مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1397 | دوره:42 | شماره:3 |تعداد مقالات:13

مقدمه: موکوزیت دهانی یکی از عوارض شایع در بیماران تحت شیمی درمانی است که موجب درد، ناراحتی و عفونت می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی انجام گرفت. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، روی 40 بیمار 14-1 ساله که تحت شیمی درمانی قرار داشتند، انجام شد. بیماران به چهار گروه مورد (دهانشویه عسل)، کنترل مثبت (دهانشویه کلرهگزیدین)، کنترل منفی (نرمال سالین) و مداخله (دهانشویه بابونه) به تعداد مساوی از نظر سن و جنس تقسیم شدند. در هر گروه پد گازی آغشته به دهانشویه مورد نظر به مخاط سطح گونه، کام و زبان مالیده شد. طی روزهای اول، هفتم و چهاردهم پس از شیمی درمانی، دهان کودکان از نظر وجود موکوزیت بر اساس معیار WHO مورد معاینه قرار می گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS، در سطح معنی داری 05/0، با استفاده از آزمون کروسکال-والیس و من ویتنی مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: میزان موکوزیت ایجاد شده در روز اول مورد بررسی در کلیه گروههای مورد بررسی صفر بود. در روز هفتم نیز در کلیه گروهها به جز نرمال سالین (30 % در حد خفیف و 30 % در حد متوسط) صفر و در روز چهاردهم نیز در کلیه گروهها به جز نرمال سالین (100% خفیف) صفر بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر، استفاده موضعی از عسل، می تواند به صورت مشابه با بابونه و کلرهگزیدین در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی موثر باشد.

مقدمه: هدف از این مطالعه مقطعی، بررسی حجم سینوس ماگزیلاری و میزان پنوماتیزاسیون استخوان آلوئول در ارتباط با سن و جنس بود. مواد و روشها: در این مطالعه، تصاویر CT اسکن سینوسهای ماگزیلاری 199 بیمار بالغ بررسی شد. در تصاویر کرونالCT اسکن، میزان پنوماتیزاسیون استخوان آلوئول در محل هر دندان خلفی اندازه گیری شد و حجم سینوسهای ماگزیلاری به صورت سه بعدی با نرم افزار Amira محاسبه گردید. داده ها با آزمون همبستگی Spearman و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه از 199 بیمار مورد بررسی، 159 نفر آقا در بازه سنی 92-18 سال و 40 نفر خانم در بازه سنی 68-18 سال بودند. اندازه گیریها نشان داد که متوسط حجم سینوس ماگزیلاری در آقایان80/5 ± 32/15 میلی لیتر و در خانمها 91/4 ± 02/13 میلی لیتر بود و این اختلاف از لحاظ آماری در سمت راست و چپ معنی دار بود. (001/0P-value = و 008/0 P-value = به ترتیب). همبستگی معناداری بین سن و میانگین حجم سینوس ماگزیلاری بدست آمد (03/0=P-value و 15/0-= r) که بیانگر این بود که با افزایش سن میزان حجم سینوس کاهش می یابد. ضریب همبستگی بالایی میان حجم سینوس ماگزیلاری و مقدار پنوماتیزاسیون استخوان آلوئول بدست آمد. (58/0 = r راست و 72/0 = r چپ). علیرغم بالاتر بودن میانگین پنوماتیزاسیون در آقایان، این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود، همچنین بین سن و میانگین پنوماتیزاسیون در سمت راست و چپ ضریب همبستگی معنی داری بدست نیامد. ( 05/0 < P-value) نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان دادند که حجم سینوسهای ماگزیلاری در آقایان بیشتر از خانمها بوده و این حجم با افزایش سن کاهش می یابد. میانگین پنوماتیزاسیون استخوان آلوئول ارتباطی با سن ندارد و بین دو جنس دارای اختلاف قابل توجهی نمی باشد.

مقدمه: از روش آنالیز اجزای محدود می توان برای نحوه توزیع استرس در دندان استفاده نمود. این مطالعه برای بررسی توزیع استرس در ترمیمهای غیرمستقیم رزینی حفره های مختلف کلاس II برای بدست آوردن زاویه بهینه تراش دیواره و همچنین بررسی تاثیر بوول زاویه آگزیوپالپال با استفاده از آنالیز اجزای محدود سه بعدی انجام شد. مواد و روشها: یک مدل سه بعدی مولر اول مندیبل سالم و سه مدل حفره کلاس II مزیواکلوزودیستال با زاویه تراش لبه ای مختلف ایجاد شدند. همچنین همه مدلهای تراش با بوول در زاویه اگزیوپالپال بررسی شدند. استرسهای مختلف بر دندان مولر اول مندیبل که با زوایای تراش دیواره مختلف در محیط نرم افزار شبیه سازی شده بود، وارد گردید. نیروی اکلوزالی عمودی100 نیوتن اعمال شد. خصوصیات تمام مواد ایزوتروپیک و الاستیک تعریف شد و با کمک یک تحلیل خطی استاتیک توزیع تنش و حداکثر استرس ایجاد شده در هر مدل بر حسب مگا پاسکال بدست آمد. داده ها با استفاده از شاخصهای توصیفی ارائه شد. یافته ها: حداکثر استرس در دندان سالم شبیه سازی شده برابر 63/24 مگا پاسکال بود. توزیع تنش مشخص کننده تجمع فشار در مرکز و ناحیه فورکای دندان مولر اول مندیبل و همچنین در کاسپها در ناحیه اکلوزال بود. در مدل با بوول زاویه آگزیو پالپال با زاویه لبه ای تراش 95 درجه، حداکثر استرس 90/24 مگا پاسکال بود که کاهش 05/0 استرس نسبت به مدل بدون بوول آگزیوپالپال را نشان داد. همچنین در زاویه تراش لبه ای 5/97 درجه، حداکثر استرس 85/24 مگاپاسکال در مدل بدون بوول به حداکثر استرس 80/24 مگاپاسکال در مدل با بوول رسید که سبب کاهش 05/0 استرس گردید. در زاویه لبه ای 100 درجه، از حداکثر استرس 30/25 مگاپاسکال در مدل بدون بوول به حداکثر استرس 20/25 مگاپاسکال در مدل با بوول آگزیوپالپال رسید که باعث کاهش 1/0 مگاپاسکال استرس شد. نتیجه گیری: با توجه به محدودیتهای این قبیل مطالعات نرم افزاری، بهترین نتیجه درمانی بدست آمده در تراش دیواره ها با زاویه خطی 5/97 درجه می باشد. همچنین بوول آگزیوپالپال باعث کاهش حداکثر استرس در ترمیم شده و احتمال شکست آن را کاهش می دهد.

مقدمه: این مطالعه آزمایشگاهی اثر لیزر Er: YAG و ژل فلوراید اسیدی را روی رمینرالیزاسیون ضایعات پوسیدگی اولیه مینایی، هنگامی که به تنهایی و یا با هم بکار می روند، بررسی کرده است. مواد و روشها: 90 اسلب باکال و لینگوالی از دندانهای مولر انسانی تهیه گردید. نمونه ها تحت سیکل pH قرار گرفتند تا ضایعات پوسیدگی اولیه مینایی ایجاد گردد. سپس به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر تقسیم شدند: گروه اول: کنترل مثبت بدون ضایعات پوسیدگی اولیه، گروه دوم: کنترل منفی دارای ضایعات پوسیدگی اولیه مینایی، گروه سوم: قرار گرفتن ژل فلوراید روی مینا، گروه چهارم: تاباندن لیزر Er: YAG روی مینا، گروه پنجم: ابتدا استفاده از ژل فلوراید و سپس تاباندن لیزر، گروه ششم: ابتدا لیزر و سپس کاربرد ژل فلوراید. قبل و بعد از درمان، محتوای یون فلوراید نمونه ها به وسیله دستگاه پتانسیومتر اندازه گیری شد. آنالیز آماری با آزمونهای کروسکال والیس وANOVA انجام گرفت. (05/0= ) یافته ها: کاربرد ژل فلوراید قبل یا بعد از تاباندن لیزر بیشترین افزایش را در مقاومت به اسید و افزایش جذب فلوراید مینایی، مشخص کرد. (05/0 (p<. گروه چهارم با تاباندن لیزر، افزایش جذب فلوراید مینایی را در مقایسه با گروه اول و دوم نشان داد. اما گروه درمان شده با لیزر در مقایسه با گروه درمان شده با ژل فلوراید اختلاف مشخصی نداشتند. نتیجه گیری: لیزر Er: YAG ترکیب شیمیایی مینا را تغییر داده و سختی آن را، به خصوص در ترکیب با فلوراید افزایش می دهد که پیشنهاد کننده پتانسیل ضدپوسیدگی آن است.

مقدمه: ژانت سل گرانولومای محیطی(PGCG)، ژانت سل گرانولومای مرکزی (CGCG) فکین و ژانت سل تومور (GCT) استخوان ضایعاتی با نمای هیستوپاتولوژی مشابه ولی رفتار بیولوژیک متفاوت می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان بیانTGF-β در این ضایعات به روش ایمنوهیستوشیمی بود. مواد و روشها: در مطالعه حاضر، 15 نمونه PGCG، 15 نمونه CGCG و 10 نمونه GCT بررسی شد. ایمنوراکتیویتی TGF-β در سلولهای تک هسته ای (MC) و چند هسته ای (MGC) گروههای مورد مطالعه ارزیابی گردید. آزمونهای Kruskal-Wallis و تست تعقیبی Dunn، برای مقایسه میزان بیان TGF-β در گروههای مورد مطالعه استفاده شد. یافته ها: بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معناداری هم در مورد سلولهای چندهسته ای و هم تک هسته ای مشاهده شد. بیشترین میانگین رنگ پذیری TGF-β مربوط به GCT و کمترین مربوط بهPGCG بود. در مقایسه دو به دو گروهها، بین گروه PGCG و GCT هم برای سلولهای چندهسته ای و هم تک هسته ای ارتباط معنادار مشاهده گردید، در حالیکه بین گروههای CGCG و GCT فقط در مورد سلولهای تک هسته ای ارتباط معنادار گزارش شد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند نشان دهنده رفتار بیولوژیک و پاتوژنز متفاوت ضایعات مورد مطالعه باشد.

مقدمه: ونیر کامپوزیتی به عنوان یک گزینه درمانی زیبا و محافظه کارانه برای اصلاح دندانهای تغییر رنگ یافته و بد شکل مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به تأثیر روش نوردهی بر میزان استرس ناشی از انقباض پلیمریزاسیون، مطالعه فوق با هدف تعیین تأثیر روشهای مختلف نوردهی بر استحکام باند برشی کامپوزیت به مینا و عاج طرح ریزی شد. مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 72 دندان پره مولر به دو گروه مساوی مینایی و عاجی تقسیم شدند. در هر کدام از گروهها، سطوح باکال تا حصول یک سطح صاف مینایی یا عاجی ساییده شده و سپس نمونه ها در مکعبهای آکریلی مانت شدند. سطوح به باندینگ Single Bond 2 آغشته و کیور گردیدند. بر اساس سه روش نوردهی Conventional، Soft-start و Pulse-delay، نمونه های هر دو گروه به سه زیرگروه تقسیم شدند (12n=). پس از فرم دهی یک استوانه از کامپوزیت Z250 بر روی سطوح با استفاده از روشهای نوردهی متفاوت، استحکام برشی نمونه ها اندازه گیری شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه به همراه آزمون مقایسات چندگانه Tukey تحلیل شدند (05/0=α ) یافته ها: آزمون واریانس یک طرفه تفاوت آماری معنی داری در استحکام باند برشی کامپوزیت به مینا بین زیرگروههای مینایی نشان نداد (185/0P=)، حال آنکه تفاوت استحکام باند برشی کامپوزیت به عاج بین زیرگروههای عاجی معنی دار بود (042/0P=). بیشترین نوع شکست در بین تمامی زیرگروهها مربوط به نوع ادهزیو بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، نوردهی به روش Pulse-delay و Soft-start در هر دو گروه مینایی و عاجی می تواند باعث افزایش استحکام باند برشی گردد. این امر در گروههای عاجی مصداق بیشتری دارد.

مقدمه: ما در این تحقیق بر آن شدیم تا تغییرات شاخصهای مورفومتریک لبخند، قبل و بعد از ارتدنسی ثابت با و بدون کشیدن دندان را بررسی کنیم. مواد و روشها: این مطالعه گذشته نگر، برروی فتوگرافهای قبل و بعد از درمان ارتدنسی46 بیمار خانم 18 تا 25 ساله انجام شد. 26 نفر از این بیماران با کشیدن دندانهای پرمولر (Ext) و 20 نفر دیگر بدون کشیدن دندان (Nonext) درمان شده بودند و درمان ارتدنسی در تمام بیماران به کمک سیستم رات صورت گرفته بود. فتوگرافهای لبخند اجتماعی مربوط به قبل و بعد از درمان این بیماران توسط نرم افزار smile analyzer مورد ارزیابی قرار گرفت و شاخصهای مورفومتریک لبخند در آنها اندازه گیری شد. سپس جهت مقایسه این شاخصها قبل و بعد از درمان در هر گروه از paired t test و به منظور مقایسه دو گروه با یا بدون کشیدن ازindependent T test استفاده گردید. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که تغییرات شاخصهای مورفومتریک لبخند قبل و بعد از درمان در هریک از دو گروه با یا بدون کشیدن معنی دار نبود (05/0(P=. با مقایسه دو گروه با یا بدون کشیدن که با نرم افزار smile analyzer انجام شد مشخص گردید که در مقادیر قبل از درمان تنها عرض دنتیشن قابل رویت فک بالا (01/0(P= و در مقادیر بعد از درمان عرض دنتیشن قابل رویت فک بالا (001/0 (P=، عرض لبخند (04/0 (P=و ارتفاع لبخند (04/0 (P= اختلاف آماری معنی داری داشتند و هر چهار معیار در بدون کشیدن دندان نسبت به گروه دارای کشیدن بیشتر بود. معیارهای دیگر در دو گروه با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: درمان ارتدنسی با سیستم رات در دو گروه با یا بدون کشیدن، باعث تغییرات معناداری در شاخصهای مورفومتریک لبخند نمی گردد.

مقدمه: کارسینوم سلول سنگفرشی حفره دهان(OSCC) از شایعترین سرطانهای حفره دهان در سراسر جهان می باشد. اصلی ترین اجزای تشکیل دهنده تیغه پایه، شامل کلاژن نوع 4 و گلیکوپروتئین چسبنده لامینین می باشند. از دست رفتن موضعی ساختار غشاء پایه، باعث بروز لامینین 5 گاما 2 از طریق پروتئولیز غشاء پایه و یا سنتز در سیتوپلاسم سلولهای نئوپلاستیک می شود. لامینین 5 گاما 2 پروتئینی است که نقش مهمی در جابجایی سلولهای نئوپلاستیک در طول تهاجم تومور ایفا می کند و بیان آن در سلولها و استرومای مجاور تومورال می تواند تهاجم سلولی را تأیید کند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تظاهر لامینین 5 گاما 2 در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان(OSCC) و وروکوس کارسینوما و مخاط دیسپلاستیک در مقایسه با بافت سالم بود. مواد و روشها: تعداد 57 بلوک پارافینه سلول سنگفرشی، 31 نمونه OSCC، 9 مورد وروکوس کارسینوما، 9 مورد دیسپلازی و 8 مورد مخاط نرمال مجاور بافت تومورال (به عنوان گروه کنترل)، جهت نشانگر لامینین 5 گاما 2، اسکوربندی شد. آزمونهای آماری کای اسکوئیر و من-ویتنی مورد استفاده قرار گرفت و توسط نرم افزار SPSSنسخه 20 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میزان تظاهر نشانگر لامینین در اپی تلیوم نمونه های SCC در 3/61 %، در نمونه های وروکوس کارسینوما در 3/33 % و در دیسپلازی در 2/22 % مثبت و در مخاط نرمال100 % منفی بود. توزیع فراوانی منفی و مثبت بودن لامینین برحسب نوع ضایعه بررسی شد. سطح معناداری برابر با 006/0 محاسبه شد که کمتر از 05/0 بود. در ضایعه های مختلف تعداد مثبتهای لامینین تفاوت معنادار داشتند و بیشترین تعداد مثبت مربوط به ضایعه SCC بود. نتیجه گیری: تظاهر لامینین 5 گاما 2 در غشاء پایه، ماتریکس خارج سلولی و اپیتلیوم بافت سرطان بدخیم، خبر از رفتار تهاجمی و متاستاز سرطان در OSCC می دهد.

مقدمه: مقاومت به شکست مناسب، فاکتور عمده ای در موفقیت طولانی مدت درمانهای ترمیمی می باشد. هدف این مطالعه، بررسی میزان مقاومت به شکست حفرات کلاس دو، ترمیم شده با ادهزیو توتال اچ و سلف اچ با انواع کامپوزیتهایBulk-fill بود. مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، بر روی 40 دندان پره مولر سالم انسانی با اندازه های تقریباً یکسان حفرات کلاس دو کانونشنال بر روی یکی از سطوح پروگزیمالی دندانها تراشیده شدند. نیمی از حفرات با کامپوزیت رزین ویسکوز (Sonic Fill nanohybrid) Bulk-fill با ادهزیوهای توتال اچ(Optibond Solo Plus Kerr) یا سلف اچ (Optibond XTR, Kerr)و نیمی دیگر با کامپوزیت رزین Tetric N-Ceram (Ivoclar vivadent) با ادهزیوهای توتال اچ یا سلف اچ به روش توده ای ترمیم شدند. برای آزمون مقاومت به شکست، نمونه ها در دستگاه اینسترون قرار گرفتند. مقادیر نیروی ثبت شده در هنگام شکست جهت مقایسه گروههای آزمایشی ثبت شدند. داده های بدست آمده با آنالیز واریانس دو عاملی مورد واکاوی آماری قرار گرفتند. یافته ها: به ترتیب بیشترین و کمترین مقادیر مقاومت به شکست مربوط به کامپازیت Tetric N-Ceram با ادهزیوهای توتال اچ و سلف اچ بود. تفاوت معناداری در مقاومت به شکست کامپوزیتهای Tetric N-Ceram و Sonic fill با ادهزیوهای توتال اچ و سلف اچ وجود نداشت. (05/0(P>. نتیجه گیری: هر دو نوع کامپوزیت Bulk-fill با ادهزیوهای مختلف، مقادیر مقاومت به شکست مشابهی داشتند.

مقدمه: عفونتهای دهانی ایجاد شده توسط گونه های کاندیدا به طور گسترده ای در حال افزایش است. یکی از درمانهای موضعی رایج ضایعات دهانی کاندیدیازیس، نیستاتین است که دارای فعالیت ضدقارچی و ضدمیکروبی می باشد. درمانهای ضدقارچی معمول دارای اثرات جانبی متعددی بوده و مقاومت دارویی و عود مکرر عفونت کاندیدیایی را موجب می شوند. بنابراین استفاده از راهکارهای مناسب برای جایگزینی داروهای سنتتیک که این مشکلات را از بین ببرد، مورد توجه بوده است. هدف این مطالعه، مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدقارچی عصاره گیاه پونه کوهی با نیستاتین بر کاندیدا آلبیکنس بود. مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، عصاره آبی و الکلی گیاه پونه کوهی در غلظتهای 10، 20، 40، 80 و 100 درصد تهیه گردید. کاندیدا آلبیکانس در محیط کشت دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل کشت داده شد و داخل هر پلیت کشت، یک عدد دیسک حاوی هر یک از غلظتهای مورد استفاده از عصاره گیاه، یک عدد دیسک نیستاتین 100 واحدی به عنوان کنترل مثبت و یک عدد دیسک حاوی آب مقطر به عنوان کنترل منفی قرار داده شد. هر یک از غلظتهای مورد بررسی، در 10 پلیت کشت، به طور جداگانه تکرار شدند. بعد از 24 ساعت، میانگین قطر هاله عدم رشد غلظتهای مختلف عصاره و نیستاتین با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و یا آزمون t دو نمونه مستقل مقایسه شد. یافته ها: میانگین قطر هاله عدم رشد پیرامون دیسکهای حاوی عصاره های آبی و الکلی پونه کوهی در تمامی غلظتهای مورد استفاده، به طور معنی داری کمتر از نیستاتین بود (001/0>P). نتیجه گیری: اثر ضدقارچی داروی نیستاتین بر روی کاندیدا آلبیکنس، در مقایسه با عصاره آبی و الکلی پونه کوهی بیشتر بود.