بیماران روماتوییدی علاوه بر مشکلات جسمی از مشکلات روحی و روانی رنج می برند و بین علائم جسمی و روحی سیکل معیوبی ایجاد می شود؛ در نتیجه بیماران در مقابل استرس و تحریکات عصبی دچار فعالیت بیماری می شوند. بنابراین در این پژوهش از آرام سازی بنسون در کنار دریافت سایر اقدامات دارویی جهت کنترل فعالیت بیماری استفاده شده است.
این تحقیق، یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است که در سال 80-1379 در درمانگاه مرکز تحقیقات روماتولوژی بیمارستان امام خمینی تهران انجام شده است. در این مطالعه 50 بیمار به صورت نمونه گیری غیراحتمالی از جامعه آماری در دسترس بر اساس سن و جنس در 2 گروه شاهد (24 نفر) و آزمون (26 نفر) به صورت تصادفی قرار گرفتند. آرام سازی با استفاده از نوار و به صورت انفرادی در گروه آزمون به کار رفت. و در طی 8 هفته انجام مداخله، پی گیری شدند. برای ارزیابی تاثیر آرام سازی بنسون، علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی، اضطراب، افسردگی و احساس خوب بودن بیماران قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه سنجیده شد.
با انجام آزمونهای آماری کلیه متغیرهای موجود در این تحقیق قبل از مداخله در دو گروه شاهد و آزمون اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین متغیرهای اضطراب، افسردگی و احساس خوب بودن متغیرهای اضطراب، افسردگی و احساس خوب بودن در هر دو گروه بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان دادند (P<0.001). بیشتر متغیرهای علایم بالینی و یافته های آزمایشگاهی روند کاهش فعالیت بیماری را نشان دادند، ولی از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان ندادند.
فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه آرام سازی فعالیت بیماری را کمتر می کند، مورد تایید قرار گرفت. از نظر سایر متغیرهای مربوط به علائم بالینی و یافته های آزمایشگاهی برای کسب نتایج آماری بهتر، نیاز به تحقیق با حجم نمونه بیشتر و انجام مداخله در مدت زمان بیشتر از 8 هفته است.