Armaghane Danesh
Year:2015 | Volume:20 | Issue:9|Papers Count:8

زمینه و هدف: لایه گیرنده نور قسمت مهمی از شبکیه چشم است. آلوئه ورا دارای اثرات آنتی اکسیدانی، آنتی باکتریالی و ضد دیابتی است. هدف از این مطالعه، بررسی ریزبینی لایه گیرنده نور در موش های صحرایی نر تحت تاثیر مسمومیت با متانول و اثرات جلوگیری کننده عصاره آلوئه ورا بر مسمومیت با متانول بود.روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه گروه 10 تایی؛ کنترل، مسمومیت با متانول و مسمومیت با متانول و دریافت کننده دهانی عصاره آلوئه ورا به میزان 400 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 30 روز، انجام شد. مسمومیت با متانول به وسیله تزریق داخل صفاقی متانول به میزان 4 گرم بر کیلوگرم به مدت 30 روز انجام گرفت. در پایان آزمایش، چشم ها خارج شده و شبکیه چشم نزدیک به دیسک بینایی جدا شده و در گلوتر آلدئید 4 درصد غوطه ور شد. بافت شبکیه با بافر شستشو و در اسمیوم تتراکسید 1 درصد ثابت شده و در درجات مختلف الکل آبگیری شدند. سپس، بافتها در مخلوط پروپیلن اکساید و رزین قرار گرفته و در رزین خالص قالب گیری شدند. بعد، از قالب ها برش های نیمه نازک و نازک تهیه و به وسیله میکروسکوپ های الکترونی ترانس میشن و نوری مطالعه شدند. داده ها با آزمون های آماری آنووای یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج، کاهش آشکار اثرات پاتولوژیک در گروه آلوئه ورا- متانول در مقایسه با گروه مسمومیت با متانول را نشان داد. فقدان قطعه خارجی، واکوئله شدن زیاد در قطعه داخلی و هسته های تیره و پیکنوزه در گروه مسمومیت با متانول دیده شدند. اما، فقدان محدود قطعه خارجی، واکوئله شدن کم در قطعه داخلی و هسته های تیره در گروه آلوئه ورا- متانول مشاهده گردید. مشاهدات مورفومتریک نشان داد که ضخامت لایه گیرنده نور در گروه مسمومیت با متانول کاهش داشته و در گروه آلوئه ورا- متانول کاهش خیلی کمی داشته است. کاهش ضخامت این لایه در گروه مصرف کننده متانول دارای اختلاف معنی دار با گروه کنترل بود، اما در گروه آلوئه ورا- متانول کاهش ضخامت لایه گیرنده نور نسبت به گروه کنترل فاقد اختلاف معنی دار بود.نتیجه گیری: این مشاهدات نشان داد که متانول باعث آسیب به لایه گیرنده نور شده و آلوئه ورا می تواند آسیب به لایه گیرنده نور را بهبود دهد.

زمینه و هدف: دیابت ملیتوس به یکی از اختلالات متابولیکی اطلاق می گردد که با افزایش مزمن قند خون بروز می کند. دیابت می تواند باعث اختلال در بافت بیضه و کاهش توانایی جنسی شود. بعضی از گیاهان مانند شنبلیله با کاهش دادن قند خون و مواد اکسیداتیو اثر محافظتی خود را بر بدن نشان می دهند. در مطالعه حاضر اثر عصاره دانه گیاه شنبلیله بر بافت بیضه جنین 20 روزه موش های صحرایی در طی زمان بارداری مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش صحرایی ماده سالم به طور تصادفی به سه گروه سالم شامل (کنترل، گلیبن کلامید و شنبلیله) و سه گروه دیابتی شامل؛ کنترل، درمان گلیبن کلامید و درمان شنبلیله تقسیم شدند. از داروی استرپتوزوتوسین جهت دیابتی کردن موش ها استفاده شد. پس از تشخیص بارداری به گروه های شنبلیله سالم و دیابتی 1000 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره گیاه شنبلیله، گروه های گلیبن کلامیدی سالم و دیابتی 5 میلی گرم بر کیلوگرم داروی گلیبن کلامید و به گروه های کنترل سالم و دیابتی آب مقطر از طریق دهان خورانده شد. بعد از 20 روز جنین ها خارج و در فرمالین 10 درصد تثبیت شدند. پس از پردازش بافتی مقاطع 5 میکرونی تهیه شده و بـــا رنـــگ هماتوکسیلین- ائــــوزین رنگ آمیزی شدند و تغییرات مورفومتریک بافت بیضه بررسی شد. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی دانکن تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین قطر لوله اسپرم ساز و ضخامت کپسول بیضه در گروه درمان شنبلیله و کنترل دیابتی تفاوت معنی داری نشان نداد (p>0.05). میانگین وزن بدن در جنین های نر گروه درمان شنبلیله در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش معنی داری نشان داد (p<0.05). تعداد سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی و لیدیگ بافت بیضه در موش های گروه درمان شنبلیله نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش معنی داری داشت (p<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی دانه گیاه شنبلیله باعث افزایش تعداد سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی و لیدیگ بیضه در موش های دیابتی می شود.

زمینه و هدف: در سال های اخیر افزایش دستگاه های الکتریکی مولد امواج الکترومغناطیس، موجب توجه محققین به بررسی اثر این امواج بر سلامتی انسان شده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر قرارگیری طولانی مدت در معرض امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق العاده پایین (ELF) بر سیستم آدرنرژیک روده باریک در موش صحرایی بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 21 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند؛ گروه اول، گروه آزمایش به مدت 75 روز در معرض امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق العاده پایین (50 هرتز، 1 میلی تسلا) در دستگاه سلونوئید روشن قرار گرفتند. گروه دوم، گروه شاهد که در شرایط مشابه با گروه اول و در سلنوئید خاموش قرار گرفتند و گروه سوم، گروه کنترل که در شرایط معمول حیوان خانه نگهداری شدند. بعد از مدت 75 روز، موش های صحرایی ابتدا با تزریق درون صفاقی پنتوباربیتال سدیم (50 میلی گرم بر کیلوگرم) شدند سپس بافت ایلئوم آنها جدا و به قطعات 1 سانتی متری تقسیم شدند. این قطعات به حمام بافتی حاوی محلول کربس اکسیژنه با pH=7.4 منتقل شدند و سپس فعالیت مکانیکی بافت به وسیله ترانسدیوسر نیرو مرتبط به سیستم پاورلب و بریج آمپلی فایر در پاسخ به تجویز داروی فنیل افرین با دوز 4´10-6 مولار ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: تغییرات شل شدگی بافت ایلئوم ایزوله بر روی دو قطعه ایلئوم ایزوله با طول مشابه و در یک حیوان مشاهده شد، که با توجه به نتایج تحقیق حاضر میزان شل شدگی ایلئوم در گروه در معرض امواج (آزمایش) نسبت به دو گروه کنترل و شاهد افزایش معنی داری (p<0.05) داشته است. هم چنین میزان شل شدگی ایلئوم در پاسخ به فنیل افرین در زمان های مختلف و بعد از کسر تانسیون پایه نشان دهنده افزایش معنی دار (p<0.05) درصد شل شدگی ایلئوم در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد و کنترل می باشد.نتیجه گیری: تاثیر دراز مدت امواج الکترومغناطیس با فرکانس فوق العاده پایین ممکن است موجب افزایش حساسیت گیرنده های a1 آدرنرژیک در روده باریک شده باشد.

زمینه و هدف: سکته مغزی سومین عامل مرگ و میر و اولین عامل ناتوانی در جهان است. در طی ایسکمی، تولید رادیکال های آزاد افزایش می یابد. آنتی اکسیدان ها می توانند از اکسیداتیو ناشی از تولید رادیکال های آزاد جلوگیری کنند. از آنجایی که مرزه دارای ترکیب های آنتی اکسیدانی است، هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره مرزه بر حجم آسیب بافتی و نقص های نورولوژیک بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 35 موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه (7 تایی) تقسیم شدند؛ گروه کنترل (تیمار با آب مقطر+ القای ایسکمی)، سه گروه آزمایشی (تیمار با عصاره هیدروالکلی مرزه با دوزهای 50، 75 و 100 میلی گرم برکیلوگرم+ القای ایسکمی) و گروه شم (آب مقطر و عدم القای ایسکمی). تیمار به مدت 30 روز، به صورت خوراکی و از طریق گاواژ صورت گرفت. حیوانات هر روز یک بار و در ساعت 10-11 صبح تیمار شدند. القای ایسکمی از طریق انسداد شریان مغزی میانی به روش لونگا و همکاران صورت گرفت. این روش سبب القای ایسکمی موضعی به مدت 60 دقیقه گردید. سپس حجم آسیب بافتی توسط نرم افزار Image Tool و امتیاز نقص های نورولوژیک با استفاده از بررسی های رفتاری، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: پیش تغذیه با عصاره ی مرزه سبب کاهش حجم سکته ی مغزی کل، در هر سه دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم (150.52±4.29)، 75 میلی گرم بر کیلوگرم (136.18±5.98) و 100 میلی گرم برکیلوگرم (106.83±5.22) نسبت به گروه کنترل (196.9±3.85) گردید (p<0.001). هم چنین عصاره سبب کاهش امتیاز نقص های نورولوژیک در دو گروه دریافت کننده دوز 75 میلی گرم بر کیلوگرم (1.85±0.26) و 100 (1±0.31)، نسبت به گروه کنترل (4.28±0.28) گردید (p=0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد مرزه بتواند به دلیل کاهش حجم آسیب بافتی و اختلالات نورولوژیک، اثر حفاظتی در برابر آسیب های ناشی از سکته ی مغزی اعمال کند.

زمینه و هدف: ناندرولون دکانوات از مهم ترین داروهای آنابولیک آندروژنیک استروئید (AAS) است. از طرفی هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG) موجب تحریک ترشح تستوسترون و افزایش تولید آندروژن می گردد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ناشی از تاثیرات این هورمون بر اثرات تخریبی دارویی ASS در بافت ها و سلول های دستگاه تناسلی نر موش صحرایی بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر به پنج گروه 3 تایی تقسیم شدند. گروه های تیمار شامل موش های صحرایی که به صورت هفتگی 10 میلی گرم بر کیلوگرم ناندرولون (Nd) را به صورت داخل عضلانی به مدت 8 هفته دریافت کردند و گروه هورمون (H) به مقدار 500 واحد در هفته، هورمون hCG داخل عضلانی دریافت کردند و گروه ناندرولون- هورمون (Nd- H)، که 10 میلی گرم بر کیلوگرم ناندرولون و 500 واحد در هفته هورمون دریافت کردند. گروه شم نیز 10 میلی گرم بر کیلوگرم روغن بادام زمینی دریافت کردند و گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله در نظر گرفته شدند. پس از 8 هفته پارامترهای اسپرم نظیر حرکت، تعداد و مورفولوژی اسپرم زیر میکروسکوپ نوری تعیین شدند. علاوه بر این قابلیت حیات اسپرم به وسیله رنگ آمیزی فوق حیاتی ائوزین- نکروزین انجام شد. بیضه، دم اپی دیدیم، پروستات و سمینال وزیکول نیز با ترازوی آزمایشگاهی وزن شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد.یافته ها: درصد اسپرم دارای حرکت به رو جلو در گروه های تیمار H و Nd-H کمتر از گروه های کنترل و شم بود. میزان اسپرم با شکل طبیعی در گروه های تیمار نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش یافته، اما اختلاف معنی داری پیدا نکرده است. هم چنین نتایج مورفولوژی اسپرم حاکی از این است که بیشترین درصد اسپرم هایی با اشکال غیر طبیعی Tailless) و (Coil در گروه تیمار Nd مشاهده شد. علاوه بر این قابلیت حیات اسپرم در گروه تیمار ناندرلون به تنهایی نسبت به سایر گروه ها به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته بود. وزن بیضه تحت تاثیر داروی ناندرولون نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش معنی داری نشان داد.نتیجه گیری: هورمون hCG بر اثرات ناخواسته و تخریبی ناندرولون بر روی پارامترهای اسپرم موش صحرایی بالغ تاثیر مثبتی می گذارد و سبب کاهش اثرات سوء ناندرولون می شود.

زمینه و هدف: امروزه با استفاده از تکنولوژی ارتباطی مودم بی سیم (Wi-Fi)، می توان تبادل اطلاعات کرده و یا به اینترنت وصل شد، که این کار با استفاده از پرتوهای ریزموج (میکروویو) 2.4 گیگا هرتز انجام می شود. با توجه به گسترش روزافزون استفاده از این تکنولوژی و خطرات احتمالی بر بافت های موجود زنده، نگرانی در مورد زیان های احتمالی آن نیز رو به افزایش است. هدف اصلی این مطالعه بررسی اثرات زیستی زمان مواجهه با پرتوهای ریزموج تابشی از مودم Wi-Fi و فاصله نسبت به آن بر کیفیت اسپرم بود.روش بررسی: این تحقیق تجربی بر روی 84 سر موش صحرایی نر انجام شد. این موش ها به صورت تصادفی بر اساس مدت زمان مواجهه با پرتوهای ریزموج و فاصله نسبت به مودم به هفت گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه دو، 53 روز بعد از تابش آنالیز شد و سایر گروه ها 30 دقیقه تا 1 ساعت پس از تابش آنالیز شدند. گروه 7، بدون دانلود تابش دریافت کردند. تغییرات مورفولوژیک اسپرم، همچنین قطعه قطعه شدن DNA، وزن بیضه و تعداد سلول های اسپرماتوگونی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های نان پارامتریک من ویتنی و کروس کال والیس استفاده شد.یافته ها: میانگین اسپرم های با مورفولوژی طبیعی، وزن بیضه و تعداد سلول های اسپرماتوگونی پس از مواجهه با پرتوهای ریز موج کاهش نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: پرتوهای ریزموج تابشی از مودم های Wi-Fi، باعث تغییرات مورفولوژیک اسپرم و کاهش وزن و سلول های اسپرماتوگونی بیضه می شود. با افزایش زمان تابش و کاهش فاصله نسبت به مودم، وزن بیضه و تعداد سلول های اسپرماتوگونی کاهش قابل ملاحظه ای می یابد.

زمینه و هدف: پوسیدگی دندان یکی از بیماری های عفونی شایع دوران کودکی است. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع و شاخص پوسیدگی دندان در دانش آموزان 7-12 ساله شهر یاسوج و روستاهای اطراف آن اجرا شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی 460 کودک به صورت تصادفی دو مرحله ای از مدارس ابتدایی شهر یاسوج و دهستان های تابعه، انتخاب شدند. اطلاعات آموزشی، جمعیتی، اقتصادی و عادات بهداشتی دهان و دندان و تغذیه ای به وسیله یک پرسشنامه جمع آوری و وضعیت بهداشت دهان و پوسیدگی دندان ها با انجام معاینه بالینی به وسیله نور، آینه و سوند به وسیله یک تیم دندان پزشکی حرفه ای در یک چک لیست ثبت گردید. داده ها پس از استخراج با روش های آمار تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند. نرم افزارهای مورد استفاده SPSS نسخه 22 و R نسخه 3.2 بود و سطح معنی داری (a) برابر پنج درصد، در نظر گرفته شده است.یافته ها: شیوع پوسیدگی در دندان های شیری، دایمی و کل دندان ها به ترتیب برابر 75.2، 41.1 و 89.8 درصد، و میانگین شاخص های dmft،DMFT و dmft+DMFT، به ترتیب برابر 3.57، 0.87 و 4.44، به دست آمد. علاوه بر این شیوع پوسیدگی در دندان های دایمی و DMFT در دختران به طور معنی دار (p=0.046) بیش از پسران ولی در کل دندان ها شیوع پوسیدگی در پسران به طور معنی دار (p=0.032) بیش از دختران بود. پوسیدگی دندان های دایمی در کودکان با سن رابطه مستقیم و معنی دار داشت (p<0.0001). هم چنین شاخص DMFT و شیوع پوسیدگی در دندان های دایمی در کودکان روستایی به طور معنی دار بیش از کودکان ساکن شهر یاسوج بود (p<0.0001). شاخص dmft+DMFT با شاخص توده بدنی کودکان رابطه ای معکوس و معنی دار نشان داد (p=0.004). استفاده از نخ دندان موجب کاهش معنی دار (p=0.027) در پوسیدگی دندان ها شد و پوسیدگی دندان در کودکانی که مسواک می زدند، لبنیات مرتب مصرف می کردند، شغل پدرشان کارمند و پدر و مادرشان سواد بالاتری داشتند کمتر بود (p>0.1).نتیجه گیری: شیوع و شدت پوسیدگی دندان در دانش آموزان ابتدایی شهر یاسوج و روستاهای اطراف نسبت به متوسط کشوری و استانداردهای سازمان جهانی بهداشت به اندازه قابل توجهی بالاتر بود. دندان های پسران نسبت به پوسیدگی استعداد بیشتری داشتند، با بالا رفتن سن شیوع پوسیدگی در دندان های دایمی بیشتر می شد، در کودکان روستایی پوسیدگی دندان شایع تر و شدیدتر بود. رعایت اصول مراقبتی و بهداشتی دندان ها، درآمد مستمر و سواد بالاتر والدین و مصرف لبنیات کاهش پوسیدگی در کودکان را در پی داشت.