Journal of Isfahan Dental School
Year:2012 | Volume: | Issue: |Papers Count:10

مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای برخی از شاخص های کلینیکی در بیماران درمان شده مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط به روش جرم گیری و تسطیح ریشه با و بدون استفاده از داکسی سیکلین 20 mg بود.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سویه کور، 44 بیمار مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط با استفاده از درمان استاندارد جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه درمان شدند، و به طور تصادفی یکی از درمان های داکسی سیکلین با دوز 20 mg و یا دارونما را به مدت 3 ماه و 2 بار در روز دریافت کردند. قبل و بعد از درمان پارامترهای کلینیکی شامل عمق پروبینگ، سطح اتصالات بالینی، خون ریزی به هنگام پروب کردن و شاخص تغییر یافته لثه ای ثبت شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری Mann-Whitney، Paired-t و Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (a=0.05).یافته ها: پارامترهای بالینی در هر دو گروه مورد و شاهد به طور قابل ملاحظه ای در طول دوره مطالعه بهبود پیدا کرد (p value<0.001). گروه درمان شده با داکسی سیکلین، به طور معنی داری کاهش عمق پروبینگ، افزایش به دست آوردن مجدد اتصالات، کاهش خون ریزی به هنگان پروب کردن و کاهش شاخص اصلاح شده لثه ای بیشتر در مقایسه با گروه درمان شده با دارونما داشت.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، تجویز 20 میلی گرم داکسی سیکلین همراه با جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه در درمان پریودنتیت خفیف، حایز فواید بالینی بیشتری نسبت به جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه به تنهایی است.

مقدمه: ایجاد اتصال میکرومکانیکی مناسب بین سمان رزینی و سرامیک زیرکونیا با استفاده از روش های معمول آماده سازی سطح، امکان پذیر نمی باشد. کاربرد لیزر برای آماده سازی سطح سرامیک زیرکونیا پیشنهاد شده است. هدف از این پژوهش، ارزیابی تاثیر آماده سازی سطحی با لیزر CO2 بر استحکام باند اولیه سمان رزینی به سرامیک زیرکونیا بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 30 عدد دیسک زیرکونیا به قطر 6 میلی متر و ضخامت 2 میلی متر آماده و به صورت تصادفی به 2 گروه 15 تایی تقسیم شدند. در گروه آزمون دیسک زیرکونیا به وسیله لیزر CO2 با انرژی خروجی 3 w و دانسیته انرژی J/cm2 265.39 مورد تابش قرار گرفت. با استفاده از مولدهای پلاستیکی دیسک های کامپوزیت رزین به قطر 3 میلی متر و ضخامت 2 میلی متر تهیه شد و به سطح دیسک های زیرکونیا با سمان رزینی (Kuraray co Ltd, Osaka, Japan) Panavia F 2.0 سمان گردید. به وسیله ماشین تست مکانیکی با سرعت بارگذاری 0.5 میلی متر بر دقیقه استحکام باند برشی نمونه ها تعیین شد. نوع شکست به وسیله میکروسکوپ نوری با بزرگ نمایی x40 ارزیابی گردید. مورفولوژی سطحی دو نمونه از گروه آزمون به ترتیب قبل و بعد از آماده سازی با لیزر توسط میکروسکوپ الکترونی بررسی گردید. آنالیز داده ها توسط آزمون Paired-t انجام شد و سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین استحکام باند برشی در دو گروه درمان سطحی با لیزر CO2 و گروه شاهد به ترتیب 12.12±3.02 Mpa و 5.97±1.14 Mpa بود. درمان سطحی با لیزر CO2 به طور معنی داری استحکام باند برشی سمان به دیسک زیرکونیا را افزایش داد (p value= 0.001).نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، درمان سطحی با لیزر CO2 موجب افزایش استحکام برشی باند سمان رزینی به سرامیک زیرکونیا می گردد.

مقدمه: اخیرا ماده جدید پرکننده انتهای ریشه (New root end filling material یاNREFM ) با عنوان (Cold ceramic) CC جهت درمان ریشه معرفی شده است که بر اساس مطالعات مختلف سازگاری نسجی عالی، سمیت سلولی پایین و قابلیت سیل کنندگی مناسب آن به اثبات رسیده است. از جمله موارد مورد سوال این ماده رادیواپسیتی آن در کاربردهای بالینی می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی رادیواپسیتی NREFM با افزودن 2 نوع رادیواپسی فایر (اکسید بیسموت و سولفات باریم) و مقایسه با (Mineral trioxide aggregate) Pro-root MTA و سمان پرتلند بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، 7 گروه مواد (گروه یک 0.9 گرم NREFM + 0.1 گرم اکسید بیسموت، گروه دوم 0.8 گرم NREFM + 0.2 گرم اکسید بیسموت، گروه سوم 0.9 گرم NREFM + 0.1 گرم سولفات باریم، گروه چهارم 0.8 گرم NREFM+0.2 گرم سولفات باریم، گروه پنجم NREFM، گروه ششم Pro-root MTA، گروه هفتم سمان پرتلند که با نسبت معین آب مقطر (0.3 میلی لیتر) مخلوط و در استوانه های تفلونی با قطر داخلی 10 میلی متر و ضخامت 1 میلی متر (مطابق با استانداردISO ) قرار داده شدند تا سخت شوند. نمونه ها روی پلیت کاست (Photostimulable phosphor) PSP در مجاورت آلومینیوم Step-wedge قرار داده شد و رادیوگرافی تهیه گردید. نمونه ها در نرم افزار Digora، Scannora دانسیتومتری شدند. سپس اطلاعات با کمک نرم افزار SPSS و آزمونKruskal-Wallis  و Mann-Whitney مورد بررسی آماری قرار گرفت (a=0.05).یافته ها: گروه ششم بیشترین رادیواپسیتی (6.85 میلی متر آلومینیوم) و سمان پرتلند کمترین رادیواپسیتی (2.74 میلی متر آلومینیوم) را نشان دادند.نتیجه گیری: میزان رادیواپسیتی تمامی ترکیب ها به جز سمان پرتلند در حد استاندارد بود. ترکیب 0.9 گرم NREFM + 0.1 گرم اکسید بیسموت به عنوان رادیواپسیته قابل مقایسه با  Pro-root MTA پیشنهاد می گردد.

مقدمه: تهیه رادیوگرافی خوب با زاویه مناسب به ویژه در دندان های چند ریشه ای می تواند اطلاعات صحیح و مفیدی را به دندان پزشک بدهد. هدف از این پژوهش، مقایسه سه روش موازی، تیوب شیفت مزیالی و روش نیمساز برای تفکیک کانال های باکالی و پالاتالی دندان مولر دوم بالا از یکدیگر و از قوس گونه ای در رادیوگرافی های پری اپیکال بود.مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی، از 80 دندان مولر دوم بالا با سه تکنیک موازی، تیوب شیفت مزیالی و روش نیمساز تعداد 240 رادیوگرافی پری اپیکال تهیه شد (هر تکنیک 80 کلیشه) و مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر یک از رادیوگرافی ها 4 نمره (از 0 تا 3 بر اساس میزان همپوشانی ریشه ها بر هم و بر قوس گونه) در نظر گرفته شد. داده ها توسط آزمون Chi2 آنالیز شدند (a=0.05).یافته ها: در مقایسه ای که بین سه روش تکنیک موازی و شیفت مزیالی و نیمساز انجام شد، مشخص گردید که در 73.8 درصد موارد در تکنیک موازی، تفکیک کامل ریشه های دندانی از یکدیگر و از قوس گونه صورت گرفته است. همین مورد در روش مزیالی در 57.5 درصد و در روش نیمساز 40 درصد موارد بود. تفاوت معنی داری بین سه روش مشاهده شد (p value<0.05).نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش، در نگاره های با شیفت مزیالی، تفکیک قوس گونه از ریشه های دندانی دیده شد؛ اما خود ریشه ها بر روی هم همپوشانی نشان داد. اما در تکنیک موازی، می توان تفکیک کامل ریشه ها از قوس گونه را نیز مشاهده نمود. روش مزیالی در بیمارانی که امکان انجام روش موازی در آنها نمی باشد انتخاب بعدی است اما روش نیمساز به علت همپوشانی قوس بر ریشه ها توصیه نمی شود.

مقدمه: استحکام پیوند کامپوزیت رزین به مینای دندان پس از سفید کردن کاهش می یابد. کاربرد برخی مواد آنتی اکسیدان اثر ماده سفید کننده را کاهش می دهد و باند کامپوزیت رزین به مینا را بهبود می بخشد. هدف از این پژوهش، تعیین اثر کاربرد اپی گالوکاتچین گالات (Epi gallo catechin gallate یاEGCG ) بر استحکام پیوند برشی کامپوزیت رزین به مینای سفید شده بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، سطوح لبیالی 90 دندان قدامی فک بالا پس از پرداخت به طور تصادفی به 9 گروه زیر تقسیم شدند: گروه 1: بدون درمان، گروه 2: سفید شده با نگهداری 24 ساعته، گروه 3: سفید شده با نگهداری 7 روز، گروه های 6-4: سفید شده محلول های 600 EGCG، 800 و 1000 میکرومول به مدت 10 دقیقه به کار رفت، گروه های 9-7: سفید شده با کاربرد EGCG محلول های 600، 800 و 1000 میکرومول به مدت 20 دقیقه. سفید کردن دندان ها با ژل هیدروژن پراکساید 35 درصد به مدت 30 دقیقه انجام شد و بر روی هر نمونه بعد از کاربرد ادهزیو، استوانه کامپوزیتی باند شد. استحکام برشی نمونه ها برحسب مگاپاسکال ثبت شد. داده ها توسط آزمون هایtwo-way ANOVA  و  Mann-Whitneyآنالیز شدند (a=0.05).یافته ها: کمترین و بیشترین میانگین استحکام برشی به ترتیب مربوط به گروه 2 (5.18±1.04) و گروه 1 (12.98±3.28) بر حسب مگاپاسکال بود. نتایج نشان داد که فاکتورهای زمان، غلظت، و اثر متقابل آنها تاثیر معنی داری در استحکام باند گروه ها ندارد (p value>0.05)، در مقایسه دو به دو گروه ها به جز گروه 2 با سایر گروه ها (p value<0.001)، گروه 4 با 1 (p value=0.009) و گروه 3 با 4 (p value=0.15)، دیگر گروه ها از لحاظ آماری با هم اختلاف معنی داری نداشتند (p value>0.05).نتیجه گیری: استحکام باند کامپوزیت رزین به مینا بلافاصله پس از سفید کردن به طور چشمگیری کاهش می یابد. یک هفته تاخیر قبل از باندینگ و کاربرد محلول EGCG می تواند استحکام برشی کامپوزیت به مینای سفید شده را افزایش دهد.

مقدمه: یک مشکل اساسی در درمان بیماران با مال اکلوژن کلاس III اسکلتی، تشخیص افتراقی بین نیاز بیمار به درمان ارتودنسی به تنهایی و یا درمان ارتودنسی توام با جراحی است که این تصمیم گیری معمولا باید در سنین پایین انجام شود. هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین مساحت سینوس فرونتال با اندازه فک پایین در بالغین بود تا زمینه برای استفاده از این ساختار آناتومیک به عنوان شاخصی در پیش بینی رشد فک پایین در مطالعات آینده فراهم شود.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 71 رادیوگرافی سفالومتری لترال که از پرونده بیماران بالغ یک مطب خصوصی ارتودنسی استخراج شده بودند، انجام شد. نمونه ها شامل 20 بیمار با رابطه کلاس I اسکلتی، 19 بیمار کلاس II اسکلتی و 32 بیمار با مال اکلوژن کلاس III اسکلتی از هر دو جنس بودند. مساحت سینوس فرونتال (میلی متر مربع)، SNA (Sella-nasion-subspinal)، SNB (Sella-nasion-supramental)، ANB (Subspinal-nasion-supramental)، ویتز، اورجت، زوایای سادل، گونیال و فاسیال، طول کل مندیبل و طول تنه مندیبل بر روی تصاویر سفالومتری ارزیابی گردید. با استفاده از آزمون آماری Pearson Correlation، همبستگی بین مساحت سینوس فرونتال با سایر شاخص های سفالومتریک در سطح اطمینان 0.95 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: رابطه همبستگی معنی دار و مستقیمی بین مساحت سینوس فرونتال با SNB، زاویه گونیال، زاویه فاسیال، طول بادی مندیبل و طول کل مندیبل وجود داشت. رابطه معکوس بین اندازه سینوس فرونتال با ANB، اورجت و ویتز، نیز از نظر آماری معنی دار بود. مساحت سینوس فرونتال بیشترین میزان همبستگی را با طول مندیبل (r=0.69) و طول تنه مندیبل (r=0.60) نشان داد (p value<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد مساحت سینوس فرونتال می تواند به عنوان شاخص کمکی برای تعیین اندازه نهایی مندیبل مورد استفاده قرار گیرد که در این صورت نقش ارزشمندی در کمک به فرایند تشخیص و طراحی درمان بیماران خواهد داشت.

مقدمه: از جمله اختلالات زبان، «زبان جغرافیایی» است، که گاه موجب درد و تغییر عملکرد می شود و پایداری آن موجب نگرانی مبتلایان بابت بدخیمی می شود. بر اساس برخی گزارش ها، هورمون ها و به ویژه هورمون های زنانه در ایجاد یا تشدید این آسیب موثر هستند. علاوه بر این امکان بروز اشتباهات تشخیصی با ضایعات لیکن پلان و کاندیدیاز دهان نیز مطرح شده است. این مطالعه به بررسی فراوانی همراهی زبان جغرافیایی با بارداری و تغییرات آن در طول بارداری به تفکیک دوره های سه ماهه پرداخت.مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی، 451 نمونه واجد شرایط انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامه و معاینه، در صورت مشاهده زبان جغرافیایی در سه دوره سه ماهه، فتوگرافی تهیه شد و مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات نهایی، با آزمون c2 و آزمون همبستگی Paerson در سطح اطمینان 0.95 بررسی شد.یافته ها: فراوانی زبان جغرافیایی در زنان باردار 36.8 درصد بود. بین سن زنان باردار و نیز تعداد دفعات بارداری با فراوانی ضایعه، رابطه معنی داری نبود. در عین حال بین وجود زبان جغرافیایی نابجا با زبان شیاردار (p value=0.001)، و نیز بین زمان بارداری و شدت ضایعه رابطه معنی دار بود (p value=0.043). بیشترین فراوانی شدت ضایعات در سه ماهه دوم بوده است در حالی که در سه ماهه سوم از فراوانی ضایعات تشدید یافته کاسته شد.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، میزان ابتلا به زبان جغرافیایی در زنان باردار نسبت به سایر جوامع گزارش شده، بیشتر بود. فراوانی گونه شدت یافته زبان جغرافیایی در سه ماهه دوم بیشتر بود.

مقدمه: هماهنگی بین رنگ ترمیم با دندان های طبیعی فرد در دندان پزشکی زیبایی همواره مطرح بوده است. یکی از دلایل تفاوت رنگ، نوع آلیاژ ساختار فلزی رستوریشن می باشد. هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر 4 نوع آلیاژ دگوباند 4 از گروه نابل بالا، بگوپال از گروه پالادیوم فراوان، مینالوکس و سوپرکست از گروه بیس متال نیکل - کروم بر روی رنگ پرسلن پوشاننده آنها بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، از هر آلیاژ 5 دیسک به ضخامت 0.3 و قطر 10 میلی متر تهیه شد و پرسلن vita 3Dmaster 3M2، روی آنها قرار داده شد. برای گروه شاهد نیز از این پرسلن، 5 نمونه به ضخامت 2 میلی متر ساخته شد. جهت بررسی رنگ از دستگاه اسپکتروفتومتر استفاده گردید و رنگ نمونه ها بر اساس سیستم CIELAB مورد ارزیابی قرار گرفت. ارزیابی داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Tukey انجام گرفت (a=0.05).یافته ها: آلیاژهای مورد مطالعه با گروه شاهد در محور های a* و b* تفاوت معنی دار داشتند (p value<0.001). نمونه های آلیاژ با یکدیگر در محور های a* و b* اختلاف معنی دار نداشتند (p value>0.05). در محور L* بین آلیاژ سوپرکست و بگوپال تفاوت معنی دار ملاحظه گردید (p value=0.009) همچنین گروه شاهد با بگوپال تفاوت معنی دار داشت (p value=0.013). مقادیر DE آلیاژهای مورد مطالعه نیز اختلاف معنی دار نداشت (p value=0.17).نتیجه گیری: نوع آلیاژهای مورد مطالعه، بر روی رنگ نهایی رستوریشن های پرسلن تاثیر دارد؛ اما این تفاوت رنگ از نظر بالینی در محدوده قابل قبول می باشد.

مقدمه: کامپوزیت رزین های دندانی همان گونه که از نامشان پیدا است موادی کامپوزیت یا مرکب از مواد آلی و غیر آلی هستند. ساختار اصلی کامپوزیت های دندانی را پلیمرها، فیلرهای غیر آلی و آلی، آغاز کننده و فعال کننده تشکیل می دهند علاوه بر این عواملی به عنوان سایلن نیز برای ایجاد اتصال پایدار شیمیایی بین دو فاز آلی و غیر آلی به سطوح فاز غیر آلی یا فیلر افزوده می گردند. هدف از این پژوهش، مروری بر ساختار شیمیایی کامپوزیت های دندانی با نگاه ویژه به ساختار کامپوزیت های جدید و نانوکامپوزیت ها می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مروری با جستجو در منابع کتابخانه ای و سایت اینترنتی PubMed،ISI Web of science  در بین سال های 1985 تا 2010 و با استفاده از کلیدواژه های کامپوزیت دندانی، نانوکامپوزیت و ساختار شیمیایی جمع آوری و تدوین شد.یافته ها: در دهه اخیر در ساختار شیمیایی کامپوزیت های دندانی تحول زیادی ایجاد شده است. تحولات جدید مانند نانوکامپوزیت های آزاد کننده کلسیم - فسفات و فلوراید، و نیز کاربرد فرایندهای نانوملکولی برای ساخت مینای دندانی با استفاده از نانورادها، نانواسفرها و آملوژنین می باشد.نتیجه گیری: با شناخت تحولات جدید که در ساختار شیمیایی کامپوزیت دندانی در بسیاری از مواد جدید ایجاد شده است، می توان رفتار بالینی این نوع کامپوزیت ها را بهتر و دقیق تر ارزیابی نمود. به نظر می رسد تحولات جدید تاثیرات مهمی بر رفتار بالینی کامپوزیت های جدید داشته باشند که نیازمند تحقیقات آینده است.

مقدمه: آملوبلاستیک فیبروما یک تومور ادنتوژنیک خوش خیم با منشا اپی تلیالی و مزانشیمی می باشد که غالبا در خلف مندیبل و معمولا در دو دهه اول زندگی ایجاد می شود و در ارتباط با دندان نهفته است، بنابراین می تواند باعث تاخیر در رویش دندان و یا تغییر در ترتیب رویش دندان گردد.معرفی مورد: در این گزارش موردی از آملوبلاستیک فیبروما در سمت چپ مندیبل در یک خانم 22 ساله که به علت رفتار تهاجمی و تخریب کورتکس، توسط جراحی تهاجمی تحت درمان قرار گرفته، شرح داده شده است.نتیجه گیری: در اغلب موارد برای آملوبلاستیک فیبروما درمان محافظه کارانه پیشنهاد می شود اما در این مورد اگر چه در نمای میکروسکوپی تغییرات بدخیمی مشاهده نشد اما در نمای رادیوگرافی، به علت تخریب کورتکس باکال رفتاری تهاجمی از خود نشان داد، از این رو درمان قاطعانه جهت پیش گیری از تهاجم و عود انجام گرفت.