مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1391 | دوره:36 | شماره:4 (پیاپی 83) |تعداد مقالات:13

مقدمه: با توجه به تعداد زیاد افراد بی دندان با ریج های بی دندانی تحلیل رفته و مشکلاتی که این افراد با پروتز های کامل دارند نیاز به پروتزهای دندانی با کارایی بیشتر مثلا اوردنچرها کاملا محسوس است. هدف از این مطالعه مقایسه گیر چند نوع سیستم مختلف اتچمنت شامل دو اتچمنت پیش ساخته و دو اتچمنت ریختگی است.مواد و روش ها: چهار گروه شش تایی از اتچمنت ها (Superflex ball, Locator, Castable ball on bar, Castable bar) انتخاب شدند. دو گروه ریختگی که الگوهای پلاستیکی داشتند طی عملیات ریختگی تبدیل به الگوی فلزی شدند. سپس یک فریم فلزی ساخته شد و تمام نمونه ها در دستگاه اینسترون تحت نیروی کششی 50 قرار گرفتند تا زمانی که فریم از کست جدا شد. نیروی به دست آمده توسط دستگاه ثبت شد. به منظور مقایسه مقدار نیروی کششی گروه های تحت مطالعه از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد و مقایسه دو به دو گروه های تحت بررسی با استفاده از آزمون توکی انجام پذیرفت (0.05=a).یافته ها: نتایج نشان داد که میزان گیر Ball on bar ریختگی بیشتر از بقیه اتچمنت ها بود .(35.31 N) پس از آن Superflex ball قرار داشت (33.33 N) و (20.90 N) Locator و (14.74 N) Castable bar هم به ترتیب در رده های بعدی قرار داشتند (.(P<0.001نتیجه گیری: Ball on bar ریختگی گیر قابل مقایسه ای با Superflex ball دارد. بنابراین در برخی بیماران از این اتچمنت ارزان قیمت به جای انواع پیش ساخته می توان استفاده کرد. این نوع اتچمنت ها در مقایسه با Locatorهای گران قیمت گیر بیشتری دارند. گیر بار ریختگی از Locatorها کمتر است ولی تفاوت فاحشی با آن ندارد. لذا توصیه می شود در زمان نیاز به گیر کمتر از Bar و هنگام نیاز به گیر بیشتر از Ball on bar استفاده شود.

مقدمه: دندان های انسان شاخص های ارزشمندی از گنجایش فلزات در بدن هستند. هدف از این مطالعه تعیین غلظت عناصر روی و مس در انواع مختلف دندان های شیری کودکان 12-5 ساله شهر بیرجند بود.مواد و روش ها: در تحقیق کابردی حاضر، نمونه های دندان از کلینیک های دندانپزشکی شهر بیرجند جمع آوری و سپس به روش هضم اسیدی برای آنالیز آماده گردید. نمونه های دندان با استفاده از دستگاه جذب اتمی شعله ای برای تعیین غلظت مس و روی آنالیز شدند. نرمال بودن داده ها توسط آزمون Kolmogorov Smirnove مورد آزمون قرار گرفت و مقایسه بین گروه های دندان با استفاده از آزمون آنالیز واریانس One Way ANOVA و مقایسه بین جنس های مختلف، با استفاده از آزمون t-test مستقل انجام شد. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه میانگین غلظت مس و روی در نمونه های دندان به ترتیب برابر با 4.22±8.44 و 94.81±218.17 میلی گرم بر کیلوگرم بود. نتایج همچنین نشان می دهد که میزان مس در دندان پسرها به طور معنی داری بیشتر از دختر ها بود، در حالی که از نظر میزان روی اختلاف معنی داری بین دندان پسرها و دختر ها یافت نگردید. غلظت عناصر روی و مس وابسته به نوع دندان متغیر بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دندان ها شاخص های زیستی ارزشمندی هستند. تمام نمونه ها غلظت روی بالای 90 میلی گرم بر کیلوگرم داشتند که نشان دهنده این است که بچه ها مصرف روی کافی داشته اند. همچنین دندان پیش بیشترین ظرفیت تجمع فلز مس را از دیگر انواع دندان ها داشت.

مقدمه: بیماری پریودنتال، عفونت باکتریایی مزمنی است که بافت های حمایت کننده دندان ها را تحت تاثیر قرار می دهد. تلاش ما در بهبود بیماری های پریودنتال بر روی کاهش مدیاتورهای تخریبی است. یکی از این بیومارکرها، استئوپروتگرین (OPG) می باشد. که باعث ممانعت از فعالیت استئوکلاست ها می گردد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه میزان غلظت استئوپروتگرین در بزاق بیماران پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه و افراد سالم بود.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 30 بیمار (15 بیمار پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه و 15 نفر به عنوان گروه سالم) مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی جندی شاپور اهواز، صورت گرفت. نمونه های بزاق این افراد جمع آوری و به روش الیزا مورد بررسی قرار گرفت. داده ها توسط آزمون t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین غلظت اوستئوپروتگرین در افراد بیمار و گروه سالم به ترتیب mg/dl 84.13±117.63 و mg/dl 170.69±210.81 بود و تفاوت معنی داری بین دو گروه این تحقیق یافت نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که غلظت OPG در بزاق نمی تواند به عنوان نشانگری برای بررسی میزان بیماری پریودنتال مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: با وجود چندین دهه تحقیقات، هنوز توافق کلی مبنی بر این که آیا افراد مبتلا به استئوپروز/استئوپنی در معرض خطر بیشتری برای تحلیل استخوان فکین، پریودنتیت و از دست دادن دندان ها هستند یا خیر وجود ندارد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان تحلیل استخوان آلوئول و تعداد دندان های باقیمانده بین خانم های یائسه با توده استخوانی نرمال و افراد با توده استخوانی پایین، می باشد.مواد و روش ها: 100 خانم داوطلب 40 تا 70 ساله که برای تشخیص پوکی استخوان به بیمارستان نمازی شیراز مراجعه کرده بودند انتخاب شدند و در چهار گروه 1) نرمال، 2) استئوپروتیک/استئوپنیک (در یکی از نواحی سر فمور یا مهره های گردن)، 3) استئوپروتیک (در هر دو ناحیه) و 4) استئوپروتیک (در یکی از نواحی) قرار گرفتند. رادیوگرافی های پری اپیکال به روش موازی از نواحی مولرهای اول و دوم دو سمت و سانترال های فک پایین به وسیله دستگاه رادیوگرافی ( KVP=60 MA=8) Planmeca Intra Dentsply Rinn=0.32 و فیلم Ekta speed Kodak تهیه و به وسیله اسکنر Microtek Scanmaker I 800 دیجیتالی شدند. مقادیر تحلیل استخوان آلوئول با اندازه گیری فاصله بین CEJ تا پایین ترین ناحیه کرست در مزیال و دیستال دندان های مولر اول و دوم و سانترال فک پایین به وسیله نرم افزار اتوکد 2007 با دقت صدم میلی متر اندازه گیری شدند. از رادیوگرافی پانورامیک جهت بررسی تعداد دندان های از دست رفته استفاده شد. به ترتیب از آزمون های t-test و Mann-Whitney برای بررسی میزان تحلیل استخوان و مقایسه تعداد دندان های از دست رفته استفاده شد. سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: متوسط میزان تحلیل استخوان آلوئول به ترتیب در چهار گروه ذکر شده 3.45، 3.47، 3.62 و 3.5 میلی متر به دست آمد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشتند (P>0.05). همچنین میانگین تعداد دندان های از دست رفته درگروه های مورد بررسی به ترتیب 5.78، 8.05، 8.36 و 4.5 بود که تفاوت آماری قابل ملاحظه ای نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: در این پژوهش ارتباطی میان تعداد دندان های از دست رفته با تحلیل استخوان آلوئول و میزان توده استخوانی در زنان یائسه یافت نشد.

مقدمه: رادیوگرافی پانورامیک استفاده گسترده ای در دندانپزشکی به عنوان یک تکنیک غربالگری دارد. در درمان های اندودنتیک، تشخیص و ارزیابی ناحیه پری آپیکال حائز اهمیت است. بکارگیری تکنیک های پیشرفته نظیر توموگرافی کامپیوتری با دسته اشعه مخروطی (CBCT) سبب افزایش قدرت تشخیص می شود، اما بکارگیری آن باید با دقت و در شرایط ویژه انجام شود. هدف از این مطالعه مقایسه ارزش تشخیصی تصاویر پانورامیک دیجیتال با CBCT در تشخیص ضایعات رادیولوسنت آپیکالی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر پانورامیک دیجیتال و 47 CBCT بیمار (573 ناحیه اپیکال ریشه) که به کلینیک تخصصی رادیولوژی فک و صورت جهت انجام CBCT فک بالا یا پایین مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. همه این بیماران نیاز به تهیه این تصاویر برای پروسه درمانی خود داشتند. بنابراینکه CBCT مربوط به کدام فک بیمار بود، دندان های همان فک در رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال توسط یک نفر متخصص رادیولوژی فک و صورت مورد بررسی قرار گرفت. بعد از ورود اطلاعات، توافق، حساسیت (Sensitivity)، ویژگی (Specificity) به صورت کلی و برای هر کدام از فکین به صورت مجزا محاسبه شد. سطح معنی داری آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در CBCT، در 15.9% و در پانورامیک دیجیتال در 4.2% موارد ضایعه رادیولوسنت پری آپیکال قابل تشخیص بود. به طور کلی حساسیت روش پانورامیک 26.4% و ویژگی آن 100% بود. حساسیت در تشخیص ضایعات لوسنت پری آپیکال در فک پایین بیشتر از فک بالا بود. بر اساس آزمون Kappa میزان توافق بین روش پانورامیک با CBCT ضعیف ارزیابی شد ((Kappa=0.374.نتیجه گیری: پانورامیک با این که یک روش روتین غربالگر در فیلد دندانپزشکی می باشد، چندان در تشخیص وجود ضایعات پری آپیکال دقیق نبود. این محدودیت در فک بالا بیشتر از فک پایین بود.

مقدمه: دهانشویه ها در کنار سایر روش های پیشگیری از پوسیدگی در کاهش پوسیدگی نقش مهمی دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدپوسیدگی عصاره پلی فنول چای سبز با دهانشویه فلوراید 0.05%، کلرهگزیدین 0.2% و ترکیب فلوراید-کلرهگزیدین بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، 50 دندان پره مولر به صورت جداگانه در لوله های آزمایش حاوی محیط پوسیدگی زا (استرپتوکوک موتانس، لاکتوباسیل و 3 میلی لیتر محلول سوکروز 20%) قرار گرفتند. هر کدام از لوله های حاوی دندان به صورت اتفاقی بر حسب نوع دهانشویه در 5 گروه آزمایشی (n=10) شامل نرمال سالین، محلول 10% پلی فنول چای سبز، فلوراید 0.05%، کلرهگزیدین 0.2% و محلول کلر هگزیدین-فلوراید قرار گرفتند و هر 24 ساعت یک بار با 5 میلی لیتر از دهانشویه مربوطه شستشو داده شدند. بعد از 21 روز، عمق پوسیدگی هر دندان با استفاده از میکروسکوپ نوری پلاریزه اندازه گیری گردید. تحلیل آماری داده ها به وسیله نرم افزار SPSS با ویرایش 13 و آزمون های کولموگرو اسمیرنو، آنالیز واریانس یک سویه و توکی در سطح معنی داری 0.05 انجام شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار عمق پوسیدگی در گروه های اول تا پنجم به ترتیب 16.43±194، 17.94±175، 9.34±142، 13.27±155 و 8.57±144 میکرومتر بود. آزمون واریانس یک طرفه نشان داد که گروه ها با هم اختلاف معنی داری دارند (P<0.001). تست توکی نشان داد که هرچند عمق پوسیدگی در گروه های 1 و 2 تفاوت معنی داری نداشت (P=0.205) ولیکن به صورت معنی داری بیشتر از گروه های 3 تا 5 بود (0.001>P). عمق پوسیدگی در گروه های 3، 4 و 5 نیز تفاوت معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه محلول فلوراید-کلرهگزیدین بیشترین اثر ضدپوسیدگی را داشت. از آنجا که اثر ضدپوسیدگی زایی چای سبز تفاوت معنی داری با نرمال سالین نداشت و همچنین به صورت معنی داری کمتر از دهانشویه های کلرهگزیدین و فلوراید بود استفاده از آن به عنوان دهانشویه نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

مقدمه: تعداد زیادی از ضایعات پوستی مخاطی در حفره دهان نمای بالینی مشابهی دارند و لذا بررسی هیستوپاتولوژی در تشخیص صحیح این ضایعات و افتراق آنها از یکدیگر تاثیر بسیار دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان انطباق تشخیص های بالینی با هیستوپاتولوژی ضایعات پوستی-مخاطی در حفره دهان طی 30 سال در دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، تعداد 334 پرونده بیماران مبتلا به ضایعات پوستی مخاطی که طی 30 سال (1358 تا 1388) به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مشهد مراجعه نموده بودند مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات پرونده بیماران، شامل سن، جنس، جایگاه، تشخیص بالینی اولیه و گزارش آسیب شناسی نهایی ثبت گردید.یافته ها: این مطالعه نشان داد که در 295 مورد (77.5%) از ضایعات پوستی مخاطی مورد بررسی، تطابق بین تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژی وجود داشت. در پمفیگوئید و خال سفید اسفنجی در تمام موارد تطابق کامل بین تشخیص های کلینیکی و هیستوپاتولوژی وجود داشت. در مورد انواع لیکن پلان هم، در لیکن پلان نوع آتروفیک و پیگمانته بیشترین میزان تطابق دیده شد.نتیجه گیری: جهت رسیدن به یک تشخیص قطعی در ضایعات پوستی-مخاطی نیاز به بررسی نمای بالینی، رادیوگرافی و هیستوپاتولوژی ضایعه می باشد.

مقدمه: متناسب با پیشرفت علم پزشکی، تعداد مراجعینی که دچار بیماری های سیستمیک می باشند، افزایش می یابد. از طرف دیگر مراقبت های دندانپزشکی جزء لاینفک مراقبت های بهداشتی در زنان باردار و افراد دیابتیک می باشد. در این مطالعه آگاهی دندانپزشکان در مورد تدابیر دندانپزشکی بیماران باردار و دیابتیک مورد سنجش قرار گرفته است.مواد و روش ها: این برررسی بر روی 106 نفر از 204 دندانپزشک شرکت کننده در کنگره های تخصصی بیماری های دهان و بازآموزی های بیماری های دهان از ابتدای خرداد 1388 تا پایان خرداد 1389 انجام گردید. ابزار اندازه گیری، یک پرسشنامه خودساخته نویسندگان بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. در این پرسشنامه علاوه بر مشخصات دموگرافیک، سوالاتی در مورد تدابیر دندانپزشکی در بیماران دیابتیک و باردار پرسیده شد. کلیه سوالات 4 گزینه و دارای یک پاسخ صحیح بودند. کل پرسشنامه 20 امتیاز داشت و دندانپزشکان به گروه هایی با آگاهی عالی (امتیاز 20-18)، آگاهی خوب (امتیاز 18-14)، آگاهی متوسط (امتیاز 14-10) و آگاهی ضعیف (کمتر از 10) تقسیم شدند. از آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس جهت آنالیز استفاده گردید و P-value کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین آگاهی دندانپزشکان، متوسط (2.5±10.5) بود. میانگین آگاهی در مورد دیابت 1.32±7 (از 10) و در مورد بارداری 1.78±3.5 (از 10) بود. زنان نسبت به مردان میانگین آگاهی بالاتری داشتند که از لحاظ آماری معنی دار نبود. از نظر ارتباط بین دانشکده محل تحصیل و سابقه کار با میزان آگاهی، هیچ اختلاف معنی داری وجود نداشت. ارتباط بین میزان تحصیلات و انگیزش درمان در افراد باردار معنی دار نبود (P>0.05). در حالی که ارتباط بین جنس و انگیزش درمان در افراد باردار معنی دار بود. بیشترین پاسخ اشتباه مربوط به سوال «شرایطی که در افراد دیابتی نیاز به مشاوره پزشکی قبل از درمان وجود دارد» و کمترین پاسخ اشتباه مربوط به سوالات «تجویز ضددرد و آنتی بیوتیک مناسب در دوران بارداری» بود.نتیجه گیری: آگاهی دندانپزشکان مورد مطالعه ما درباره تدابیر دندانپزشکی افراد باردار و دیابتیک در سطح متوسط و ضعیف بود که بایستی با برنامه های آموزش مداوم نسبت به ارتقا آن تلاش کرد.

مقدمه: پروبیوتیک ها از طریق تنظیم ایمنی موضعی اثرات سودمندی بر سلامت دهان دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر یک فرآورده پروبیوتیک بر IgA بزاقی بود.مواد و روش ها: این مطالعه تصادفی سه سوکود، بر روی 40 داوطلب سالم غیر سیگاری انجام گردید. افراد دو گروه مشابه از نظر سن و جنس تقسیم شدند و به مدت 8 هفته روزانه 200 گرم ماست معمولی (گروه شاهد) یا ماست حاوی باکتری های پروبیوتیک (گروه مورد) دریافت کردند. نمونه بزاق غیرتحرکی افراد در ابتدای مطالعه و هفته 4 و 8 جمع آوری شد و غلظت IgA کل با استفاده از روش ELISA تعیین شد. حجم بزاق اندازه گیری و سرعت ترشح IgA بزاقی محاسبه گردید. تفاوت میانگین IgA با استفاده از آزمون داده های تکراری تحت آنالیز آماری قرار گرفت (0.05=a).یافته ها: طی دوره مطالعه، تغییرات قابل توجهی میان غلظت های IgA بزاقی در گروه شاهد یافت نگردید. در گروه مورد یک افزایش غیر قابل توجه در سرعت ترشح IgA در طی مطالعه مشاهده شد (P>0.05). تفاوت میانگین های غلظت و سرعت ترشح بین دو گروه در هر زمان معین معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: در شرایط مطالعه حاضر، مصرف روزانه ماست پروبیوتیک طی یک دوره 8 هفته غلظت IgA بزاقی را تغییر نمی دهد، اما منجر به یک گرایش افزایشی در سرعت ترشح IgA بزاقی می گردد.

مقدمه: موکورمایکوزیس عفونت تهاجمی قارچی نادر و مهاجم است که دارای قابلیت مرگ و میر بالایی می باشد و توسط گونه هایی نظیر موکور به وجود می آید. و غالبا بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی را مبتلا می کند. راه ورود قارچ معمولا از طریق تنفسی است. وجود یک زخم گسترش یابنده و نکروتیک در حفره دهان می تواند نشان دهنده زخم ناشی از قارچ موکورمایکوز باشد.گزارش مورد: خانم 67 ساله به علت وجود یک زخم وسیع در حال گسترش ناحیه کام از 2 ماه قبل به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی همدان مراجعه کرده بود. بیمار از حدود 5 ماه پیش دچار یک تورم منتشر در ناحیه صورت و پروپتوزیس چشم راست شده بود. در آزمایشات تجویز شده متوجه دیابت غیرکنترل شده در بیمار شدیم. بیمار با تشخیص احتمالی عفونت های قارچی عمقی بیوپسی گردید و تشخیص نهایی موکورمایکوزیس داده شد.نتیجه گیری: با توجه به این که تشخیص سریع ضایعه می تواند شانس بقای بیمار را افزایش دهد، لذا دندانپزشکان نقش بسیار مهمی در تشخیص احتمالی و اولیه ضایعات خواهند داشت. همچنین بیماری های سیستمیک می توانند توسط دندانپزشک کشف و ارجاع داده شوند.