پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1393 | دوره:17 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

سرطان تیرویید شایع ترین بدخیمی غدد درون ریز در سرتاسر جهان محسوب می شود. این سرطان یا از سلول های فولیکول اپی تلیال طبقه بندی شده به اشکال سرطان با تمایز بالا (شامل سرطان های پاپیلاری و فولیکولر تیرویید، سرطان تیرویید با تمایز کم و آناپلازیک) یا از سلول های پارا- فولیکول تولیدکننده کلسی تونین (مانند سرطان مدولاری تیرویید) مشتق می شود. اپی ژنتیک به مطالعه تغییرات وراثتی در بیان ژن اطلاق می شود که بدون تغییر الگوی توالی DNA اولیه رخ می دهد. شواهد رو به رشد نشان می دهد که تغییرات اپی ژنتیکی نقش مهمی را در این سرطان ایفا کرده و به همراه تغییرات ژنتیکی منجر به تومورزایی می شود. خاموش شدن اپی ژنتیکی ژن های اختصاصی دخیل در تمایز تیرویید، در تومورهای تیرویید شناسایی شده است. این تغییرات در ژن های سرکوب گر و همچنین ژن های پیش برنده تومور در اختلال رشد سلول های تیروییدی و سایر جوانب تومورزایی دخالت دارد. با این حال، در حال حاضر، هیچ درمان امیدبخشی برای سرطان تیرویید پیشرفته ای که به درمان با یدرادیواکتیو پاسخ نمی دهد، وجود ندارد. درمان های زیستی مورد هدف، برای درمان سرطان تیرویید پیشرفته بر اساس تشخیص جهش های اصلی انکوژن پیشنهاد شده است. در این مطالعه مروری، تغییرات اپی ژنتیکی رایج در انواع مختلف سرطان تیرویید، استراتژی های اپی ژنتیکی برای درمان این سرطان، داده های تجربی و آزمایش های بالینی را به ویژه با استفاده از مهارکننده های داستیلاز و داروهای دمتیله کننده مورد بحث قرار گرفته است.

هدف: در سال های اخیر توجه ویژه ای به کتابخانه های نمایش فاژی به عنوان ابزارهایی برای شناسایی و جداسازی مولکول های دارویی (با خواص تشخیصی و درمانی) شده است. کتابخانه های پپتیدی یکی از مهم ترین و پرکاربردترین انواع کتابخانه های نمایش فاژی هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر غربالگری کتابخانه نمایش فاژی پپتیدی Ph.D.TM-7 از طریق فرآیند بیوپنینگ برای شناسایی لیگاندهای پپتیدی متصل شونده به سلول های SW480 (آدنوکارسینومای روده انسانی) بود.مواد و روش ها: سه دور بیوپنینگ روی سلول SW480 به عنوان سلول هدف و سلول های فیبروبلاست طبیعی انسانی، آدنوکارسینومای معده انسانی، کارسینومای سلول های سنگفرشی مری انسانی و کارسینومای کبد انسانی به عنوان سلول های شاهد انجام شد. سپس با انجام plaque-PCR روی پلاک های به دست آمده از دور آخر بیوپنینگ قسمتی از ژنوم فاژهای متصل شونده به سلول SW480 که کدکننده پپتید نمایش یافته است، تکثیر و در گام بعد DNA تکثیرشده تعیین توالی شد. از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی برای شناسایی توالی پپتیدهای متصل شونده به سلول هدف و نیز بررسی برخی ویژگی های توالی های مزبور استفاده شد.نتایج: بیوپنینگ کتابخانه فاژی منجر به غنی سازی تعدادی پپتید شد که از بین آن ها توالی پپتیدی HAMRAQP دارای بیشترین فراوانی بود. بررسی بیوانفورماتیکی توالی های به دست آمده نشان داد که هیچ یک از آن ها جزء توالی های غیرمرتبط با هدف نیستند.نتیجه گیری: از پپتیدهای شناسایی شده، به ویژه توالی های پپتیدی با فراوانی بالا، به علت برخورداری از قابلیت اتصال اختصاصی به سلول SW480 می توان برای هدایت هدفمند ژن و دارو به سلول های بدخیم روده استفاده نمود.

هدف: گلیوبلاستوما یک تومور تهاجمی از سیستم عصبی مرکزی است. درمان اپی ژنتیکی سرطان برای برگرداندن برخی از نواقص سرطان به دلیل قابلیت برگشت پذیری تغییرات اپی ژنتیک، بالقوه مفید است. MEG3 یک lncRNA است که در بسیاری از بافت های طبیعی بیان می شود. متیلاسیون ناحیه پروموتری آن منجر به کاهش بیان این ژن در گلیوبلاستوما می شود. ترکیبات غذایی زیست فعال شامل کورکومین توانایی بالایی در تغییر متیلاسیونDNA  دارد. در این مطالعه نقش اپی ژنتیکی کورکومین دندروزومی یا نانوکورکومین در افزایش بیان MEG3 بررسی شد.مواد و روش ها: در بررسی حاضر ورود نانوکورکومین به سلول های U87MG با استفاده از خاصیت ذاتی فلورسانس کورکومین بررسی شد. سپس آزمون MTT به منظور ارزیابی اثر دندروزوم و نانوکورکومین روی زیست مانایی سلول انجام شد. توانایی نانوکورکومین برای تقویت بیان MEG3 با اثر روی تنظیم متیلاسیون DNA، با مطالعه بیان نسبی MEG3 و DNA متیل ترانسفرازها شامل DNA متیل ترانسفراز 1،3A  و 3B توسط PCR کمی و نیمه کمی ارزیابی شد.نتایج: ورود نانوکورکومین به سلول های U87MG نشان داده شد. نانوکورکومین به طور معنی داری در حالت وابسته به غلظت و زمان مسبب مرگ سلول های U87MG شد، هرچند دندروزوم اثر سمی معنی داری روی سلول ها در طیف غلظت آزمایش شده نشان نداد. داده های حاصل از سنجش نسبی بیان ژن ها نشان دهنده افزایش بیان ژن MEG3 و کاهش بیان DNA متیل ترانسفراز (P<0.05) 3B و عدم تغییر بیان معنی دار DNA متیل ترانسفراز 1، 3A در U87MG بود.نتیجه گیری: اطلاعات حاصل از مطالعه نشان می دهد نانوکورکومین ژن های مهارگر تومور که به طور اپی ژنتیکی خفته است را از طریقی مبهم بیدار می کند. به هر حال رخداد هیپومتیلاسیون به دنبال کاهش بیان DNA متیل ترانسفراز یا فعال سازی دمتیلاسیون DNA در این سلول ها رخ می دهد و پس از آن ژن های مهارگر توموری چون  MEG3یک تنظیم کننده رشد سلولی افزایش بیان می یابد؛ بنابراین نانوکورکومین ویژگی های مفیدی در درمان اپی ژنتیکی گلیوبلاستوما دارد.

هدف: سرطان سینه از علل عمده مرگ و میر زنان در سراسر جهان است. درمان های دارویی متعارف با استفاده از داروهای سیتوتوکسیک دارای سطح بالایی از عوارض جانبی برای بیمار است. امروزه محققین به دنبال درمان جایگزین با آثار جانبی کم و حداکثر بهره وری هستند. oipA یکی از مهم ترین پروتئین های غشای خارجی هلیکوباکتر پیلوری است. هدف این مطالعه بررسی اثر توکسیسیتی پروتئین نوترکیب غشای خارجی التهابی (oipA) هلیکوباکتر پیلوری بر رده سلولی سرطانی سینه در شرایط آزمایشگاهی است.مواد و روش ها: بیان و تخلیص پروتئین نوترکیب OipA با استفاده از ستون نیکل انجام شد. از واکنش آنتی بادی پلی کلونال ضدپیکره هلیکوباکتر پیلوری با باندهای پروتئینی برای اثبات حضور پروتئین استفاده شد. سلول های سرطانی سینه 4T1 با غلظت های مختلف پروتئین تیمار شد. میزان بقای سلولی با آزمون MTT سنجیده شد.نتایج: واکاوی SDS-PAGE بیان پروتئین را تایید کرد. اندازه پروتئین بیان شده 34000 دالتون بود. نتایج آزمون MTT در زمان 24 ساعت نشان داد که پروتئین OipA در غلظت 250 میکروگرم/ میلی لیتر روی سلول های سرطانی سینه 4T1 دارای اثر سیتوتوکسیک است.نتیجه گیری: در این مطالعه اثر توکسیک پروتئین OipA مشاهده شد.OipA  به طور مستقیم بر سلول های سرطانی سینه اثر توکسیک دارد. این پروتئین ممکن است به عنوان یک ابزار جدید برای راه کار های درمانی در آینده برای درمان سرطان مطرح باشد.

هدف: کروسین کاروتنویید استخراج شده از زعفران است که دارای خواص درمانی بسیاری از جمله آثار آنتی اکسیدانی است. ترکیبات آنتی اکسیدان از جمله کاروتنوییدها ممکن است در دزهای بالا به عنوان پیش اکسیدان عمل کند و باعث تخریب بافت ها شود که در این شرایط مهم ترین سیستم های دفاع آنتی اکسیدانی در کبد وارد عمل می شود تا از آسیب بافت ها ممانعت به عمل آورد. در این مطالعه آثار سمی احتمالی کروسین بر کبد رت طبیعی بررسی شد.مواد و روش ها: رت های طبیعی به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. به گروه 1 (کنترل)، نرمال سالین و به گروه های 2-4 به ترتیب کروسین با دزهای 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم هفته ای یک بار به مدت 4 هفته به صورت داخل صفاقی تزریق شد. رت ها یک هفته بعد از آخرین تزریق کشته شدند. پارامترهای بیوشیمیایی آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، اوره، اسیداوریک و کراتینین در سرم و میزان گلوتاتیون احیا، فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و میزان اکسید شدن پروتئین ها و لیپیدها با اندازه گیری میزان گروه های کربونیل و مالون دی آلدیید در کبد ارزیابی شد. نمونه های کبد از نظر هیستوپاتولوژی نیز بررسی شد.نتایج: کروسین با دزهای مختلف مورد استفاده در درمان بیماری ها بررسی شد. هیچ گونه تغییر معنی داری در پارامترهای بیوشیمیایی سرم، گلوتاتیون احیا، مالون دی آلدیید، گروه های کربونیل پروتئین ها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در بافت کبد ایجاد نشد. همچنین هیچ تغییر بافتی در کبد مشاهده نشد. تنها دز 200 میلی گرم بر کیلوگرم باعث اندکی کاهش در فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز شد که شاید در درازمدت جبران شود.نتیجه گیری: کروسین در دزهای مورد استفاده هیچ اثر سمی بر کبد رت نداشت.

هدف: از زمان شناسایی دو ژن پرنفوذ BRCA1/2 با وراثت بارز در دهه 1990 تاکنون ژن های مختلفی شناسایی شده است که در مجموع حدود 25 درصد اساس ژنتیکی سرطان پستان ارثی را توضیح می دهد و حداقل 75 درصد آن همچنان ناشناخته باقی مانده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی وجود یا عدم وجود الگوی وراثتی مغلوب در این بیماری هتروژن است که احتمال وجود آن توسط برخی از محققین مطرح شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه از روش توالی یابی اگزوم که جدیدترین روش مورد استفاده در شناسایی اساس ژنتیکی بیماری ها است استفاده شد. همچنین نتایج توالی یابی اگزوم با روش توالی یابی سنگر تایید شد.نتایج: در بررسی حاضر هیچ گونه جهش هموزیگوتی در خانواده مورد بررسی شناسایی نشد اما یک حذف 4 جفت بازی منجر به جهش تغییر چارچوب به صورت هتروزیگوت در اگزون 11 ژن BRCA2 و همچنین یک چند شکلی تک نوکلئوتیدی هتروزیگوت در اگزون 9 ژن STK11 در خانواده مورد نظر تشخیص داده شد.نتیجه گیری: واریاسیون rs80359352 که در این خانواده شناسایی شد یکی از جهش های بیماری زای شایع در ژن  BRCA2است که در پایگاه اطلاعاتی BIC گزارش شده است و قبلا در گروه های نژادی مختلف از جمله قفقازی، هیسپانیک و چینی مشاهده شده است و از طریق این مطالعه برای اولین بار وجود آن در جمعیت ایرانی و تفکیک آن در سرطان پستان ارثی گزارش می شود.

هدف: افزایش سن به عنوان یک عامل اکسیداتیو روی ناباروری مردان تاثیر دارد. در این پژوهش آثار افزایش سن بر پارامترهای اسپرم، آنتی اکسیدان های محلول در آب و گونه های آزاد اکسیژن داخل اسپرمی و میزان به وجود آمدن بلاستوسیست ها متعاقب لقاح آزمایشگاهی در موش نر مسن در مقایسه با موش جوان ارزیابی شد.مواد و روش ها: 5 سر موش نر مسن 10-12 ماهه و 5 موش نر بالغ جوان 2-3 ماهه نژاد NMRI انتخاب شدند. در این مطالعه پارامترهای اسپرم، میزان گونه های آزاد اکسیژن، آنتی اکسیدان های محلول در آب و میزان لقاح آزمایشگاهی در دو گروه ارزیابی شد. نتایج به وسیله آزمون های تی مستقل و مجذور کای بررسی شد. بین میانگین غلظت آنتی اکسیدان های محلول در آب و میانگین بازتابش فلورسنت گونه های آزاد اکسیژن نیز آزمون همبستگی انجام شد.نتایج: کاهش معنی داری (P£0.05) در تعداد، حرکت پیشرونده و شکل طبیعی اسپرم در گروه مسن نسبت به گروه جوان مشاهده شد. بین دو گروه تفاوت معنی داری در میزان درصد لقاح آزمایشگاهی و تشکیل بلاستوسیست، سطح گونه های آزاد اکسیژن و آنتی اکسیدان های محلول در آب موجود در اسپرم مشاهده نشد. بین میانگین غلظت آنتی اکسیدان های محلول در آب و میانگین بازتابش فلورسنت گونه های آزاد اکسیژن در هر دو گروه مسن و جوان رابطه معنی دار (P£0.01)، معکوس و خطی بود.نتیجه گیری: پیری سبب کاهش معنی دار در تعداد، تحرک پیشرونده و درصد زنده مانی اسپرم می شود. در موش مسن و جوان، افزایش سطح آنتی اکسیدان های محلول در آب با کاهش سطح اکسیدان ها همراه است. به علاوه؛ سن موش نر نمی تواند بر میزان درصد لقاح آزمایشگاهی و بلاستوسیت های حاصل از تکوین این جنین ها موثر باشد.

هدف: گروه جدیدی از ژن های شناخته شده در ژنوم انسان RNA های غیرکدکننده بلند (lncRNA) است که از بخش وسیعی از ژنوم یوکاریوت ها رونویسی شده و در تنظیم فرآیندهای متنوع زیستی از جمله پرتوانی سلول های بنیادی و نورون زایی دخالت دارد. بررسی های جدید نشان دهنده نقش تشدیدکنندگی lncRNA ها بر بیان ژن های مجاورشان است.Oct-4 یک عامل کلیدی در خودبازسازی و حفظ حالت پرتوانی در سلول های بنیادی جنینی و سلول های کارسینومای جنینی است. این عامل نقش مهمی در حفظ حالت تمایزنیافته سلول های بنیادی ایفا می کند و بیان آن باید به دقت در این سلول ها تنظیم شود، چرا که بیان خیلی بالا و خیلی پایین آن باعث تمایز سلول ها می شود.مواد و روش ها: RNA غیرکدکننده بلند PSORS1C3 دقیقا در بالادست Oct4 قرار گرفته است و احتمالا نقش تنظیمی روی آن دارد. اما تاکنون الگوی بیانی این lncRNA در سلول های بنیادی و سرطانی بررسی نشده است، در این پژوهش بیان PSORS1C3 در 23 دودمان سلولی از طریق واکنش RT-PCR بررسی شد.نتایج: یافته های ما نشانگر بیان متفاوت این RNA غیرکدکننده بلند در سلول های بنیادی جنینی (NT2) و دودمان های سلولی سرطانی است. علاوه بر بیان PSORS1C3 در سلول های پرتوان، بیان این ژن در تعداد معدودی از رده های سلولی جداشده از تومورهای معده (AGS)، کارسینومای مثانه (5637)، آدنوکارسینومای کولورکتال (Ht-29)، کارسینومای سلول های هپاتوسیت (HepG2) و آدنوکارسینومای پروستات (PC3) تایید شد.نتیجه گیری: این پژوهش توانست برای اولین بار بیان این lncRNA را در سلول های سرطانی و سلول های بنیادی نشان دهد.