مجله علوم و فنون باغبانی ایران
سال:1386 | دوره:8 | شماره:2 |تعداد مقالات:9

به منظور ارزیابی تاثیر پلیمر ابرجاذب بر دور آبیاری و رشد و نمو گیاه داودی باغچه ای (Dendranthema × grandiflorum Kitam) پژوهشی در غالب کرت های خرد شده با طرح پایه به طور کامل تصادفی در 4 تکرار در یکی از گلخانه های مرکز تولید گیاهان زینتی سازمان پارک ها و فضای سبز شهر اصفهان انجام شد. در این پژوهش اثر 6 مقدار پلیمر ابرجاذب سوپر آب- ا- 200 (0، 2/0، 4/0، 6/0، 8/0 و 1 % وزنی) و 4 فاصله آبیاری (2، 3، 4 و 5 روز) بررسی شد. نتایج نشان داد که استفاده از پلیمر روی شاخص های تعداد گل، قطر گل، وزن تر و خشک گل، تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک شاخساره، تعداد شاخه، طول گیاه، وزن تر و خشک ریشه، نسبت ریشه به شاخساره و نسبت سطح در شرایط تنش خشکی اثر مثبت و معنی داری دارد. در تمام شاخص ها به جز نسبت ریشه به شاخساره بیشترین میانگین ها مربوط به تیمار 8/0% پلیمر در دور آبیاری 2 روز بود. در تیمارهای 6/0% تا 1% پلیمر در دور آبیاری 4 روز میانگین ها با تیمار شاهد( بدون پلیمر) در دور آبیاری 2 روز تفاوت معنی داری نداشت.

در این پژوهش برای ارزیابی اثر مقادیر مختلف کودهای نیتروژنه و پتاسه بر شاخص های عملکرد گل و اسانس محمدی، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده نواری در سه تکرار در سال های 81 تا 84 در مجتمع آموزش کشاورزی کرج انجام شد. عامل افقی شامل کود اوره با 46% نیتروژن در 5 سطح (0، 30، 60، 90 و 120 کیلوگرم در هکتار) و عامل عمودی شامل کود سولفات پتاسیم با 41% پتاسیم در 3 سطح (0، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار) بود. در هر تکرار 15 کرت و در هر کرت 3 نهال گل محمدی برزک کاشته شد. در این آزمایش شاخص هایی چون میزان سطح برگ، درصد نیتروژن و پتاسیم برگ و با شروع گل دهی بوته ها، قطر، تعداد، وزن تر و عملکرد اسانس گل برای هر تیمار اندازه گیری و مقایسه میانگین آن ها به روش SNK انجام شد. نتایج نشان داد که سطح برگ و درصد پتاسیم برگ به طور معنی داری تحت تاثیر مقادیر مختلف نیتروژن و پتاسیم قرار می گیرد. همچنین سطوح مختلف نیتروژن و پتاسیم و برهمکنش آن ها بر ویژگی هایی مانند قطر گل، تعداد گل، وزن تر گل و عملکرد اسانس گل در سطح 1% معنی دار بودند. بیشترین میزان گل دهی و وزن ترگل، با آمیخته کودی به میزان 60 کیلوگرم در هکتار به نسبت مساوی برای نیتروژن و پتاسیم و بیشترین عملکرد اسانس با مصرف 30 کیلوگرم در هکتار برای هر یک از آن ها به دست آمد.

حساسیت میوه نارنگی «ساتسوما» به سرمازدگی در انبار قابلیت بازار رسانی طولانی مدت آن را محدود می کند. در این پژوهش تاثیر قرار گرفتن میوه در زیر جریان آب گرم و یا غوطه وری در آن بر افزایش تحمل سرمازدگی و دیگر تغییرهای فیزیولوژیکی در نارنگی «ساتسوما» مورد بررسی قرار گرفته است. تیمارهای مختلف آب گرم خسارت سرمازدگی را به مقدار کم یا زیاد بسته به نوع تیمار کاهش داد ولی هیچکدام از آن ها نتوانستند از رخداد سرمازدگی جلوگیری کنند. بیشترین کاهش در میزان و شدت سرمازدگی در میوه هایی دیده شد که پیش از انبار کردن در زیر جریان آب گرم 50 درجه سانتی گراد به مدت 30 ثانیه و یا غوطه ور کردن در آن به مدت 2 دقیقه تیمار شدند. استفاده از آب گرم با دمای بیش از 50 درجه سانتی گراد نه تنها خسارت سرمازدگی را کاهش نداد بلکه سوختگی پوست میوه ها را زیاد نمود. از نظر اسیدیته و میزان قند محلول اختلاف معنی داری بین میوه های تیمار شده و شاهد در طی نگهداری طولانی مدت دیده نشد. به طور کلی میزان استالدئید و اتانول تجمع یافته در فضای بالای آب میوه و نیز مقدار اتیلن تولید شده و شدت تنفس پس از 4 هفته نگهداری یعنی همزمان با پدیدار شدن نشانه های سرمازدگی زیاد بود ولی پس از آن تا پایان دوره انبارمانی با افزایش خسارت سرمازدگی کاهش یافت. در مجموع تیمارهایی که خسارت سرمازدگی را کاهش دادند به طور قابل ملاحظه ای از افزایش میزان تولید اتیلن و شدت تنفس نیز جلوگیری نمودند.

درخت زردآلو به عنوان یک درخت زودگل و حساس به سرمازدگی شناخته شده است. بر این اساس در استان آذربایجان شرقی که یکی از مهمترین مناطق تولید زردآلو در کشور می باشد میزان مقاومت به سرمای چند رقم زردآلوی تجاری به نام های «نصیری»، «قرمز شاهرود»، «قربان مراغه»، «درشت ملایر» و «کانینو» مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور نمونه های آزمایشی در چهارسطح مختلف تیمار دمایی 2+ ، 0، 2-  و 4- درجه سانتیگراد قرار گرفتند. ویژگی های مورد بررسی شامل میزان حساسیت و تفاوت پرچم، گلبرگ، کلاله، خامه و تخمدان به تیمارهای دمائی مورد ارزیابی مرفولوژیکی قرار گرفت. در مورد همه ارقام با پیشرفت مراحل فنولوژیکی و همچنین با کاهش دما میزان خسارت افزایش یافت. در میان ارقام مورد بررسی از نظر ویژگی های بررسی شده رقم «درشت ملایر» کمترین میزان خسارت و رقم «قربان مراغه» بیشترین میزان خسارت را نشان دادند. ارقام «نصیری»، «قرمزشاهرود» و «کانینو» از نظر میزان خسارت بین دو رقم یاد شده قرارگرفتند. همچنین میزان اسید آمینه پرولین نیز پس از اعمال تیمار سرمایی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در ارقام مورد بررسی بین افزایش میزان پرولین و مقاومت به سرما رابطه خطی وجود ندارد.

در این پژوهش ریخت شناسی گرده با استفاده از اسکن با میکروسکوپ الکترونی و نیز تعیین محیط کشت مناسب جهت تندش گرده مورد بررسی قرار گرفته است. در بررسی های صورت گرفته روی گرده نژادگان های ‘KS6’ , ‘KS7’ , ‘KS8’ , ‘KS9’ , ‘KS10’ , ‘KS11’ , ‘KS12 ’ , ‘KS13’ , ‘KS14’ با نگاره الکترونی نتایج نشان داد که گرده همه ارقام دارای 3 شیار طولی در سطح خود بودند که امتداد آن تا قطبین اندازه گیری شده است و تغییرهای طول محور قطبی از 46/29 تا 20/58 میکرومتر و محور استوایی از 70/16 تا 60/46 میکرومتر بوده است. همچنین برای دستیابی به ترکیب مناسب محیط کشت برای تندش درون شیشه ای دانه های گرده، دانه گرده 3 نژادگان ‘KS11’, ‘KS10 ’, ‘KS7’ درمحیط های کشت دارای غلظت های مختلف بوریک اسید (صفر ، 10 ، 40 و 100 میلی گرم در لیتر) ، نیترات کلسیم (صفر ، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) و سوکروز (15 و 25%) قرار داده شدند. نتایج نشان داد که بهترین محیط تندش شامل 15% سوکروز، صفر میلی گرم در لیتر بوریک اسید و 300 میلی گرم در لیتر نیترات کلسیم می باشد.

در این پژوهش، پرآوری شاخساره از قطعه های گرهی درختان بالغ دو رقم گواوا به نام های «محلی1» توسفید و «محلی2» توسرخ مورد بررسی قرار گرفت. ریزنمونه ها پس از گندزدایی سطحی روی محیط کشت موراشیگی و اسکوگ (MS) با بنزیل آدنین (BA) به غلظت های صفر، 25/0، 5/0، 75/0، 1، 25/1، 5/1 و 2 میلی گرم در لیتر و نفتالن استیک اسید (NAA) به غلظت های صفر، 25/0 میلی گرم در لیتر و ترکیبی از آن ها کشت شدند و با محیط کشت گیاهان چوبی (WPM) با BA به غلظت های صفر، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی گرم در لیتر مقایسه شدند. در هر دو رقم، افزایش BA به محیط کشت بدون افزایش NAA موجب افزایش تعداد شاخساره در هر ریز نمونه شد. در رقم «محلی1» بیشترین تعداد شاخساره (4/4 شاخساره در هر ریز نمونه) در غلظت 25/1 میلی گرم در لیتر BA به دست آمد. افزایش NAA به میزان 25/0 میلی گرم در لیتر به طور معنی داری سبب افزایش تعداد شاخساره (6 شاخساره در هر ریز نمونه) شد. در رقم «محلی2» بیشترین تعداد شاخساره (4/3 شاخساره در هر ریز نمونه) در غلظت 5/1 میلی گرم در لیتر BA به دست آمد. بر خلاف رقم «محلی1» افزایش NAA به میزان 25/0 میلی گرم در لیتر سبب کاهش تعداد شاخساره (8/0 شاخساره در هر ریز نمونه) شد. به طور کلی محیط کشت MS بر محیط کشتWPM  برتری داشت و با 1 میلی گرم در لیتر BA در رقم «محلی1» به طور معنی داری برتری خود را در پرآوری شاخساره بر WPM نشان داد و غلظت 5/0 میلی گرم در لیتر IBA بهترین غلظت برای ریشه زایی بود.