مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال:1387 | دوره:10 | شماره:4 (پی در پی 28) |تعداد مقالات:22

زمینه و هدف: درمان لیشمانیوز جلدی با داروهای خوراکی، ارزان، بی ضرر و با تحمل بالا به شدت مورد توجه قرار دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آزیترومایسین بر درمان لیشمانیوز جلدی در اهواز انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده 28 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی (گروه درمان) و 26 بیمار به عنوان گروه شاهد در یک کلینیک تخصصی بیماری های عفونی و گرمسیری شهر اهواز طی اردیبهشت 1385 تا مهر 1386 بررسی شدند. آزیترومایسین به مقدار 500 میلی گرم یک بار در روز به مدت 28 روز به بیماران گروه درمان داده شد. در گروه شاهد بیماران دارویی دریافت نکردند. هر دو گروه در روزهای 14 و 28 و ماه های 2 و 5 از نظر وضعیت زخم پیگیری شدند. داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون دقیق فیشر و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 45/8±26/20 سال و نسبت سنی مذکر به مونث 5/1 به 1 بود. نیمی از بیماران ساکن مناطق روستایی بودند. در پایان درمان 13نفر (4/46 درصد) از گروه درمان و 4 نفر (4/15 درصد) از گروه شاهد بهبود یافتند (P<0.02). فقط یک مورد عود در گروه درمان دیده شد، ولی عارضه دارویی جدی و قابل توجهی دیده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آزیترومایسین در درمان بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی اثرات قابل قبولی دارد و از آن می توان به عنوان داروی جانشین استفاده نمود.

زمینه و هدف: درمان شکستگی های تنه ران همیشه در حال تغییر بوده است. امروزه فیکساتورهای پیشرفته تری برای درمان این نوع شکستگی ها ابداع شده که از جمله این روش ها استفاده از میخ مجرای مرکزی می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه نتایج دو روش درمانی جااندازی باز و پلاک گذاری و استفاده از میخ مجرای مرکزی استخوان در شکستگی تنه استخوان ران انجام گرفت.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 40 بیمار بستری بالاتر از 16 سال با شکستگی ساده میانی تنه فمور به دلیل ضربه (دو گروه 20 نفری مورد و شاهد) در بیمارستان شهید کامیاب مشهد در سال 1382 مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه مورد درمان جراحی به روش جااندازی باز با پلاک و میخ و در گروه شاهد جراحی با گذاشتن میخ داخل مجرای مرکزی انجام شد. هر دو گروه از نظر سن و جنس یکسان بودند. پیگیری بیماران در مدت 9 تا 14 ماه انجام شد. مشخصات فردی تابع پیگیری و رادیوگرافی کنترل در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمون های تی مستقل و مجذور کای پردازش شد.یافته ها : از 40 بیمار مورد مطالعه 75 درصد مرد و 25 درصد زن بودند. مدت زمان جوش خوردن بالینی و رادیوگرافیک و میزان تاخیر در جوش خوردن در دو گروه از نظر آماری معنی داری نبود. با توجه به 4 مورد نقص وسیله در گروه پلاک از این نظر تفاوت معنی داری بین دو گروه به دست آمد (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مدت جوش خوردن بر اساس علایم بالینی و رادیوگرافی و عوارض در دو گروه مورد مطالعه از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارد، اما به علت وجود 4 مورد نقص وسیله، استفاده از روش اینترلاک با لاک استاتیک در تمام شکستگی های ران که منع مصرف ندارند، ارجح است.

زمینه و هدف : درد در حین وارد کردن کاتترهای داخل وریدی (آنژیوکت) در بیماران ایجاد می شود. یافتن روش هایی برای کاهش درد مرتبط با ورود آنژیوکت بسیار اهمیت دارد. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر انواع تحریکات الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) بر شدت درد مرتبط با ورود آنژیوکت انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و به شکل کارآزمایی موازی روی 80 بیمار بستری در بخش های داخلی و CCU بیمارستان فاطمیه سمنان طی سال 1385 انجام شد. در این مطالعه شدت درد مرتبط با ورود آنژیوکت در چهار حالت بدون استفاده ازTENS ، با استفاده از TENS با فرکانس پایین (5 هرتز) به عنوان Low TENS، با استفاده از TENS با فرکانس بالا (100 هرتز) به عنوان High TENS، و با استفاده از Burst TENS (با فرکانس امواج 100 هرتز و فرکانس دسته 2 هرتز) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. شدت درد توسط مقیاس مقایسه ای بصری (VAS) اندازه گیری گردید. آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، توکی و دانت برای مقایسه میانگین شدت درد در حالت های مختلف استفاده شد.یافته ها : نتایج اختلاف معنی داری را بین شدت درد بیماران حین وارد نمودن آنژیوکت در چهار حالت نشان داد (P<0.05)، به طوری که کمترین میزان شدت درد در حالت استفاده  از High TENS و بیشترین میزان شدت درد در حالت بدون استفاده از TENS بود. شدت درد در حالت بدون استفاده از TENS دارای تفاوت معنی داری (P<0.05) با شدت درد در حالت استفاده از High TENS و Burst TENS بود، اما شدت درد در حالت استفاده از Low TENS دارای تفاوت معنی داری نبود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده تاثیر TENS در کاهش درد حین وارد نمودن آنژیوکت بود. در بین انواع حالت های استفاده ازTENS ، بیماران کمترین شدت درد را در حالت استفاده از TENS با فرکانس بالا (High TENS) احساس نمودند. بنابراین می توان TENS با فرکانس بالا (High TENS) را به عنوان روشی موثر برای کاهش درد حین وارد نمودن آنژیوکت پیشنهاد نمود.

زمینه و هدف: سندرم تونل کارپ شایع ترین نوروپاتی فشاری است که می تواند در شدت های خفیف، متوسط و شدید باعث ناتوانی هایی با درجات کم یا زیاد در عملکرد دست بیماران گردد. تشخیص و درمان زودرس این سندرم منجر به بهبودی کامل و به تعویق انداختن آن عوارض جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت. اولین روش درمانی استاندارد در این بیماران خصوصا در فاز اولیه آن ارایه اسپلینت مناسب می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر درمانی دو نوع اسپلینت کوکاپ یکی با محدودیت مفاصل metacarpophalangeal انگشتان و دیگری بدون محدودیت آن مفاصل انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 23 نفر از مراجعین درمانگاه بیمارستان شفا یحیاییان تهران که با توجه به یافته های الکترودیاگنوز توسط پزشک متخصص سندرم تونل کارپ خفیف و متوسط آنان تشخیص داده شده بود، در دو گروه قرار گرفتند. به گروه اول (12 نفر) اسپلینت کوکاپ بلند (با محدودیت مفاصل mp انگشتان) و در گروه دوم (11 نفر) اسپلینت کوکاپ کوتاه (بدون محدودیت این مفاصل) ارایه شد. شرکت کنندگان قبل و پس از دوره 4 هفته ای درمان توسط آزمون هایSWMS , 2PD,VAS , Grip strength و Pinch ارزیابی شدند.یافته ها : آستانه حس لمس (SWMS) در گروه اول به  صورت معنی داری بالاتر از گروه دوم بود .(P<0.05) حساسیت عملکردی (2PD) در گروه اول به صورت معنی داری بالاتر از گروه دوم بود .(P<0.05) اختلاف معنی داری در شدت درد (VAS) دو گروه مشاهده نشد. قدرت گرفتن و پینچ (P&G.S) در گروه اول به صورت معنی داری بالاتر از گروه دوم بود (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اسپلینت کوکاپ بلند در مقایسه با اسپلینت کوکاپ کوتاه تاثیر بیشتری در کاهش و بهبود علایم سندرم تونل کارپ دارد.

زمینه و هدف: وضعیت تحمل وزن وضعیت کاربردی محسوب می شود، اما اطلاعات کمی درباره آن و حس وضعیت زانو در دسترس است. این مطالعه به منظور مقایسه حس وضعیت مفصل زانو در وضعیت تحمل وزن با وضعیت عدم تحمل وزن در زنان و مردان و تعیین اثرات زاویه هدف بر حس وضعیت مفصل زانو انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مداخله ای روی 44 شخص سالم (22 زن و 22 مرد) از طریق نمونه گیری ساده غیر احتمالی در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان طی سال 1385 انجام شد. از فرد خواسته می شد که با چشم بسته زانویش را در وضعیت به شکم خوابیده یا در وضعیت ایستاده خم کند. سه زاویه هدف (فلکشن 45، 60 و 90 درجه زانو) توسط هر شخص بازسازی و خطای زوایای بازسازی شده از طریق گونیامتر الکترونیکی اندازه گیری شد. نتایج به صورت خطای مطلق، خطای نسبی وvariable error  جمع آوری گردید. داده ها با آزمون تحلیلی واریانس چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تفاوت قابل توجه ای در خطای زاویه بازسازی شده بین گروه های تحمل وزن و عدم تحمل وزن وجود داشت .(P<0.05) در حالی که تفاوت معناداری در خطای بازسازی زاویه در زنان و مردان دیده نشد. همچنین تفاوتی در زاویه هدف نیز وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اشخاص در وضعیت تحمل وزن بیشتر قادر به شناخت و تعریف زوایا هستند. امکان دارد در وضعیت ایستاده، حجم وسیع تری از اطلاعات آوران های حس عمقی از منابعی جز زانو و مفاصل اندام تحتانی تست شده ارسال گردد.

زمینه و هدف: سندرم های تالاسمی اختلالات خونی ارثی ساختمانی گلوبین آلفا یا بتا می باشند. در تالاسمی بتای ماژور ادامه حیات وابسته به تزریق خون مکرر است که این امر باعث تجمع بار اضافی آهن در قسمت های مختلف بدن (هموکروماتوز) می شود. در اثر رسوب آهن اضافی ممکن است، غدد پاراتیروئید دچار کم کاری شوند. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی کم کاری غدد پاراتیروئید در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی شهر همدان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 56 بیمار بتاتالاسمی دریافت کننده خون در شهر همدان از مهر 81 لغایت مهر 82 انجام گردید. سطح سرمی کلسیم، فسفر، پاراتورمون (PTH)، پروتئین توتال، آلبومین، فریتین،BUN  و کراتی نین 2 هفته بعد از آخرین تزریق خون اندازه گیری شد. معیار تشخیص هیپوپارتیروئیدیسم سطح کلسیم سرم کمتر از 8mg/dl، فسفر بالای 5/5mg/dl و PTH پایین تر از 10ng/dl در نظر گرفته شد.یافته ها: از مجموع 56 بیمار مورد بررسی 8 نفر (2/14 درصد) مبتلا به هیپوپاراتیروئیدی بودند که 5/37 درصد آنها علایم هیپوکلسمی را نشان می دادند. بین فراوانی هیپوپاراتیروئیسم در بیماران بتاتالاسمی با مصرف دسفرال، اسپلنکتومی و دیابت ارتباط معنی داری یافت شد (P<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که فراوانی هیپوپاراتیروئیدیسم در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی فراوانی قابل توجهی دارد. لذا پیشنهاد می شود، بررسی بالینی و آزمایشگاهی به منظور ارزیابی غدد درون ریز به خصوص پاراتیروئید در بیماران بتاتالاسمی از ابتدای دهه دوم زندگی انجام گیرد.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات جوامع شهری آلودگی آب های زیرزمینی به نیترات است. غلظت زیاد نیترات سبب بیماری متهموگلوبینمیا می گردد که به عنوان عامل خطر در آب های زیرزمینی محسوب می شود. 80 درصد آب آشامیدنی شهر گرگان از منابع آب های زیرزمینی تامین می گردد. این مطالعه به منظور بررسی میزان نیترات در آب های زیرزمینی تحت کنترل شبکه آبرسانی شهری و خارج از شبکه آبرسانی شهر گرگان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 43 نمونه از آب های زیرزمینی و سطحی شهر گرگان در فصل های بهار و زمستان طی سال 1384 جمع آوری گردید. مقادیرNO31- ,NO21- ,Cl-  و K+ با استفاده از روش تیتراسیون و اسپکتروفتومتری مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفت.یافته ها: نتایج تجزیه شیمیایی آب های زیرزمینی منابع تامین آب شرب شهر گرگان تغییرات قابل توجهی را در میزان نیترات (از 52/3 در لیتر تا 52/69 میلی گرم در لیتر) نشان داد. مقادیر NO31- نیز در برخی از آب های زیرزمینی چاه های منطقه در مجاورت محل دفن زباله از 48/84 و2/145 میلی گرم در لیتر بود که بیش از استاندارد آب شرب (50 میلی گرم در لیتر) می باشد. میزان نیترات در آب خوان های محدوده اراضی کشاورزی نظیر شصت کلا و گرمابدشت پایین تر از میزان نیترات در آب خوان محدوده منطقه شهری نظیر زیارت بود.نتیجه گیری: آلودگی به نیترات در آب خوان هایی که در مجاورت منطقه شهری و مناطق نزدیک به دفن تلنباری زباله می باشند، ممکن است، ناشی از فاضلاب خانگی و نفوذ شیرابه زباله به چاه های آب زیرزمینی باشد.

زمینه و هدف : برای ارزیابی میزان موفقیت مراقبت های ویژه نوزادان در دنیا بانک های اطلاعاتی شامل وزن زمان تولد، سن حاملگی و نتایج تست های آزمایشگاهی مختلفی به وجود آمده است. به علاوه برای بررسی تفاوت بیماران مختلف بستری شده در NICU ها و مقایسه پیامد آنها سیستم های امتیازبندی مختلفی از جمله SNAP وCRIB  تعیین و ارزش گذاری شده است. این مطالعه به منظور ارزیابی خدمات پیش بینی ابزار نمره دهی CRIB در پیش بینی پیامد نوزادان نارس با وزن بسیار پایین بستری شده در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی برای 46 نوزاد با سن حاملگی زیر 37 هفته و وزن کمتر از 1500 گرم پرسشنامه ای شامل جنس، وزن زمان تولد، سن حاملگی، مدت بستری، سن در هنگام ترخیص یا مرگ، عوارض و سایر اطلاعات مربوط به CRIB تکمیل شد.یافته ها: میزان مرگ در این مطالعه 17 نفر (37 درصد) بود. شایع ترین علت مرگ نارسایی تنفسی بود. ابتلای به سندرم زجر تنفسی با افزایش 101 برابری احتمال مرگ همراه بود (OR=101, CI=12.9-793.6) این احتمال در مورد ابتلای به آسفیکسی زایمانی 7/4 برابر به دست آمد. متوسط وزن زمان تولد، سن حاملگی و میانگین CRIB در گروه نوزادان زنده و نوزادان مرده به ترتیب 1201 و 934 گرم، 30 و 28 هفته و 76/3 و 47/11 بود. با استفاده از منحنی ROC عدد 7 به عنوان cut off در نمره دهی CRIB برای پیش بینی وقوع پیامد نامطلوب در نوزادان به دست آمد.نتیجه گیری: میزان مرگ و میر در این مطالعه از میزان های به دست آمده در اکثر نقاط دنیا بیشتر بود. میزان مرگ با افزایش میزان نمره CRIB ارتباط مستقیم داشت و به خصوص در نمرات بالای 11 برقرار بود.

زمینه و هدف : واکسن سرخجه از ویروس زنده ضعیف شده تهیه می شود. چنانچه این واکسن در دوره پرهیز بارداری تزریق گردد، می تواند جنین را در معرض خطر قرار دهد. این تحقیق با هدف تعیین وضعیت سرولوژیک IGM سرخجه در نوزادان مادرانی که در طی 3 ماه قبل تا 3 ماه بعد از تزریق واکسن MR باردار شدند (دوره پرهیز)، انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه کوهورت روی 253 مادر در مرکز آموزشی درمانی دزیانی گرگان طی سال های 83-1382 انجام شد. گروه مورد (116 نفر، 8/45 درصد) شامل مادرانی بودند که به طور سهوی واکسن MR از نوع RA27/3 را در دوره پرهیز دریافت کرده بودند و گروه شاهد (137 نفر، 2/54 درصد) از میان مراجعه کنندگان واکسن نزده مراجعه کننده به همان مرکز برای زایمان به طور تصادفی انتخاب شدند. گروه شاهد از نظر عوامل زمینه ای و مداخله ای با گروه مورد همسان شدند. میزان IGM سرمی سرخجه بندناف نوزادان برای تشخیص سرولوژیک عفونت جنینی در هر دو گروه پس از زایمان به روش ELISA اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده توسط آزمون های آماری کای اسکوئر و T-Test با سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان موارد مثبت IGM نوزادی (یک مورد در هر گروه) در دو گروه مورد و شاهد مشابه بود. علی رغم این که تفاوت موجود در دو گروه معنی دار نبود، اما حداکثر خطر نسبی تئوری در این مطالعه برابر با 392/4 درصد به دست آمد (4.392 , 0.271: 95CI درصد، RR=1.091).نتیجه گیری: علی رغم عدم وجود تفاوت معنی دار آماری در میزان موارد مثبت شدن IgM سرخجه نوزادی در دو گروه، به دلیل خطر نسبی به دست آمده پیشنهاد می شود که کماکان در دوره پرهیز، واکسیناسیون صورت نگیرد.   

زمینه و هدف: گلیکوزآمینوگلیکان ها، پلی ساکاریدهای بدون شاخه ای می باشند و نقش کلیدی در ساختمان مولکولی و عملکرد غشا سیتوپلاسمی دارند. گلیکوزآمینوگلیکان ها در مکانیسم برخی بیماری ها از جمله پرفشاری خون نیز نقش مهمی بر عهده دارند. از آنجایی که افزایش فشارخون شریانی همواره از مهم ترین معضلات سلامتی مردم در کشورهای مختلف بوده است، اما هنوز شاخص دقیق و قابل اعتمادی برای تشخیص زودرس این بیماری وجود ندارد. این مطالعه به منظور اندازه گیری گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار 24 ساعته و سرم به عنوان شاخص دقیق و زودرس برای بررسی بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی روی 53 بیمار مبتلا به پرفشاری خون اولیه که برای درمان در بیمارستان های آموزشی شهید بهشتی و شهید یحیی نژاد بابل طی سال های 82-1381 بستری شده بودند و 38 فرد سالم انجام شد. نمونه ادرار 24 ساعته و نمونه سرم از افراد شاهد بدون ابتلا به بیماری پرفشاری خون و افراد مبتلا به بیماری پرفشاری خون که از لحاظ سن و جنس همسان بودند، تهیه شد. مقدار گلیکوزآمینوگلیکان در نمونه ها به روش (کالریمتریک) و با اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بین میزان دفع گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار 24 ساعته و فشارخون سیستولیک نسبت مستقیمی وجود دارد و با افزایش فشارخون سیستولیک، مقدار دفع ادراری گیلکوزآمینوگلیکان ها نیز افزایش می یابد. همچنین مقدارگلیکوزآمینوگلیکان ها در سرم افراد مبتلا به پرفشاری خون اولیه نیز در مقایسه با گروه شاهد افزایش می یابد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در بیماران مبتلا به پرفشاری خون اولیه مقدار گلیکوزآمینوگلیکان ها در ادرار 24 ساعته و سرم نسبت به گروه شاهد افزایش می یابد. بنابراین اندازه گیری مقدار گلیکوزآمینوگلیکان های ادرار 24 ساعته می تواند، شاخص مناسبی برای تشخیص زودرس پرفشاری خون باشد.

زمینه و هدف: در ایران تروما دومین علت مرگ و میر در تمام سنین بوده و سالیانه هزینه زیادی را بر سیستم بهداشت و درمان تحمیل می کند. ترومای شکم بخش عمده ای از تروماها را تشکیل می دهد. این مطالعه به منظور تعیین ویژگی های شخصی و آسیب شناسی بیماران مبتلا به ترومای غیر نافذ شکمی در مرکز آموزشی درمانی 5 آذر گرگان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگر ویژگی های شخصی و آسیب شناسی 239 بیمار با ترومای غیر نافذ شکمی بستری در بخش جراحی مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان طی سال های 84-1380 ثبت شد.یافته ها: از 239 نفر 197 نفر مرد (4/82 درصد) و 42 نفر زن (6/17 درصد) بودند که میانگین سنی 4/23 و میانگین مدت بستری 8/8 روز داشتند. شایع ترین علت ترومای غیرنافذ شکم حوادث ترافیکی بود. شایع ترین اندام آسیب دیده طحال (118 نفر با 4/49 درصد) و کبد (51 نفر با 3/21 درصد) بود. 166 نفر (5/69 درصد) هم زمان دارای تروما در سایر نقاط بدن بودند. مرگ و میر 3/16 درصد و علت اصلی آن شوک هیپوولمیک بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه با نتایج سایر مطالعات انجام شده در سایر نقاط ایران مشابهت دارد و لازم است در زمینه پیشگیری و کاهش حوادث ترافیکی در شهر گرگان برنامه کاملی طراحی گردد.

زمینه و هدف : ترکیب MDMA یا 3 و 4 متیل دی اکسی مت آمفتامین که به نام اکستازی هم معروف هستند، از ترکیبات مخدر جدید محسوب می شوند. قرص های اکستازی دارای اثرات زودگذر مثبت و اثرات منفی و مخرب هستند. این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی و نگرش دانشجویان در مورد قرص های اکستازی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 300 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی گلستان و دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1385 انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه طراحی شده توسط محقق بود که شامل سوالات دموگرافیک، سنجش آگاهی و نگرش می شد. با مراجعه به خوابگاه دانشجویان و محیط دانشگاه پرسشنامه توزیع و توسط آنان تکمیل گردید. پس از جمع آوری و دسته بندی داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-15 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها : بر اساس نتایج این مطالعه، 3 درصد از شرکت کنندگان دارای حداقل یک بار تجربه مصرف اکستازی بودند. 3/27 درصد از دانشجویان در باره اکستازی آگاهی کم داشتند. همچنین 3/52 درصد از آنها آگاهی متوسط و فقط 7/12 درصد از آگاهی زیاد برخوردار بودند. ارتباط معنی داری بین میزان آگاهی و نگرش دانشجویان درباره اکستازی و میزان درآمد خانواده وجود داشت (05/P<0) بین میزان آگاهی و نگرش دانشجویان درباره اکستازی و سن، جنس، رشته تحصیلی و منابع کسب اطلاعات اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. بین آگاهی و نگرش دانشجویان همبستگی مثبت معنی داری وجود داشت (r=0.243, P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان آگاهی و نگرش دانشجویان درباره اکستازی در سطح مناسب قرار ندارد و اجرای برنامه های آموزشی برای آنها می تواند، سبب ارتقا آگاهی و تغییر در نگرش آنها شود.

زمینه و هدف : بیماری تبخال تناسلی در دنیا و در آسیا رو به افزایش است. تحقیقات نشان داده، داشتن آگاهی در مورد بیماری منجر به تغییر رفتارهای پرخطر جنسی و در نتیجه اجتناب از خطر می گردد. این تحقیق به منظور تعیین سطح آگاهی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در مورد تبخال تناسلی صورت پذیرفت.روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی روی 409 دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی تهران در پاییز 1383 انجام گرفت. ابزار این تحقیق پرسشنامه بود و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-13 و آزمون های آماری تی مستقل، کای دو، من ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سطح آگاهی کلی از بیماری 26±5/26 درصد تعیین گردید. همچنین میانگین و انحراف معیار سطح آگاهی از ماهیت بیماری و راه های انتقال بیماری به ترتیب 2/24± 7/23 درصد و 36±5/30 درصد به دست آمد. 8/18 درصد از شرکت کنندگان از علایم بیماری آگاهی داشتند و میزان آگاهی دانشجویان در خصوص درمان و چگونگی پیشگیری به ترتیب 4/16 درصد و 2/46 درصد بود. بر اساس تحلیل انجام شده بین سن، وضعیت تاهل و مقطع تحصیلی با سطح آگاهی در حیطه های مختلف بیماری ارتباط معنی دار آماری به دست آمد .(P<0.05) سطح آگاهی دانشجویان دانشکده های علوم فنی بیش از دانشکده های علوم انسانی بود .(P<0.05) نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اکثریت جامعه مورد مطالعه در زمینه بیماری آگاهی کافی نداشتند و تمایل به داشتن اطلاعات بیشتری از بیماری نشان دادند. پیشنهاد می شود در مراکز آموزشی راجع به بیماری های منتقله از راه تماس جنسی و تبخال تناسلی آموزش داده شود. 

کارسینومای آدرنال بیماری نادری است و پیش آگهی ضعیفی دارد. از نظر بالینی به صورت فونکسیونل و غیرفونکسیونل تقسیم بندی می شود. همچنین درمان کمکی شامل رادیوتراپی و شیمی درمانی تنها برای ایجاد تسکین مفید است. هدف از این گزارش معرفی یک مورد آدرنوکارسینوما بزرگ غیرفونکسیون در مردی 46 ساله بود که به علت درد مبهم شکم و ارکید و اپیدیمیت درمانگاه بیمارستان شهید بهشتی بابل در سال 1385 مراجعه کرده بود. در معاینه بالینی واریکوسل گرید III فیکس همراه با ارکید و اپیدیمیت چپ مشهود بود. سونوگرافی و سی تی اسکن یک ضایعه حجیم بر روی آدرنال سمت چپ دیده شد. آزمون های عملکرد غده آدرنال انجام شد و طبیعی بود. بنابراین تشخیص آدرنوکارسینوما غیرفونکسیون داده شد. بیمار تحت جراحی آدرنالکتومی باز قرار گرفت. سپس به مرکز سرطان شناسی برای شیمی رادیوتراپی معرفی شد. متاسفانه بعد از شش ماه دچار متاستاز متعدد کبدی شد و یک سال بعد درگذشت.