آموزش در علوم انتظامی
سال:1394 | دوره:3 | شماره:11 |تعداد مقالات:6

هدف این مقاله تبیین ابعاد ظرفیت جذب دانش و فراموشی سازمانی و بررسی روابط بین آن هاست. در این راستا، در ابتدا به تشریح و معرفی ابعاد متغیرهای ظرفیت جذب دانش و فراموشی سازمانی می پردازیم. و در ادامه با توجه به مرور پیشینه و ادبیات موضوع به ارایه فرضیه های مناسب می پردازیم. این پژوهش علی و پیمایشی می باشد و جامعه آماری پژوهش 772 نفر از کارکنان دانشگاه علوم انتظامی می باشند که شامل اعضای هیئت علمی و کارمندان دانشگاه می باشند. با استفاده از فرمول کوکران و با سطح اطمینان 95 درصد حجم نمونه مورد بررسی 257 نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید که در میان اعضای نمونه توزیع گردید. روایی صوری و محتوایی آن را اساتید مدیریت تایید کردند و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ و با استفاده از نرم افزار SPSS 19 (برای تمامی ابعاد بزرگتر از 0.7) تایید شد. در نهایت از روش تحلیل عاملی اکتشافی و همچنین مدل سازی معادلات ساختاری برای تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده استفاده شد. برای بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که هر یک از ابعاد فراموشی سازمانی بر ابعاد ظرفیت جذب دانش تاثیرگذار است. که در این بین بعد زوال از متغیر فراموشی سازمانی بیشترین تاثیر را بر بعد بهره برداری از متغیر ظرفیت جذب دانش دارد.

بازنشستگان با بهره گیری از دانش و تجربه شغلی می توانند نقش قابل توجهی در کارآفرینی در حوزه تجارب مربوط به خود داشته باشند. این تحقیق با هدف نیازسنجی آموزش کارآفرینی بازنشستگان آجا انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش بازنشستگان ارتش هستند که به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شده اند. در این پژوهش برای سنجش پایایی ابزار، از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است که مقدار آن 0.95 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) و آزمون فریدمن برای اولویت بندی شاخص ها استفاده شد. نتایج حاصل نشان می دهد شاخص های «داشتن دانش بازاریابی و فروش»، «توانایی شناسایی و تعریف نیازهای آینده در بازار و صنعت»، «توانایی سازماندهی منابع تکنولوژیکی»، «داشتن دانش مالی و حسابداری»، «داشتن شناخت قوانین کسب و کار»، «توانایی بکارگیری روش های مختلف برای بهره برداری از فرصت های بازار»، «داشتن تحمل ابهام»، دارای بیشترین اولویت نیازسنجی بین شاخص های پژوهش از دید پاسخگویان است. از سوی دیگر، شاخص های «توانایی تشویق و پاداش کارمندان»، «داشتن علاقه و تمایل به یادگیری مستمر»، «توانایی گوش دادن موثر» و «توانایی سرپرستی، نظارت و کنترل کارکنان» دارای کمترین اولویت نیازسنجی دارند.

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شهرستان کبودراهنگ بود. برای نیل به این هدف ازبین دانش آموزان پسر پایه سوم متوسطه، تعداد 36 نفر (گروه آزمایش 20 نفر، گروه شاهد 16 نفر)، به روش تصادفی انتخاب و طی 15جلسه آموزشی و با پرسشنامه عوامل خطرساز و حفاظت کننده مصرف مواد محمدخانی (1389) داده ها جمع آوری شد.پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و نتایج تحلیل داده ها با استفاده ازآزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره MANCOVA، نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی موجب کاهش اثرات عوامل خطرساز در دانش آموزان پسر در معرض خطر شده است.

هدف این پژوهش ارائه روایتی نو از ارزشیابی بر اساس هرمنوتیک فلسفی است. روش پژوهش، ﻧﻈﺮﻳﻪی ﺑﻨﻴﺎدی ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ روﻳﻜﺮد اﺳﺘﻘﺮاﻳﻲ اﺳﺖ. منبع جمع آوری داده ها، مصاحبه از اساتیدی هست که در ارتباط با «هرمنوتیک و ارزشیابی»، اثر علمی دارند. از آنجایی که در روش پژوهش بنیادی تعداد نمونه، منوط به اشباع نظری است، پژوهش بعد از کدگذاری و تعیین درون مایه ها، در مصاحبه پانزدهم، به اشباع نظری رسید. در فرایند تحلیل داده ها ابتدا کدگذاری، بعد یافتن وجوه مشترک ایده ها، و سرانجام استنتاج درون مایه های فرعی و اصلی و نهایتا جمع بندی صورت گرفت. تحلیل داده ها، منجر به استخراج یک درون مایه ی (تم) اصلی و هشت درون مایه ی فرعی شد. درون مایه ی اصلی،ارزشیابی بعنوان توانمندی فرد در امر قضاوت است، و درون مایه های فرعی، شامل انسجام همراه با تامل، اشتراک در داوری، خود ارزیابی، توجه به سوالات حقیقی و مجازی، تولید بجای بازتولید محتوای آموزشی، بازخورد و قیاس نکردن افراد در ارزشیابی می باشد. با تامل در درون مایه ها، می توان اذعان داشت، ارزشیابی نه صرفا ابزاری برای سنجش میزان توفیق فرد در یک عرصه، بلکه توانمندسازی در امر قضاوت نیز است؛ این توانمندی یک معیار مهم در تشخیص فرد فرهیخته از دیگران قلمداد می شود. یعنی توان قضاوت، یک هدف آموزشی است، و درون مایه های فرعی، خرده اهداف آموزش و مکمل هدف اصلی محسوب می شوند.

این مطالعه به شناسایی عوامل تسهیل کننده ای که اساتید را قادر به کاربست فناوری های آموزشی در روش های تدریس خود می کند، انجام شده است. هدف از این تحقیق، ارزیابی روش ها و ادارک اساتید نسبت به فناوری آموزشی می باشد. پژوهش فوق از لحاظ هدف، کاربردی، از لحاظ گردآوری داده ها پیمایشی و از نظر روش کمی است. روش نمونه گیری، توزیع نسبی و در این خصوص 171 نفر از اساتید دانشگاه علوم انتظامی امین به عنوان نمونه پژوهش در سال 93 انتخاب شده اند. مقیاس تحقیق محقق ساخته است و روایی ابزار پژوهش (پرسشنامه) را صاحب نظران در این زمینه تایید و بصورت آزمایشی نیز اجرا گردید. پایایی پرسشنامه با محاسبه ی ضریب آلفای کرونباخ برابر 90% محاسبه شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک طرفه و...) استفاده شد. یافته ها نشان داد ارتباط آماری معنی داری بین تدریس با فناوری های آموزشی و استفاده فردی از فناوری وجود دارد. این همبستگی نشان می دهد که استفاده شخصی و دانش شخصی نسبت به فناوری، عوامل تسهیل ساز هستند که اساتید را خواه یا ناخواه وادار به استفاده از فناوری در تدریس می نماید. در نهایت، یافته ها در خصوص ملزومات شخصی بیانگر آن است که متداول ترین نیاز قبل از استفاده فناوری، داشتن دانش روشن از چگونگی و نحوه بکارگیری از فناوری می باشد.

برنامه درسی حمایت شده به عنوان یکی از انواع برنامه های درسی که نقش کلیدی در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری ایفاء می-کند، تا کنون به صورت جامع در پیشینه برنامه درسی آموزش عالی مورد بررسی قرار نگرفته است. مطالعه حاضر با هدف ارائه چارچوبی مفهومی برای ارزشیابی برنامه درسی حمایت شده در دوره کارشناسی صورت گرفته است. بر این اساس، از رویکرد پژوهش کیفی توصیفی و مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد و سی یک مصاحبه از دانشجویان از دانشجویان دوره کارشناسی (12 مورد)، اعضای هیئت علمی ( 17 مورد)، و کارشناسان دفتر برنامه ریزی وزارت علوم (2 مورد) انجام گردد. داده های به دست آمده با استفاده از کد گذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل گردد. نتایج نشان داد که چارچوب مفهومی ارزشیابی از برنامه درسی حمایت شده از سه مقوله اصلی انتخاب نیروی انسانی؛ محیط آموزشی؛ و برنامه ریزی فرصت های یادگیری غیررسمی و دوازده زیرمقوله انتخاب اساتید با کیفیت، انتخاب دانشجوی با کیفیت، نسبت دانشجو به استاد، فضای فیزیکی آموزش، موقعیت فضای آموزش، امکانات فضای آموزشی، دسترسی سریع به منابع یادگیری، برنامه ریزی دوره های حین آموزش و برنامه ریزی ایجاد گروههای علمی تشکیل شده است. در مجموع، یافته های به دست آمده از این چارچوب مفهومی می تواند به عنوان ابزار مناسبی برای ارزشیابی از برنامه درسی حمایت شده در رشته های دانشگاهی مختلف مورد استفاده قرار گیرد.