سابقه و هدف: پلاکت های فعال شده در پاسخ به محرک های خاص، میکروپارتیکل ها را در بدن و یا با گذشت زمان، در طول ذخیره در کیسه پلاکتی، آزاد می نمایند. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر دو محیط ذخیره متفاوت شامل پلاسما و محلول افزودنی (کمپوسول) بر تولید میکروپارتیکل های مشتق از پلاکت در طول زمان نگهداری بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، 30 کیسه کنسانتره پلاکتی از بانک خون ایران تهیه و به دو بخش با حجم یکسان تقسیم شد و سپس پلاسمای یکی از این بخش ها با محلول افزودنی کمپوسول جایگزین گردید. از هر دو نوع کیسه در روزهای 2، 4 و 7 ذخیره، نمونه برداری شد. میکروپارتیکل های مشتق از پلاکت جدا شده و جهت تعیین غلظت آن ها از روش اندازه گیری غلظت پروتئینی برادفورد استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری t تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: تولید میکروپارتیکل های پلاکتی در دو محیط نگهداری مختلف، در طول زمان ذخیره افزایش می یابد. تفاوت غلظت نهایی میکروپارتیکل های مشتق از پلاکت در فرآورده کنسانتره پلاکتی، در روز 4 ذخیره در دو محیط پلاسما و کمپوسول معنادار نبود در حالی که در روز 7 ذخیره این تفاوت معنادار شد و در پلاسما بیش از کمپوسول گردید (p<0.05).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، در میزان تولید میکروپارتیکل های مشتق از پلاکت در دو محیط مختلف نگهداری (پلاسما و کمپوسول)، تفاوت معناداری وجود نداشت. هر چند پس از 7 روز این تفاوت معنادار گردید و برای پلاسما نسبت به کمپوسول افزایش نشان داد که خود می تواند یک مزیت برای محیط نگهداری کمپوسول از این جهت محسوب گردد.