هدف: به منظور مشخص کردن فراوانی نقص در پاسخ های ایمنی هومورال در بیماران با سابقه عفونت های مکرر گوش و سینوس، تعداد 101 بیمار کودک و بزرگسال با عفونت های مکرر گوش، حلق و بینی، از نظر پاسخ های ایمنی هومورال مورد ارزیابی قرار گرفتند.روش مطالعه: بررسی پاسخ های ایمنی هومورال در بیماران با سابقه عفونت های مکرر گوش و حلق و سینوس در دو مرحله نخست، اندازه گیری سطوح ایمونو گلوبولین ها و زیر کلاس های ایمونو گلوبولینG G1)،G2،G3) و سپس اندازه گیری تیتر آنتی بادی بر علیه آنتی ژن پلی ساکاریدی واکسن پنوموواکس (قبل و بعد از واکسیناسیون با واکسن پنوموواکس) انجام شد. یافته ها: از مجموع 101 بیمار 21 نفر (20.8%) مبتلا به نقص ایمنی هومورال بودند که از این تعداد یک بیمار مبتلا به نقص ایمنی متغیر شایع ((CVID، 5 نفر مبتلا به نقص انتخابی IgA و 8 بیمار نقص در زیر کلاس های ایمونوگلوبولین داشتند (7 بیمار با کمبود IgG2 و 1 بیمار با کمبود IgG3). از تعداد 103 بیمار در 75 بیمار واکسیناسیون با واکسن پنوموواکس انجام شد و تیتر آنتی بادی بر علیه آنتی ژن کپسول پلی ساکاریدی پنوموکوکpneumococcal capsular (PCP) polysaccharide قبل و 21 روز بعد از ایمن سازی اندازه گیری شد. از بین 75 بیمار واکسینه شده تعداد 11 نفر (14.7%) دچار نقص در تولید آنتی بادی اختصاصی علیه واکسن پنوموواکس بودند. در بین 11 بیمار فوق 8 نفر دارای سطوح طبیعی ایمونوگلوبولین ها و زیر کلاس های IgG بودند و 3 سه نفر دچار نقص در ایزو تایپ های ایموگلوبولین و یا زیر کلاس های IgG بودند.نتیجه گیری: بیماران با سابقه عفونت های مکرر و مزمن گوش حلق بینی و نداشتن نواقص عملکردی و ساختاری در دستگاه تنفسی فوقانی باید از نظر سیستم ایمنی هومورال، مورد ارزیابی قرار گیرند.