فیزیولوژی و فارماکولوژی
سال:1388 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

مقدمه: گرلین یک هورمون پپتیدی مترشحه از معده با اثرات مختلف پاراکرینی و آندوکرینی می باشد. گرلین و mRNA آن مانند رسپتور هورمون محرک رشد در پانکراس و سلولهای ایسلیت بیان شده و ترشح انسولین را تنظیم می کند. هم چنین مطالعات ایمنورادیواکتیو بر روی گرلین، وجود میزان زیادی از این نوروترانسمیتر را در هیپوتالاموس و قسمتهایی از مغز که کنترل کننده محور هیپوتالاموس – هیپوفیز - آدرنال HPA)) هستند ثابت کرده است. از آنجا که تاکنون آزمایشات مبنی بر اثر گرلین بر ترشح هورمونهای انسولین و ACTH در حیوانات شبه نشخوارکننده در مرحله قبل از بلوغ انجام نشده است، بنابراین هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر گرلین بر روی ترشح هورمونهای مذکور در شتر های نابالغ می باشد.روش ها: در این تحقیق 12 شتر بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. حیوانات در گروه یک به مدت دو هفته در رژیم غذایی %100 و حیوانات گروه دو به مدت دو هفته در رژیم غذایی %50 تغذیه شدند بعد از دو هفته، شترهای هر گروه 8mg/kg BW به مدت چهار روز از طریق ورید وداج دریافت کردند. نمونه های خونی از تمام حیوانات 20 دقیقه بعد از تزریق گرلین از رگ وداج جمع آوری گردیده و پلاسماهای خونی، جهت تعیین غلظت انسولین و ACTH بوسیله روش رادیو ایمنو اسی (RIA) مورد سنجش قرار گرفتند.یافته ها: تزریق گرلین در شترهای نابالغ در رژیم های غذایی حاوی %50 و %100 انرژی بترتیب اثر کاهشی قابل ملاحظه ای بر میانگین غلظت پلاسمایی انسولین و اثر افزایشی معنی داری بر ترشح ACTH داشت.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که اثر کاهشی گرلین بر ترشح هورمون انسولین و اثر افزایشی آن در ترشح ACTH در شترهای نابالغ تحت شرایط گرسنگی، به وجود گلوکز در بدن بستگی دارد.

مقدمه: پردازش اطلاعات در فرآیند یادگیری و حافظه، نتیجه تداخل سیستم های نوروترانسمیتری در نواحی مختلف مغز به ویژه، هیپوکامپ و آمیگدال می باشد. با توجه به اینکه مورفین باعث القا فراموشی می شود، در تحقیق حاضر، نقش احتمالی گیرنده های کولینرژیکی موسکارینی آمیگدال مرکزی درفراموشی ناشی ازمورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: یک هفته بعد از جراحی و کانول گذاری بصورت دو طرفه در هسته های مرکزی آمیگدال، حیوانات جهت یادگیری اجتنابی غیر فعال بااستفاد از دستگاه step-through، با یک فاصله زمانی 24 ساعته، مورد آموزش و آزمون قرار گرفتند. مدت زمان تاخیر ورود حیوان به بخش تاریک شوک دهنده دستگاه به عنوان ملاکی برای سنجش بیادآوری حافظه مورد استفاده قرار گرفته است.یافته ها: تزریق زیر جلدی مورفین (7.5mg/kg، 5) پس از آموزش به صورت وابسته به دوز، موجب تخریب حافظه و ایجاد فراموشی گردید. تزریق مقادیر 1.5µg/rat و 1 پیلوکارپین، آگونیست گیرنده های موسکارینی استیل کولین، به درون آمیگدال مرکزی (CeA)، قبل از استعمال مورفین (7.5 mg/kg, s.c.)، مانع از القا فراموشی ناشی از مورفین گردید. در حالیکه، تزریق پیش از آموزش اسکوپولامین (mg/rat, intra-CeA، 0.5, 0.6)، آنتاگونیست گیرنده های موسکارینی همراه با یک مقدار بی اثر مورفین (2.5mg/kg, s.c.) بیادآوری حافظه را مهار کرد. همچنین مصرف پیش از آموزش مقادیر کمتر اسکوپولامین (0.2, 0.3mg/rat, intra-CeA) اثر پیلوکارپین را بر واکنش مورفین معکوس نمود. قابل توجه است که تزریق همان مقادیر پیلوکارپین یا اسکوپولامین به تنهایی اثری بر حافظه نداشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد که گیرنده های موسکارینی کولینرژیک هسته های آمیگدال مرکزی ممکن است در اثرات مورفین در تخریب حافظه و ایجاد فراموشی دخالت داشته باشند.

مقدمه: اسید آسکوربیک در غلظتهای بالا و با انتشار پراکنده در مغز پستانداران وجود دارد. مطالعات قبلی نشان داده است که نوروترانسمیترهای مختلفی مانند گلوتامات، استیل کولین و دوپامین با رهاسازی اسید آسکوربیک در سیستم عصبی مرکزی متاثر از یکدیگر می باشند. از آنجا که همه این میانجی های عصبی به نوعی در یادگیری و حافظه نقش دارند و یکی از جاهایی که در سیستم عصبی مرکزی رهاسازی اسیدآسکوربیک صورت می گیرد هیپوکمپ است لذا: هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرتزریق داخل هیپوکامپی اسید آسکوربیک بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی نر می باشد.روش ها: در این تحقیق 42 سر موش صحرایی نر از ن‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژاد NMRI در محدوده وزنی 300-250 گرم در 6 گروه استفاده شد که شامل:گروه کنترل که تزریقی را دریافت نکردند، گروه شاهد که نرمال سالین 0.9 درصد را به عنوان حلال دریافت کردند و چهار گروه دیگر دوزهای متفاوت (mg/rat 48 و 24، 12، 6) اسید آسکوربیک را دریافت کردند. تزریق به مدت 5 روز متوالی صورت گرفت، 30 دقیقه بعد از هر تزریقی ارزیابی یادگیری و حافظه فضایی با ماز آبی موریس صورت گرفت و شاخص های یادگیری و حافظه فضایی به روش آنالیز واریانس (ANOVA) بررسی شد.یافته ها: این نتایج نشان داد که تزریق داخل هیپوکامپی اسید آسکوربیک (mg/rat 24 و 12) بعضی از شاخص های یادگیری و حافظه فضایی مانند مسافت طی شده و زمان سپری شده تا رسیدن به سکوی پنهان را به صورت معنی داری افزایش داد.نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهد که اسید آسکوربیک در ناحیه CA1 روی یادگیری و حافظه فضایی اثر کاهشی دارد.

مقدمه: آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، اگزوپپتیدازی است که باعث تبدیل آنژیوتانسین I به II می شود. آنژیوتانسین II سبب انقباض عروق و ترشح آلدسترون می شود. به این ترتیب ACE نقش مهمی در تنظیم فشار خون بازی می کند. در این مطالعه رابطه بین میزان فعالیت آنزیم ACE و پلی مورفیسم (I/D) ژن ACE در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر و افراد نرمال با دیگر ریسک فاکتورهای موجود با هم مقایسه شد.روش ها: پلاسمای 204 فرد که با آنژیوگرافی به دو گروه بیمار و سالم تقسیم شدند استخراج و میزان فعالیت آنزیم ACE با روش HPLC بررسی و پلی مورفیسم (I/D) ژن ACE با روش PCR تعیین شد. همچنین پارامترهای قند، فشار خون، چربی، کسر جهشی، مصرف سیگار و مواد مخدر اندازه گیری و ثبت و آنالیز شد.یافته ها: شانس بیماری عروق کرونر در افراد دارای ژنوتیپ DD بالا بود (OR= 2.45; CI= 1.05 - 5.73). فعالیت ACE در بین گروه های پلی مورفیسم حاکی از افزایش حدود 2 برابری فعالیت در گروه DD نسبت به گروه II بود. فعالیت ACE در کل افراد و در گروه بیماران قلبی که دچار فشار خون و دیابت بودند بالاتر از افراد غیر فشار خونی و غیر دیابتی بود (p< 0.001). در حالی که در گروه نرمال رابطه ای بین فشار خون و دیابت و فعالیت ACE وجود نداشت. از جالبترین نتایج بدست آمده این بود که شانس مصرف تریاک در گروه با پلی مورفیسم ID و DD بالا بود.نتیجه گیری: ژنوتیپ DD با شانس بیشتر بیماری عروق کرونر همراه است و همچنین باعث فعالیت بیشتر ACE می شود ولی رابطه ایی بین فعالیت ACE و بیماری عروق کرونر دیده نشد.

مقدمه: پروتئین S100B، پروتئینی است که از آستروسیت ها آزاد می شود و در کنترل ارتباط نوروگلیالی و احتمالا در حافظه و شکل پذیری سیناپسی نقش دارد. مطالعه ارتباط عملکردی دو سلول آستروسیت و نورون از اهمیت خاصی برخوردار است. در مطالعه حاضر اثر تزریق این پروتئین به درون هیپوکامپ بر روی یادگیری در موش های صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.روش ها: در این تحقیق از 40 موش صحرایی نر استفاده شد. حیوانات پس از جراحی و کانول گذاری دو طرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ و نیز 7 روز ریکاوری، تحت یادگیری احترازی غیرفعال قرار گرفتند (0.5 میلی آمپر، 100 هرتز، 5 ثانیه). بلافاصله پس از آموزش، 0.5 میکرولیتر پروتئین S100B، به صورت دو طرفه، در دوزهای مختلف (5 و 50 و 500 و 5000 نانوگرم) به گروه های آزمایشی و سالین به گروه کنترل تزریق شد . شاخص های یادگیری و حافظه شامل اولین تاخیر در پایین آمدن از سکو و کل زمان سپری شده بر روی سکو، 24 ساعت بعد سنجش شد.یافته ها: تزریق 5 نانوگرم S100B، افزایش معنی داری را در شاخص اولین تاخیر در پایین آمدن از سکو (P<0.01) و نیز کل زمان سپری شده بر روی سکو (P<0.001) نشان داد و بطور شگفت آوری دوزهای 500 و 5000 نانوگرم این پروتئین، در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری را در هر دو شاخص فوق الذکر نشان دادند (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد پروتئین آستروسیتی S100B، اثرات تعدیلی بر روی حافظه دارد، بطوریکه در دوز های نانوگرم حافظه را تسهیل، در حالیکه در دوزهای میکروگرم حافظه احترازی غیر فعال را تخریب می کند.

مقدمه: به علت وابستگی مصرف روغن زیتون و نرخ پایین بیماریهای قلبی - عروقی هدف این مطالعه بررسی اثر روغن زیتون خوراکی بر پروفایل چربی های سرم خون بود.روش ها: موشهای صحرایی نر بالغ مورد آزمایش توسط روغن زیتون بکر، به مدت 30 روز با دوزهای 0.25، 0.5 و 0.75 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن و موشهای صحرایی گروه شاهد با سالین در همین مدت با روش گاواژ تیمار شدند (n=6). در پایان 30 روز، میزان سطوح کلسترول، تری گلیسیرید، HDL، LDL، VLDL و شاخصهای آتروژنیک در سرم بررسی شد.یافته ها: آنالیز نشان داد که اسید چرب غیر اشباع غالب در روغن زیتون بکر، اولئیک اسید است. سطوح کلسترول، تری گلیسیریدها، HDL و VLDL در دوزهای 0.25، 0.5 و 0.75 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن از روغن زیتون نسبت به گروه شاهد افزایش معنی دار داشت (P<0.05). سطح LDL در دوزهای مختلف کاهش وابسته به دوز را نشان داد که این کاهش در دوز 0.75 از لحاظ آماری در مقایسه با گروه شاهد معنی دار بود (P<0.05). شاخص LDL/HDL در دوزهای 0.25، 0.5 و 0.75 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن روغن زیتون در مقابل گروه شاهد به طور معنی دار و به صورت وابسته به دوز کاهش یافت (به ترتیب برابر با 4.27±0.64، 3.85±0.72 و 1.78±0.48 در برابر گروه شاهد 8.55±0.2). روغن زیتون بکر در دوزهای 0.5 و 0.75 شاخص TG/HDL را نسبت به گروه شاهد کاهش داد (به ترتیب 13.21±1.07 و 12.45±0.41 در مقابل 16.51±0.94) (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روغن زیتون بکر سبب کاهش شاخصهای آتروژنیک شده که احتمالا به علت غنی بودن این روغن از اولئیک اسید است.

مقدمه: در این مطالعه، احتمال سمیت و خواص ضد توموری دو ترکیب موجود در کلاله زعفران کروسین و سافرانال به روش میگوی آب شور و سنجش دیسک سیب زمینی بررسی می شود.روش ها: در روش میگوی آب شور، برای هر غلظت، سه لوله آزمایش که هر کدام حاوی 10 لارو زنده بودند مورد استفاده قرار گرفتند و بعد از 24 ساعت تعداد لاروهای مرده شمارش گردید. مقدار MIC سافرانال به روش میکروپلیت و MIC کروسین به روش کدورت تعیین شد. در روش سنجش دیسک سیب زمینی، دیسک ها به داخل پلیتهای حاوی آگار %1.5 در زیر هود لامینار منتقل گردیدند و سپس با مقدار 50 میکرولیتر از سوسپانسیون اگروباکتریوم تومه فشنز (غلظت 108 cfu/ml) و 50 میکرولیتر از غلظت های 8.0-0.5ml/mg کروسین و 0.800-0.075ml/mg سافرانل در دمای 25°C به مدت 20 روز انکوبه شدند و سپس تعداد تومورها شمارش شد.یافته ها: مقدار MIC سافرانل 1ml/mg و کروسین 10ml/mg تعیین گردید. مقدار LC50 بر علیه لاروهای میگوی آب شور برای سافرانل 14.3±0.4 و برای کروسین 147.0±4.7ml/mg بدست آمد. درصد مهار رشد تومور برای غلظتهای 0.800-0.750ml/mg سافرانل و 8.0-0.5ml/mg از کروسین به ترتیب %5.6 تا %90.2 و %5.2 تا %88.8 و مقدار EC50 برای کروسین 2.34ml/mg و برای سافرانال 0.31ml/mg تعیین شد.نتیجه گیری: هر دو ترکیب کروسین و سافرانال ضمن داشتن اثرات سمی قابل ملاحظه، دارای فعالیت ضد توموری مناسب و وابسته به دوز بودند. در این میان سافرانال سمیت و فعالیت ضد توموری بیستری نسبت به کروسین از خود نشان داد.

مقدمه: قشربارل در جوندگان مسول دریافت و پردازش اطلاعات حسی از ویسکرهای پوزه حیوان می باشد. هسته لوکوس سرولئوس (LC) به عنوان منبع تولیدکننده نوراپی نفرین قشر مغز در پردازش اطلاعات حس تماس موثر می باشد. دراین مطالعه اثر تحریک الکتریکی LC بر خصوصیات پاسخی نورونهای لایه 4 قشر بارل در موش صحرایی نر محروم از حس بررسی شد.روش ها: ویژگی های پاسخی نورونها در گروه بدون محرومیت حسی (کنترل) و در گروه محروم از حس (P4) با ثبت تک واحدی خارج سلولی بدنبال خم کردن مکانیکی کنترل شده ویسکر اصلی (باقیمانده) یا قبل از جابجایی توام ویسکرهای اصلی وکناری (حذف شده) مورد ارزیابی قرار گرفت. در گروه محروم از حس (P4) از روز چهارم بعد از تولد تمام ویسکرهای سمت چپ صورت حیوان بجز ویسکر D2 یکروز در میان تا60 روزگی حذف می شد. در هر دو گروه LC در زمانهای (ms) 800، 400، 200، 100، 50، 0 قبل از جابجایی کنترل شده ویسکر اصلی تحریک الکتریکی می شد و اثر آن بر روی زمان تاخیر شروع پاسخ نورونها، بزرگی پاسخ نورونها و نیز شاخص CTR (به عنوان شاخصی از مهار جانبی در قشر) مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد جابجایی مکانیکی ویسکر اصلی بدون تحریک الکتریکی LC در گروه P4 نسبت به گروه کنترل سبب کاهش زمان تاخیر شروع پاسخ نورونها، افزایش بزرگی پاسخ نورونها و افزایش میزان شاخص CTR شده است. مقایسه بزرگی پاسخ نورونها به جابجایی ویسکر اصلی بین گروه P4 با گروه کنترل در زمانهای تحریک الکتریکی هسته LC نشان داد که فقط در زمان 50 میلی ثانیه اختلاف همانند زمان قبل از تحریک LC به سطح معنی داری رسیده است. همچنین در دو گروه اختلافی که از قبل از تحریک LC در شاخص CTR و زمان تاخیر شروع پاسخ نورونها وجود داشت در بعد از تحریک هسته LC نیزمشاهده گردید.نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهدکه تحریک الکتریکی LC به دنبال محرومیت حسی سبب تعدیل خصوصیات پاسخی نورونها و تغییر در الگوی پاسخ آنها می شود.

مقدمه: گسترش اختلالات هورمونی همراه با افزایش روزافزون استفاده از میادین مغناطیسی در وسایل مختلف، امکان مرتبط بودن آنها را مطرح نمود. نشت مداوم امواج که از اجاق های مایکروفر صورت می گیرد ممکن است برای کاربران مخاطره آمیز باشد. بانوان بیشترین تماس را با اجاق مایکروفر دارند، لذا هدف این تحقیق بررسی تاثیر امواج نشتی از اجاق مایکروفر بر غلظت هورمونهای تیروئیدی و کورتیزول در موش سوری ماده به عنوان یک الگوی حیوانی می باشد.روش ها: ابتدا میزان نشت امواج از یک دستگاه مایکروفر خانگی با استفاده از دستگاه اندازه گیری RF تعیین شد. سپس 20 سر موش ماده بالغ به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند، گروه آزمایش روزانه سه نوبت و هر بار سی دقیقه به مدت دو ماه در مجاورت دستگاه مایکروفر قرار گرفت. در پایان، همه موشها مجددا وزن شده و با خون گیری مستقیم از قلب، خون مورد نیاز جهت تعیین سطح هورمونهای تیروئیدی و کورتیزول سرم تهیه گردید. میزان هورمونهای تیروئیدی و کورتیزول در سرم با استفاده از روش رادیوایمییونواسی (RIA) تعیین شد.یافته ها: میزان نشت امواج در فواصل مورد بررسی از 6.5 تا 57.5 (mW/cm2) متغیر بود. میانگین تغییر وزن گروه آزمایش و کنترل در پایان دوره به ترتیب صفر و 4.54 گرم بود. میانگین غلظت T4 بطور معنی داری (P<0.05) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (67.0±5.9nm/L) در مقابل 98.4±7.3) ولی میزان افزایش T3 در گروه آزمایش از نظر آماری (P<0.05) معنی دار نبود. غلظت کورتیزول سرم نیز در گروه آزمایش در اثر امواج به طور معنی داری افزایش یافت. (1.47±13.60ng/ml در مقابل 23.06±2.24) (P<0.05).نتیجه گیری: قرار گرفتن در معرض امواج میکروویو نشت یافته از اجاق های مایکروفر سبب کاهش وزن بدن و افزایش میزان هورمون T4 و کورتیزول گردید.

مقدمه: بیماریهای آتروترومبوتیک مثل انفارکتوس قلبی و مغزی نتایج وخیم لخته های تشکیل شده در دیواره رگ هستند. داروهای ترومبولیتیک که برای حل لخته های تشکیل شده به کار می روند محدودیت های دارند که سبب ایجاد خطر و گاهی اوقات نتایج کشنده می شوند. این مطالعه به منظور بررسی اثرات فیبرینولیتیک اسانس های چهار چاشنی غذایی رایج آویشن شیرازی، زردچوبه، دارچین و گلپر صورت گرفت.روش ها: پس از تهیه اسانس گیاهان مربوطه، ترکیبات آنها توسط دستگاه GC/MS آنالیز گردید. برای بررسی اثرات فیبرینولیتیک، فیبرینوژن نشاندار با FITC به پلاسما اضافه و سپس برای تشکیل لخته نشاندار به آنها کلسیم اضافه گردید. استرپتوکیناز در غلظت های (100-1000U/ml) و اسانس در رقت های (1.1000، 1.100 و 1.10) به تنهایی و در حضور استرپتوکیناز به لخته نشاندار اضافه و فلورسانس بعد از 10، 20، 40 و60 دقیقه قرائت گردید (excitation=478nm, emission=510nm).یافته ها: نتایج نشان می دهند که اسانس آویشن شیرازی واجد درصد بالای از کارواکرول است. و بیشترین خاصیت فیبرینولیتیک را دارد، فعالیت فیبرینولیتیک زردچوبه احتمالا به ترکیبات تومرون، زینجی برن و کورکومین که با درصد بالا در این گیاه وجود دارند برمی گردد. دارچین با درصد بالای سینامالدئید فعالیت فیبرینولیتیک کمتر و اسانس گلپر با داشتن درصد بالای از استرهای خطی و هگزیل بوتیرات تقریبا فاقد فعالیت فیبرینولیتک می باشد (p>0.05).نتیجه گیری: این مطالعه تصدیق کننده فعالیت فیبرینولیتیک آویشن شیرازی، زردچوبه و تا حدودی دارچین در محیط in vitro است و بررسی فعالیت فیبرینولیتیک این گیاهان در محیط in vivo نیازمند بررسی و تحقیق است.