پژوهش های مشاوره (تازه ها و پژوهش های مشاوره)
سال:1397 | دوره:17 | شماره:65 |تعداد مقالات:11

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر امیدواری و شادکامی افراد مبتلابه سرطان انجام شد. روش: این تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و با پیگیری 3 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد دارای تشخیص پزشکی سرطان و مراجعه کننده به بیمارستان امید شهر مشهد در سال 1394 بود که از بین آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارش شدند. افراد گروه آزمایش، آموزش تکنیک های درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی را به صورت گروهی در 10 جلسه دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای را دریافت نکردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و امید اشنایدر استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس یک راهه و آزمون t جفت شده برروی نمرات پیش از درمان، درمان و پیگیری نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای امیدواری (05/0P<) و شادکامی (01/0P<)، تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود که در مراکز مشاوره و کلینیک های درمانی جهت افزایش امیدواری و شادکامی افراد مبتلا به سرطان از تکنیک های آموزشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بهره برد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای یادگیری خودتنظیمی در ارتباط بین کیفیت مشورت تحصیلی و تردید تحصیلی _ شغلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه انجام شد. روش: مطالعه حاضر یک پژوهش همبستگی بود که با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان اردکان در سال تحصیلی 95-1394 بودند. با روش نمونه گیری خوشه ای 294 نفر از این جامعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس همدلی مشورتی و ارتباطی، بی تصمیمی تحصیلی _ شغلی و یادگیری خودتنظیمی استفاده شد. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که کیفیت مشورت تحصیلی علاوه بر اینکه می تواند به طور مستقیم بر تردید تحصیلی _ شغلی دانش آموزان تأثیر بگذارد، می تواند با اثرگذاری بر یادگیری خودتنظیمی، تردید تحصیلی _ شغلی را در دانش آموزان تحت تأثیر قرار دهد (01/0>p) و شاخص های مدل پیش فرض پژوهش به برازش مطلوب رسیده اند. با این وجود، محاسبه ضریب مسیر غیرمستقیم به شیوه بوت-استروپ نشان داد که تأثیر مستقیم بیشتر از تأثیر غیرمستقیم از طریق یادگیری خودتنظیمی بود. نتیجه گیری: . با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که یادگیری خودتنظیمی در ارتباط بین کیفیت مشورت تحصیلی و تردید تحصیلی _ شغلی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه نقش یک متغیر میانجی را ایفا می کند و از طریق افزایش کیفیت مشورت تحصیلی، هم می توان تردید تحصیلی _ شغلی در دانش آموز را کاهش داد و هم می توان راهبردهای یادگیری خودتنظیمی را در آن ها افزایش داد که به نوبه خود منجر به کاهش تردید تحصیلی _ شغلی می شود.

هدف: از پژوهش حاضر مقایسه ساختار رغبت های شغلی براساس مدل کروی فردی تریسی در میان دانش آموزان مدارس تیزهوش و عادی شهرکرد بوده است. روش پژوهش: توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود و به این منظور، 400 نفر از دانش آموزان مدارس تیزهوش و عادی در سال تحصیلی 92-91 به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم مشاغل موجود در سیاهه کروی فردی تریسی جهت سنجش رغبت های شغلی دانش آموزان استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج. نشان داد، دانش آموزان مدارس عادی در رغبت های پایه (خرده مقیاس های تسهیلگری اجتماعی، مدیریت، تجارت خرد، پردازش اطلاعات و مکانیکی)، پرستیژ پایین (خرده مقیاس های کیفیت، خدمات پایه)، هالند (خرده مقیاسهای واقع گرایی، اجتماعی، تهوری و قراردادی) نمرات بالاتری را نسبت به دانش آموزان تیزهوش کسب کرده اند و در رغبتهای چندبعدی (خرده مقیاسهای افراد-اشیاء، داده ها-ایده ها) دانش آموزان تیزهوش نمرات بالاتری را نسبت به دانش آموزان عادی بدست آوردند. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که با وجود صفات شخصیتی ویژه دانش آموزان مدارس تیزهوشان، به دلیل محیط آموزشی متفاوت، سبک های غیرعادی آموزش، تحت فشار بودن آنها و سرکوبی علایقشان از دید جامعه و والدین این تفاوتها در مقیاس های محدودی دیده می شود که توصیه می شود والدین و مسئولین به شناسایی رغبتهای افراد نیز در کنار دیگر ابعاد آموزشی توجه کنند تا آینده شغلی موفقیت آمیزی برایشان بسازند.

هدف: هدف این پژوهش ارائه الگوی مداخلات مشاوره ای انجمن مشاوره ایران در بحران زلزله کرمانشاه است. روش: روش پژوهش، روش تحقیق روایتی است. در این پژوهش، زلزله کرمانشاه در تاریخ 21/8/96 آغاز روایت در بحث مدیریت بحران محسوب می شود. انجمن مشاوره ایران به مدت 6 ماه در منطقه حضور یافت. داستان های مورد توجه در این پژوهش از طریق مصاحبه با اعضای ثابت و مستقر در منطقه که 45 نفر نیروی اعزامی در مقاطع تحصیلی کارشناسی ارشد و دکتری بود، حاصل شد. یافته ها: ساختار مدیریت بحران انجمن مشاوره ایران در دو سطح عملکرد اختصاصی و عملکرد عمومی ارائه شد. در این فرایند، عملکرد عمومی اشاره به سطح کنشگران (ویژگی های شخصیتی مشاوران) دارد که تمامی عملکرد های اختصاصی را نیز تحت الشعاع خود قرار می دهد. عملکرد اختصاصی، دارای سه زیرمجموعه است که عبارتند از: الف-عملکرد کاهش بحران، ب-عملکرد ایجاد ثبات، ج-عملکرد توانمندسازی. در هر یک از عملکردهای مذکور، فنون و فرایندهای مشاوره ای مختص به آن عملکرد اجرا گردید. عملکردها بر خلاف مضامین، عناصری در درون روایت نیستند بلکه خود روایت هستند وکل روایت چیزی جز توالی عملکردها نیست. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از اقدامات مداخله در بحران به دنبال سوانح، نه تنها به ارتقاء سلامت روان بازماندگان کمک می کند بلکه نقشی مثبت در کاهش مشکلات جسمانی و روان شناختی در دوران پس از سانحه دارند.

هدف: این پژوهش به دنبال پاسخ به این سؤال بود که چرا زنان همسر ان معتاد به افسردگی مبتلا می شوند و رضایت زناشویی شان کاهش پیدا می کند، که بر این اساس از دو متغیر طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله ای شوهران شان برای پاسخ به این سؤال استفاده شد. روش: این پژوهش همبستگی از نوع تحلیل معادلات ساختاری بود. 199 زوج (398 نفر) مراجعه کننده به مراکز دولتی و خصوصی ترک اعتیاد شهرستان تربت حیدریه به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند، و پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه (YSQ)، سبک های مقابله ای (CISS)، رضایت زناشویی و افسردگی بک (BDI-13) را تکمیل نمودند. ارزیابی مدل با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته ها: مدل نهایی با حذف چند مسیر نشان داد که از برازش خوبی با داده ها برخوردار است. ضرایب مسیر مستقیم بین متغیرهای طرحواره های ناسازگار اولیه شوهران با سبک مقابله ای هیجان-مدار شوهران، طرحواره های ناسازگار اولیه شوهران با رضایت زناشویی همسران، طرحواره های ناسازگار اولیه شوهران با افسردگی همسران، سبک مقابله ای اجتناب-مدار شوهران با رضایت زناشویی همسران و سبک مقابله ای هیجان-مدار شوهران با رضایت زناشویی همسران معنادار بودند (05/0>p). اما ضرایب مسیر بین متغیرهای طرحواره های ناسازگار اولیه شوهران با سبک مقابله ای اجتناب-مدار آن ها، سبک مقابله ای هیجان-مدار شوهران با افسردگی همسران و سبک مقابله ای اجتناب-مدار شوهران با افسردگی همسران معنادار نشدند (05/0

هدف: هدف پژوهش حاضر ساخت مقیاس آسیب شناسی سازمانی و بررسی آسیب سازمانی در شرکت های صنایع غذایی بر اساس مدل سه شاخگی می باشد. روش: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی می باشد. جامعه پژوهش شامل تمامی کارکنان شاغل در شرکت های صنایع غذایی شهرک صنعتی آمل بود ند که از این بین 250 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته شده استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی به روش تحلیل مؤلفه های اصلی و تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که سؤالات و عامل های پرسش نامه ساخته شده همبستگی مناسبی دارند. ضریب اعتبار کل پرسش نامه در نمونه مورد مطالعه برابر 92/0 به دست آمده و همبستگی تمام سؤالها با نمره کل پرسش نامه مثبت و از نظر آماری معنادار بوده است. برای بررسی آسیب شناسی سازمانی بر اساس مدل سه شاخگی (مؤلفه های رفتاری، زمینه ای و ساختاری) از آمار توصیفی(شاخصهای مرکزی)و آزمون ناپارامتریک خی دو و از آمار استنباطی تحلیل کوواریانس چند متغیره و طرح دو عاملی اندازه گیری مکرر، طرح یک عاملی اندازه گیری مکرر و آزمون توکی برای مقایسه میانگین ها، استفاده گردید. نتایج نشان داد از بین مؤلفه های مربوط به عامل رفتاری بیشترین درصد فراوانی آسیب مربوط به مؤلفه انگیزش و هدفمندی (34 درصد) می باشد و در مرتبه دوم امنیت شغلی قرار گرفته است که حدود 32 درصد می باشد. از بین مؤلفه های مربوط به عوامل ساختاری بیشترین درصد فراوانی آسیب مربوط به مؤلفه روش های گزینش و استخدام در سازمان(حدود 33 درصد) و عامل زمینه ای با تک مؤلفه عوامل فردی و اجتماعی با میزان آسیب 31 درصد در سازمان ارزیابی شده است. نتیجه گیری: با توجه به مطالعات به عمل آمده این نتیجه حاصل گردید که از بین مؤلفه های مربوط به آسیب های سازمانی، در شرکت های صنایع غذایی ه که به ترتیب اولویت، عامل رفتاری وساختاری وزمینه ای می باشند.

هدف: فداکاری مؤلفه ای مهم برای پایداری و ارتقائ کیفیت روابط زناشویی است. ازاین رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تجربه ی زیسته ی پدیده ی فداکاری در زندگی زناشویی و مشخص کردن ساختار نهایی آن در شرکت کنندگان پژوهش است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه ی کیفی از نوع پدیدارشناسی توصیفی روان شناسانه است که در آن 10 شرکت کننده (5 مرد و 5 زن) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه ی عمیق استفاده شد و این روند تا مرحله ی اشباع داده ها ادامه داشت. یافته ها: تحلیل داده ها، 12 جزء تشکیل دهنده فداکاری را در بافت زندگی زناشویی نشان داد که عبارت اند از: 1-داشتن حس عشق و علاقه به همسر و درک شدن در زندگی زناشویی؛ 2-داشتن حس انسانیت، وجدان و رشد شخصی؛ 3-مؤثر دانستن عقاید مذهبی، دینی و معنوی در رفتارهای فداکارانه؛ 4-حس لزوم متقابل بودن رفتارهای فداکارانه؛ 5-ادراک فداکاری یک طرفه و آسیب زا؛ 6-اعتقاد به همبسته های رفتار فداکارانه نظیر گذشت، صبر و تحمل سختی ها؛ 7-لزوم ادراک رفتار فداکارانه همسر به صورت مورد قدردانی قرار گرفتن؛ 8-معنای فداکاری به عنوان عدم خودخواهی و گذشتن از خود برای دیگری؛ 9-داشتن یک نگرش بلندمدت و متعهدانه به زندگی زناشویی؛ 10-فداکاری به خاطر عوامل بیرون از سیستم زن وشوهری مانند داشتن فرزندان و جامعه؛ 11-الگو گیری از خانواده مبدأ؛ و 12-ادراک تفاوت های جنسیتی در تجربه رفتار فداکارانه. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه دستاوردهای فراوانی برای مراکز مشاوره و متخصصان زوج درمانی در بردارد. فهم ساختار پدیده ی فداکاری در زندگی زناشویی، آن گونه که در این مطالعه آمده است، می تواند به زوج هاکمک کند تا از ناخشنودی در زندگی زناشویی جلوگیری نموده و کیفیت و رضایت زناشویی خود را بهبود بخشند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری حضوری و مجازی بر اختلال استرس پس از سانحه در روابط فرازناشویی صورت گرفت. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با اجرای پیش آزمون و پس آزمون بود که از بین کلیه زوج های درگیر با مسأله خیانت زناشویی (زن خیانت دیده) مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره و وران درمانی شهر قزوین، 36 زوج که ملاک های ورود به جلسات درمانی را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شدند و به شیوه ی جایگزینی تصادفی در سه گروه 12 نفری، که دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بودند جایگزین شدند. آزمودنی های گروه زوج درمانی شناختی-رفتاری حضوری و مجازی هرکدام، 12 جلسه 5/1 ساعته زوج درمانی شناختی رفتاری دریافت نمودند و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت ننمود. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس اختلال استرس پس از سانحه می سی سی پی اشل بود. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین زوج های گروه های آزمایش و کنترل در متغیر وابسته، علائم استرس پس از سانحه تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 P<). همچنین نتایج نشان داد که با وجود اثر معنادار هر دو روش، روش حضوری، موفق تر عمل کرده است. نتیجه گیری: از نتایج پژوهش می توان در راستای مداخله درمانی شناختی-رفتاری به هر دو صورت حضوری و مجازی برای زوج های درگیر با اختلال استرس پس از سانحه ناشی از روابط فرازناشویی استفاده نمود.