مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1397 | دوره:42 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

مقدمه: یکی از فاکتورهای زمینه ای استوماتیت دندانی، تشکیل پلاک بر روی پروتزهای دندانی می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر غلظتهای مختلف آب ازن دار در پاکسازی پلاک کاندیدا آلبیکنس بر روی قطعات اکریلی می باشدمواد و روشها: در این مطالعه تعداد 45 قطعه آکریلی با سوسپانسیون کاندیدا آلبیکنس آلوده گردید. سپس قطعات بطور تصادفی به 9 گروه تقسیم شد و با غلظتهای 2/0، 5/0، 1 و 2 آب ازن دار، غلظتهای 25 و 5/12 روغن ازن دار، محلول نیستاتین 100000 واحد (کنترل مثبت)، آب مقطر استریل و روغن زیتون (کنترل منفی) تیمار شد. سپس محلول حاصل از شستشوی قطعات آکریلی بر روی محیط SDA کشت داده شد و مقایسه بین گروهها با استفاده از آزمون کروسکال-والیس و مقایسه دوبه دوی گروهها با من ویتنی انجام شد. یافته ها: میانگین تعداد کلونیهای بدست آمده در غلظتهای 2/0، 5/0، 1 و 2 میکروگرم بر میلی لیتر محلول آبی ازن به ترتیب 24، 6/24 6/23 و 4/14 کلونی و در غلظتهای 5/12 و 25 میکروگرم بر میلی لیتر محلول روغنی ازن، صفر و 2/6 کلنی بود که در مقایسه با آب مقطر و روغن زیتون خالص (کنترل منفی) با 6/146 و 8/98 کلونی تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید (P<0/001). در همه گروهها با افزایش غلظت ازن تعداد کلونیهای مخمری کاهش یافت، هرچند روغن از ن دار اثر مهارکنندگی بهتری نسبت به محلول آبی ازن نشان داد، به طوری که روغن ازن دار با غلظت 5/12 میکروگرم بر میلی لیتر (P=1) و غلظت 25 میکروگرم بر میلی لیتر (P=0/477) در مقایسه با گروه نیستاتین تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: محلول آبی ازن در غلظت مناسب اثر ضدقارچی بر روی کاندیدا آلبیکنس دارد، بنابراین توصیه می شود مطالعات بالینی بیشتری در راستای استانداردسازی و تدوین دقیق راهنمای استفاده از ازن درمانی انجام شود.

مقدمه: آگاهی از نحوه کاربرد تکنیکهای لوکالیزاسیون با استفاده از رادیوگرافی کانونشنال برای تمام دندانپزشکان ضروری است. این تکنیکها به صورت تئوری به دانشجویان تدریس می گردد ولی کاربرد و توانایی تشخیص موقعیت ساختارهای آناتومیک با استفاده از این تکنیکها مستلزم تمرین عملی می باشد. هدف ما در این مطالعه ارزیابی عملکرد دانشجویان هنگام کاربرد تکنیک تیوب شیفت عمودی و افقی و بررسی تاثیر آموزش عملی بر عملکرد ایشان با استفاده از مدل آموزشی بود. مواد و روشها: 41 نفر از دانشجویان سال دوم دندانپزشکی که مایل به شرکت در این طرح بودند، انتخاب شدند. یک گروه برای آموزش با کمک ابزار آموزشی انتخاب شدند و گروه دیگر در طی این پژوهش تنها بصورت تئوری آموزش دیدند. با فواصل زمانی دو هفته 6 ماه پس از آموزش، آزمون تهیه شده بصورت اسلاید بدون اطلاع رسانی قبلی از دانشجویان هر دو گروه گرفته شد. در انتها نمرات به دست آمده در دو گروه آموزش دیده با روش عملی و گروه آموزش دیده با روش تئوری، در دو آزمون با استفاده از آزمونهای آماری t-student، من ویتنی و ویلکاکسون با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در گروه تحت آموزش عملی و گروه آموزش دیده با روش تئوری، بین آزمونهای اول و دوم تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>). در آزمون دوم نمرات گروه تحت آموزش عملی بطور معنی داری از گروه دیگر بیشتر بود (011/0P=). همچنین متوسط نمره کسب شده بین دختران و پسران در هیچکدام از آزمونهای اول و دوم و در هیچ یک از گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. نتیجه گیری: به طور کلی گروه تحت آموزش عملی، درک عمیقتری از موضوع نسبت به گروه آموزش دیده با روش تئوری پیدا کرده بود؛ که این موضوع می تواند علت تفاوت نمرات این دو گروه در آزمون دوم، که با فاصله زمانی 6 ماه گرفته شد، باشد.

مقدمه: پری ایمپلنتیت ضایعه التهابی غیرقابل برگشتی است که به وسیله پلاک میکروبی ایجاد شده و در آن علاوه بر نسج نرم اطراف ایمپلنت، استخوان حمایت کننده آن نیز درگیر می باشد. تعدادی از سیتوکینها در بیماریهای اطراف ایمپلنت افزایش می یابد و مدیاتورهای التهابی که معمولاً در پری ایمپلنتیت ردیابی می شوند، سبب فعال شدن استئوکلاستها و تحلیل استخوان می گردند. هدف از این مطالعه، مقایسه سطح IL-23 در بیماران دارای پری-ایمپلنتیت و افراد دارای بافت پری ایمپلنت سالم بود. مواد و روشها: در این مطالعه بالینی، 19 بیمار دارای پری ایمپلنت و 19 بیمار دارای بافت پری ایمپلنت سالم انتخاب شدند. از مایع شیار لثه ای سالکوس (پاکت ایمپلنت) بیماران توسط کن کاغذی نمونه گیری شد. نمونه ها داخل ویالهای ترانسفر قرار داده شد و در آزمایشگاه توسط دستگاه الایزاریدر مقدار IL-23 آنها مشخص شد. همچنین رابطه میزان خونریزی و عمق پروبینگ و تشکیل چرک با سطح IL-23 نیز بررسی شد. داده ها توسط آزمونهای t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: میزان سطح IL-23 در بیماران پری ایمپلنتیت به طور معناداری بیشتر از افراد دارای بافت پری-ایمپلنت سالم بود. (001/0 P <). بین مقدار IL-23 با عمق پروبینگ (008/0= P)، میزان خونریزی (01/0= P ) و تشکیل چرک (001/0

مقدمه: ناهنجاری کلاس II نوعی مشکل تکاملی است که به دلیل رشد غیرطبیعی استخوان فک بالا، پایین یا هر دو به وجود می آید؛ انواع مختلفی از دستگاه های ارتوپدیک برای تصحیح این ناهنجاری معرفی شده اند. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه اثرات اسکلتال و دنتال دستگاههای اکتیواتور و تارو در بیماران کلاس II بود. مواد و روشها: در این مطالعه گذشته نگر، 26[MA1] [MDM2] بیمار با مال اکلوژن کلاس II انتخاب شدند. بیماران در شروع درمان در دوره قبل از جهش رشدی، دارای مال اکلوژن کلاس II نوع یک، رابطه مولری کلاس II، ANB>4º و mm overjet>5بودند و به مدت یک سال تحت درمان بودند. بیماران برحسب دستگاه مورد استفاده به دو گروه تارو و اکتیواتور تقسیم شدند. تریسینگ لترال سفالومتری ابتدای درمان و 12 ماه پس از شروع درمان انجام شد و متغیرهای سفالومتریک قبل و بعد درمان و بین دو گروه با آزمونهای t مستقل و من-ویتنی مقایسه گردید. یافته ها: در گروه اکتیواتور، متغیرهای N-A-Pog، ANB، U1-L1، L1-MP، U1-NA، L1-NB، Overjet، Co-A وCo-Gn در دو زمان قبل و بعد درمان اختلاف معنی دار داشتند. در گروه تارو برای متغیرهای SNA، ANB، N-A-Pog، U1-L1، U1-NA، overjet، overbite وN-perpendicular A بین میانگین قبل و بعد درمان اختلاف آماری معنی دار وجود داشت. بین دو دستگاه تارو و اکتیواتور، فقط متغیر L1-MP پس از درمان بود که اختلاف آماری معنی دار نشان داد. نتیجه گیری: طبق این مطالعه، دستگاه تارو صرفاً برای جلوگیری از رشد فک بالا و نه تاثیر چشمگیر بر مندیبل و دستگاه فانکشنال کلاس II جهت تحریک رشد مندیبل و نه مهار رشد ماگزیلا مناسب می باشد.

مقدمه: برای بهبود کیفیت ترمیمهای همرنگ دندان که امروزه به صورت شایعی در دندانپزشکی ترمیمی استفاده می شود، مواد و تجهیزات متنوعی ارائه می شود. هدف از این مطالعه بررسی درجه تبدیل دو نوع کامپوزیت متاکریلات و سایلوران بیس در عمقهای مختلف با کاربرد نوار ماتریکس شفاف و آبیرنگ بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی– آزمایشگاهی، دو نوع کامپوزیت با پایه متاکریلات و سایلوران، به تعداد 48 نمونه قالبهای از پیش ساخته شده با ضخامتهای 1، 2 و 3 میلیمتر آماده شد. نیمی از نمونه ها به وسیله نوار پلی استر شفاف و نیمی دیگر با نوار آبی رنگ پوشانده شدند و توسط دستگاه لایت کیور سخت شدند. جهت بررسی درجه تبدیل توسط دستگاه FT-IR مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از مقایسه طیف جذبی IR بین نمونه مونومر و نمونه پلیمر شده، درجه پلیمریزاسیون تعیین گردید. داده ها با آزمونهای آماری من ویتنی و کروسکال والیس آنالیز شدند. یافته ها: بیشترین میانگین درجه تبدیل، مربوط به گروه کامپوزیت 90P با کاربرد نوار شفاف در ضخامت 1 میلیمتر (29/1± 5/45) و کمترین میزان، مربوط به گروه کامپوزیت 350Z با کاربرد نوار شفاف در ضخامت 3 میلیمتر (70/1± 7/14) بود. در مقایسه میانگین چهار گروه، بیشترین درجه تبدیل مربوط به گروه پایه سایلوران و نوارآبی (41%) و پس از آن همین کامپوزیت و کاربرد نوار شفاف (6/39%) بود. درجه تبدیل در این مواد، بسیار بالاتر از انواع دارای پایه متاکریلات (21%) بود. نتیجه گیری: در صورت لزوم انجام ترمیمهای عمیقتر که امکان دسترسی منبع نوری به عمق حفره نباشد، استفاده از کامپوزیت با پایه سایلوران و نوار پلی استر آبی رنگ باعث افزایش درجه تبدیل می گردد.

مقدمه: در مطالعات متعددی اثر ضدباکتری عصاره گیاه کلپوره (Teucrium polium) گزارش شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر آدامس حاوی عصاره آبی گیاه دارویی کلپوره بر تعداد استرپتوکوک موتانس بزاق بود. مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی دوسویه کور، تعداد 20 دانشجوی دندانپزشکی به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول، آدامس حاوی عصاره آبی گیاه کلپوره دریافت نمودند. گروه دوم، آدامس بدون عصاره گیاه کلپوره دریافت نمودند. هر فرد به مدت سه هفته و هر روز سه بار بعد از هر وعده غذایی، آدامسها را به مدت 20 دقیقه استفاده کردند. نمونه بزاق غیر تحریکی افراد در شروع آزمایش و قبل از مصرف آدامسها و یک روز پس از مصرف آدامس نهایی و اتمام دوره جمع آوری شد. برای تعیین میزان باکتری از روش qPCR استفاده شد. مقایسه میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس بین گروهها با استفاده از آزمون T و نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام گرفت. (05/0= α ) یافته ها: دو گروه مورد بررسی از نظر تعداد کلونیهای استرپتوکوک موتانس قبل از مصرف آدامس اختلاف آماری معنیداری با یکدیگر نداشتند (05/0P>). مصرف آدامس حاوی کلپوره در مقایسه با آدامس دارونما به طور معنی داری باعث کاهش تعداد کلونیهای استرپتوکوک موتانس گردید (002/0=P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که آدامس حاوی عصاره آبی کلپوره میزان کلونیزاسیون استرپتوکوک موتانس را در بزاق انسان به طور قابل توجهی کاهش داد.

مقدمه: با پیشرفت ابزارهای مورد استفاده در جراحی دهان، شیوه های جایگزین برای اسکالپل سنتی مانند الکتروسرجری، لیزر و مواد شیمیایی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، مقایسه مشکلات حین و پس از جراحی در تکنیکهای الکتروسرجری و اسکالپل در برشهای داخل دهانی جراحیهای ارتوگناتیک بود. مواد و روشها: در این مطالعه Split-mouth، 20 بیمار کاندید جراحی اورتوگناتیک انتخاب شدند. در هر فرد شرکت کننده، در یک سمت فک با روش الکتروسرجری و در سمت دیگر به طریق معمول با اسکالپل شماره 15 برشهایی قرینه ایجاد شد. عملکرد این دو وسیله حین و 6 هفته پس از جراحی از نظر زمان برش، بروز Dehiscence و میزان تشکیل بافت اسکار ارزیابی شد. در نهایت اطلاعات به دست آمده از پیامدهای این دو روش با استفاده از آزمون من ویتنی مقایسه شد. یافته ها: میانگین زمان برش در گروه کوتر الکتریکی 22/1± 63/6 و درگروه تیغ بیستوری 95/1± 19/10 دقیقه بود و تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد(P<0. 001). همچنین میانگین میزان بافت اسکار در گروه کوتر 95/10± 73/1 و در گروه تیغ 33/0± 40/1 بود و تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد. (028/0=P). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از کوتر در مقایسه با اسکالپل باعث کاهش معنادار زمان ایجاد برش می شود. از طرفی، بافت اسکار ایجاد شده در تکنیک الکتروسرجری به طور معناداری نسبت به روش استفاده از اسکالپل بیشتر بوده است که این امر را می توان ناشی از آسیب گرمایی القایی به بافت های مجاور دانست.

مقدمه: با توجه به اهمیت ارتقای توانمندی تدریس در اعضای هیات علمی و بررسی عوامل مرتبط با آن و با عنایت به منابع کم موجود در این زمینه، تحقیق حاضر با هدف بررسی هوش معنوی و ارتباط آن با توانمندی تدریس در اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی در سال 1394 انجام شد. مواد و روشها: تحقیق حاضر به روش تحلیلی، از نوع همبستگی انجام شد. هوش معنوی با نسخه فارسی پرسشنامه استاندارد کینگ که قبلاً روایی و پایایی آن به اثبات رسیده بود و نیز توانمندی تدریس با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه استاندارد آلاباما بررسی شد. پرسشنامه هوش معنوی کینگ در مقیاس 5 درجه لیکرت و پرسشنامه توانمندی تدریس آلاباما در مقیاس 4 درجه لیکرت امتیازگذاری شدند. عوامل مرتبط مثل سن و جنس نیز بررسی شدند. جهت تحلیل یافته ها از آزمون آماری کای-دو و اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: تعداد 132عدد پرسشنامه بین اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی پخش شد که از این تعداد، 96 عدد پرسشنامه جمع آوری شد. میزان نمره هوش معنوی 4/15± 8/58 و میانگین نمره توانمندی تدریس 3/17± 1/92. میزان همبستگی بین هوش معنوی با توانمندی تدریس اعضای هیات علمی برابر با 301/0r = گزارش شد p=0. 01))، افراد مونث p=0. 005))، سابقه تدریس بیشترp=0. 05))، وضعیت استخدامی با ثبات p=0. 01))، هوش معنوی بالاتری داشتند. توانمندی تدریس در متاهلین p=0. 005))، وضعیت با ثبات استخدامی به طور معنی داری افزایش داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد همبستگی هوش معنوی با توانمندی تدریس در حوزه دندانپزشکی در حد کم می باشد. افراد مونث با سابقه تدریس بیشتر و وضعیت استخدامی با ثبات هوش معنوی بیشتر و متاهلین با ثبات استخدامی از توانمندی تدریس بالاتری برخوردار بودند.

مقدمه: رادیوگرافی یکی از مهمترین روشهای پاراکلینیکی در تشخیص صحیح و انتخاب درمان در دندانپزشکی است. به دلیل خطرات احتمالی اشعه X برای بیماران، مسئولیت حرفه ای دندانپزشک ایجاب می کند که از انجام رادیوگرافیهای غیرضروری پرهیز گردد. هدف این مطالعه بررسی میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر رشت از موارد صحیح تجویز تکنیکهای رادیوگرافی بود. مواد و روشها: دراین مطالعه مقطعی-توصیفی، به 126 دندانپزشک عمومی شاغل در شهر رشت مراجعه و پرسشنامه های طراحی شده ای بین آنها توزیع گردید. سطح آگاهی دندانپزشکان در 9 زمینه از موارد تجویز رادیوگرافی ارزیابی و در هر یک از زمینه های مذکور، آگاهی آنها بر حسب جنس، سابقه کاری، سن و حیطه های مختلف کاری مقایسه گردید. پس از جمع آوری داده ها، با کمک آزمون کای دو و کروسکال والیسآنالیز شدند. یافته ها: آگاهی دندانپزشکان عمومی در خصوص تجویز صحیح تکنیکهای رادیوگرافی به طور کلی در حد خوب بود، بهترین آگاهی در زمینه اطفال( 6/78%)، رادیوگرافی بایت وینگ( 54%) و سپس آگاهی در زمینه تجویز رادیوگرافی پانورامیک بود (40. 5%). بین آگاهی با جنسیت افراد ارتباط معناداری یافت نشد (333/0=P)، ولی بین آگاهی افراد و سن ارتباط معناداری وجود داشت ( 024/0=P). همچنین کمترین آگاهی مربوط به سوال، بیماران با ریسک بالای پوسیدگی (5/40%) بود. [m1] نتیجه گیری: آگاهی دندانپزشکان، به تفکیک 9 حیطه مختلف [m2] مورد بررسی، متفاوت بود. لذا طراحی و برگزاری هدفمندتر دوره-های بازآموزی جهت حفظ و ارتقاع سطح آگاهی دندانپزشکان به خصوص در موارد مربوط به تکنیکهای پری اپیکال، پریودنتال و بیماران با ریسک بالای پوسیدگی با توجه به گایدلاینهای ارائه شده توسط مراجع، کماکان لازم به نظر می رسد.

مقدمه: با توجه به ارتباط درد بعد و قبل از درمان کانال ریشه، مصرف یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی قبل از درمان، می تواند با روند التهابی بعدی تداخل کند و سبب کاهش درد بعد از درمان شود. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر بخشی تجویز پروفیلاکتیک ژلوفن، ادویل و دارو نما بر کنترل درد پس از درمان کانال ریشه بود. مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی سه سوکور، تعداد 48 بیمار دارای دندان قدامی تک کانال زنده، انتخاب شدند. این دندانها به طور مساوی به سه گروه تقسیم بندی شدند؛ به هر گروه قبل از درمان به صورت رندوم یک کپسول ژلوفن، ادویل یا دارونما داده شد، سپس درمان کانال ریشه به صورت استاندارد و توسط یک دندانپزشک عمومی انجام شد. درد هر بیمار قبل از درمان، 6، 12، 24، 48 و 72 ساعت پس از درمان با معیار (VAS) Visual Analog Scaleثبت شد. پس از جمع آوری داده ها، با کمک روشهای آماری Chi-Square، ANOVA و Repeated measurement تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد. یافته ها: در گروه ژلوفن وادویل، کاهش درد در تمام دوره های زمانی پس از درمان نسبت به قبل از درمان و نسبت به دارونما مشاهده شد. (001/0>P ) اما در هیچ یک از زمانها تفاوتها بین دو داروی ژلوفن و ادویل از نظر آماری معنادار نبود. (05/0