 10 (AA) 5 درصد، 88 (AG) 44 درصد و 2 (GG) 1 درصد. نتایج نشان داد که پلی مورفیسم 1267G/A ژن HSP70-2 با زخم معده در ارتباط است.نتیجه گیری: آنالیز داده ها مشخص نمود که ژنوتیپ AG سبب افزایش 6.76 برابری در بروز بیماری می گردد (p=0.0006، 95 CI=2.26-20.2 درصد، OR=6.76).

مقدمه: سلنیوم عنصر منحصر به فردی است که در بهبود بیماریهای التهابی اثر مثبت دارد مسیر التهابی MAPK) پروتئین کینارهای فعال شونده با میتوژن) اعمال سلولی شامل پرولیفراسیون، تمایز، مهاجرت،و آپوپتوز را تنظیم میکند. هدف از این مطالعه پیدا کردن مکانیسم اثر سلنیوم بر وقایع التهابی در پلاکت هایی است که در معرض استرس اکسیداتیو یا عوامل ترومبوتیک قرار می گیرند.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه پایه ای- تجربی می باشد که روی پلاکت های انسانی بدست آمده از 30 نفر فرد سالم (سن 12±35) انجام شده است در این پلاکت ها تغییرات سطح فسفوریلاسیون سه پروتئین مهم مسیر MAPK یعنیp38 ، c-JNK) (c-jun kinase و ERK1/2 (Extracellular signal-regulated kinases1/2. و میزان بیان P- سلکتین پلاکتی در حضورو عدم حضور سلنیوم باروش الایزای ساندویچی مورد اندازه گیری قرار گرفت. مهار دارویی برای مقایسه اثر سلنیوم با مهار کننده های کلاسیک کینازهای مربوط به فسفریلاسیون p38، ERK1/2 و JNK اعمال شد. نسبت درصد فسفریله به توتال برای نرمالیزه کردن نتایج فسفریلاسیون پروتئینها محاسبه ودر ارائه نتایج مورد استفاده واقع شد.یافته ها: سلنیوم بیان P- سلکتین و سطح فسفریلاسیون p38، JNK و ERK1/2 پلاکتی را بطور معنی دار در پلاکتهای تحریک شده با ox-LDL کاهش داد (p<0.05). سلنیوم نتوانست سطح P- سلکتین پلاکتی را علی رغم کاهش درسطح فسفریلاسیون p38، JNK وERK1/2 در پلاکتهای فعال شده با ترومبین بطور معنی دار کاهش دهد.نتیجه گیری: یافته های ما نشان دادند که سلنیوم می تواند التهاب را از طریق کاهش سرکوب مسیر پیام رسانی وابسته به p38 اعمال کند. این نتایج باعث توسعه دیدگاه سلنیوم درمانی در تخفیف التهاب ناشی از استرس اکسیداتیو در بیماریهای قلبی عروقی می شود.

زمینه و هدف: درد یک مشکل پیچیده طبی است که کنترل ناکافی آن اثرات نامطلوبی بر وضعیت فیزیولوژیکی، متابولیکی و روحی بیمار دارد. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر کتامین- پروپوفول با آلفنتانیل- پروپوفول برای ایجاد بی دردی و تسکین درد حین سیستوسکوپی و مقایسه عوارض جانبی ایجاد شده و رضایت مندی بیمار و پزشک می باشد.مواد و روش ها: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور تعداد 140 بیمار که کاندید عمل سیستوسکوپی شده بودند انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول، مقدار 1 میلی گرم آلفنتانیل همراه با 1 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول وریدی بولوس و گروه دوم 0.5 میلی گرم بر کیلوگرم داروی کتامین به همراه 1 میلی گرم بر کیلوگرم وریدی بولوس پروپوفول دریافت نمودند. اسکور بی دردی، اسکور درد، مدت سیستوسکوپی و تغییرات همودینامیک، ارزیابی و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS با آزمون من ویتنی و آزمون تی تست تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: میانگین مدت بی دردی در گروه آلفنتانیل به طور معناداری بیش از گروه کتامین بود (p=0.001). میانگین رتبه درد به صورت معناداری در گروه آلفنتانیل کمتر از گروه کتامین بود (p=0.001). مدت زمان سیستوسکوپی نیز در گروه آلفنتانیل به صورت معناداری کمتراز گروه کتامین بود (p=0.001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که ترکیب آلفنتانیل- پروپوفول در مقایسه با کتامین- پروپوفول سبب کاهش اسکور درد و افزایش مدت بی دردی و عوارض کمتر حین سیستوسکوپی شده است. بنابراین تحقیق حاضر از ارجحیت آلفنتانیل درمقایسه با کتامین حمایت می نماید.

زمینه و هدف: در تهیه رنگ های شیمیایی در صنایع از حلال های آلی و فلزات سنگین استفاده می شود به طوری که تماس شغلی افراد با رنگ باعث ایجاد اختلالات خونی، فیزیولوژیکی، استرس اکسیداتیو و هم چنین آسیب می شود. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر محافظتی سلوویت به عنوان یک مکمل آنتی اکسیدان DNA دیدگی بر روی استرس اکسیداتیو در کارگران کارخانه رنگ انجام گرفت.مواد و روش ها: در این پژوهش کارآزمایی بالینی 25 نفر از کارگران کارخانه رنگ سازی با سابقه کار حداقل 5 سال وارد مطالعه شدند. پارامترهای استرس اکسیداتیو شامل ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم و پراکسیداسیون لیپیدی و پارامترهای خونی در نمونه خون قبل و بعد از مصرف 14 روز (روزی یک قرص) سلوویت ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی (t زوج) و هم بستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه پس از مصرف سلوویت میزان لیپوپروتئین با دانسیته بالا افزایش معنی دار و در فعالیت آنزیم آسپارتات ترانسفراز کاهش معنی داری مشاهده گردید. هم چنین پس از دریافت سلوویت میزان آنتی اکسیدان های تام سرم افزایش و پراکسیداسیون لیپیدی تغییرات معنی دار نداشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش به علت خاصیت آنتی اکسیدانی، سلوویت باعث بهبود بعضی از فاکتورهای خونی کارگران شده است ولیکن اثرات مثبت قابل انتظار دیده نشدند. البته با توجه به محدودیت های مطالعه، نتیجه گیری بهتر نیازمند مطالعات با دوره زمان طولانی تر و تعداد نمونه بیشتر می باشد. کد کارآزمایی بالینی این مطالعه بود.

زمینه و هدف: از عوارض مورفین اینتراتکال در بیهوشی منطقه ایی تهوع و استفراغ پس از جراحی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آتروپین اینتراتکال در میزن تهوع و استفراغ ناشی از مورفین در بیماران تحت جراحی اندام تحتانی می باشد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 120 بیمار کاندید جراحی اندام تحتانی بطور تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه A بیماران 0.1 میلی گرم (1 سی سی) آتروپین اینتراتکال و در گروه B بیماران 1 سی سی سالین 0.9% دریافت کردند. میزان تهوع و استفراغ بیماران در طی24h  و تغییرات همودینامیک در دقایق 3، 5، 10 و 15 در دو گروه بررسی شد. آنالیز آماری با آزمون های تی مستقل، repeated measures anova و کای اسکور با نرم افزار SPSS نسخه 14 انجام شد.یافته ها: تغییرات علایم همودینامیک قبل از تزریق و در دقایق 3، 5، 10 و 15 بعد از تزریق دارو در دو گروه دارای تفاوت آماری معنی داری نبود (p>0.05). هیچکدام از نمونه های گروه مداخله دچار تهوع و استفراغ نشده بودند در صورتیکه این میزان در گروه شاهد 17 درصد بود که دارای اختلاف معنی دار بود (p=0.0001). همچنین میزان درد در گروه شاهد بیشتر از گروه مداخله بود (26 نفر نسبت به 14 نفر دارای میزان VAS (visual analog scal) بیشتر از 3 بودند) که این اختلاف نیز از نظر آمارای معنی دار شد (p=0.04).نتیجه گیری: آتروپین اینتراتکال بدون اختلال در علایم همودینامیک و تسکین درد باعث جلوگیری از تهوع و استفراغ ناشی از مورفین اینتراتکال در بیماران تحت عمل جراحی اندام تحتانی می شود.