مقدمه و هدف: تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (تنس) یکی از روشهایی غیردارویی تسکین درد است. مکانیسم اثر این روش، براساس تئوری کنترل دریچه ای درد قابل توجیه است. در مطالعات انجام گرفته، تنس در زمینه کنترل درد پس از عمل جراحی بسیار موفق عمل کرده و میزان موفقیت آن 70 تا 90 درصد بیان شده است. پژوهش فوق نیز با هدف تعیین تأثیر تنس در کنترل درد پس از عمل جراحی سزارین انجام گردیده است.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور بوده که بر روی 64 بیمار با عمل جراحی سزارین انتخابی در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج در سال 1381 انجام پذیرفته است. نمونه ها به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شده که در گروه مورد جهت تسکین درد از تنس و در گروه شاهد از مخدر استفاده گردیده است و سپس شدت درد، تکرار حملات درد، تعداد دفعات مصرف مخدر و میزان مخدر مصرفی در 24 ساعت اول پس از جراحی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: برطبق نتایج به دست آمده از این پژوهش، میانگین شدت درد در دو گروه مورد بررسی براساس مقیاس مقایسه ای بصری در گروه مورد 0.8± 5.9 و در گروه شاهد 0.5±7.9، میانگین تکرار حملات درد در گروه مورد 1.3±1.78 بار و در گروه شاهد 1.15±6.03 بار، میانگین تعداد دفعات مصرف مخدر در گروه مورد 0.93±0.94 دفعه و در گروه شاهد 1.03± 4.09 دفعه و میانگین مقدار مخدر مصرفی در گروه مورد 46.9 ± 47.4 میلی گرم و در گروه شاهد 51.4±204.7 میلی گرم بوده است. نتایج فوق همگی از نظر آماری معنی دار بوده اند (P<0.05).
نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از این است که گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد با استفاده از تنس، شدت درد کمتر و تکرار حملات درد کمتری داشته اند، همچنین دفعات مصرف مخدر کمتر بوده و میزان مخدر کمتری را دریافت کرده اند. بنابراین پیشنهاد می گردد تنس به عنوان یک وسیله کمکی غیرتهاجمی و غیردارویی مؤثر جهت کاهش درد پس از عمل جراحی سزارین مورد استفاده قرار گیرد.