Scientific Journal of Kurdistan University of Medical Sciences
Year:2012 | Volume:17 | Issue:3|Papers Count:12

زمینه و هدف: بدلیل همپوشانی بین گیرنده های گابا و نیکوتینی در برخی از ساختارهای مغزی نظیر هیپوکامپ پشتی، احتمال وجود برهمکنش بین سیستم نیکوتینی استیل کولین و گابائرژیک در زمینه اعمال شناختی وجود دارد. در این مطالعه نقش احتمالی گیرنده های نیکوتینی هیپوکامپ پشتی بر روی فراموشی القاشده با موسیمول (آگونیست گیرنده های گابا- A) و یادگیری وابسته به وضعیت موسیمول در موش های سوری نر مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 185 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر نژاد NMRI و داروهای نیکوتین و موسیمول استفاده شد. نمونه ها پس از بیهوشی در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند و کانول گذاری دوطرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی انجام شد. بعد از طی دوره بهبودی هفت روزه، آزمون رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیرفعال مدل Step-down انجام شد و میزان تاخیر حیوان در پایین آمدن از سکو به عنوان معیار حافظه اندازه گیری شد.یافته ها: تزریق پس از آموزش موسیمول (0.15 و 0.075 میکروگرم بر موش) باعث تخریب حافظه می شود. حافظه تخریب شده با تزریق موسیمول (0.15 میکروگرم بر موش) بطور کامل با بکار بردن موسیمول یا نیکوتین (1.5 و 1 میکروگرم بر موش) در روز آزمون به حالت عادی برمی گردد، که نشان دهنده القا یادگیری وابسته به وضعیت توسط موسیمول می باشد.نتیجه گیری: این یافته ها نشان داد که گیرنده های نیکوتینی هیپوکامپ پشتی نقش مهمی در فراموشی ایجاد شده با موسیمول و یادگیری وابسته به وضعیت القاشده با موسیمول بازی می کنند.

مقدمه: هدف از این تحقیق ارزیابی اثرات ارتوز هاینیمه کاستوم نرم روی فعالیت عضلات ساق طی مراحل سکون و نوسان راه رفتن در سه شرایط مختلف راه رفتن با پای برهنه، فقط با کفش و کفش همراه با ارتز نرم در افراد با پای سوپینیت بود.مواد و روش ها: تعداد ده آزمودنی با پای سوپینیت ایدئوپاتیک توسط شاخص FPI انتخاب و در این تحقیق شرکت کردند. سیگنال های الکترومیوگرافی از عضلات درشت نئی قدامی، نازک نئی طویل، دوقلو داخلی، دوقلو خارجی و نعلی با استفاده از سیستم الکترومیوگرافی در فرکانس نمونه گیری 1000HZ مطابق با پروتکل SENIAM جمع آوری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از ارتز اگرچه باعث تغییرات اندکی در میزان فعالیت عضلات شدند، اما هیچ اختلاف معنی داری برای هیچ کدام از عضلات در شرایط مختلف آزمون بدست نیامد.نتیجه گیری: هر چند که ارتزهای به کار رفته در این تحقیق هیچ تغییر معنی داری روی پارامترهای مورد بررسی ایجاد نکردند، اما پاسخ افراد به ارتزها متنوع بود که اطلاعات به دست آمده می تواند در ساخت و طراحی ارتزها مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: افتالمیا نئوناتوروم، نوعی کنژنکتیویت است که در 4 هفته اول تولد رخ می دهد و شایعترین بیماری چشمی نوزادان است. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر پماد تتراسیکلین %1 چشمی با پماد اریترومایسین چشمی %0.5 در جلوگیری یا کاهش بروز عفونت ملتحمه نوزادان انجام گردیده است.روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده یک سوکور تک مرکزی بدون دارونما اجرا گردید. این مطالعه روی نوزادان ترم متولد شده به روش طبیعی یا سزارین در بخش بعد از زایمان در بیمارستان بعثت سنندج به مدت یک سال از بهار 1389 تا بهار 1390 بر روی 330 نوزاد صورت گرفته است. نوزادان به روش بلوک بندی 3 تائی به 3 گروه 110 نفری A, B, C تقسیم شدند. بعد از گرفتن رضایت نامه کتبی از والدین و یک ساعت بعد از تولد در گروه A یک سانتی متر پماد تتراسیکلین %1 چشمی و در گروه B یک سانتی متر از پماد اریترومایسین %0.5 چشمی در چشم ها استفاده گردید گروه C، گروه کنترل بود که اقدامی صورت نگرفت. تمامی نوزادان در پایان هفته اول، پایان هفته دوم و پایان هفته چهارم معاینه شدند. داده ها با نرم افراز SPSS و آزمون کای دو و t-test، تحلیل گردید.یافته ها: در گروه های تتراسیکلین، اریترومایسین و بدون پیشگیری به ترتیب 22 نوزاد (%20)، 16 نوزاد (%14.5) و 25 نوزاد (%22.7)، دچار کنژنکتیویت شدند و تفاوت معنی داری بین سه گروه فوق، از نظر بروز علائم کنژنکتیویت وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای کنژنکتیویت در گروهی که پیشگیری دریافت نکردند و با توجه به عوارضی که کنژنکتیویت می تواند برای نوزاد ایجاد کند (به خصوص در نوع کنژنکتیویت گنوکوکی)، لزوم پیشگیری از کنژنکتیویت نوزادی کاملا منطقی به نظر می رسد. اما از آن جایی که تاثیر تتراسیکلین و اریترومایسین در کاهش بروز کنژنکتیویت از نظر آماری معنی دار نبود، نیاز به مطالعات جامع تر و بررسی داروهای دیگر مثل بتادین و یا نیترات نقره لازم به نظر می رسد. تا داروی مناسب برای پیشگیری از کنژنکتیویت نوزادی تهیه گردد.

زمینه و هدف: تشخیص زودهنگام، صحیح و بدون اشتباه موارد عارضه دار آپاندیسیت (گانگرن، پرفوراسیون و...) جهت جلوگیری از مورتالیتی و موربیدیتی و تصمیم به اقدام صحیح و مقتضی جراحی امری ضروری است. هدف این مطالعه تعیین سطح بیلی روبین توتال سرم در تشخیص موارد عارضه دار آپاندیسیت قبل از عمل بود.مواد و روش ها: تعداد 295 بیمار که با شکایت درد شکم به اورژانس بیمارستان شهید رجایی قزوین مراجعه و بر اساس معاینات بالینی اولیه برای آن ها تشخیص آپاندیسیت حاد مطرح می شد وارد مطالعه اپیدمیولوژیک تحلیلی شدند. اطلاعات هر یک از بیماران که شامل اطلاعات دموگرافیک، مدت درد، علایم، وجود تب و سابقه بیماری کبدی و نتیجه معاینات اولیه بود در پرسشنامه ای که تهیه شده بود وارد می شد. جهت کلیه بیماران شمارش کامل گلبول های سفید به همراه سطح بیلی روبین توتال سرم اندازه گیری شده و نتایج در پرسشنامه وارد می شد. آنهایی که تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، توسط رزیدنت عامل عمل یافته ماکروسکوپی حین عمل در پرسشنامه قید شده و جواب پاتولوژی نمونه ارسالی نیز پس از دریافت مشخص شده و وارد می شد.یافته ها: از 295 بیمار مورد مطالعه بیشترین موارد آپاندیسیت بین سنین 15 تا 24 سال (%42.7) بوده و متوسط سنی 30.35 سال بود. از این تعداد %60 مذکر و %40 مونث بودند. میزان لکوسیتوز و شیفت به چپ در موارد آپاندیسیت عارضه دار (%98.5) بطور معنی داری از گروه با آپاندیسیت بدون عارضه (%85.6) بیشتر بود. همچنین نتایج بدست آمده از مطالعه نشان داد که سطح بیلی روبین در موارد عارضه دار به طور معنی داری نسبت به گروه بدون عارضه بالا تر بود (P<0.01).نتیجه گیری: در تحقیق حاضر در ارزیابی ارتباط بین عارضه دار شدن آپاندیسیت با سطح بیلی روبین، مشخص شد در بیماران با علائم بالینی آپاندیسیت و هیپربیلی روبینمی، احتمال عارضه دار شدن در مقایسه با موارد دارای سطوح نرمال بیلی روبین بیشتر است. لذا می توان از سنجش سطح بیلی روبین توتال سرم، بعنوان تستی در کنارWBC  در ارزیابی و تشخیص موارد عارضه دار آپاندیسیت بهره برد.

زمینه و هدف: گزارش شده مکمل سازی آنتی اکسیدان ها ممکن است موجب کاهش استرس اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی شود. ولی با توجه به نوع فعالیت، دوز و نوع مکمل، نتایج موجود در این حیطه متناقض است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مصرف اسید چرب امگا - 3 بر شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی انجام شد.روش بررسی: در یک کارآزمایی تجربی با طرح تصادفی دو سو کور، 20 ورزشکار مرد به دو گروه شبه دارو و مکمل امگا - 3 تقسیم شدند، گروه امگا - 3، روزانه سه عدد (3000 میلی گرم) کپسول امگا - 3 را به مدت یک هفته دریافت نموده و گروه شبه دارو نیز به همین مقدار شبه دارو دریافت نمودند. آزمودنی ها در یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا شرکت نموده و 5 میلی لیتر خون از ورید پیش آرنجی یک هفته قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از پایان فعالیت مقاومتی جهت تعیین غلظت مالون دی آلدئید سرم و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما جمع آوری شد.یافته ها: غلظت مالون دی آلدئید سرم 24 ساعت پس از فعالیت مقاومتی در گروه شبه دارو در مقایسه با گروه مکمل امگا - 3 به طور معنی داری بالاتر بود (p= 0.005). به علاوه، میانگین ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما تفاوت معنی داری در هیچ یک از زمانهای قبل و 24 ساعت بعد از فعالیت ورزشی در دو گروه نشان نداد (p>0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد مصرف مکمل اسید چرب امگا - 3 با جلوگیری از افزایش سطوح مالون دی آلدئید متعاقب یک جلسه فعالیت قدرتی می تواند به عنوان شیوه مناسبی برای جلوگیری از آسیب های ناشی از استرس اکسایشی در ورزشکاران مرد جوان مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه و هدف: مشکلات و مسایل بخشی از زندگی بشر است؛ بنابراین یادگیری مقابله با مشکلات و مسایل برای افزایش سلامت روانی افراد اهمیت بسیاری دارد. هدف این مطالعه، بررسی کارآمدی گروه درمانی وجودی بر بهبود مهارت حل مساله است.روش: روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه می باشد. بدین منظور 30 نفر از مراجعین کلینیک تخصصی روانشناسی و مشاوره دانشگاه فردوسی مشهد به روش غربالگری انتخاب، و به شیوه تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش (هر گروه 15 نفر)، جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه حل مساله، و روش مداخله نیز گروه درمانی تحلیل وجودی بود که به مدت 8 جلسه دو ساعته و به صورت هفته ای برگزار شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) و t مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مهارت حل مساله در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته است (p=<0.001). همچنین، این افزایش در زیرمولفه های تقرب (p=<0.001)، کنترل (p=0.01)، اجتناب (p=<0.001)، اعتماد (p=<0.001)، و خلاقیت (p=<0.001) به طور معناداری مشاهده شد. از طرفی افزایشی در مهارت حل مساله درماندگی مشاهده نشد (p=0.82).نتیجه گیری: گروه درمانی تحلیل وجودی در بهبود حل مساله مراجعین کلینیک تخصصی مشاوره و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، کارآمد و اثربخش بوده است.

زمینه و هدف: استفاده از فرمالدهید به دلیل واکنش پذیری بالا، ماهیت بی رنگ، پایداری، خلوص در اشکال تجاری و قیمت پائین در صنایع افزایش یافته است. طبق لیست CERCLA فرمالدهید ماده ای خطرناک و سمی برای انسان و محیط زیست است. هدف از این تحقیق بررسی کارایی فرآیند الکتروفنتون در پیش تصفیه فاضلاب صنعتی حاوی غلظت بالای فرمالدهید است.روش بررسی: این تحقیق مطالعه ای تجربی - آزمایشگاهی است که ابتدا راکتور آن طراحی و ساخته شد. سپس زمان بهینه انجام فرآیند تعیین شد. با یافتن زمان واکنش بهینه و ثابت نگه داشتن آن، pH بهینه انجام واکنش تعیین شد. با بهینه سازی pH فرآیند و زمان واکنش، اثر سایر پارامترهای راهبری مانند غلظت پراکسید هیدروژن اولیه، نوع چیدمان الکترودهای آهن و آلومینیم به عنوان آند و کاتد در دانسیته جریان ثابت، تحت شرایط هواده 1 لیتر در دقیقه و در تصفیه فاضلاب سنتتیک حاوی غلظت اولیه 7500 میلی گرم بر لیتر فرمالدهید مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز و تفسیر داده ها با استفاده از نرم افزار MS Excel 2010 و انحراف معیار استاندارد انجام شد.یافته ها: طبق نتایج بدست آمده کارایی حذف فرمالدهید با استفاده از فرآیند الکتروفنتون با افزایش pH و غلظت پراکسید هیدروژن اولیه افزایش می یابد. راندمان حذف فرمالدهید با استفاده از این فرآیند با افزایش زمان ماند تا 10 دقیقه افزایش می یابد و پس از 10 دقیقه با افزایش زمان واکنش کارآیی سیستم کاهش می یابد. همچنین مشخص شد که در چیدمان الکترودها به صورت آند آهن و کاتد آهن راندمان حذف فرمالدهید از سایر چیدمان های ممکن بین الکترودهای آهن و آلومینیم مورد آزمایش بیشتر است.نتیجه گیری: مطابق با نتایج آزمایش های انجامی حداکثر راندمان حذف فرمالدهید، 71.54 درصد، در شرایط راهبری pH= 10، شدت جریان برابر با 8.50 میلی آمپر بر سانتی مترمربع، در مدت زمان 10 دقیقه، با غلظت اولیه 50 میلی مول بر لیتر از هیدروژن پراکسید و با استفاده از الکترودهای آند آهن - کاتد آهن، بدست آمد.

بیان مساله: پرکلرواتیلن (PCE) از دسته هیدروکربن های آلیفاتیک کلردار است که کاربرد گسترده ای در صنایع دارد. هدف از این مطالعه تعیین قابلیت تجزیه بیولوژیکی PCE بوسیله یک راکتور AMBR است. غلظت PCE در این مطالعه بیشتر از مقادیر به کار رفته در سایر مطالعات مشابه است و راکتور AMBR نیز تاکنون برای تجزیه بیولوژیکی PCE مورد استفاده قرار نگرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی بود. یک راکتور AMBR در مقیاس آزمایشگاهی به حجم کل 10 لیتر با 4 محفظه برای تجزیه بیولوژیکی پرکلرواتیلن از سوبستره سنتتیک مورد استفاده قرار گرفت. کارایی راکتور طی 4 مرحله از بارگذاری PCE معادل 3.75 تا 75mgPCE/L.d مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه با نرم افزار Excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بهترین بازده حذف COD به میزان %98 در بارگذاری آلی COD معادل3.1 gCOD/L.d  بدست آمد. برای حذف  PCEنیز بالاترین بازده به میزان %99.8 در بارگذاری PCE معادل37.5 mgPCE/L.d  حاصل شد. میانگین بازده حذف COD و PCE در کل دوره فعالیت راکتور به ترتیب برابر 91.4 و %99.5 بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که راکتور AMBR، در صورت انجام مطالعات تکمیلی در مقیاس کامل و استفاده از پساب صنعتی واقعی آلوده به پرکلرواتیلن یک روش ساده، کارآمد و قابل اطمینان برای تصفیه پساب های صنعتی آلوده به این ترکیب می باشد.

زمینه و هدف: سوسری آلمانی (Blattella germanica, Blattodea: Blattellidae) از آفات منازل مسکونی، بیمارستان ها، خوابگاه ها و هتل ها محسوب می شود که ناقل انواع قارچ ها، ویروس ها، باکتری های بیماری زا می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی مکانیسم های مقاومت سوسری آلمانی نسبت به سموم بندیوکارب و کارباریل به روش In vivo در شهر تهران می باشد.روش بررسی: در این مطالعه سوشهای سوسری آلمانی پس از جمع آوری از چند بیمارستان و خوابگاه در شهر تهران و انتقال به انسکتاریوم تحت شرایط یکسان آزمایشگاهی پرورش داده شدند. در ابتدا غلظت های تمایزی سموم بندیوکارب و کارباریل از گروه کاربامات به روش تماس سطحی بر روی سوش حساس تعیین گردید. سپس سطح حساسیت و نوع مکانیسم های مقاومت در سوشهای جمع آوری شده از مکان های آلوده نسبت به حشره کش های مذکور با استفاده از سینرژیستهای PBO و DEF مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: استفاده از سینرژیست DEF همراه سموم بندیوکارب و کارباریل مقاومت در تمامی سوشها را به طور کامل از بین برد. اما سینرژیست PBO مقاومت در سوشهای بیمارستان های مفید، الوند، ولی عصر و خوابگاه شریعتی به طور کامل از بین نبرد. به طور کلی اثر DEF در شکستن میزان مقاومت بیشتر از PBO مشاهده گردید.نتیجه گیری: با توجه به اینکه در اغلب این سوشها مقاومت نسبت به بندیوکارب و کارباریل بطور کامل بوسیله DEF حذف گردید، نشان دهنده نقش بسیار بالای آنزیم های استراز در ایجاد مقاومت نسبت به بندیوکارب و کارباریل بود. اما PBO در اکثر این سوشها مقاومت را به طور کامل از بین نبرد که ممکن است مکانیسم (های) دیگری نظیر کاهش نفوذ کوتیکولی و عدم حساسیت نسبت به آنزیم استیل کولین استراز دخالت داشته باشند.

مقدمه: یکی از محدودیت های مدل مخاطره متناسب کاکس، خطی بودن لگاریتم تابع خطر نسبت به متغیرهای کمکی است. اثر یک متغیر کمکی غیرخطی ممکن است در این مدل کشف نشدنی باشد اما بتوان بوسیله توابع اسپلاین به خوبی آن را تخمین زد. با استفاده از مدل تک شاخصه که باعث جلوگیری از بیش برازشی حاصل از مشقت چند بعدی می شود، سعی در ارائه برآورد دقیق میزان بقا بیماران مبتلا به سکته قلبی داریم.روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع طولی بوده که به روش آینده نگر بر روی 650 نفر از بیماران دارای سکته قلبی حاد انجام گرفت. بیماران به مدت یک سال از لحظه ابتلا به سکته قلبی به لحاظ فوت یا عدم فوت پی گیری و اطلاعات لازم از طریق چک لیستی جمع آوری شدند. در این مطالعه رابطه بین لگاریتم خطر و متغیرهای کمکی در مدل مخاطره متناسب با شکل تابعی نامعلوم در نظر گرفته شد. پارامترهای رگرسیونی مدل با استفاده از اسپلاین های چتد جمله ای و درستنمائی جرئی جریمه شده برآورد شدند. تمامی برنامه نویسی ها با استفاده از نرم افزار R نسخه 2.12 انجام و سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شده است.یافته ها: مدل کاکس با تابع پیوند نامعلوم دارای لگاریتم درستنمایی بیشتری در مقایسه با مدل کاکس بود. اثرات برآورد شده متغیرهای کمکی در دو مدل نسبتا متفاوت است. ابتلا به دیابت و آریتمی در مدل با تابع پیوند نامعلوم بر خلاف مدل کاکس استاندارد در سطح مقدار احتمال کمتر از 0.05 معنی دار هستند و همچنین در مدل کاکس استاندارد سن بر خلاف مدل پیشنهادی در سطح مقدار احتمال کمتر از 0.05 معنی دار است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده این مدل پیشنهادی توانسته است علاوه بر اثر استرپتو کیناز و کسر جهشی تاثیر اثر عوامل موثری چون دیابت و داشتن آریتمی را در احتمال بقا بیماران مبتلا به سکته قلبی را برآورد نماید. ضمنا چنانچه بتوان دیابت و آریتمی را در این بیماران کنترل نمود می توان احتمال بقا را در آنان افزایش داد.