ارمغان دانش
سال:1390 | دوره:16 | شماره:2 (پی در پی 62) |تعداد مقالات:13

مقدمه و هدف: کبد چرب غیرالکلی طیفی از حالات بالینی و آسیب شناختی است که با رسوب قطرات چربی در کبد بیمارانی که سابقه مصرف الکل ندارند، مشخص می شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر رژیم کم کالری با و بدون سیبوترامین بر وزن بدن و وضعیت عملکرد کبدی بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز بر روی 40 بیمار چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی مداخله و کنترل تقسیم شدند. افراد گروه مداخله روزانه یک کپسول 15 میلی گرمی سیبوترامین نیم ساعت قبل از ناهار دریافت نمودند و رژیم کاهش وزن بر حسب وزن ایده آل بدن بود. افراد گروه کنترل تنها تحت رژیم کاهش وزن بودند. قبل از مداخله و 3 ماه بعد از آن تغییرات وزن و سطح آنزیم های کبدی ارزیابی شد و سونوگرافی تکرار شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی زوجی، من ویتنی و مک نمار تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سه ماه بعد از مداخله میانگین کاهش وزن در گروه مداخله 13 کیلوگرم و در گروه کنترل 4 کیلوگرم بود (p<005). بهبود اکوژنیسیته کبدی در 90 درصد بیماران گروه مداخله و 50 درصد بیماران گروه کنترل مشاهده شد. تغییر میزان آنزیم آلانین آمینوترانسفراز گروه مداخله و کنترل به ترتیب 7.50±15.11 و 6.15±28.23 واحد بین المللی بر لیتر بود که این اختلاف معنی دار بود (p<0.05). تغییر آنزیم آسپارتات آمینو ترانفسراز در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 4.38±13.37 و 1.70±18.37 واحد بین المللی بر لیتر بود که اختلاف معنی داری نداشتند (p>0.05).نتیجه گیری: در مجموع یافته های مطالعه حاضر حاکی از تاثیر سیبوترامین در بهبود عملکرد کبدی و درمان بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی می باشد.

مقدمه و هدف: اکثر افراد بزرگ سال حداقل یک بار تجربه سردرد را دارند. درصد بالایی از این سردردها از ساختمان های گردنی از جمله ماهیچه های گردن منشا می گیرند که اصطلاح سردرد گردنی در مورد آنها به کار می رود. هدف از این مطالعه بررسی اثر تزریق متیل پردنیزولون استات در نقاط طب سوزنی به نام نقطه کیسه صفرای شماره 20 در بیماران مبتلا به سردرد گردنی مزمن و مقاوم به درمان دارویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که طی سال های 1389- 1388 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد، تعداد 25 بیمار مبتلا به سردرد گردنی که دارای نقاط دردناک در ماهیچه های پشت سر و گردن بودند و سردرد آنها مقاوم به درمان های دارویی بود، تحت تزریق متیل- پردنیزولون استات قرارگرفتند. با استفاده از معیار سنجش بینایی، شدت سردرد بیماران قبل و سه روز، یک ماه و سه ماه بعد از مداخله ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین شدت سردرد بر اساس معیار سنجش بینایی در این افراد قبل از تزریق 7.76±2.3 بود، که این میزان، سه روز بعد از تزریق به 2.60±2.9 و یک ماه بعد از تزریق به 3.52±3.3 و سه ماه بعد از تزریق به 3.48±3.5 رسید، که نشانه کاهش معنی دار شدت درد بود (p<0.001). تعداد حملات سردرد یک ماه و سه ماه بعد از تزریق به ترتیب در 72 و 76 درصد از بیماران کاهش یافت. مدت حملات سردرد به طور میانگین، یک ماه و سه ماه بعد از تزریق در 72 درصد از بیماران کاهش یافت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تزریق متیل پردنیزولون استات در نقاط طب سوزنی کیسه صفرای 20 در سردرد گردنی با منشا ماهیچه ای، درمانی مناسب است، که فقط با انجام یک بار تزریق، اثرات درمانی قابل ملاحظه ای دارد.

مقدمه و هدف: سنگ شکن برون اندامی یک روش غیرتهاجمی برای شکستن سنگ های دستگاه ادرای با استفاده از امواج شوک آکوستیک می باشد، ولی اثر این امواج باعث ایجاد درد موقت در محل ورود امواج و ناراحتی عمقی احشایی می شود،. که نیاز به تجویز مسکن در طی این اقدام را ضروری می سازد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر اضافه کردن ژل لیدوکائین یا پیروکسیکام موضعی به پتیدین با تزریق وریدی پتیدین به تنهایی در کاهش درد بیماران در حین عمل بود.مواد و روش ها: این مطالعه، یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 بر روی 159 بیمار که جهت عمل سنگ شکن برون اندامی به بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد مراجعه نمودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی ساده به 3 گروه تقسیم شدند؛ در گروه اول 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، پتیدین وریدی به تنهایی، گروه دوم ژل پیروکسیکام و گروه سوم ژل لیدوکائین موضعی نیم ساعت قبل از عمل استفاده شد. در حین عمل نیز هر کدام از بیماران که درد غیرقابل تحمل داشتند، مجددا 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم پتیدین وریدی تزریق گردید و میزان درد بیماران بر اساس پرسشنامه MC Gill اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آزمون آنالیز واریانس پارامتری، ناپارامتری کروسکال والیس و آزمون تعقیبی دان تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: میانگین درد در گروه اول (پتیدین) 6.2±6.9 و در گروه دوم (ژل پیروکسیکام) 3.2±2.7 و در گروه سوم (ژل لیدوکائین) 3.9±3.1 بود. اختلاف میانگین درد در گروه اول و دو گروه دیگر معنی دار بود (p<0.01). میانگین میزان مصرف داروی پتیدین در گروه اول 24±16 میلی گرم، در گروه دوم 10±13 میلی گرم و در گروه سوم 5±9 میلی گرم بود. اختلاف میانگین مصرف داروی مخدر در گروه اول با دو گروه دیگر معنی داری بود (p<0.01).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، استفاده از ژل لیدوکائین یا پیروکسیکام باعث کاهش درد بیماران پس از انجام سنگ شکن برون اندامی شده و نیاز به مصرف داروی مخدر را کاهش می دهد.

مقدمه و هدف: تا به حال روش های مختلفی جهت حفظ قابلیت باروری در دختران و زنان جوان مبتلا به سرطان مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از شاخص ترین این روش ها پیوند بافت تخمدان می باشد. با وجود موفقیت نسبی این روش، بحث های گوناگونی در خصوص مکان مناسب پیوند و روش های مختلف انجام پیوند وجود دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی هیستومورفولوژیک پیوند بافت تاره تخمدان به دو روش داخل عضلانی و مابین عضلانی در موش های نژاد بالب سی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد، پیوند بافت تازه تخمدان در تعداد 20 سر از موش های 6 هفته ای ماده نژاد بالب سی که در 14- 12 روزگی تخمدان آنها برداشته شده بود، به دو روش داخل عضلانی و مابین عضلانی در عضلات ناحیه پشتی صورت پذیرفت. از تخمدان موش های ماده 14- 12 روزه به عنوان بافت پیوندی استفاده شد. موش های دریافت کننده پیوند به مدت 4 هفته به صورت یک روز در میان یک واحد هورمون محرک فولیکولی به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان هفته دهم تمامی موش های دریافت کننده پیوند کشته شده و بافت تخمدان پیوندی خارج گردید. کلیه نمونه ها جهت بررسی وضعیت رگ زایی و ماندگاری فولیکول ها مورد بررسی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در گروه پیوند بین عضلانی کلیه پیوندهای بافت تازه تخمدان دژنره شدند و هیچ رگ زایی جدیدی مشاهده نشد. در گروه پیوند داخل عضلانی به غیر از 2 مورد رد پیوند، در مقاطع تهیه شده علی رغم آن که در برخی مناطق بافت پیوندی نقاط نکروتیک کوچک مشاهده شد، لیکن بیشتر بافت تخمدانی از نظر ظاهری سالم بود و در داخل آن فولیکول های ابتدایی و فولیکول های اولیه، ثانویه و آنترال مشاهده شد. به غیر از کاهش معنی دار در تعداد فولیکول ها و اندازه کوچک تر فولیکول ها در بافت پیوندی در مقایسه با گروه کنترل (p<0.05)، تفاوتی عمده دیگری در مورفولوژی، هیستولوژی و روند بلوغ فولیکول ها در میان تخمدان های پیوندی و گروه کنترل وجود نداشت.نتیجه گیری: پیوند بافت تازه تخمدان در داخل عضلات ناحیه پشتی بدون نیاز به پایه عروقی، دارای قابلیت رگ زایی جدید، بقای مناسب فولیکول های ابتدایی و تکامل طبیعی و قابل توجه فولیکول های در حال رشد می باشد. دژنره شدن کلیه بافت های پیوندی در گروه پیوند مابین عضلانی نشان گر نامناسب بودن این مکان جهت انجام پیوند است.

مقدمه و هدف: در سال های اخیر با افزایش سویه های مقاوم به دارو در انواع ویروس ها، یافتن مواد طبیعی با خواص ضد ویروسی که دارای اثرات جانبی کمتری نیز باشند مورد توجه محققین قرار گرفته است. بلوط گیاهی است که دارای اثرات مختلف درمانی از جمله اثر ضد باکتریایی و قارچی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین حداقل غلظت کشنده عصاره هیدروالکلی گیاه بلوط روی ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در کشت سلول کلیه نوزاد هامستر صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد، عصاره هیدروالکلی برگ های بلوط به روش خیساندن با اتانول 70 درصد تهیه شد. سلول کلیه نوزاد هامستر در محیط کشت حاوی 5 درصد سرم جنین گوساله در میکروپلیت های 48 خانه ای کشت گردید. پس از تعیین غلظت دارای 50 درصد سمیت عصاره بر روی سلول های مذکور، اثر ممانعت کنندگی (50 رصد بازدارنده) آن بر تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در دو مرحله جلوگیری از اتصال و تکثیر بعد از اتصال ارزیابی گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری پروبیت تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در بررسی غلظت دارای 50 درصد سمیت عصاره، تا غلظت 200 میلی گرم بر میلی لیتر هیچ گونه مرگ سلولی مشاهده نگردید. بر اساس آنالیز پروبیت، 50 درصد غلظت بازدارنده عصاره برای مرحله قبل از اتصال ویروس برابر 1.02 میلی گرم بر میلی لیتر و برای مرحله تکثیر بعد از اتصال برابر 0.257 میلی گرم بر میلی لیتر به دست آمد. بر اساس مدل پروبیت با افزایش غلظت عصاره درصد مهار اثر سیتوپاتیک در هر دو مرحله افزایش یافت (p<0.01).نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی میوه بلوط ضمن سمیت سلولی بسیار پایین، دارای اثر بازدارندگی قابل قبولی بر تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک در کشت سلول می باشد، لذا می تواند به عنوان یک داروی گیاهی مناسب مورد ارزیابی بیشتری قرار گیرد.

مقدمه و هدف: تاثیر اجرای لمس درمانی بر وزن گیری نوزادان، در مطالعه های متعددی بررسی شده است، در حالی که تاثیر اجرای لمس به وسیله مادر بر وزن و سایر شاخص های تن سنجی نوزاد، کمتر مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی انجام لمس درمانی به وسیله مادر بر شاخص های تن سنجی نوزاد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، تعداد 60 نوزاد نارس ترخیص شده از بخش مراقبت های ویژه نوزادان، به روش تخصیص تصادفی به طور مساوی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. با انجام لمس در حضور مادر، چگونگی اجرای آن به مادران آموزش داده شد، هم چنین کتابچه های آموزشی در زمینه مراحل انجام لمس در اختیار آنان قرار گرفت. لمس در منزل 3 نوبت در روز هر بار به مدت 20 دقیقه، تا تکمیل سن جنینی (40 هفته بارداری) به وسیله مادر بر روی نوزادان گروه آزمون انجام می شد. در هر دو گروه وزن و قد نوزادان و دور سر و سینه قبل از ترخیص و پس از تکمیل سن جنینی (40 هفتگی) اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف، من ویتنی، تی مستقل، کای دو و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: مادران دو گروه از نظر میانگین سن، نوع زایمان، میزان تحصیلات، شغل و وضعیت اقتصادی، هم چنین وزن، جنس و سایر مشخصات نوزادی تفاوت معنی داری نداشتند. در انتهای مداخله در دو گروه، تفاوت معنی داری در میانگین دور سر، سینه و قد نوزادان مشاهده نشد، اما میانگین وزن نوزادان در گروه آزمون به طور معنی داری بیشتر از نوزادان گروه کنترل بود (به ترتیب 3373±270.3 و 2905±372.6 گرم و p=0.04).نتیجه گیری: از میان شاخص های تن سنجی، لمس درمانی بر افزایش وزن نوزادان، نارس تاثیر معنی داری داشت، که احتمالا می تواند به دلیل سرعت وزن گیری نوزادان در مقایسه با سرعت رشد دیگر شاخص ها از جمله دور سر، سینه و قد نوزاد باشد.

مقدمه و هدف: در سال های اخیر تحقیقات روی گونه های مختلف جنس چای کوهی از خانواده نعنائیان نشان داد که عصاره گونه های آن اثرات فارماکولوژیکی متنوعی از قبیل؛ ضد التهاب، ضد باکتری، آنتی اکسیدان، آنتی توکسیک و سیتو توکسیک را نشان می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ضد دردی و ضد التهابی عصاره هیدروالکلی سرشاخه های گیاه چای کوهی در موش سوری نر بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که طی سال های 1389- 1388 در دانشگاه های پیام نور و علوم پزشکی شهید بهشتی تهران انجام شد، اثرات ضد دردی در موش سوری نر با استفاده از تست فرمالین و تست غوطه وری دم و اثرات ضد التهابی با استفاده از تست گزیلن مطالعه شد. در هر تست موش های سوری نر نژاد NMRI با وزن 25- 20 گرم به طور تصادفی به 5 گروه هشت تایی شامل گروه کنترل منفی (دریافت کننده حلال آبی + 0.5 درصد توئین 20)، گروه کنترل مثبت در تست فرمالین (دریافت کننده مورفین 10 میلی گرم بر کیلوگرم) و در تست گزیلن (دریافت کننده دگزامتازون 15 میلی گرم بر کیلوگرم) و سه گروه تجربی تقسیم شدند. به موش های گروه تجربی دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی چای کوهی به صورت داخل صفاقی تزریق شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزاز SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی عصاره های هیدروالکلی چای کوهی مورد آزمایش، زمان لیسیدن پا را به طور معنی داری در هر دو فاز حاد و مزمن تست فرمالین، نسبت به گروه کنترل کاهش داد (p<0.001). در تست غوطه وری دم در آب داغ نیز، عصاره هیدروالکلی گیاه، زمان بیرون کشیدن دم از آب داغ را در موش های مورد آزمایش به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش داد. به طوری که دوزهای 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی چای کوهی بیشترین اثر را در بالا بردن آستانه درد نشان می دهد و تفاوت معنی داری با گروه کنترل مثبت ندارد (p<0.001). در تست گزیلن نیز تمامی دوزها به ویژه دوز 400 میلی گرم بر کیلوگرم، به طور شاخص تورم حاصل از گزیلن در گوش را در سطح مهار کردند. در این دوز با گروه کنترل مثبت تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره چای کوهی دارای اثر ضد دردی و ضد التهابی است و استفاده سنتی آن را برای درمان درد و التهاب تایید می کند.

مقدمه و هدف: برخی از ترکیب های طبیعی و سنتتیک دارای خواص آنتی اکسیدانی می باشند که در محافظت از کبد در مقابل عوامل مخرب نقش مهمی را دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظت کبدی عصاره میوه عناب در موش های صحرایی بود.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بر روی 30 سر موش صحرایی نر بالغ و سالم از نژاد ویستار انجام شد. حیوان ها به طور تصادفی به 5 گروه مساوی شامل؛ گروه کنترل (دریافت کننده روغن زیتون)، گروه شاهد (دریافت کننده روغن زیتون و تتراکلریدکربن) و سه گروه مداخله (دریافت کننده روغن زیتون و تتراکلریدکربن) تقسیم شدند. به موش های گروه های مداخله به ترتیب عصاره گیاه عناب با دوزهای 200، 400 و 600 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن به صورت گاواژ داده شد. بعد از 45 روز میزان آنزیم های کبدی، پروتئین تام، آلبومین و بیلی روبین سرم موش ها اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: غلظت پروتئین تام، آلبومین و آنزیم های کبدی در گروه های مداخله نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت، مصرف عصاره عناب غلظت بیلی روبین در گروه های مداخله یک و دو را کاهش داد که فقط در گروه مداخله یک معنی دار بود (p<0.05). با افزایش دوز عناب در گروه مداخله سه، سطح بیلی روبین نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. درمان در گروه مداخله سه، بهبود قابل توجه در نکروز کبدی ناشی از تتراکلریدکربن ایجاد شد و کاهش التهاب سلول های پورتال را به همراه داشت (p<0.01). در گروه مداخله دو، تخریب و نکروز سلول ها و کاهش التهاب سلول های پورتال دیده شد (p<0.01).نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق به نظر می رسد که عناب می تواند اثرات حفاظتی در برابر عوامل کارسینوژن و توکسیک بر روی سلول های کبدی داشته باشد.

مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین ناهنجاری های متابولیکی در دنیا می باشد که منجر به اختلال در متابولیسم گلوکز در بدن می شود و درنتیجه نقص در ترشح انسولین، عملکرد انسولین یا هر دو می باشد. شواهد تحقیقاتی معدودی مبنی بر اثر ضد دیابتی گیاه لگجی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره میوه گیاه لگجی بر میزان گلوکز، و چربی های سرم در موش صحرایی نر دیابتی و نرمال بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد، از 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 180- 150 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به پنج گروه 8 تایی شامل؛ شاهد، شاهد تحت درمان با 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره میوه لگجی، شاهد دیابتی، دیابتی تحت درمان با 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره میوه لگجی و دیابتی تحت درمان با 30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره میوه لگجی تقسیم شدند. تجویز عصاره در مدت زمان سه هفته به صورت روزانه به روش گاواژ انجام شد. در پایان میزان قندخون و چربی های سرم موش ها اندازه گیری شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: تجویز عصاره به میزان 30 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن کاهش معنی داری در میزان قندخون، تری گلیسرید و کلسترول ایجاد نمود و سبب افزایش معنی دار میزان لیپوپروتئین با دانسیته بالا شد (p<0.05). علاوه بر این تجویز عصاره لگجی به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم در گروه دیابتی تحت درمان سبب کاهش میزان قندخون و فاکتورهای لیپیدی شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز عصاره هیدروالکلی میوه لگجی در دیابت نوع یک سبب کاهش قند و چربی خون در حیوانات دیابتی می شود و انجام تحقیقات بیشتر از جمله هیستوپاتولو‍‍ژی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه و هدف: با توجه به مقاومت میکروارگانیسم ها نسبت به آنتی بیوتیک ها، محققین در پی کشف مواد ضد میکروبی جدید برای جایگزینی آنتی بیوتیک ها هستند، که در این میان گیاهان دارویی نقش مهمی را بازی می کنند. هدف از این مطالعه بررسی خواص ضد میکروبی گیاه اسفرزه روی تعدادی از میکروارگانیسم ها بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد، بعد از جمع آوری و تهیه عصاره هیدروالکلی گیاه اسفرزه، اثر آن بر روی 10 میکروارگانیسم مختلف بررسی شد. هم چنین حداقل غلظت مهارکنندگی رشد و حداقل غلظت کشندگی این عصاره روی باکتری ها اندازه گیری شد و سپس قطر هاله عدم رشد این عصاره با آنتی بیوتیک های استاندارد مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس و کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: این مطالعه نشان داد که همه میکروارگانیسم های مورد بررسی به غلظت 10 و 20 میلی گرم بر میلی لیتر از عصاره گیاه اسفرزه مقاوم هستند. در غلظت 40 میلی گرم بر میلی لیتر استاف اورئوس و استاف اپیدرمیس به ترتیب هاله عدم رشدی معادل با 10 و 13 میلی متر را نشان دادند و در غلظت 80 میلی گرم بر میلی لیتر حداکثر قطر هاله عدم رشد مربوط به استاف اورئوس برابر با 20 میلی متر و استاف اپیدرمیدیس 18 میلی متر بود. قابل قبول ترین غلظت مهارکنندگی رشد و حداقل غلظت کشندگی عصاره به ترتیب 40 و 80 میلی گرم بر میلی لیتر گزارش شد که مربوط به استاف اورئوس و استاف اپیدرمیس بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره گیاه اسفرزه در مقایسه با آنتی بیوتیک های استاندارد اثر ضد میکروبی برروی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوس اپیدمیدیس دارد.