حیات
سال:1400 | دوره:27 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: سردرد دیالیزی یکی از عوارض شایع همودیالیز است و اغلب چالشی برای نفرولوژیست ها، نرولوژیست ها و متخصصان سردرد می باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر رایحه درمانی با اسطوخودوس بر شدت سردرد بیماران همودیالیزی انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، تعداد 82 بیمار از بخش های همودیالیز بیمارستان گلستان اهواز و بیمارستان شهیدزاده بهبهان در سال 1398، به روش بلوک های جایگشتی تصادفی شده طبقه ای به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص پیدا کردند. برای گروه مداخله پنبه آغشته به 3 قطره اسانس اسطوخودوس 20% به یقه لباس بیمار وصل شد و از بیمار خواسته شد به مدت 30 دقیقه آن را استنشاق کند. در گروه کنترل از آب مقطر به عنوان دارونما استفاده شد. مداخله به مدت 4 هفته و هر هفته سه روز تکرار شد. شدت سردرد دیالیزی با استفاده از مقیاس Numeric Rating Scale سنجیده شد. یافته ها: در گروه مداخله طی 12 روز رایحه درمانی شدت سردرد دیالیزی و تعداد دفعات سردرد دیالیزی نسبت به گروه کنترل (دارونما) کاهش داشته و این کاهش از نظر آماری معنادار بوده است (001/0 >p). نتیجه گیری: با توجه به این که طب مکمل به طور روزافزون قسمتی از مراقبت های پرستاری را به خود اختصاص داده است، رایحه درمانی با اسطوخودوس با کاهش شدت و تعداد دفعات سردرد دیالیزی می تواند به عنوان یک اقدام مکمل مورد استفاده قرار بگیرد.

زمینه و هدف: طراحی فضاهای درمانی و امکانات فیزیکی نیازمند شناسایی نیازهای خانواده بیمار و از مؤلفه های مهم در نظریه های پرستاری است. هدف از این مطالعه تبیین نیازهای مراقبان خانوادگی بیماران تحت عمل جراحی زنان به امکانات و تجهیزات فیزیکی در بیمارستان می باشد. روش بررسی: این مطالعه برگرفته از نتایج بخش کیفی مطالعه بزرگ ترکیبی در خصوص تدوین و اجرای برنامه ارایه خدمت مبتنی بر نیاز به مراقبان بیماران تحت عمل جراحی زنان در سال 1396 می باشد. انتخاب مشارکت کنندگان به صورت هدفمند و با حداکثر تنوع انجام یافت. داده های مطالعه با استفاده از 31 (16 مراقب، 6 پرستار، 4 پزشک، 3 بیمار و 2 نیروی خدماتی) مصاحبه عمیق و مشاهده، جمع آوری و به روش تحلیل محتوای کیفی متعارف با رویکرد Zhang و Wildemuth مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به توسعه درون مایه «نیاز به امکانات فیزیکی» شد که از دو طبقه «نیاز به ساختار فیزیکی مناسب در بیمارستان» با زیرطبقات «نیاز مراقب به امکانات استراحتی در پشت درب اتاق عمل»، «نیاز به تأمین امکانات رفاهی در بیمارستان برای مراقب»، «نیاز به امکانات رفاهی در بخش جراحی»، «ضرورت تخصیص اتاق به بیماران مشابه» و طبقه «نیاز به امکانات و تجهیزات بیمارستانی مناسب» با زیرطبقات «نیاز مراقب به امکانات و وسایل رفاهی مراقب»، «نیاز مراقب به امکانات و وسایل رفاهی برای راحتی بیمار خود» شکل گرفت. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اهمیت وجود ساختار فیزیکی متناسب با نیازهای مراقبان خانوادگی به همراه وجود امکانات و تجهیزات مناسب در بیمارستان زنان است. از محدودیت های مطالعه منع ملاقات مردان در بیمارستان زنان بود. توصیه می شود مطالعه ای در خصوص نیازهای همراهان مرد و ضرورت حضور آنان با توجه به بافت فرهنگی انجام گیرد. همچنین طراحی معماری جدید جهت ایجاد محیط درمانی مناسب و تأثیر مثبت آن بر بهبود بیماران و افزایش رضایتمندی بیمار و خانواده پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ارتباط در پرستاری، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر حمایت آنلاین پس از ارایه محتوای الکترونیکی بر مهارت های ارتباطی پرستاران با بیماران انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، با طراحی قبل و بعد تعداد 100 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ارتوپدی بیمارستان شهید دکتر چمران، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1397 به صورت تصادفی در دو گروه 50 نفری قرار گرفتند و محتوای الکترونیکی آموزش مهارت های ارتباطی را دریافت کردند. در گروه مداخله علاوه بر دریافت محتوای آموزشی، حمایت آنلاین از طریق رسانه اجتماعی به مدت چهار هفته با حضور روان شناس انجام یافت، به طوری که با طرح سؤالات و مشکلات واقعی و یا سناریوهای شبیه سازی شده، به بحث و بررسی پیرامون رفتار مناسب در آن موقعیت می پرداختند. قبل و بعد از هشت هفته، مهارت های ارتباطی در هر دو گروه توسط پرسشنامه Burton J. E بررسی و داده ها با آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز کوواریانس چندمتغیری با نمرات افتراقی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که قبل از انجام مداخله تفاوت معناداری بین دو گروه در نمره مهارت های ارتباطی وجود نداشته و هشت هفته پس از دریافت محتوای الکترونیکی نمره شرکت کنندگان در هر دو گروه افزایش یافته است. این افزایش در گروه تحت حمایت آنلاین میزان بیش تری را نشان داد (001/0p<)، در واقع حمایت آنلاین سبب تفاوت (637/0) در نمره مهارت های ارتباطی بین دو گروه شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که ارایه محتوای الکترونیکی به همراه حمایت آنلاین منجر به بهبود دانش مهارت های ارتباطی نمونه های مورد مطالعه شده است. پیشنهاد می شود علاوه بر آموزش از طریق ارایه محتوای الکترونیکی، استفاده از رسانه های اجتماعی با توجه به مزایای آن ها از جمله سهولت استفاده، در دسترس بودن و نسبتاً کم هزینه بودن، در برنامه های توانمندسازی تیم درمان از جمله ارتقای مهارت های ارتباطی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین مشکلات روان شناختی دوران یائسگی بروز اضطراب است. اضطراب می تواند سلامت و کیفیت زندگی زنان یائسه را تحت تأثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر شربت گل بنفشه بر اضطراب در زنان یائسه انجام یافته است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی سه سوکور است که در سال 1398 در مورد 84 زن یائسه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر مشهد انجام یافت. زنان یائسه در دو گروه به مدت یک ماه روزی دو نوبت و در هر نوبت 5 میلی لیتر شربت گل بنفشه یا دارونما دریافت می کردند. بررسی اضطراب قبل و بعد مداخله با استفاده از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس-21 انجام یافت. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 25 و آزمون من ویتنی، مجذور کای و دقیق فیشر استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله، بین میزان اضطراب زنان در گروه گل بنفشه و گروه دارونما تفاوت آماری معناداری وجود نداشت و دو گروه همگن بودند (084/0=p). بعد از مداخله، بین دو گروه تفاوت آماری معناداری مشاهده شد (004/0=p). میانگین اصلاح شده در گروه گل بنفشه 02/3± 61/3 (2/4-9/2، CI95%) و در گروه دارونما 60/3± 63/7 (3/8-9/6، CI95%) بود. همچنین نمره اضطراب بعد نسبت به قبل مداخله در گروه گل بنفشه کاهش و در گروه دارونما افزایش داشت. آزمون من ویتنی این تفاوت را معنادار نشان داد (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، شربت گل بنفشه سبب کاهش اضطراب زنان یائسه شد، بنابراین می تواند به عنوان درمان مکمل همراه با درمان های شیمیایی به منظور کاهش اضطراب در زنان یائسه مورد استفاده قرار بگیرد.

زمینه و هدف: خستگی و اختلالات خواب از شایع ترین شکایات جسمی در بیماران همودیالیزی است. یافتن درمانی مؤثر، کم عارضه و مقرون به صرفه جهت تسکین این مشکلات ضروری به نظر می رسد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تأثیر ماساژ استروک سطحی پشت بر میزان خستگی و کیفیت خواب بیماران همودیالیزی انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 82 بیمار همودیالیزی در بیمارستان شهید بهشتی آبادان در سال 1397 براساس معیارهای ورود انتخاب و سپس به روش بلوک های جایگشتی تصادفی شده با سایز بلوک 4، به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. گروه مداخله به مدت 12 جلسه تحت ماساژ قرار گرفتند. مقیاس عددی سنجش خستگی 14 نوبت و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ نیز 3 نوبت توسط هر دو گروه تکمیل گردید. جهت تحلیل داده ها از SPSS ویرایش 22 و روش های آمار توصیفی و تحلیلی (آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از مداخله همه متغیرهای جمعیت شناختی، در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت معناداری از نظر آماری نداشتند (05/0p). همچنین بین دو گروه، نمره کل کیفیت خواب و دیگر ابعاد کیفیت خواب، به جز دو بُعد کیفیت ذهنی خواب و اختلالات خواب، تفاوت آماری معناداری داشتند (05/0>p). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد ماساژ استروک سطحی پشت، سبب بهبود خستگی و کیفیت خواب بیماران همودیالیزی می شود. لذا به عنوان یک روش ارزان، مؤثر و بدون عارضه در بیماران همودیالیزی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: سطح ناکافی دانش دارویی دانشجویان پرستاری، خطر بروز اشتباهات دارویی را به دنبال دارد و این امر یکی از بزرگ ترین نگرانی های مربیان بالینی است. لذا مطالعه حاضر در جهت تدوین برنامه آموزشی مناسب با هدف تعیین اثربخشی آموزش داروشناسی به صورت هدف دار و مبتنی بر بازی بر نمرات داروشناسی دانشجویان پرستاری انجام گرفته است. روش بررسی: این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی در سال 98-1397 به صورت سرشماری، در دانشجویان پرستاری ترم 3 دانشگاه علوم پزشکی آبادان انجام گرفت. مداخله شامل آموزش داروشناسی بالینی در قالب بازی طی یک دوره کارآموزی (شامل 10جلسه) بود. جلسه اول تا سوم شامل برگزاری کلاس نظری داروشناسی، جلسه چهارم تا نهم شامل اجرای بازی، کلاس نظری و کار بالینی، جلسه دهم شامل برنامه مرور ایستگاهی و برنامه رقابتی استخر اطلاعات دارویی بود. «آزمون داروشناسی» قبل و بعد از مداخله انجام گرفت. داده ها از طریق آزمون تی زوجی در نرم افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شد. یافته ها: 77 دانشجو تا پایان مطالعه حضور داشتند که 42 نفر زن و 35 نفر مرد بودند. میانگین سنی آنان 2± 21 سال، معدل کل دانشجویان 81/3± 57/15 و میانگین نمره داروشناسی آنان 42/3± 74/14 بود. براساس نتایج آزمون، میانگین نمره پیش آزمون 83/5± 06/26 و پس-آزمون 02/4± 58/31 بود که بیانگر اختلاف معنادار بین قبل و بعد از مداخله است (001/0>p). نتیجه گیری: این برنامه آموزشی هدفمند منجر به افزایش سطح نمرات داروشناسی دانشجویان پرستاری شد و می تواند به عنوان روشی مناسب جهت ارتقای دانش و درک داروشناسی دانشجویان استفاده گردد.

زمینه و هدف: مدیریت آسیب تروماتیک مغزی بر پیش گیری و درمان آسیبهای ثانویه مغزی متمرکز است. پژوهش حاضر با هدف بومی سازی راهنمای بالینی مراقبت پرستاری از آسیب های ثانویه مغزی در بزرگ سالان انجام گرفته است. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش مطالعه تکاملی چند مرحله ای در سال 1396 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. از تعداد 13 مورد راهنمای بالینی درمان و مراقبت از آسیب به سر، براساس نظر متخصصان و با استفاده از ابزار AGREE، کیفیت 8 مورد، مطلوب ارزیابی گردید و به عنوان راهنماهای مبنا در تهیه پیش نویس راهنمای بالینی بومی انتخاب شدند. همچنین، 12 راهنمای بالینی، 13 مقاله و 5 کتاب، در تکمیل توصیه های راهنمای بالینی بومی مورد استفاده قرار گرفتند. پیش نویس راهنما با استفاده از روش دلفی و پنل حضوری متخصصان بررسی و در نهایت به صورت یک راهنمای بالینی بومی سازی شده ارایه گردید. یافته ها: راهنمای بالینی بومی سازی شده مراقبت پرستاری از آسیب های ثانویه مغزی شامل 158 توصیه و در 5 بخش تدوین گردید؛ «مراقبت پرستاری در زمینه پیش گیری و مدیریت افزایش فشار داخل جمجمه، مراقبت پرستاری در زمینه حفظ و افزایش فشار جریان خون مغزی، مراقبت پرستاری در زمینه پیش گیری و کنترل حملات تشنجی، مراقبت پرستاری در زمینه پیش گیری و کنترل عفونت های مغزی و مراقبت پرستاری در زمینه پیش گیری و کنترل آسیب های ثانویه خارج جمجمه». نتیجه گیری: کارکنان پرستاری بخش های اورژانس، اعصاب و مراقبت های ویژه می ﺗ ﻮ انند با استفاده از توصیه های این راهنما، بخشی از نیازهای مراقبتی مصدومان سر را مرتفع نموده و از این طریق به ارتقای وضعیت سلامت آنان کمک کنند.

زمینه و هدف: سوختگی ها آسیب های شدیدی هستند که سبب ناتوانی، میرایی، مشکلات روانی و در کنار آن هزینه های بالای درمانی می شوند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر پماد سنجد تلخ و پماد سولفادیازین نقره 1% بر مدت زمان ترمیم زخم های سوختگی درجه دو انجام گرفته است. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی سه سوکور که در درمانگاه سوانح سوختگی امام موسی کاظم(ع) اصفهان در سال 1395 انجام گرفته است، 55 نفر تعداد از بیمارانی که دارای زخم های سوختگی درجه دو با وسعت 1 تا10% بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی بلوکه بندی شده چهارتایی در دو گروه سنجد تلخ و سولفادیازین نقره قرار گرفتند. گروه سنجد تلخ با پماد سنجد تلخ و گروه سولفادیازین نقره با پماد سولفادیازین نقره 1% به طور روزانه و تا زمان ترمیم کامل زخم سوختگی پانسمان شدند. مدت زمان ترمیم زخم در هر دو گروه به وسیله چک لیست استاندارد ترمیم زخم سوختگی مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد. یافته ها: بررسی دادهها نشان داد که میانگین مدت زمان ترمیم زخم سوختگی درجه دو در گروه تحت درمان با پماد سنجد تلخ 11/2± 71/6 روز و در گروه تحت درمان با پماد سولفادیازین نقره 31/2± 22/11 روز بوده است و بین میانگین مدت زمان ترمیم زخم در دو گروه اختلاف معنادار وجود داشته است (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که پماد سنجد تلخ با افزایش سرعت ترمیم زخم سوختگی درجه دو نسبت به پماد سولفادیازین نقره 1% مدت زمان ترمیم زخم را کاهش می دهد و استفاده جایگزین از آن توسط تیم مراقبت می تواند بار مراقبت از بیماران با سوختگی درجه دو را کاهش دهد.