کسب برتری رقابتی و دستیابی به عملکرد مطلوب از سوی شرکت ها و صنایع در شرایط رقابتی و پویای امروز، به دلیل نرخ بالای تغییرات محیط عملیاتی، ساختاری و فناوری ها از مهمترین چالش های پیش روی مدیران است که برای غلبه بر آنها نظریه ها و دیدگاه های جدیدی مطرح شده است. قابلیت پویا، یکی از دیدگاه هایی است که طی حدود دو دهه اخیر به عنوان مکمل دیدگاه مبتنی بر منابع، به ما در درک چگونگی توسعه منابع یک سازمان در طول زمان و نحوه حفظ برتری رقابتی یاری می رساند. در پژوهش حاضر، مدلی مفهومی مرتبط با مهمترین قابلیت هایی که در بعد پیکره بندی مجدد منابع از قابلیت های پویا می تواند تاثیر بسزایی بر بهبود عملکرد شرکت های ساختمانی داشته باشد ارائه شده است. مدل پژوهش به وسیله داده های جمع آوری شده از 97 شرکت ساختمانی در نرم افزار پی ال اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل که به روش مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزیی صورت گرفته حاکی از آن است که تاثیر گذارترین مولفه در بعد پیکره بندی مجدد منابع داخلی از قابلیت های پویا به منظور بهبود عملکرد شرکت های ساختمانی، قابلیت یادگیری می باشد.