هدف: این پژوهش به بررسی اثربخشی برنامه مداخله ای اجتماع محور بازسازی زندگی بر سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه می پردازد. روش: جامعه این پژوهش نیمه آزمایشی را تمامی زنان مطلقه ای تشکیل می داد که در سال 1395 حداکثر 5 سال از طلاق آنها گذشته بود و در طول این مدت ازدواج دائم یا موقت نداشتد. با توجه به ویژگی های نمونه، از نمونه گیری در دسترس استفاده شد و از میان متقاضیان تعداد 34 نفر به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در ابتدا از هر دو گروه خواسته شد تا مقیاس سازگاری پس از طلاق فیشر (2004) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کنند. سپس برای گروه آزمایش 10 جلسه برنامه مداخله ای اجتماع محور بازسازی بر اساس محتوای نور و همکاران (2016) به اجرا در آمد. در انتها نیز پس آزمون ها برای هر دو گروه به اجرا در آمد و نتایج با آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد که برنامه مداخله ای اجتماع محور بازسازی بر تمامی خرده مقیاس های سازگاری پس از طلاق جز خرده مقیاس خشم و اعتماد اجتماعی تاثیرات معنادار آماری را در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشت(05/0 > P). نتیجه گیری: برنامه مداخله ای اجتماع محور می تواند سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه را بهبود بخشد و بدین ترتیب، می توان از آن به عنوان مداخله در بهبود کیفیت زندگی و سازگاری زنان مطلقه استفاده کرد.