سکه ها، از جمله مهم ترین نشانه های حکومت ها محسوب می شوند و هر شعار و نشانه ای که روی آن ها نقر می شود، بیان گر گرایش های صاحبان آن هاست. برخی از حکومت هایی که در نواحی شیعه نشین یا از سوی خاندان های هوادار ائمه اطهار (ع) به وجود آمدند، شعار های شیعی را بر سکه های خود می آوردند. از دوره ارغون، با توجه به اختلافاتی که وی با سنی مذهبان پیدا کرد و با عنایت به افزایش قدرت شیعیان پس از سقوط بغداد، وی شعار «علی ولی اله» را بر سکه های خود آورد. پس از آن در دوره های بعد، شعائر شیعی رواج بیشتری یافت و نام ائمه از دوره غازان خان بر سکه ها نقر شد. از دوره محمد خدابنده، دو نوع سکه شیعی و سنی ضرب گردید که این روند تا روی کار آمدن صفویان ادامه یافت. این پژوهش درصدد پاسخ گویی به این سوال است که آیا پیش از تشکیل حکومت های شیعی، شعائر شیعه بر سکه ها نقر گردیده یا خیر؟ علت ذکر شعائر شیعی چه بوده است؟ نتیجه این بررسی نشان می دهد که قبل از رسمیت یافتن حکومت صفوی در ایران، سکه های بسیاری با نشانه های شیعی در دوره های مختلف تاریخی توسط حاکمان و حکومت های مختلف با انگیزه های خاص سیاسی، اجتماعی و مذهبی حک شده است. بنابراین، پژوهش حاضر محدوده زمانی پیش از تشکیل دولت صفوی را دربرمی گیرد. روش تحقیق در این پژوهش، تاریخی و مبتنی بر منابع تاریخی و کتابخانه ای و استفاده از مطالعات سکه شناسی است.