مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
سال:1384 | دوره:4 | شماره:4-آ (پی در پی 16) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: تلاش هایی برای نگهداری جنین هایی که در روش های کمک باروری (ART) تولید می شوند در حالت انجماد صورت گرفته است. در عین حال هنوز استفاده از جنین های منجمد شده به دلیل مشکلات تکنیکی به صورت متداول مورد استفاده قرار نمی گیرد و از این رو ضرورت بررسی بیشتر در مورد روش های انجماد و تاثیر انجماد بر ساختار و بقای سلول حایز اهمیت است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر انجماد بر میزان بقای جنین ها و ناهنجاری های کروموزومی در زمان های مختلف پس از انجماد بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از جنین های 8 سلولی استفاده شد که به روش فلاشینگ از موش های گونه NMRI، پس از گذشت سه روز از زمان کوپل شدن به دست آمد. جنین ها در محلول انجماد حاوی اتیلن گلیکول به نی انجماد منتقل و در ازت مایع نگهداری شدند. پس از گذشت زمان موردنظر - یک تا سی روز -جنین ها از حالت انجماد خارج و میزان بقا و ناهنجاری های کروموزومی آن ها مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج مبین تاثیر منفی انجماد بر بقا جنین ها می باشد به گونه ای که بقای جنین های گروه شاهد از 3/98% به 2/79% یک ماه پس از انجماد کاهش یافت. تاثیر سو زمان انجماد بر ساختار کروموزومی جنین ها برای همه زمان های در نظر گرفته شده به طور معنی داری مشاهده شده است (P<0.01).نتیجه گیری: کاهش بقا و بروز ناهنجاری های کروموزومی در جنین های منجمد شده می تواند ناشی از صدمه بر دوک تقسیم، ارگانل های سیتوپلاسمی و یا اسکلت سلولی باشد که در نتیجه، انجماد غیریکنواخت اندام های درون سلولی ایجاد می شود. این تغییرات عموما به آنیوپلوییدی کروموزومی و نهایتا مرگ سلولی منجر می شود. این مشاهده ممکن است برای جنین های انسان نیز صادق باشد.

زمینه و هدف: مورد گیاهی است که خاصیت ضد میکروبی داشته، از رشد باکتری ها ممانعت کرده و مرگ بسیاری از پاتوژن ها را باعث می شود. با توجه به مشخص بودن مکانیسم اثر بسیاری از داروهای ضدمیکروبی، هنوز مکانیسم اثر ضدمیکروبی این گیاه به درستی مشخص نشده است. در این تحقیق مکانیسم اثر ضد میکروبی عصاره متانولی مورد، بر روی باکتری E.Coli HB101 مطالعه و بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی باکتری E.Coli K12 HB101 حاوی پلاسمید pBR322 در محیط مولر هینتون آگار، حاوی غلظت های مختلف عصاره گیاه مورد (از 56/1 تا 25/6 میلی گرم در میلی لیتر محیط کشت) رشد داده شد. باکتری ها به وسیله سونیکاسیون و یخ زدن و ذوب کردن، لیز شده و سپس فعالیت کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز(SOD)، آنتی اکسیدان تام و مالون دی آلدیید سلولی اندازه گیری شد. هم چنین DNA پلاسمیدی به روش لیزقلیایی تخلیص گردید و تغییر در حرکت پلاسمید، در ژل آگاروز نمونه هایی که در غلظت های مختلف عصاره گیاه مورد، رشد داده شده بودند با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: غلظت های مختلف مورد هیچ گونه اثری بر حرکت پلاسمید pBR322 در ژل نداشتند که نشان دهنده عدم تغییر وضعیت فضایی DNA است. با تغییر غلظت عصاره از 56/1 به 25/6 میلی گرم در میلی لیتر، فعالیت اختصاصی کاتالاز در سلول های لیز شده از 20.47±0.7 به 5.1±2.9 واحد در میلی گرم پروتیین کاهش پیدا کرد. فعالیت سـوپـراکسیـد دیـسمـوتـاز، تـحت شـرایـط فــوق از 63.86±5.2 در نمـونـه شـاهـد بـه 20.04±1.6 واحد در میلی گرم پروتیین در بالاترین غلظت عصاره کاهش یافت. همزمان با کاهش فعالیت SOD میزان فعالیت ویژه آنتی اکسیدان تام سلولی با افزایش میزان عصاره کاهش یافت، به طوری که از مقدار 36.2±0.5 به 6.42±2.2 میلی مول در میلی گرم پروتیین لیز شده سلولی رسید. اندازه گیری مقدار مالون دی آلدیید سلولی نشان داد که افزایش غلظت عصاره سبب افزایش مقدار نسبی آن از 23.09±7.6 به 49.92±3.4 میکروگرم در میلی گرم پروتیین می گردد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره گیاه مورد، اثری روی DNA پلاسمیدی نداشته بلکه با افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش پراکسیداسیون لیپیدی، سبب صدمه سلولی شده و اثرات ضد میکروبی از خود نشان می دهد.

زمینه و هدف: با وجود این که نزدیک چهل سال از شروع انجام عملیات احیا قلبی ریوی می گذرد، میزان زنده ماندن افراد هم چنان ضعیف می باشد. تحقیقات نشان داده است که به طور متوسط 10 تا 15% کسانی که در بیمارستان دچار ایست قلبی می شوند زنده ترخیص می شوند اما این آمار در کشورهای مختلف متفاوت می باشد. این پژوهش با هدف تعیین نتایج احیا قلبی ریوی و عوامل موثر بر آن در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروه، 87 بیمار بزرگسال که دچار ایست قلبی شدند از زمان شروع عملیات احیا قلبی ریوی تا مرگ یا ترخیص از بیمارستان به طور آینده نگر پیگیری گردیدند؛ متوسط سن بیماران 19±58 سال بود بیمارانی که در اتاق عمل یا خارج از بیمارستان دچار ایست قلبی شده بودند از مطالعه خارج گردیدند برای کنترل کیفیت عملکرد تیم احیا و تجهیزات مورد نیاز از چک لیست و برای سنجش سطح دانش تیم و کادر درمان از پرسش نامه استفاده شد. متغیرهای فیزیولویک و وضعیت بیمار نیز از پرونده بیماران استخراج گردید.یافته ها: نمونه شامل 43 زن و 44 مرد بود که به طور کلی 4/18% آن ها بعداز احیا زنده ماندند ولی همه این افراد حداقل 3 و حداکثر 100 ساعت بعد فوت نمودند 4/31% این افراد در بخش مراقبت های ویژه، 5/53% آن ها در اورژانس و بقیه در بخش های عمومی بستری بودند. عواملی که در عدم موفقیت احیا موثر شناخته شدند عبارت بودند از: سن، فاصله زمانی بین ایست قلبی و شروع عملیات، زمان ایست قلبی، مهارت افراد احیا کننده و متغیرهای فیزیولوژیک بیمار مثل: فشارخون سیستولیک، اسیدیته شریانی، سطح پتاسیم سرم و ریتم اولیه. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها برآیند احیا قلبی ریوی در بیمارستان هم چنان پایین بوده و برای تغییر این وضعیت لازم است که بازآموزی و به روز رساندن دانش و ارتقا سطح مهارت کادر درمان و تشکیل تیم احیا متبحر از اولویت های برنامه ریزی در بیمارستان ها باشد.

زمینه و هدف: یکی از مراحل زایمان آنگاژمان سر جنین است که به معنای عبور بزرگترین قطر عرضی سر جنین از دهانه لگن می باشد. در مورد زمان وقوع آنگاژمان در منابع مختلف زمان های متفاوتی ذکر شده است. پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که با هدف تعیین رابطه وقوع آنگاژمان سرجنین در شروع فاز فعال با نتایج زایمان در زنان نخست زا انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 471 خانم نخست حامله انجام شده است. نمونه های پژوهش شامل زنان مراجعه کننده با قد 145 سانتی متر و بیشتر، حاملگی 42-37 هفته و تک قلو، نمایش سر، شروع خودبخودی انقباضات رحمی، دیلاتاسیون کمتر از 4 سانتی متر و بدون عوارض بارداری بوده اند. از میان این افراد 85 نفر در گروه آنگاژه شده و 386 نفر در گروه آنگاژه نشده در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بارداری در دو گروه ثبت شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده از آزمون های آماری تی و مجذور کای استفاده شده است. یافته ها: یافته‏های پژوهش نشــان می دهد که طول مـــدت فــاز فعـال (P<0.001)، مرحــله دوم زایمـــان (P<0.001) و میزان نیاز به اکسی‏ توسین (P<0.04) در گروه آنگاژه نشده، بیشتر از گروه آنگاژه شده می‏باشد. با این وجود، نوع زایمان، طول مرحله سوم زایمان، آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تفاوت معنی‏داری ندارند.نتیجه گیری: با توجه به یافته‏های فوق می‏توان نتیجه گرفت که عدم آنگاژمان هر چند طول مدت زایمان را افزایش می‏دهد ولی باعث افزایش عوارض زایمانی (از جمله افزایش میزان سزارین، زجر جنینی و آپگار پایین نوزاد) نمی‏شود.  

زمینه و هدف: تروما یکی از مهم ترین عوامل ایجاد مرگ و میر در جوامع کنونی جهان است. در کشور ما نیز تروما یکی از معضلات مهم اقتصادی، اجتماعی و طبی مناطق مختلف به شمار می آید به طور کلی در نیمی از موارد تروما، در بیماران ارجاعی به بخش اورژانس بیمارستان ها صدمات قفسه سینه مشاهده می شود. لذا این مطالعه با توجه به فراوانی بالای صدمات قفسه سینه در بیماران حادثه دیده، جهت بررسی وضعیت اپیدمیولوژی و هم چنین فراوانی بروز صدمات قفسه سینه، در بیمارانی که به بخش اورژانس بیمارستان علی ابن ابیطالب شهرستان رفسنجان مراجعه نموده بودند طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در 250 بیمار مصدوم (207 مرد و 43 زن) که به بخش اورژانس بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) مراجعه کرده بودند صورت گرفته است. نمونه گیری در سال 79-1378 به مدت شش ماه به صورت سر شماری انجام شده و کلیه بیماران تا تشخیص و درمان نهایی پیگیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای انجام شد.یافته ها: در این مطالعه 207 (8/82%) نفر از بیماران مرد و 43 نفر (2/17%) زن بودند. بیشترین فراوانی (4/26%) در گروه سنی 20-11 ساله دیده شده و میانگین سنی 34 سال بود. بیشترین علت تروما حوادث رانندگی (4/52%) و کمترین علت آن استفاده از سلاح گرم (8/0%) بوده است. شایع ترین علامت در بیماران، درد قفسه سینه (2/95%) و شایع ترین نشانه تند رنس قفسه سینه (4/96%) و بیشترین ترومای همراه با صدمات قفسه سینه، ترومای سر (4/44%) بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای حوادث رانندگی به عنوان عامل ایجاد کننده اصلی اصلاح ساختاری، فرهنگی و اجتماعی در زمینه رانندگی و بهبود وضعیت حمل و نقل باید مورد توجه قرار گیرد با توجه به شیوع بالای تروما با سلاح سرد در گروه سنی 30-21 سال، اقدامات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی در زمینه هدایت و راهنمایی نسل جوان توصیه می شود.

زمینه و هدف‏: در خصوص استفاده از گرما و سرما و اهمیت آن ها در توان بخشی اختلالات عصبی، عضلانی و اسکلتی اختلاف نظر وجود دارد، هم چنین استفاده همزمان از این عوامل هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این پژوهش علاوه بر بررسی تاثیرات فیزیولوژیک سرما و گرما تاثیرات آن ها بر آستانه های تحریکی پایه نیز مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه شبه تجربی بود که بر روی 30 نفر از دانشجویان زن و مرد سالم 20 تا 30 سال انجام گرفت. دمای پوست افراد مورد مطالعه با استفاده از کیسه یخ و کیسه آب گرم به ترتیب به 20 و 44 درجه سانتی گراد رسانده شده، پس از حذف عوامل حرارتی آستانه های تحریکی پایه (حس، حرکت، درد و درد حداکثر) توسط تحریک الکتریکی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که عامل گرمایی هیچ تاثیری بر روی آستانه های تحریکی پایه نداشته در حالی که اعمال سرما به طور معنی داری آستانه های تحریکی را بالا می برد و این تاثیر مدتی پس از حذف عامل سرمایی نیز باقی می ماند.نتیجه گیری: عامل سرمایی با تغییر آستانه های تحریکی پایه می تواند به طور موثرتری در درمان ضایعات عضلانی- اسکلتی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: درمان با تشنج الکتریکی (ECT) یکی از موثرترین روش های درمانی جهت بهبود بیماران افسرده اساسی می باشد. مهمترین نگرانی در مورد (ECT) از دست دادن موقتی و یا حتی دایمی حافظه است. اختلال حافظه را بیشتر از همه بیمارانی گزارش می دهند که بهبودی چندانی بعد از دریافت ECT پیدا نمی کنند.هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی حافظه بیماران افسرده اساسی بستری شده در بخش روان پزشکی مرکز آموزشی - درمانی مرادی رفسنجان قبل و بعد ازتشنج درمانی الکتریکی در سال 1382 بوده است.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده که بر روی 50 بیمار افسرده اساسی دریافت کننده ECT در بخش اعصاب و روان بیمارسـتان مرادی به مدت 6 ماه انجام شـد. وضعیت حافظه هر بیمار قبل از شروع درمان و هم چنین 24 ساعت بعد از هر جلسه ECT و یک هفته پس از اتمام، از طریق تست های حافظه وکسلر و ببکاک مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج به صورت جداول و نمودارها ارایه گردید و برای تجزیه و تحلیل از آزمون های آماری Paired t-Test و Wilcoxon's sign rank test- استفاده شد. یافته ها: بعد از ECT اول 45-18% و دوم 15-6% از بیماران به ترتیب دچار اختلال حافظه کوتاه مدت و دراز مدت شدند. در مورد حافظه کوتاه مدت از ECT دوم به بعد افزایش حافظه وجود داشت اما در مورد حافظه دراز مدت در ECT سوم و چهارم افزایش حافظه و از ECT پنجم به بعد تغییری در حافظه وجود نداشت. درصد فراوانی اختلال حافظه کوتاه مدت و دراز مدت در گروه سنی بالای 45 سال، افراد متاهل، بیماران با تحصیلات پایین تر، کشاورز یا خانه دار و بیماران دارای سابقه افسردگی، بیشترین مقدار بوده است (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهدکه با بهبود افسردگی اساسی به دنبال الکترو شوک درمانی، حافظه بیماران نیز بهبود یافته است و فقط بعد از ECT اول و دوم، تعدادی از بیماران دچار اختلال حافظه شده اند. بنابراین می توانیم بدون ترس از بروز اختلال حافظه از ECT به عنوان روش موثر برای درمان افسردگی بهره جست.

زمینه و هدف: یکی از راه های تصحیح عدم موفقیت های درمان ریشه، جراحی انتهای ریشه دندان است. جهت بستن انتهای ریشه دندان از مواد مختلفی استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه ای میزان ریزنشت آپیکالی سه سمان MTA (Mineral Trioxide Aggregate) تیره، MTA سفید و پرتلند به عنوان مواد رتروگرید دندان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 57 دندان تک ریشه کشیده شده انسانی با آپکس بسته انتخاب شدند، پس از قطع تاج دندان ها، کانال ها با فایل دستی به روش step-back، آماده سازی و سپس با گوتاپرکا و سیلر AH26 به روش لترالی پر شدند. سپس ریشه ها به 5 گروه شامل، 3 گروه 15 تایی آزمایش و دو گروه 6 تایی کنترل مثبت و منفی تقسیم شدند. پس از ایجاد بول 45 درجه، حفراتی به عمق 3 میلی متر در انتهای ریشه تهیه و سه نوع سمان مورد مطالعه را در حفرات قرار دادیم. برای برقراری سیل کرونالی، حفراتی تهیه و با آمالگام پرشدند. سپس تمام طول ریشه، (به جز 1 میلی متر انتهایی) برای ایجاد مهر و موم، لاک ناخن زده شد. نمونه ها در محلول متیلن بلوی 2% به مدت 72 ساعت قرار گرفتند و سپس به طور طولی برش داده شدند و میزان نفوذ رنگ با استریومیکروسکوپ بررسی گردید. میزان ریزنشت اندازه گیری شده توسط آزمون ANOVA یک طرفه تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تحلیل آماری مطالعه حاضر، هیچ تفاوت آماری معنی داری بین ریزنشت گروه های تحت مطالعه MTA تیره (52/4 میلی متر)، MTA سفید (826/4 میلی متر) و سمان پرتلند (826/4 میلی متر) به عنوان مواد رتروگرید نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق، می توان به استفاده از سمان پرتلند در درمانگاه امیدوار بود. توصیه می شود، مطالعات دیگری به صورت in vivo در مورد استفاده از سمان پرتلند، انجام شود.

زمینه و هدف: همواره ازخواب به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای بشر یاد شده است و نیاز یک بیمار به خواب بیش از فرد سالم است نتایج مطالعات اخیر حاکی است که بیماری و بستری شدن در بیمارستان، ارتباط تنگاتنگی با اختلال خواب دارد. در این پژوهش سعی شده عوامل مرتبط با اختلال خواب در بیماران بستری در بخش های داخلی و جراحی مرکز آموزشی درمانی حضرت علی ابن ابیطالب (ع) دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مورد ارزیابی قرار گیرد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، از طریق پرسش نامه پژوهشگر ساخته انجام گرفت. تعداد نمونه با بهره گیری از فرمول تعیین حجم با احتمال 80% شیوع اختلال خواب برابر 245 نفر تعیین شد و سعی گردید به روش نمونه گیری متوالی و به تعداد مساوی از بخش های داخلی و جراحی انتخاب گردند اطلاعات پس از جمع آوری به صورت آمار توصیفی بیان و برای تعیین ارتباط بین مشخصات دموگرافیک و نوع بخش با دیدگاه بیماران، از آزمون تی و آنالیز واریانس استفاده گردید.یافته ها: از تعداد کل نمونه ها، 2/51% را مرد و 8/48% را زن تشکیل داد بیشترین گروه سنی را افراد کمتر از 25 سال تشکیل می دادند (9/33%). از نظر تغییر کیفیت خواب، 1/49% نمونه ها اظهار داشتند که کیفیت خواب آن ها کاهش داشته است. در مقایسه بین عوامل موثر بر اختلال خواب، اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که بیشترین نقش را عوامل فردی، بعد عوامل محیطی و در آخر عوامل مراقبتی به خود اختصاص دادند (P<0.001). در بین عوامل فردی موثر بر اختلال خواب، بیشترین عامل را درد و ناراحتی تشکیل داد و در بین عوامل محیطی، بیشترین نقش مربوط به صدای آه و ناله بیماران، تشک بیمارستان، حرارت اتاق و صدای حرکت وسایل بیمارستان بود و بالاخره در بین عوامل مراقبتی بیشترین نقش را بیدار ماندن برای دریافت دارو و یا داشتن سرم به خود اختصاص دادند.نتیجه گیری: با عنایت به اینکه نیمی از بیماران مورد مطالعه از اختلال خواب طی مدت بستری در بیمارستان شاکی بودند و با توجه به نظرات آن ها در مورد عوامل موثر براختلال خواب، اجرای اقدامات لازم در جهت کنترل و یا رفع عوامل مورد نظر پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: سندرم درد عضلانی با شروع تاخیری معمولا بعد از ورزش های اکسنتریک (طویل شونده) غیر عادتی ایجاد می گردد. این علایم 24 تا 48 ساعت بعد از ورزش به حداکثر میزان خود رسیده و بعد از 5 تا 7 روز از بین می رود. تا کنون کلیه راه های درمانی برای کاهش سریع این دردها بی نتیجه بوده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه ای بین سه روش درمانی ماساژ، سرما درمانی و ورزش هوازی کاهنده برای یافتن موثرترین درمان در کاهش علایم این سندرم می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق کارآزمایی بالینی 40 دانشجوی دختر سالم با میانگین سنی 9±21 سال و بدون هر گونه سابقه ورزش منظم مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه ها به مدت 15 دقیقه بر روی تریدمیل الکتریکی با شیب 8- درجه (به صورت سراشیبی) و با سرعت ثابت 5Km/hr دویده و سپس یکی از درمان های ماساژ، سرما و یا ورزش هوازی کاهنده را دریافت کردند. سطح آنزیم کراتین کیناز خون، میزان درد، خستگی و تندرنس نمونه ها با یکدیگر و با گروه کنترل بررسی گردید.یافته ها: کلیه گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری را از نظر سطح آنزیم کراتین کیناز خون قبل و بعد از تست نشان دادند (p<0.05) ولی با گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان ندادند. اگرچه درد در همه گروه ها کاهش پیدا کرد ولی از نظر آماری این کاهش فقط در گروه سرما درمانی معنی دار بود (p<0.05). از نظر میزان خستگی و تندرنس، به ترتیب گروه های کنترل (بیشترین میزان)، ماساژ، ورزش هوازی کاهنده و در نهایت سرما کمترین میزان خستگی و تندرنس را گزارش نمودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که به طور کلی درمان های استفاده شده در این تحقیق همگی تا حدی در کاهش علایم سندرم درد عضلانی با شروع تاخیری و محدودیت های عملکردی ناشی از آن مفید بودند و در این بین سرما درمانی به طور بارزی موثرتر از بقیه نشان داد.