این پژوهش به منظور بررسی تاًثیر بیوپرایمینگ بذر بر برخی شاخص های جوانه زنی انیسون تحت تنش خشکی، در آزمایشگاه ژنتیک دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال های 95-1394 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار 30 بذری طراحی شد، عامل اول بیوپرایمینگ با 9 سطح شامل بیوپرایمینگ بذر (بدون بیوپرایمینگ، 4 سویه باکتری Pseudomonas fluorescen (CHA0، (1) P. F، (2) P. F، (16) B و (52) B) و 4 سویه قارچ Trichoderma harzianum (T29، T32، T43، T36 و T39)؛ و عامل دوم پتانسیل اسمزی تنش خشکی در سه سطح (صفر، 3-و 6-بار) بود. صفات ارزیابی شده در این پژوهش شامل درصدجوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول گیاهچه، وزن خشک، شاخص های بنیه گیاهچه (وزنی و طولی) و ضریب آلومتریک بود. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تنش خشکی شاخص های کیفی بذر کاهش یافتند و بیوپرایمینگ بذر سبب بهبود این شاخص ها نسبت به بذور پرایم نشده شد به طوری که در هر سطح تنش خشکی، قارچ T36 بیشترین درصد جوانه زنی (88/83)، سرعت جوانه زنی (7/4)، شاخص بنیه طولی گیاهچه (10)، وزن خشک گیاهچه (07/8)، شاخص بنیه وزنی گیاهچه (25/15) و بذور بدون پرایمینگ کمترین مقدار این صفات را داشت. با توجه نتایج بدست آمده، میتوان اظهار داشت که بکارگیری تیمار بیوپرایمینگ میتواند تا حدودی اثرات نامطلوب ناشی از تنش خشکی را در مرحله ی جوانه زنی گیاه انیسون تعدیل کند.