آموزش مهارت های زبان (علوم اجتماعی و انسانی شیراز)
سال:1391 | دوره:4 | شماره:3 (پیاپی 4/68) |تعداد مقالات:6

در تحقیق حاضر راهکارهایی مورد بررسی قرار گرفته اند که دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته آموزش زبان انگلیسی در کسب و ارتقای مهارت های نگارشی مرتبط با رشته خود به کار می بندند. بدین منظور یازده نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری رشته آموزش زبان انگلیسی و همچنین افراد فارغ التحصیل همین رشته (کارشناسی ارشد) مورد مصاحبه قرار گرفتند. هدف از این مصاحبه ها بررسی راهکارهای خاصی بود که این دانشجویان هنگام نگارش متون تخصصی رشته خود (مقاله، پایان نامه و رساله) به کار می گیرند. نتایج تحقیق نشان داد که دانشجویان راهکارهای اجتماعی - عاطفی، ارتباطی و استفاده از منابع را بیش از راهکارهای شناختی مورد استفاده قرار می دادند. همچنین میزان استفاده از راهکارهای فراشناختی در سطح بسیار پایینی قرار داشت که می تواند ناشی از فقدان آموزش و آگاه سازی برنامه ریزی شده درباره انواع متون تخصصی مرتبط با آن رشته باشد. از دیگر نتایج این تحقیق میتوان به عدم استفاده دانشجویان از راهکارهای مهارت آموزی اجتماعی، وابستگی بسیار زیاد دانشجویان به اساتید خود فقط از نظر دریافت بازخورد و در عین حال عدم تعامل دوجانبه با آنان و سایر همکلاسان اشاره کرد. در این تحقیق، نقش آموزش واضح برای ایجاد آگاهی فراشناختی گونه های مختلف متون و همچنین تشویق فضای تعامل میان دانشجویان مورد تاکید قرار گرفته است. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

تحقیق حاضر تفاوت های بین فرهنگی فراوانی قواعد معنایی در انجام کنش گفتاری رد کردن درخواست بین فارسی زبانان و انگلیسی زبانان را بررسی می کند. همچنین این مساله مورد بررسی قرار گرفت که آیا زبان آموزان ایرانی که انگلیسی را به عنوان زبان دوم یاد می گیرند راهکارهای رد کردن در زبان اول خود را به زبان دوم انتقال می دهند یا نه و آیا رابطه ای بین سطح مهارت آنها و انتقال این راهکارها وجود دارد. بدین منظور، 66 بومی زبان فارسی و 59 بومی زبان انگلیسی از هر دو جنسیت به ترتیب نسخه های فارسی و انگلیسی از یک پرسشنامه تکمیل گفتمان را پر کردند. از آزمون تعین سطح آکسفورد (OPT) برای تشکیل دو گروه 61 نفری از زبان آموزان سطح بالا و 81 نفری از زبان آموزان سطح پائین ایرانی استفاده شد. این دو گروه پرسشنامه انگلیسی تکمیل گفتمان را تکمیل کردند. راهکارهای رد کردن درخواست که شرکت کنندگان در این تحقیق از آن استفاده کردند به قواعد معنایی تبدیل شدند و سرانجام به سه دسته مستقیم، غیرمستقیم و راهکارهایی که به رد کردن ضمیمه می شوند، طبقه بندی شدند. نتایج تحقیق تفاوت معناداری در کاربرد راهکارهای مستقیم رد کردن بین انگلیسی و فارسی نشان نداد. بر خلاف فارسی زبانان که در کاربرد راهکارهای غیرمستقیم از انگلیسی زبانان پیشی گرفتند، انگلیسی زبانان راهکارهای که به رد کردن ضمیمه می شوند را بیشتر به کار گرفتند. نتایج تحقیق همچنین نشان داد که هر دو گروه زبان آموزان سطح بالا و پائین در به کار گیری رد کردن غیرمستقیم و راهکارهایی که به ردکردن ضمیمه منجر می شوند انتقال منظور شناختی داشتند. البته زبان آموزان سطح پائین بیشتر از زبان آموزان سطح بالا راهکارهای زبان اول خود را به زبان دوم انتقال می دهند. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر کار ترجمه مشترک بر دانش کاربردشناسی زبان آموزان ایرانی بود. در مرحله اول تعداد 150 داوطلب با دانش زبانی همسان به پنج گروه تقسیم شدند و به صورت تصادفی گروه های شاهد و آزمایشی تحقیق را شکل دادند. در ابتدا دانش کاربردشناسی همه داوطلبان در کنش گفتاری معذرت خواهی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج سه آزمون بکار رفته شامل آزمون باز پاسخ، پیامک تلفن همراه و مکالمه تلفنی در آغاز نشان دهنده همسان بودن دانش کاربردشناسی داوطلبان بود. در مرحله بعد دو گروه آزمایشی به ترجمه قسمت هایی از فیلم های فارسی یا انگلیسی که کنش های زبانی معذرت خواهی داشت پرداختند. این کار در گروه های دو نفره و با کمک مدرس صورت گرفت. به هر دو گروه اطلاعات مربوط به ساختارهای معذرت خواهی فارسی و انگلیسی داده شد. گروه سوم همان اطلاعات را دریافت کرد ولی آنها را نه در غالب ترجمه بلکه در مکالمات نمونه تمرین کردند. گروه چهارم به تماشای فیلم های زبان انگلیسی پرداختند و از آنها خواسته شد جملات دارای معذرت خواهی را یادداشت کنند و در پایان جلسه تحویل دهند. به گروه کنترل هیچ گونه اطلاعات کاربردشناسی زبان انگلیسی داده نشد و تنها در کلاس های مکالمه موضوعی شرکت کردند. بلافاصله پس از پایان کلاس ها همان سه آزمون قبلی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج بهتر سه گروهی که اطلاعات ساختاری معذرت خواهی را دریافت کرده بودند، نشان از تاثیر تدریس اطلاعات کاربردشناسی داشت. هر چند که در آزمون بعد که به منظور آزمودن پایایی دانش آموخته شده در طول زمان گرفته شد دو گروه ترجمه مشترک موفق تر نشان دادند. در پایان چنین نتیجه گیری شد که تعاملات انجام شده بین فراگیران در حین ترجمه و تمرکز بر روی ساختارهای معذرت خواهی دو زبان می تواند به یادگیری پایاتر منجر گردد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

جنبه های زبان - منظورشناختی و منظور - جامعه شناختی کارکرد زبان در موقعیت ها، زبان ها و فرهنگ های گوناگون متنوع هستند. جداسازی این دو جنبه کارکرد زبانی به بررسی هنجارها و آداب اجتماعی - فرهنگی و همچنین اشکال و راهکارهای زبانشناسی که اساس عملکرد منظورشناسی گویندگان در شرایط مختلف کارکرد زبانی هستند کمک می کند. این مطالعه به بررسی تنوع زبان - منظورشناختی و منظور - جامعه شناختی در بیان کنش های گفتاری عذرخواهی، درخواست و امتناع در میان بومیان آمریکایی و زبان آموزان ایرانی می پردازد. 100 دانشجوی ایرانی در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و 50 آمریکایی در این پژوهش شرکت کردند. یک آزمون نوشتاری تکمیل گفتمان (WDCT) از طریق شیوه الگوسازی کاربر - محور طراحی شد و به منظور جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که تنوع چشمگیری در به کارگیری قالب های معنایی، مفاهیم زبان - منظورشناختی و منظور - جامعه شناختی توسط گروه های شرکت کننده در زمان تولید کنش های گفتاری و متاثر از متغیرهای بافتاری و تفاوت های شخصی آنها وجود دارد. گویندگان آمریکایی از راهکارهای فرمولی زبان - منظورشناختی بیشتری استفاده کرده اند و نسبت به زبان آموزان ایران صریح تر بودند. همچنین تنوع قابل توجه ای در انتخاب شرکت کنندگان از فرمول های منظور - جامعه شناختی مناسب به منظور ملایم نمودن کنش های گفتاری و اجتناب از رنجش مخاطب خود وجود داشت. یافته های این مطالعه نشان داد که پیوستگی پیچیده ای بین ارزش های منظور - جامعه شناختی و شکل های متنوع و یا راهکارهایی که کاربران زبان در سطح زبان - منظورشناختی کارکرد زبانی به کار می گیرند وجود دارد. سرانجام پیشنهاد می شود که تنوع منظورشناسی از جنبه زبان - منظورشناختی و منظور - جامعه شناختی کارکرد زبانی در شرایط واقعی (یا شبه واقعی) مورد پژوهش قرار بگیرد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

استفاده از زبان اول در کلاس زبان به طور سنتی توسط زبانشناسان کاربردی سرکوب شده است. با این حال، در سال های اخیر، اعتقاد بر این است که استفاده از زبان اول می تواند به عنوان یک ابزار آموزشی توسط معلمان مورد استفاده قرار گیرد. در نتیجه، این مطالعه دو مرحله ای، به بررسی کاربرد استفاده از زبان اول توسط معلمان زبان انگلیسی پرداخت. در مرحله اول (فاز نظری)، تجزیه و تحلیل کاملی از ادبیات موجود در زمینه تغییر زبان(codeswitching)  معلم با هدف دستیابی به یک الگوی جامع انجام شد. در مرحله دوم (فاز عملی)، به منظور اعتبارسنجی این الگو، یک جلسه تدریس چهار معلم زبان انگلیسی با استفاده از دوربین فیلمبرداری ضبط شد. نمونه های تغییر زبان در عملکرد آنها پیاده سازی و سپس بر اساس الگوی طراحی شده کدگذاری شد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که الگوی طراحی شده در عملکرد معلمان نمود پیدا می کند. همچنین مشخص شد که در میان شرکت کنندگان در پژوهش، زبان اول بیشتر برای برآوردن نیازهای آموزشی مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، کاربرد این یافته ها مورد بحث قرار گرفته و پیشنهاداتی برای تحقیقات بیشتر ارائه شد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

به منظور بررسی تاثیر ارائه مشارکتی و غیرمشارکتی انبوه و توزیع شده همنشین های واژگانی، تعداد 105 دانشجوی مورد تحقیق به 4 گروه تقسیم شدند. هر یک از گروه ها به روش متفاوتی مورد تدریس قرار گرفتند. در پایان دوره آموزش، آزمون های درک و تولید واژگانی از دانشجویان گرفته شد. به منظور مقایسه عملکرد فراگیران در درک همنشین های واژگانی از فرایند تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد نه شیوه تدریس و نه نوع ارائه تاثیر معنی داری در درک همنشین ها ندارند. فرایند تحلیل واریانس دو طرفه دیگری برای بررسی عملکرد فراگیران در آزمون تولیدی مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه این بررسی نیز نشان داد هیچ یک از دو فاکتور مورد نظر به تنهایی تاثیر معنی داری در تولید همنشین ها ندارند ولی تاثیر تعاملی آنها به لحاظ آماری معنی دار است. نتایج این تحقیق می تواند برای فراگیران و مدرسان زبان انگلیسی کاربردهای تئوری و عملی داشته باشد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.