مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1388 | دوره:14 | شماره:1 (مسلسل 51) |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: تخمین زده می شود حدود نیمی از جمعیت انسانی به هلیکوباکترپیلوری آلوده اند به این ترتیب این عفونت شاید شایعترین عفونتی باشد که انسانها را گرفتار می کند. این ارگانیسم ممکن است تنها ارگانیسمی باشد که باعث بروز نتایج و عواقب متعدد می شود و یا زمینه را برای بروز آنها مساعد می نماید. این مطالعه با هدف تعیین شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در استان کردستان در سال 1385 انجام شد.روش بررسی: جامعه آماری شامل کلیه افراد بالای 10 سال استان کردستان بود. حجم نمونه شامل 1503 نفر از جامعه آماری بود که به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. نوع مطالعه مقطعی یا بود. داده های مورد نظر با روش مصاحبه و انجام آزمایش از افراد اخذ شد. تعیین عفونت با آزمایش سرولوژی و به روش ELISA و با استفاده از کیت Trinity Biptech capita H.pylori IgG انجام گرفت. داده ها وارد محیط نرم افزار آماری SPSS گردیده و با استفاده از آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و تست های تحلیلی آماری X2 و T-test، تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه تعداد 866 نفر (6/57%) زن و 637 نفر (4/42%) مرد بودند. همچنین تعداد 802 نفر (35/53%) شهری و 701 نفر (64/46%) روستایی بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 91/14±15/32 سال حداقل سن 10 و حداکثر 100 سال بود. آنالیز داده های این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت با هلیکوباکترپیلوری 5/36 درصد بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان چنین نتیجه گیری نمود که شیوع عفونت با هلیکوباکترپیلوری در افراد بالای 10 سال استان کردستان نسبتا پایین می باشد که لازم است در ارزیابیهای بالینی مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: سلول های مزانشیمی مغز استخوان (MSCs) چند استعدادی بوده و می توانند در شرایط مختلف به بافت های تخصص یافته ای تمایز یابند. هدف از این مطالعه القای تمایز سلول های بنیادی مغز استخوان موش صحرایی به سمت هپاتوسیت ها توسط فاکتور رشد فیبروبلاستی پایه (bFGF) و فاکتور رشد کبدی (HGF) و انکوستاتین (OSM) M می باشد، تا اینکه بتوان از این سلول ها برای تولید کبدهای مصنوعی و پیوند کبد بهره گرفت.روش بررسی: در این تحقیق MSC ها از مغز استخوان موش های صحرایی جدا شده و در محیط کشت سلولی DMEM-LG+15%FBS کشت داده شد. این سلول ها با محیط تمایزی حاویHGF ،bFGF  و انکوستاتین (OSM) M به مدت 24 روز تیمار شدند. بررسی های مورفولوژیکی، بیوشیمیایی و RT-PCR برای تشخیص تمایز به سلول های کبدی به کار گرفته شد.یافته ها: پس از تمایز MSC ها به صورت گرد درآمده بودند، در حالیکه سلول های تمایز نیافته ظاهری فیبروبلاستیک داشتند. تولید آلبومین، اوره و آلفا فیتو پروتئین در سلول های تمایز یافته انجام شده بود. فعالیت آنزیمی آلکالن فسفاتاز به وسیله روش های بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. تولید mRNA مربوط به ژن های ویژه کبدی، CK-18 و تیروزین آمینو ترانسفراز(TAT) ، در سلول های تمایز یافته توسط روشRT-PCR ، پس از القا شرایط تمایزی ثابت گردید.نتیجه گیری: MSC های حاصل از مغز استخوان موش صحرایی قابلیت تمایز به سلول های کبدی را در حضور HGF،bFGF  و OSM و در محیط In vitro دارا هستند. سیتوکین ها ممکن است نقش مهمی در تمایز MSC های موش صحرایی به سلول های کبدی ایفا کنند. MSCهای مشتق از مغز استخوان به عنوان منبع جدیدی در سلول درمانی برای درمان بیماری های کبدی در نظر گرفته می شوند.

زمینه و هدف: برونشیت مزمن از نظر بالینی وجود سرفه توام با خلط در اکثر روزها برای حداقل سه ماه در دو سال متوالی است. این بیماری به همراه آمفیزم تشکیل دهنده بیماریهای مزمن انسدادی ریه بوده که چهارمین علت مرگ و میر در خانم ها و پنجمین در آقایان است. این پژوهش با هدف مقایسه تا ثیر دو روش بازتوانی ریوی شامل تمرینات تنفسی و ورزش هوازی اندام های تحتانی بر نسبت حجم بازدمی فعال در ثانیه نخست به ظرفیت حیاتی (FEV1/FVC) و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به برونشیت مزمن انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه تجربی و از نوع تصادفی شاهد دار است. تعداد نمونه ها در پایان پژوهش شامل 71 بیمار مبتلا به برونشیت مزمن متوسط تا شدید بود که 24 نفر از آنها از تمرینات تنفسی و 24 نفر دیگر از ورزش هوازی اندام های تحتانی در امر بازتوانی ریوی استفاده نموده و 23 نفر دیگر گروه شاهد را تشکیل داده بودند. طول مدت مطالعه هشت هفته در نظر گرفته شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t زوج، آنالیز واریانس و post hoc LSD استفاده گردید.یافته ها: بیمارانی که از تمرینات تنفسی بهره برده اند، بعد از مداخله مقایسه بین میانگین نسبت FEV1/FVC آنها با گروه شاهد و نیز نمره کیفیت زندگی معنی دار نمی باشد (05/0<P) در خصوص بیمارانی که از ورزش هوازی اندام های تحتانی بهره برده بودند، بعد از مداخله مقایسه میانگین نسبت FEV1/FVC آنها با گروه شاهد (05/0>P) و نیز نمره کیفیت زندگی معنی دار می باشد (001/0>P). در گروه شاهد اختلاف میانگین نسبت FEV1/FVC و نمره کیفیت زندگی، قبل و بعد از مطالعه معنی دار نمی باشد (05/0<P).نتیجه گیری: در امر بازتوانی ریوی مبتلایان به برونشیت مزمن، انجام ورزش هوازی اندام های تحتانی در مقایسه با تمرینات تنفسی میزان FEV1/FVC و کیفیت زندگی بیماران را بیشتر بهبود می بخشد.

زمینه و هدف: بلوک رتروبولبار یک فرآیند نسبتا دردناک و نامطلوب برای بیمار به شمار می رود، لذا هنگام انجام بلوک جهت ایجاد راحتی و ایمنی بیمار از داروهای آرام بخش استفاده شود. این مطالعه با هدف شناخت اثرات آرام بخشی کتامین و پروپوفول نسبت به اثرات آرام بخشی پروپوفول در بیمارانی که با بلوک رتروبولبار تحت عمل جراحی کاتاراکت قرار می گیرند، انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه، 60 بیمار تحت عمل جراحی کاتاراکت با بلوک رتروبولبار به صورت تصادفی در دو گروه، قرار گرفتند. تحت شرایط یکسان، در گروه پروپوفول بیماران جهت انجام آرام بخشی،0.3mg/kg  پروپوفول و در گروه کتامین به همراه پروپوفول بیماران 0.15mg/kg کتامین بعلاوه 0.3mg/kg پروپوفول دریافت کردند. علایم حیاتی، وضعیت آرام بخشی و خواب آوری و فشار داخل چشم، فراموشی، زمان شروع و مدت زمان آرام بخشی در تمام بیماران ثبت شد. همچنین عوارض جانبی در عرض 24 ساعت بعد از عمل را بررسی نمودیم. داده های کمی بوسیله t-test و داده های کیفی توسط آزمون X2 تحلیل گردید.یافته ها: مدت زمان آرام بخشی بیمار در گروه پروپوفول-کتامین (8/2±8/5 دقیقه) طولانی تر از گروه پروپوفول (4/2±1/4 دقیقه) بود (p<0/05). فشار داخل چشم نیز به طور متوسط در گروه پروپوفول-کتامین نسبت به گروه پروپوفول کاهش داشت (p<0/05). از طرف دیگر نیاز به داروی آرام بخش اضافی، بیداری و واکنش های روانی در گروه پروپوفول و کتامین کمتر از گروه پروپوفول بود. از نظر عوارض بالینی 7 نفر در گروه پروپوفول و 6 نفر در گروه پروپوفول-کتامین دچار عوارض شدند که در گروه پروپوفول بیشتر از نوع سرگیجه و در گروه پروپوفول-کتامین از نوع بیقراری بود.نتیجه گیری: در بیماران تحت بلوک رتروبولبار جهت اعمال کاتاراکت با اضافه کردن کتامین به پروپوفول در مقایسه با پروپوفول، باعث طولانی شدن زمان آرام بخشی و نیز کاهش فشار چشم، بدون افزایش عوارض ناخواسته و مضر در آنها می گردند.

زمینه و هدف: تولد نوزادن کم وزن یکی از مشکلات شایع طب نوزادان بوده و میزان بروز آن 6/7% کل تولد زنده می باشد. اگرچه ریسک فاکتورهای متعدد برای آن ذکر شده، تماس با سرب نیز از مواردی است که در برخی مطالعات بعنوان عامل مستعدکننده در نظر گرفته شده است. لذا این مطالعه به بررسی ارتباط سطح خونی سرب مادران با تولد نوزادان کم وزن می پردازد.روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی بر روی 40 مادر نوزاد با وزن کمتر از 2500 گرم بعنوان گروه مورد و 40 مادر نوزاد با وزن بالای 2500 گرم به صورت تصادفی بعنوان گروه شاهد در بیمارستان امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1384 انجام گرفت. سطح خونی سرب به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل توسط SPSSwin12 و آزمونهای X2، t-test و رگرسیون انجام شد.یافته ها: دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری از نظر میانگین سنی، محل زندگی و میانگین اندکس توده بدنی نداشتند. سطح خونی سرب در 8/68% مادران بالاتر از 100 میکروگرم در لیتر بود. متوسط وزن نوزادان در گروه های مورد و شاهد به ترتیب 0/437±2001 گرم و 7/422±3156 گرم و میانگین سطح خونی سرب در کل مادران 5/28±6/144 میکروگرم در لیتر بود. این میانگین در گروه های شاهد و مورد به ترتیب 5/17±6/124 و 4/26±9/104 میکروگرم در لیتر بود که تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد (02/0=P).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، سطح خونی سرب در مادران مورد مطالعه بطور چشمگیری بالاتر از میزان ذکر شده در بسیاری از کشورهای دیگر بود. هر چند بالا بودن سطح خونی سرب در مادر در طی حاملگی باعث کمی وزن تولد نوزاد نشده بود، ولی وجود سطح بالای سرب می تواند باعث ایجاد اختلالات سیستم عصبی در آینده شود.  

زمینه و هدف: آریتمی های قلبی بعد از عمل یکی از شایعترین عوارض عمل جراحی قلب می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی اثر تزریق سولفات منیزیم بر میزان بروز آریتمی های قلبی از جمله فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و انقباض های زودرس بطنی (PVC) در بیمارانی که تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر به روش on-pump قرار می گیرند می باشد.روش بررسی: در این مطالعه در یک کار آزمایی بالینی 120 بیمار به طور تصادفی به دو گروه مداخله وکنترل تقسیم شدند، 60 بیمار (گروه منیزیم) مقدار 2 گرم سولفات منیزیم وریدی شب قبل از عمل، 2 گرم در حین عمل و 30 میلیگرم برکیلوگرم در روزهای 1، 2، 3 و 4 بعد از عمل دریافت نمودند و 60 بیمار در گروه کنترل به طور روتین تحت عمل قرار گرفتند. بیماران از نظر میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی وانقباض زودرس بطنی حین و بعد از عمل توسط فرد دیگری که از نوع مداخله اطلاعی نداشت ارزیابی شدند. سطح سرمی منیزیم در پنج نوبت: روز قبل از عمل و روزهای اول، دوم، سوم و چهارم بعد از عمل اندازه گیری و ثبت می شد. برای تجزیه و تحلیل متغیرهای کیفی از آزمون دقیق فیشر و مربع کای استفاده شد (05/p>0).یافته ها: مشخصات و ویژگی های بیماران قبل از عمل جراحی و متغیرهای حین عمل جراحی در دو گروه مشابه بود ولی میزان بروز فیبریلاسیون دهلیزی بعد از عمل در گروه منیزیم صفر (0 درصد) و در گروه شاهد 4 نفر (3/8 درصد) بوده است (03/P=0). همچنین میزان بروز PVC در گروه منیزیم 12 نفر (7/20 درصد) و در گروه کنترل 21 نفر (9/42 درصد) بود (02/P=0).بحث: افزودن سولفات منیزیم در حین عمل در جلوگیری از موارد جدید فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و انقباض های زودرس بطنی (PVC) بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر(CABG)  مفید به نظر می رسد.

زمینه و هدف: بیماریهای قلبی عروقی اغلب ناشی از انسداد عروق در اثر آترواسکلروز بوده که اختلالات کمیتی مانند افزایش کلسترول و دیگر لیپیدهای پلاسما، نقش مهمی در پاتوژنز آن بازی می کنند. مهمترین علت بروز بیماریهای عفونی و پیشروی آن نقص دستگاه ایمنی بدن و بخصوص فعالیت لکوسیت ها می باشد. لذا با افزایش تعداد لکوسیت ها و تقویت سیستم ایمنی می توان گامی در جهت پیشگیری و مقابله با این بیماری برداشت. هدف از این تحقیق، بررسی اثر اسانس پوست لیموترش بر میزان چربیهای خون و شمارش افتراقی لکوسیت ها بوده است.روش بررسی: در این بررسی موش های رت نر بالغ نژاد ویستار (n=6) شامل گروه های کنترل که آب و غذای کافی در اختیار داشتند و گروه شم و گروه های تجربی یک، دو و سه که بمدت پنج هفته کلسترول 2% محلول در اسید اولئیک را از طریق گاواژ دریافت می کردند، بودند. در طی این مدت به گروه شم سالین و به گروه های تجربی به ترتیب دوزهای 50m lit/kg, 25m lit/kg و 100m lit/kg اسانس روغنی پوست لیمو ترش داده شد. در پایان این دوره ضمن خونگیری از بطن موش ها و سنجش میزان لیپیدهای پلاسما (با روش آنزیماتیک) و مقایسه گروه های تجربی با گروه های کنترل و شم، بمنظور شمارش افتراقی و تعداد لکوسیت ها، لام های خونی رنگ آمیزی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (ver.12) استفاده گردید و بمنظور مقایسه میانگین بین گروه ها از آزمون آماری Kruskal –wallis و جهت مقایسه دوگانه گروه ها از آزمون Mann–whitney U استفاده شد.یافته ها: اسانس پوست لیموترش در دوز پایین در مقایسه با گروه شم بر میزان کلسترول و  LDLاثر کاهندگی ضعیف داشته (p<0.05) و بر میزان تری گلیسرید تاثیر معنی داری نداشته است (p> 0.05). اسانس در دوزهای متوسط و بالا موجب کاهش معنی دار غلظت کلسترول (p<0.01)،  (p<0.01) LDLو تری گلیسرید (p<0.01) گشته و در هر سه دوز تاثیر معنی داری بر میزان HDL پلاسما نداشته است .(p>0.05) همچنین مشخص شد اسانس در سه دوز تیمار، تاثیر افزایشی معنی داری بر تعداد لکوسیت ها و درصد لنفوسیت های خون داشته است (p<0.001).نتیجه گیری: احتمالا مصرف اسانس با کاهش لیپیدهای پلاسما می تواند از بروز آترواسکلروز و در نتیجه بیماریهای قلبی عروقی بکاهد. همچنین، این احتمال وجود دارد که اسانس بعلت اثر افزایشی بر لکوسیت ها و درصد لنفوسیت های خون، بتواند با تقویت دستگاه ایمنی سبب جلوگیری از بروز بیماریهای عفونی و سرطان گردد.

زمینه و هدف: اضطراب یک اختلال بسیار شایع می باشد که بسیاری از افراد جامعه را مبتلا می سازد و با اختلالات فیزیولوژیک و رفتاری همراه است. مطالعات قبلی نشان دهنده نقش نرونها و گیرنده های کولینرژیک مغز در واسطه گری اضطراب می باشد. در تحقیق حاضر اثرات سیستم کولینرژیک آمیگدال بر روی رفتارهای اضطرابی بررسی شده است.روش بررسی: در این پژوهش محل آمیگدال با استفاده از دستگاه استرئوتاکسی بر روی موش های مورد بررسی پیدا گردیده و کانول های راهنما دقیقا در همان محل نصب گردید. داروهای مورد نظر با استفاده از کانول تزریقی داخل ناحیه مرکزی آمیگدال تزریق شدند و اثرات گیرنده موسکارینی و نیکوتینی استیل کولین در آمیگدال مرکزی در کنترل اضطراب موشهای صحرایی نر بالغ با استفاده از تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع بررسی گردید.یافته ها: تزریق دو طرفه فیزوستگمین (دوز 2 میکروگرم) به آمیگدال مرکزی باعث کاهش درصد زمان سپری شده و درصد دفعات ورود به بازوی باز (p<0.05) می شود که نشان دهنده افزایش سطح اضطراب می باشد. تزریق دو طرفه آنتاگونیست گیرنده موسکارینی، پیلوکارپین (دوزهای 0.25, 0.5 و 1 میکروگرم) اثرات معنی داری بر رفتارهای اضطرابی (p>0.05) ندارد. تزریق دو طرفه نیکوتین (دوزهای 1 و 2 میکروگرم) به آمیگدال مرکزی باعث کاهش درصد زمان سپری شده و درصد دفعات ورود به بازوی باز (p<0.05) می شود که نشان دهنده افزایش سطح اضطراب می باشد. تزریق دو طرفه مکامیل آمین (دوزهای 20، 30 و 50 نانو گرم) آنتاگونیست گیرنده نیکوتینی باعث بروز اثرات ضد اضطرابی معنی داری(p<0.05)  می شود.نتیجه گیری: نتایج بدست نشان می دهد که گیرنده های موسکارینی و نیکوتینی آمیگدال در کنترل اضطراب نقش دارند.

زمینه و هدف: گیاه غازیاقی یا پاغازه Falcaria vulgaris به شکل سنتی بویژه در غرب کشور به شکل خوراکی و به عنوان دارو مصرف می شود. در مطالعه قبل اثر گشادکنندگی رگ عصاره پاغازه نشان داده شده است. مطالعه حاضر جهت بررسی بیشتر اثر گشادکنندگی رگ ناشی از عصاره آبی الکلی گیاه پاغازه و مطالعه نقش نیتریک اکساید بعنوان یکی از مهمترین مکانیسمهای اتساع عروقی و نیز بررسی آسیب احتمالی سلولی آن در قلب مجزا شده رت انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه از رت های نر بالغ از نژاد NMRI استفاده شد. قلب هر یک از حیوانات مطابق روش لانگندورف تحت پرفیوژن با فشار ثابت قرار گرفت. عصاره گیاه به روش خیساندن در اتانول 70% تهیه شد. آزمایشات در 3 گروه انجام گردید. در یک گروه ( (n=8به ترتیب مقادیر 2/0، 1 و 5 میکروگرم در میلی لیتر عصاره به مدت 5 دقیقه به قلبها انفوزیون گردید و پارامترهای قلبی اندازه گیری و ثبت گردید. در گروه دوم ( (n=8به ترتیب مقادیر 15 و 5/22 میلی گرم با فواصل ده دقیقه ای به صورت تزریق یکجا (bolus) تجویز شدند. در حضور LNAME مقادیر یاد شده مجددا تجویز گردید. در گروه سوم ( (n=7از ابتدا LNAME انفوزیون شد و مقادیر فوق الذکر استفاده شد.یافته ها: نتایج حاکی از آن است انفوزیون مقادیر 2/0، 1 و 5 میکروگرم در میلی لیتر عصاره به صورت معنی داری (P<0.001) سبب افزایش جریان مایع کرونری در دقایق سوم تا پنجم پس از انفوزیون می شود. همچنین میزان جریان مایع از عروق کرونر پس از تجویز دوز 15 میلی گرم از 63/0±58/10 به 51/0±76/13 میلی لیتر در دقیقه و پس از تجویز دوز 5/22 میلی گرم از 52/0±66/9 به 64/0±18/12 میلی لیتر در دقیقه به صورت معنی داری افزایش یافته است .(p<0.05) در حضور LNAME نیز این افزایش معنی دار (p<0.05) دیده شد و حاکی از آن است که مکانیسم نیتریک اکساید در این رابطه نقشی ندارد. میزان LDH آزاد شده پس از تزریق Bolus دوزهای 15 و 5/22 اندازه گیری شد و اختلاف معنی داری با مقدار کنترل نداشتند.نتیجه گیری: در مجموع تاثیر گشاد کننده عروق کرونری عصاره آبی الکلی گیاه پاغازه بر قلب در مطالعه حاضر قابل تاکید می باشد. با توجه به زمان طولانی تر و محدوده وسیع تر مقادیر عصاره که به صورت انفوزین بر قلب جدا شده اثر داده شده است می توان بی ضرری آن را مد نظر قرار داد. همچنین نظر به اینکه استفاده از عصاره، سبب افزایش LDH آزاد شده از قلبها نشد می توان گفت اثر سمی بر سلولهای قلب ندارد. با توجه به عدم تاثیر نیتریک اکساید در گشادی رگ ناشی از عصاره، بررسی نقش مکانیسم های دیگر در این خصوص توصیه می گردد.

زمینه و هدف: سلنیوم یک ماده آنتی اکسیدانی است که برای عملکرد طبیعی بیضه و انجام پروسه اسپرماتوژنزیس ضروری می باشد. این ماده قادر به کاهش رادیکالهای آزاد اکسیژن می باشد و لذا انتظار می رود که در افزایش باروری موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ظرفیت آنتی اکسیدانی کل اسپرم موشهای مسن پس از تجویز 0/2mg/kg سلنیوم بوده است.روش بررسی: این پژوهش به شیوه تجربی و با آزمایش بر روی 15 سر موش بالغ 3-2 ماهه و 15 سر موش مسن 12-10 ماهه انجام شد. هر گروه سنی از موشها به صورت تصادفی به سه گروه (کنترل، شم و آزمون) تقسیم شدند. به گروه کنترل تزریقی انجام نشد. به گروه شم، هم حجم گروه آزمایش حلال سلنیوم (نرمال سالین) بصورت داخل صفاقی تزریق شد. موشهای گروه آزمون هر رده سنی (مسن و بالغ 0/2mg/kg (سلنیوم بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. تزریقات به مدت 5 هفته، روزانه یک بار انجام گرفت. بعد از 42 روز از شروع تزریقات موشها به روش در رفتگی مهره های گردن، کشته و پس از بدست آوردن اسپرم، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی اسپرم با استفاده از روش FRAP اندازه گیری شد. میزان جذب +TPTZ-Fe2 با دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 593nm قرائت شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون کروسکال والیس و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری 05/ P<0در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش تفاوت معنی داری را بین میانگین غلظت آنتی اکسیدانی اسپرم در گروه کنترل و آزمون هر دو گروه سنی نشان داد (05/P<0). همچنین مقایسه میانگین غلظت آنتی اکسیدانی در محلول اسپرم گروه کنترل بالغ (06/1±26/742) و گروه کنترل مسن (78/0±061/672) تفاوت معنی داری را نشان داد (05/P<0).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز 0/2mg/kg سلنیوم به مدت 35 روز ظرفیت آنتی اکسیدانی کل اسپرم موشهای مسن را بهبود می بخشد. با توجه به پایین بودن سطح آنتی اکسیدانها در موشهای مسن می توان پیشنهاد کرد که استرس اکسیداتیو منجر به کاهش سطح آنتی اکسیدانهای محلول اسپرم می شود. بنابراین تقویت دفاع آنتی اکسیدانی بعنوان یک راهکار در بهبود کیفیت اسپرم مردان مسن باید در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: خودکشی یک از علل مرگ در بزرگسالان در جهان است. تحقیقات انجام شده بر روی خودکشی بر ارتباط بین اختلالات خلقی، اختلالات سایکوتیک و برخی اختلالات شخصیت تاکید می کنند. ولی ارتباط بین خودکشی و سایر انواع آسیب شناسی روانی از جمله اختلالات اضطرابی توجه کمتری دریافت کرده، و تحقیقات کمی وجود دارد که ارتباط علایم اضطرابی بدون افسردگی را با خودکشی بررسی کنند. هدف این مطالعه شناخت ارتباط بین نگرانی، افکار خودکشی و سبک های حل مساله در نمونه غیر بالینی است.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. 66 دانشجوی دختر داوطلب با شرط عدم ابتلا به افسردگی انتخاب و سوالات پیکل برای خودکشی، مقیاس حل مساله کسیدی و لانگ و مقیاس ارزیابی نگرانی آسیب شناختی را تکمیل نمودند. داده ها با کمک آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: افراد دارای افکار خودکشی، دارای برنامه خودکشی و سالم تفاوت معناداری از لحاظ میزان تجربه نگرانی و سبک های حل مساله داشتند (01/p<0). همبستگی معناداری بین نمرات نگرانی آسیب شناختی و سه خرده مقیاس حل مساله وجود داشت و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد نمرات نگرانی بر روی برخی از سبک های حل مساله تاثیر گذاشته است.نتیجه گیری: یافته های پژوهش علاوه بر تایید فرضیه وجود ارتباط بین میزان نگرانی، شیوه های حل مساله و افکار خودکشی، تاثیرگذاری نگرانی بر گرایش به برخی شیوه های حل مساله را نیز تایید می کند.