مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1388 | دوره:33 | شماره:3 (پیاپی 70) |تعداد مقالات:12

مقدمه: امروزه بسیاری از تحقیقات و تحولات در زمینه مواد دندانی بر روی ساده سازی مراحل باندینگ متمرکز شده است. هدف از این مطالعه بررسی استحکام برشی پیوند سه نوع سمان رزینی خود باند شونده دوال کیور به عاج دندان بود.مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، 40 دندان مولر سوم سالم انسان انتخاب شده و به طور تصادفی در چهار گروه 10 تایی تقسیم بندی شدند. گروه اول (گروه کنترل): بعد از 15 ثانیه اچینگ و اعمال باندینگExcite DSC (Ex)،  کامپازیت Varilink II (Var II) به داخل استوانه های پلاستیکی تزریق شده و کیور گردید. گروه دوم Relyx unicem (RX) به داخل استوانه های پلاستیکی تزریق شده و بعد از 30 ثانیه، کیور گردید. گروه سوم Maxcem (Mc) به داخل استوانه های پلاستیکی تزریق شده و بعد از 30 ثانیه، کیور گردید. گروه چهارم Multilink Sprint (MS) به داخل استوانه های پلاستیکی تزریق شده و بعد از 30 ثانیه، کیور گردید. بعد از گذراندن 1000 سیکل حرارتی، بین 5 تا 55 درجه سانتی گراد، استحکام برشی پیوند به وسیله یک دستگاه یونیورسال سنجش استحکام پیوند Zwick/Roell اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون های آماری ANOVA و Scheffe مورد آنالیز قرار گرفتند.یافته ها: میانگین استحکام برشی پیوند و انحراف استاندارد برای گروه های اول، دوم، سوم، چهارم به ترتیب 12.95±2.64، 6.73±0.79، 3.01±0.09، 4.60±0.75 مگاپاسکال بود. آنالیز آماری با آزمون های آماری نشان داد که: میانگین استحکام برشی پیوند کامپازیت Var II به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (P<0.05) میانگین استحکام برشی پیوند و به طور معنی داری کمتر از RX بود (P<0.05). میانگین استحام برشی پیوند و تفاوت آماری معنی داری با هم نداشت (P<0.05).نتیجه گیری: استحکام برشی پیوند سمان های رزینی خود باند شونده RX،  MCو MS کمتر از کامپازیت Var II به همراه باندینگ EX می باشد. استحکام برشی پیوند RX بیشتر از MC و MS است. استحکام برشی پیوند MC و MS تفاوتی با هم ندارد.

مقدمه: نقایص خونی به نظر می رسد یک عامل اتیولوژیک در برخی از بیماران دارای استئوماتیت افتی عودکننده باشد. هدف از این مطالعه تعیین سطح سرمی آهن، فریتین و روی در بیماران مبتلا به استوماتیت آفتی عودکننده مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی زاهدان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی که به تایید کمیته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان رسیده است، 30 بیمار مبتلا به آفت دهانی راجعه 17 زن و 13 مرد با متوسط سنی 29±7.3 به عنوان گروه بیمار و 30 فرد سالم 17 زن و 13 مرد با میانگین سنی 33±9.8 به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی زاهدان توسط متخصص بیماری های دهان معاینه شدند و بر اساس معیار بالینی شامل حضور زخم های گرد و متقارن که توسط یک غشای قابل کنده شدن به رنگ سفید مایل به زرد پوشیده شده و قطر آنها کمتر از cm 1 است و بدون اسکار التیام می یابند و دارای هاله اریتماتو می باشند تشخیص استوماتیت آفتی عود کننده صورت گرفت. بعد از تشخیص آفت دهانی با گرفتن 10cc خون میزان آهن، فریتین و روی سرمی این افراد اندازه گیری شد. به منظور آنالیز آماری از آزمون t مستقل استفاده شد.یافته ها: متوسط سطح سرمی آهن در گروه بیمار 90.92±31.8 mg/dl و در گروه کنترل 107.84±39.27 mg/Dl و میانگین سطح سرمی روی در گروه بیمار 117.11±23.52 mg/dl و در گروه کنترل 118.07±41.45 mg/dl و میانگین سطح سرمی فریتین در گروه بیمار 69.79±54.76 ng/dl و در گروه کنترل 87.82±83.92 ng/dl بدست آمد. با استفاده از آزمون t مستقل ارتباط معنی دار آماری بین گروه کنترل و گروه بیمار در هیچ یک از فاکتورها دیده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه بین سطح سرمی آهن، روی و فریتین در بیماران مبتلا به استئوماتیت آفتی عودکننده و گروه کنترل از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت.

مقدمه: نظر به مشکلات و عوارض ناشی از تزریق پنی سیلین و با توجه به اثرات مثبت تجویز آموکسی سیلین خوراکی با دوز بالا برای بیماران دچار عفونت حاد دندانی که پس از انجام یک مطالعه اولیه (Pilot study) در بیماران حاصل گردید، وظیفه خود دانستیم که طی یک تحقیق راهی علمی و عملی را برای جلوگیری از تزریق پنی سیلین بدست آوریم، لذا هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر مقادیر بالای آموکسی سیلین خوراکی با پنی سیلین تزریقی در درمان عفونت های حاد دندانی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسایل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفت، 56 بیمار با تشخیص عفونت حاد دندانی انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند. پس از اخذ رضایت نامه کتبی، بیماران گروه اول (کنترل) با پنی سیلین G تزریقی درمان شدند و بیماران گروه دوم (تجربی) با مقادیر بالای آموکسی سیلین خوراکی (2 گرم 3 بار در روز) درمان گردیدند. کلیه بیماران به فواصل 24 ساعت و 48 ساعت (یا 72 ساعت) و یک هفته بعد مورد معاینه و ارزیابی قرار می گرفتند و در هر جلسه وضعیت تب و دمای بدن، شدت درد، تورم و رنگ پوست آنها ثبت می شد. معیار بهبود و پاسخ به درمان عاری بودن از تب، درد و قرمزی و به حداقل رسیدن تورم بوده و در غیر این صورت درمان ناموفق تلقی می شد. در توصیف داده ها از آمار توصیفی در جداول توزیع فراوانی و در تحلیل داده ها از آزمون من ویتنی و دقیق فیشر استفاده گردید. سطح معنی دار 5% در نظر گرفته شد.یافته ها: 25 بیمار در گروه کنترل و 26 بیمار در گروه تجربی بهبود یافتند. طبق نتیجه آزمون من ویتنی و دقیق فیشر اختلاف معنی داری بین درمان با پنی سیلین تزریقی و مقادیر بالای آموکسی سیلین وجود نداشت. (X2=0.0219 P=0.0639)نتیجه گیری: با توجه به تحقیق انجام شده می توان گفت آموکسی سیلین خوراکی با مقدار بالا درمان دارویی انتخابی در عفونت های حاد دندانی است که ضمن جلوگیری از بروز مشکلات و عوارض ناشی از تزریق پنی سیلین همچون درد و ناراحتی و آنافیلاکسی، اثراتی حداقل معادل آن دارد.

مقدمه: با توجه به موارد زیاد جراحی دندان عقل نهفته و شایع بودن درد و عوارض جانبی بعد از آن و اهمیت اقدامات پیشگیرانه برای کاهش این عوارض و همچنین وجود منابعی که تاثیر مثبت استفاده از داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی و آنتی بیوتیک ها را به صورت پروفیلاکتیک بر التیام پس از جراحی های دندان و جراحی های پریودونتال تایید نمودند، این تحقیق به منظور بررسی تاثیر داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی و آنتی بیوتیک بر میزان درد و عوارض جانبی پس از جراحی دندان عقل نهفته، بر روی مراجعین به بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی و دو کلینیک خصوصی جراحی در شهر تهران در سال 88-1387 انجام شد.مواد و روش ها: ملاحظات اخلاقی این تحقیق مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق در پژوهش های پزشکی دانشکده دندانپزشکی آزاد اسلامی قرار گرفت. تحقیق به روش کارآزمایی بالینی اسپلیت ماوس دو سوکور بر روی 31 بیمار در محدوده سنی 27-17 سال که اندیکاسیون خارج نمودن دندان عقل نهفته بصورت دو طرفه با درجه سختی یکسان را داشتند، انجام گرفت. تاثیر ترکیب پیروکسی کام-ازیترومایسین (سمت شاهد) و ناپروکسن-ازیترومایسین (سمت مورد) بر درد، تورم، تریسموس، عفونت و حفره خشک در زمان های مختلف پس از جراحی بررسی و ثبت گردید. تغییرات شاخص های فوق در دو گروه با آزمون های آماری من-ویتنی (Mann Whitney) و تی دانشجویی (Student's t test) مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.یافته ها: از 60 نمونه مورد بررسی 24 نمونه جراحی مربوط به فک بالا و 36 نمونه جراحی مربوط به فک پایین بود. میزان درد در زمان های پیگیری در گروه شاهد کمتر از گروه مورد بود (P<0.001). میزان تورم نیز در زمان های پیگیری در گروه شاهد کمتر از گروه مورد بود (P<0.001). میزان حداکثر باز شدن دهان در زمان های پیگیری در گروه شاهد بیشتر از گروه مورد بود (P<0.001). در هیچ یک از نمونه ها عفونت مشاهده نگردید. در یک مورد حفره خشک در بیماران مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از پیروکسی کام بصورت پروفیلاکسی میزان درد، تورم و تریسموس را کاهش داده و از نپروکسن موثرتر می باشد.

مقدمه: از موثرترین روش های پیشگیری از پوسیدگی دندان، استفاده از فیشورسیلانت می باشد، اما استفاده از فیشورسیلانت بخاطر احتمال آلودگی با بزاق در حین کار با مشکلاتی همراه است، لذا هدف از این مطالعه ارزیابی میزان ریزنشت فیشورسیلانت در شرایط ایزوله و مدت زمان های مختلف آلودگی با بزاق و مقایسه آنها با یکدیگر بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی 92 عدد دندان پرمولر سالم انسان در چهار گروه 23 تایی مورد مطالعه قرار گرفت. یک شیار عمودی در سمت باکال دندان ها ایجاد شد. در گروه اول سیلنت تراپی تحت شرایط ایزوله انجام گردید، در گروه دوم، سوم و چهارم پس از شستشوی اسید، شیار بترتیب به مدت 5، 10 و 15 ثانیه با بزاق آلوده شده و سپس خشک گردید و سیلنت روی آن قرار گرفت. سپس دندان ها 2000 دور در دستگاه ترموسیکل قرار گرفته سپس به مدت 24 ساعت در محلول فوشین غوطه ور شدند. میزان نفوذ رنگ در حدفاصل دندان و رزین پس از برش دندان ها در بعد باکولینگوالی، به کمک استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج در نرم افزار SPSS با ویرایش 15 با استفاده از آزمون های Kruskal-Wallis، Mann-Whitney تحلیل شد.یافته ها: در این مطالعه گروه اول با 60.9% عدم ریزنشت و بدون ریزنشت درجه چهار بهتر از دیگر گروه ها بود. به ترتیب در گروه های دوم، سوم و چهارم، ریزنشت بیشتر می شد ولی بین ریزنشت سیلنت در شرایط ایزوله و آلوده شده با بزاق به مدت 5 ثانیه تفاوت معنی داری وجود نداشت (P=0.8)نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد آلودگی با بزاق پس از شستن اسید (قبل خشک کردن) به مدت 5 ثانیه مشکلی را از لحاظ ریزنشت فیشورسیلانت ایجاد نخواهد کرد.

مقدمه: تحقیقات در زمینه لحیم کاری معمولی آلیاژهای بیس نشان می دهد که لحیم کاری این نوع آلیاژها غیر قابل پیش بینی است و از حساسیت تکنیکی بسیار بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی روش Cast to (کستینگ برای بار دوم) و مقایسه استحکام خمشی آن با روش لحیم کاری معمولی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی تجربی، تعداد 30 نمونه الگوی فلزی استوانه ای به طول 60 میلیمتر و قطر 3 میلیمتر از آلیاژ بیس Super cast تهیه شد. هر نمونه توسط دیسک کروم- کبالت به دو قطعه مساوی 30 میلیمتری تقسیم شد. سپس نمونه ها به دو گروه 30 تایی تقسیم شدند. در گروه اول، نمونه ها بر روی ایندکس گچی با فاصله 0.3 میلیمتر (به اندازه ضخامت یک کارت ویزیت) قرار گرفتند. سپس این فاصله با آکریل دورالی پر شد و عمل لحیم کاری روی این 15 نمونه انجام گردید. در گروه دوم، بعد از ایجاد آندرکات مناسب در انتهای هر قطعه، نمونه ها توسط آکریل دورالی به هم وصل شدند. به مرکز هر نمونه، اسپرویی با گیج 10 و طول 12 میلیمتر وصل شد و نمونه ها مجددا تحت عمل سیلندرگذاری و ریخته گری با آلیاژ Super cast قرار گرفتند. تست خمش سه نقطه ای توسط دستگاه اینسترون Zwick صورت گرفت و داده ها توسط آزمون کای دو و t آنالیز شدند.یافته ها: مقایسه استحکام خمشی دو روش لحیم کاری معمولی و روش Cast to نشان داد که استحکام خمشی روش Cast to اختلاف آماری معنی داری با روش لحیم کاری معمولی ندارد. بررسی پراکندگی مقادیر استحکام خمشی در هر دو گروه انجام شد و نشان داد که پراکندگی مقادیر تست استحکام خمشی در گروه لحیم کاری معمولی بر اساس ضریب تغییرات 1.5 برابر گروه Cast to بود.نتیجه گیری: در این مطالعه، بر اساس یافته ها مشخص شد که استحکام خمشی روش Cast to در آلیاژهای بیس قابل مقایسه با روش مرسوم لحیم کاری می باشد و نتایج حاصل از روش Cast to نسبت به روش مرسوم لحیم کاری قابل پیش بینی تر است.

مقدمه: پریودنتیت مهاجم یک بیماری چند عاملی است که در حضور باکتری ها و تحت تاثیر فاکتورهای محیطی و ژنیتیکی ایجاد می شود و باعث کاهش عملکرد بافت های نگهدارنده دندان در سنین زیر سی سال می شود. سایتوکاین های پیش التهابی با شرکت در پدیده التهاب در پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن های پریودنتال نقش دارند. پیشنهاد شده است پلی مورفیسم ژن سایتوکاین ها می تواند در پاسخ ایمنی فرد و در نتیجه در پاتوژنز پریودنتال موثر باشد. این مطالعه به بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن IL-1b+3954C/T، IL-1a-889C/T و TNF-a-308G/A به عنوان مهمترین سایتوکاین های پیش التهابی در پریودنتیت مهاجم می پردازد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی که مسایل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفت، بعد از گرفتن نمونه خون وریدی از بازوی بیماران (تعداد=65) و افراد سالم (تعداد=60) مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد، DNA آنها در پژوهشکده بوعلی استخراج گردید و توسط تکنیک PCR-RFLP پلی مورفیسم ژن آنها تعیین گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS با ویرایش 15 مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: IL-1b: ژنوتایپ CT، CC و TT در بیماران به ترتیب 39.6%، 60.4% و 0% و در افراد سالم به ترتیب 41.7%؛ 50% و 8.30% بدست آمد. IL-1a: ژنوتایپ CT، CC و TT در بیماران به ترتیب 44.6% و 46.2% و 9.2% و در افراد سالم به ترتیب 46.5%، 51.2% و 2.3% حاصل شد.TNF-a : ژنوتایپ GA، GG و AA در بیماران به ترتیب 44.8%، 41.4% و 13.8% و در افراد سالم به ترتیب 46.7%، 50% و 3.3% بدست آمد. بین دو گروه هیچ اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: عدم ارتباط بین پلی مورفیسم های IL1a، IL1b و TNFa با بیماری پریودنتیت مهاجم در جامعه مورد مطالعه ما، استفاده از این ژن ها را به عنوان ریسک مارکر، در پریودنتیت مهاجم، مورد تردید قرار می دهد.

مقدمه: حفره دهان به عنوان منبع احتمالی پاتوژن های تنفسی شناخته شده است و از طرفی بیماری مزمن انسدادی ریه از شایعترین بیماری های موجود در جامعه و از مهمترین عوامل مرگ و میر به شمار می آید؛ بدین جهت ضروری است که نقش عفونت های دهانی در بروز و پیشرفت عفونت های تنفسی بررسی شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط میان بیماری پریودنتال و بیماری مزمن انسدادی ریوی بود.مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی بود که گروه مورد از 30 بیمار که به علت بیماری مزمن انسدادی ریه در بیمارستان بستری شده بودند و گروه شاهد از 30 فرد مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد که هیچ علایمی از بیماری تنفسی را نداشتند در زمان مشابه انتخاب شدند. شاخص های سن، جنس و استعمال دخانیات در دو گروه همگن بودند. پس از ثبت اطلاعات شخصی هر گروه، عمق پروبینگ پاکت (PPD)، از دست رفتن چسبندگی (LOA) و خونریزی هنگام پروبینگ (BOP) تعیین و دو گروه با هم مقایسه شدند. داده های مطالعه با تست های آماری t-test، کای دو و Kruskal Wallis و با استفاده از SPSS تحلیل گردید.یافته ها: سن متوسط بیماران در گروه شاهد 54±5 و گروه مورد 53±7 سال بود. تعداد افراد سیگاری در گروه مورد 18 نفر (60%) و در گروه شاهد 19 نفر (63.3%) بود. میزان متوسط از دست رفتن چسبندگی (LOA) در گروه مورد 5.72±0.8 mm و در گروه شاهد 3.92±0.5 mm بود که اختلاف قابل توجهی میان گروه های مورد و شاهد وجود داشت (p=0.04).میزان BOP در گروه مورد 86%±12 و شاهد 71%±16 بود (p<0.001) مقدار متوسط PPD در گروه مورد 4±0.5MM و شاهد 2.75±0.3 mm بود که اختلاف قابل توجهی میان دو گروه وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: بررسی داده ها نشان داد که ارتباط قابل توجهی میان بیماری پریودنتال و بیماری مزمن انسدادی ریه (COPC) وجود دارد.

مقدمه: امروزه جویدن آدامس یکی از عادات متداول بسیاری از افراد می باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه تاثیر دو نوع آدامس حاوی و فاقد ساکاروز بر تجمع پلاک دندانی در غیاب اقدامات بهداشتی دهان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح مقاطع، که مسایل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق در پژوهش های پزشکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد خوراسگان قرار گرفت. میزان تجمع پلاک با استفاده از شاخص LÖe و Silness در سه پریود چهار روزه (با فواصل دو هفته استراحت) در بیست دانشجوی دندانپزشکی داوطلب اندازه گیری شد. داوطلبان در غیاب اقدامات بهداشتی در دو پریود اول به ترتیب روزانه تعداد پنج عدد آدامس اربیت (فاقد ساکاروز) و، آدامس الیپس (حاوی ساکاروز) را به مدت بیست دقیقه بعد از صرف وعده های غذایی اصلی و میان وعده ها جویدند. پریود سوم بدون مصرف آدامس انجام شد. تحلیل یافته ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و LSD انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد، در غیاب اقدامات بهداشتی دهان، هر دو نوع آدامس به طور معنی داری باعث کاهش تجمع پلاک می شوند (p<0.001) مقایسه میانگین تجمع پلاک دندان ها در دو گروه آدامس حاوی ساکاروز و فاقد ساکاروز نشان داد که آدامس فاقد ساکاروز به طور معنی داری در کاهش تجمع پلاک دندانی از آدامس حاوی ساکاروز موثرتر بوده است (p<0.001).نتیجه گیری: اگرچه تاثیر آدامس فاقد ساکاروز به طور معنی داری نسبت به آدامس حاوی ساکاروز در کاهش تجمع پلاک دندانی بیشتر است، جویدن آدامس حتی از نوع حاوی ساکاروز در غیاب اقدامات بهداشتی دهان نیز موجب کاهش تجمع پلاک دندانی می شود.

مقدمه: لب پایین ساختارهای بسیار مهم در زیبایی صورت و فانکشن حفره دهان می باشد. این جز حیاتی در معرض صدمات تروماتیک و یا تخریب در اثر ضایعات بدخیم می باشد که بازگرداندن فانکشن و زیبایی این جز مهم بسیار حیاتی می باشد. هدف از این مطالعه، معرفی روش بازسازی لب پایین با استفاده از فلپ زبانی بود.یافته ها: خانم 40 ساله در اثر سانحه رانندگی دچار تخریب بخش عظیمی از لب پایین شده بود که به بیمارستان شهید کامیاب مراجعه نمود و در سه مرحله جراحی بازسازی لب پایین با استفاده از فلپ زبانی صورت پذیرفت.نتیجه گیری: آشنایی با فلپ های موضعی خصوصا فلپ زبانی که بعلت خونرسانی فوق العاده برای بازسازی نواحی آسیب دیده مناسب است، بسیار مهم می باشد. با استفاده از زبان بعنوان محل دهنده پیوند موفقیت بالایی را در بازسازی ها می توان بدست آورد.