ارمغان دانش
سال:1392 | دوره:18 | شماره:1 (پی در پی 73) |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: یکی از درمان های انتخابی جهت رفع درد رنال کولیک حاد تجویز داروهای مخدراست، ولی نیاز به مصرف دارویی کم عارضه تر همیشه احساس می شود. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی ترامادل هیدروکلراید و دیکلوفناک سدیم با پتدین بر کاهش درد ناشی از رنال کولیک حاد بود.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی  150بیمار 60-15 ساله با حمله حاد کولیک کلیوی مراجعه کننده به بیمارستان کاشانی شهر کرد انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول مداخله 75 میلی گرم دیکلوفناک سدیم از راه عضلانی، گروه دوم مداخله 50 میلی گرم ترامادل هیدروکلراید از راه عضلانی و گروه کنترل 50 میلی گرم پتدین عضلانی (درمان کلاسیک) دریافت کردند. شدت درد جهت تمام گروه ها در بدو ورود بیمار به اورژانس و قبل از تجویز دارو، سپس 15، 30 و 60 دقیقه بعد از شروع درمان با استفاده از پرسشنامه مک گیل اصلاح شده، اندازه گیری و ثبت شدند. سپس بیماران به مدت یک ساعت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، آنالیز واریانس و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در دقایق 30، 15 و 60 پس از تجویز دارو میانگین شدت درد در سه گروه کاهش یافت. کمترین میزان درد در گروه کنترل و بیشترین میزان درد در گروه ترامادل دیده شد. دیکلوفناک نسبت به پتدین و ترامادل عوارض جانبی کمتر را به همراه داشت (p<0.05). نتیجه گیری: دیکلوفناک در کاهش درد بیماران مبتلا به رنال کولیک موثر است و نسبت به پتدین و ترامادل عوارض کمتری دارد و جانشین مناسبی برای پتدین می باشد.

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته تمرین پیلاتس بر ناتوانی جسمانی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 38 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با درجه بیماری 0 تا 4.5 و میانگین مدت بیماری 2±8 سال و دامنه سنی 20 تا 40 سال انتخاب شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینات پیلاتس در گروه مداخله، 12 هفته، هفته ای سه جلسه و جلسه ای یک ساعت بود. وضعیت ناتوانی جسمانی بیماران قبل و بعد از تمرینات با مقیاس ناتوانی جسمانی کروتزکه (EDSS) اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات ناتوانی جسمانی بیماران گروه مداخله قبل و بعد از تمرینات به ترتیب، 1.47 و 0.37 و در گروه کنترل به ترتیب، 1.93 و 1.43 بود، که تفاوت معنی داری در بیماران گروه مداخله قبل و بعد از تمرینات مشاهده شد (p<0.05). نتیجه گیری: اجرای تمرینات پیلاتس باعث بهبود ناتوانی جسمانی بیماران مبتلا به مولتیبل اسکلروزیس می شود. بنابر این می توان از این تمرینات به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی دیگر استفاده نمود.

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک نارسایی اندوکرینی است که موجب عدم تخمک گذاری می شود. فاکتورنکروتیک توموری (aTNF) در تنظیم فعالیت طبیعی تخمدان موثر است. میزان بالای aTNF سبب پیشبرد سندرم تخمدان پلی کیستیک می شود. در این مطالعه اثر زهر زنبور عسل بر aTNF وعلامت های سندرم تخمدان پلی کیستیک بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 60 سر رت ماده ویستار به سه گروه مساوی کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. جهت القاء سندرم تخمدان پلی کیستیک به گروه تجربی استرادیول والرات تزریق شد. رت های القاء شده به سندرم به دو گروه شاهد و تیمار شده با زهر زنبور عسل تقسیم شدند. گروه تیمار به مدت 10 روز متوالی میزان 0.2 میلی گرم زهر زنبور عسل دریافت کردند. سرم و بافت تخمدانی هر چهار گروه برای مقایسه هیستولوژیک و تغییرات سطح قند خون جمع آوری شدند. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: افزایش قابل توجهی در وزن تخمدان گروه تجربی نسبت به کنترل مشاهده شد (به ترتیب 22 و 13.5 میلی گرم)، در حالی که در گروه تحت درمان با زهر زنبور عسل میزان آن کاهش یافت (15.5 میلی گرم). سطح قندخون در گروه تجربی 256.5، در گروه کنترل 138 و در گروه تحت درمان 158 میلی گرم بود. ضخامت لایه تکای فولیکول آنترال در گروه تیمار شده کاهش قابل توجهی را در مقایسه با گروه شاهد نشان داد (به ترتیب 110 و 150 میکرومتر). نتایج ایمونوهیستوشیمی افزایش میزان فاکتور aTNF در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل را نشان داد، در حالی که میزان آن در نمونه های تیمار شده با زهر زنبور عسل کاهش یافت. نتیجه گیری: نتایج این مظالعه نشان داد که اثر مفید زهر زنبور عسل بر سندرم تخمدان پلی کیستیک ممکن است به دلیل اثر مهاری آن بر روی فاکتور aTNF باشد.

زمینه و هدف: از اسانس گل ها و پیکره رویشی بابونه آلمانی و کبیر در صنایع داروسازی، آرایشی و بهداشتی استفاده فراوانی می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی اسانس گیاهان دارویی بابونه و بابونه کبیر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی استخراج اسانس از اندام هوایی دو گیاه بابونه آلمانی و کبیر در مرحله گلدهی کامل، با روش تقطیر با آب و به کارگیری دستگاه کلونجر انجام شد. جداسازی و شناسایی ترکیب های متشکله اسانس ها با استفاده از دستگاه های گاز کروماتوگراف و گاز کروماتوگراف متصل شده به طیف سنج جرمی صورت گرفت، سپس با استفاده از تکنیک میکرودایلوشن خاصیت ضد میکروبی اسانس های مورد نظر با تعیین حداقل غلظت بازدارندگی و حداقل غلظت کشندگی علیه تعدادی از میکروارگانیسم های گرم مثبت و گرم منفی بررسی شد. هم چنین واکنش متقابل اسانس های این گیاهان از طریق محاسبه شاخص بازدارندگی افتراقی علیه میکروارگانیسم ها نیز بررسی شد. داده ها با آزمون آماری چند دامنه ای دانکن تجزیه و تحلیل قرار شدند. یافته ها: حداقل غلظت بازدارندگی اسانس های بابونه آلمانی و بابونه کبیر به ترتیب در دامنه 0.22 تا 4 و 0.09 تا 1 میلی گرم در میلی لیتر به دست آمد. محاسبه شاخص بازدارنده افتراقی اسانس این گیاهان علیه میکروارگانیسم های لیستریا مونوسیتوجنز، باسیلوس سوبتیلیس و باسیلوس سرئوس وجود فعالیت سینرژیستی و علیه میکروارگانیسم های استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیاکلی و سالمونلا تیفی-موریوم فعالیت افزایشی را اثبات نمود.نتیجه گیری: استفاده هم زمان از دو اسانس بابونه آلمانی و کبیر دارای اثرهای بازدارنده قابل توجه بوده و می توان در راستای بهینه-سازی استفاده از اسانس ها در کنترل موثر میکروارگانیسم ها استفاده نمود.

زمینه و هدف: استاتین ها داروهای بازدارنده آنزیم هیدروکسی متیل گلو تاریل کوآنزیم A می باشند که علاوه بر کاهش غلظت کلسترول پلاسما، کلسترول با دانسیته کم و تری گلیسرید را نیز کاهش می دهند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر مصرف داروی آتورواستاتین بر بافت پانکراس موش صحرایی نر بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی بالغ نر به چهار گروه مساوی، کنترل و سه گروه آزمون تقسیم شدند. گروه های آزمون به مدت 45 روز تحت درمان با داروی آتورواستاتین با دوزهای 10، 20 و 30 میلی گرم قرار داده شدند، بعد از اتمام دوره درمان موش ها با خونگیری از قلب کشته شده و بافت پانکراس آنها جدا شد. بعد از فیکس کردن، رنگ آمیزی بافت ها و تهیه اسلاید، قطر جزایر لانگرهانس اندازه گیری شد و تعداد سلول های جزایر لانگرهانس شمارش شد. داده ها با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین میانگین قطر جزایر لانگرهانس در گروهای آزمون و کنترل اختلاف معنی داری وجود نداشت. میانگین تعداد سلول های جزایر لانگرهانس در گروه های آزمون نسبت به کنترل افزایش یافت (0.05>p). نتیجه گیری: تجویز آتورواستاتین سبب افزایش تعداد سلول های جزایر لانگرهانس می شود و افزایش سلول ها نیز سبب افزایش ترشح انسولین شده و در نتیجه قند خون کاهش می یابد.

زمینه و هدف: روغن بادام دارای ترکیباتی از قبیل، اسید اولئیک، اسیدهای چرب غیر اشباع امگا 3، 6، 9 و ویتامین E می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر تزریق داخل هیپوکامپی روغن بادام بر حافظه و یادگیری احترازی غیر فعال در موش های صحرایی نر بالغ بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 56 سر موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی به 8 گروه مساوی شامل، کنترل، سرم فیزیولوژی دریافت کننده 0.5، 1 و 2 میکروگرم و 4 گروه روغن بادام دریافت کننده 1.5, 1, 0.5 و 2 میکروگرم تقسیم شدند. به جز گروه کنترل در بقیه گروه ها جراحی و کانول گذاری با دستگاه استریوتاکس در ناحیه CA1 سمت چپ صورت گرفت. یک هفته بعد از بهبودی گروه ها با شاتل باکس آموزش داده شدند و بلافاصله بعد از آموزش دوزهای مختلف، سرم فیزیولوژی و روغن بادام از طریق کانول به ناحیه CA1 تزریق شدند، سپس حافظه و یادگیری گروه ها پس از 48 ساعت ارزیابی گردید. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: روغن بادام با دوزهای 1.5, 1, 0.5 و 2 میکروگرم به طور معنی داری حافظه و یادگیری احترازی غیر فعال را افزایش داد (p<0.05)، اما سرم فیزیولوژی تاثیر معنی داری در حافظه و یادگیری احترازی غیر فعال نداشت (p>0.05). نتیجه گیری: روغن بادام به عنوان یک استروئید، بر حافظه و یادگیری تاثیر داشته و باعث تقویت حافظه و یادگیری می شود.

زمینه و هدف: عفونت روتاویروس شایع ترین عامل دهیدراسیون و گاستروانتریت در میان کودکان در سراسر جهان است. هدف این مطالعه تعیین شیوع عفونت روتاویروسی در کودکان مبتلا به گاستروانتریت حاد بستری شده در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج بود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی تحلیلی در سال 1390 بر روی 184 نمونه مدفوع از کودکان کمتر از 7 سال مبتلا به گاستروانتریت حاد بستری شده در بیمارستان امام سجاد شهر یاسوج انجام شد. نمونه ها با روش الایزا برای یافتن روتا ویروس مورد آزمایش قرار گرفتند. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تعداد 52 مورد (28.26 درصد) نمونه ها از نظر وجود روتاویروس، مثبت ارزیابی شدند. ارتباط معنی داری میان شیوع ویروس و فصل وجود داشت (0.001=p). بیشترین شیوع ویروس مربوط به فصل پاییز با فراوانی 48.08 درصد و کمترین شیوع مربوط به فصل بهار، با فراوانی5.77  درصد بود. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای عفونت روتاویروسی، پایش مستمر به منظور فراهم آمدن اطلاعات مفید برای ساخت واکسن موثر و جلوگیری از هزینه های زیاد مراقبت های بالینی ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: بیماری لپتوسپیروز یکی از بیماری های مهم مشترک بین انسان و دام است. هدف این مطالعه گزارش یک مورد بیمار مبتلا به لپتوسپیروز بود. معرفی بیمار: مردی 32 ساله از شهر جنوبی و گرمسیری کنگان به علت تب بالا، درد عضلانی، قرمزی چشم، لتاژی و در معاینه بالینی بزرگی کبد و طحال، زردی مختصری در ملتحمه چشم به بیمارستان شهید بهشتی یاسوج مراجعه نمود. درمان اولیه به دلیل تب دار بودن بیمار و هم چنین علایم شبیه آنفلوانزا، قبل از انجام آزمایش ها بنا به دستور پزشک معالج با آنتی بیوتیک انجام شد و علایم حیاتی بیمار مانند تب کنترل شدند. پس از انجام آزمایش های فراوان و مشکوک شدن به بیماری های مختلف در نهایت لپتوسپیروز تایید شد.نتیجه گیری: در مناطق گرمسیری که با وجود جوندگان ناقل و شرایط اکولوژیک، زمینه ابتلا به لپتوسپیروز وجود دارد، در صورت بروز علایم شبیه آنفلوانزا، بزرگی کبد و طحال، زردی و علایم بیماری های کلیوی و عدم پاسخ به درمان های دارویی رایج، نباید شک به لپتوسپیروز را از نظر دور داشت و بهتر است اقدامات تشخیصی لازم به عمل آید.

زمینه و هدف: پلی مورفیسم ژن گیرنده کموکاینی شماره 4 در موقعیت C/T 1014 با تغییر در پایداری mRNA همراه بوده و در بیان این مولکول نقش دارد. هدف این مطالعه، بررسی پلی مورفیسم C/T 1014 ژن گیرنده کموکاینی شماره 4 در بیماران مبتلا به کارسینومای سینه در منطقه جنوب ایران بود.روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، 150 زن مبتلا به کارسینومای سینه به عنوان مورد و 160 زن سالم به عنوان شاهد شرکت داشتند. جهت تعیین ژنوتیپ ژن گیرنده کموکاینی شماره4 از روش PCR-RFLP استفاده شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: فراوانی ژنوتیپ های CC، CT و TT در افراد گروه مورد به ترتیب57.8 ، 35.1 و 7.1 درصد و در گروه شاهد 54.4، 39.4 و 6.2 درصد بود. فراوانی آلل های C و T در افراد گروه مورد به ترتیب، 75.3، 24.7 درصد و در گروه شاهد 74.1 و 25.9 درصد بود p>0.05)). نتیجه گیری: پلی مورفیسم ژن گیرنده کموکاینی شماره 4 درافزایش استعداد ابتلا افراد به سرطان پستان در جمعیت جنوب ایران نقشی ندارد.