پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1383 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

هدف: سلولهای بنیادی رویانی سلولهایی چند استعدادی می باشند که به طور معمول از توده سلولی داخلی جنین در بلاستوسیت به دست می آیند. سلول ES در محیط کشی در حضور فاکتور مهاری لوسمی(LIF)  یا لایه تغذیه کننده سلولی (دودمان STO فیبروبلاست یا فیبروبلاست حاصل از کشت اولیه) قادر است، دودمان سلولی پایدار، تمایز نیافته و با قدرت تزایدی بالا به وجود آورد. در واقع لایه تغذیه کننده از طریق ترشح LIF در محیط، از تمایز سلولی جلوگیری می کند. این ماده به وسیله سلول Vero تیمار شده با مایتومایسین C، نیز تولید و ترشح می شود. هدف اصلی در این پژوهش استفاده از دودمان مذکور برای جداسازی و کشت سلول ES موش بود. معیارهای ES جداسازی شده در گزارش حاضر عبارتند از: مورفولوژی، توانایی تشکیل اجسام شبه جنینی و سنجش آنزیمی برای آنزیم آلکالین فسفاتاز. همچنین توانایی این سلولها در تمایز به سلولهای شبه عصبی نیز مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: بلاستوسیستهای کاملاً گسترش یافته از موش ماده نژاد NMRI پس از تحریک تخمک گذاری به دست آمد و بر روی تک لایه ای از سلول Vero غیرفعال شده با مایتومایسین C-، کشت داده شد. پس از گذشت چهار تا پنج روز توده سلولی داخلی به صورت مکانیکی برداشته و به وسیله محلول 25% تریپسین/EDTA  تریپسینه شد. سه تا چهار روز بعد کلونیهای متراکم ES قابل تشخیص بودند. تقریبا هر سه روز یک بار کلونیهای حاصل تریپسینه و بر روی تک لایه جدیدی از -Vero که به وسیله مایتومایسین C  تیمار شده بود - منتقل شدند. وجود آنزیم آلکالین فسفاتاز در این سلولها با استفاده از آلفا نفتیل فسفات - به عنوان سوبسترا - به اثبات رسید.نتایج: از نظر مورفولوژی سلولهای ES کوچک و به هم فشرده و مرز بین آنها نامشخص بود. نسبت هسته به سیتوپلاسم بالا و هسته محتوی هستکهای کاملا مشخص و کلونیهای ES موش بود. همچنین در این سلولها شاخص سلول ES یعنی آنزیم آلکالین فسفاتاز بیان شد. سلولهای ES حاصل در آزمایشگاه ما با استفاده از پروتکل +4/-4 تحت اثر القایی اسید رتینوییک قرار گرفتند. پس از گذشت چند روز سلولهایی با مورفولوژی شبه عصبی در محیط کشت ظاهر شد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که دودمان سلولی Vero احتمالا لایه تغذیه کننده مناسبی برای جداسازی سلولهای ES است. اگرچه کاربرد دودمان مذکور بدین منظور هنوز مستلزم تحقیقات بسیاری است.

هدف: گلیکوپروتئین B ویروس HSV-1 یکی از گلیکوپروتئینهای غشایی ویروس است که در عفونت زایی ویروس نقش عمده ای ایفا می کند و از اهداف سیستم ایمنی محسوب می شود. به منظور دستیابی به وکتوری که قادر به بیان این پروتئین در سلولهای پستانداران باشد، پژوهش حاضر انجام گرفت. مواد و روشها: ژن گلیکوپروتئین B، استرین KOS، از داخل پلاسمید pAc-gB خارج و به وکتور 3 pcDNA انتقال داده شد و تحت کنترل پروموتور قوی ویروس سیتومگال جاسازی شد. تعیین جهت صحیح جاسازی ژن نسبت به پروموتور با بررسی الگوی هضم آنزیمی وکتورهای حاصل انجام گرفت و سپس بیان پروتئین در سیستم یوکاریوت مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: به منظور بررسی توانایی بیان ژن در سلولهای پستانداران، وکتور با استفاده از لیپوزوم به درون سلولهای 7COS-  ترانس فکت شد و بیان پروتئین پس از 72 ساعت به وسیله روش ایمنولوفلورسانس غیر مستقیم و با استفاده از آنتی بادی اختصاصی 1-HSV  تایید شد.بحث و نتیجه گیری: کارایی ترانس فکشن سلولهای 7COS-  در این پژوهش نمایانگر کارآیی وکتور تهیه شده در تولید پروتئین gB بود. همچنین واکنش پروتئینهای بیان شده در سطح سلول با آنتی بادی اختصاصی 1HSV-  نشان دهنده ساختار آنتی ژنیک مناسب پروتئین می باشد و می توان از آن در مطالعات ایمنی زایی استفاده نمود.

هدف مطالعه: شبکه های عصبی مصنوعی در چند سال اخیر مورد توجه بسیاری واقع شده اند. این مدلها برای پیش بینی و طبقه بندی در مواردی که مدلهای رگرسیونی و سایر تکنیکهای آماری مرتبط استفاده می شدند، مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه تواناییهای دو مدل شبکه عصبی مصنوعی و رگرسیون لجستیک به منظور پیش بینی مخاطره مرگ درون بیمارستانی پس از عمل جراحی قلب باز بود.مواد و روشها: مدل شبکه مصنوعی با استفاده از یک مجموعه از 150 بیماری که در سال 1376 در بیمارستان دکتر شریعتی تهران تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفته اند، آموزش داده شد. سپس با استفاده از مجموعه داده های 160 بیماری که در سال 1377 جراحی قلب باز داشته اند، مورد ارزیابی (آزمایش) قرار گرفت. مدل شبکه عصبی استفاده شده شامل مشخصه های زیر بود: 18 نرون ورودی، 4 نرون مخفی و 2 نرون خروجی با الگوریتم یادگیری پس از انتشار خطا (نرخ یادگیری 0.12، تحمل خطای 0.50، تابع انتقال سیگموئید و حداکثر خطای 0.01).نتایج: پس از انجام آزمایشهای مختلف روی شبکه و حصول اطمینان از یادگیری، متغیرهای جراحی قلب باز، سیگار کشیدن، فشار خون و کسر تخلیه جزیی بطن چپ به عنوان ویژگیهای اصلی انتخاب شدند. حساسیت و ویژگی در گروه آموزشی برابر 100% و در گروه آزمایشی به ترتیب برابر 99.33% و 100% و میزان بازشناسی کل برابر 99.63% شد. در مدل رگرسیون لجستیک، متغیرهای سابقه جراحی قلب باز، سیگار کشیدن و فشار خون وارد مدل شدند. برای مدل به دست آمده، حساسیت و ویژگی برای پیش بینی پیامدهای بیمار(مرگ/بقا)به ترتیب برابر 99% و 90% شد.نتیجه گیری: سطح زیر منحنی راک برای دو مدل شبکه عصبی مصنوعی و رگرسیون لجستیک، مخاطره مرگ درون بیمارستانی را، با توجه به ویژگیهای موجود، برآورده کرد.

هدف: در این پژوهش اثر تحریک الکتریکی سطحی (TENS) عضله تیبیالیس قدامی و نقش آن بر فعالیتهای سیناپسی طناب نخاعی و فعالیت عضله سولئوس (به عنوان عضله آنتاگونیست) مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: به منظور ارزیابی اثر TENS بر عضله سولئوس، از ویژگیهای رفلکس H و موج  Mh(موج M در حضور رفلکس H) استفاده شد. آزمایش در 10 فرد داوطلب سالم، غیرورزشکار و بدون هر گونه عارضه نورولوژیک در دو جلسه به صورت آزمون و کنترل انجام شد. تحریک الکتریکی طی دو مرحله 10 دقیقه ای فرکانس 30HZ و پهنای پالس 300µs به صورت دو قطبی (کاتد روی بالک عضله تیبیالیس قدامی در ناحیه صفحه محرکه آن و آند روی عصب پرونئال مشترک در ناحیه سر استخوان فیبولا) اعمال شد.نتایج: آنالیز آماری داده ها نشان داد که در اثر تحریک الکتریکی، ویژگیهای دامنه قله به قله، سطح زیر منحنی و مقدار متوسط یکسو شده رفلکس H کاهش یافته است (P<0.05). ویژگیهای دامنه قله به قله، سطح زیر منحنی و مقدار متوسط یکسو شده موج Mh نیز افزایش یافت (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد، تحریک الکتریکی اعمال شده بر روی عضله تیبیالیس قدامی، سطح فعالیت پایه نورن محرکه عضله سولئوس را افزایش می دهد که از یک طرف باعث حساس تر شدن صفحه محرکه عضله شده و افزایش دامنه موج Mh را به دنبال دارد و از طرف دیگر سبب فعال شدن سلولهای رنشاو مربوط به همین عضله شده که دامنه رفلکس H را کاهش می دهد.

هدف: لیپوپلی ساکارید (LPS)، ترکیب مهمی از دیواره باکتریهای گرم منفی و اندوتوکسین آنهاست.LPS  به عنوان یک میتوژن باعث القای تکثیر سلولی در لنفوسیتهای B، ترشح سایتوکایینهایی مانند فاکتور تکروز دهنده تومور(TNF)  و اینترلوکین یک(IL-1) در ماکروفاژها و بیگانه خوارهای تک هسته ای می شود. در این طرح هدف از استخراج LPS، استفاده از آن به عنوان میتوژن به منظور القای پرولیفراسیون سلولی در لنفوسیتهای B بود.مواد و روشها: پس از تولید انبوه باکتری E.coil در محیط کشت نوترینت براث(NB)  به وسیله دو روش متفاوت، با استفاده از فنل کلروفرم- اترپترولیوم(PCP)  و متانول – کلروفرم (MC)،LPS  استخراج شد. برای سنجش تکثیر سلولی، سلولهای لایه مونونوکلئار(MNL)  خون تام به وسیله فایکول جداسازی و در محیط کشت 1640 RPMI تکمیل شده، کشت داده شد. سپس رقتهای مختلف از PCP-LPS،MC-LPS  و LPS استاندارد سیگما به محیط کشت افزوده شد. میزان تکثیر سلولی، در پلیت ماکروتیتراسیون 6 خانه به وسیله آزمون ارزیابی تعداد سلولهای زنده با رنگ تریپان بلو و در پلیتهای میکروتیتراسیون 96 خانه به وسیله سنجش MTT ارزیابی شد.نتایج و بحث: در روش متانول - کلروفرم، هنگامی که باکتریها با استن یا اتانول شسته شدند،LPS  استخراج شده به صورت توده ای چسبناک و در صورت شسته نشدن با این مواد، به صورت مایع روغنی شکل ظاهر شد. اما LPS حاصل از روش فنل-کلروفرم-اترپترولیوم به صورت رسوب به دست آمد. در آزمون ارزیابی سلولهای زنده، میزان پرولیفراسیون سلولهای تحریک شده با LPS به دست آمده از روشهای استخراج متانول-کلروفرم(MC-LPS)  و فنل-کلروفرم- اتروپترولیوم(PCP-LPS)  بیشتر از گروه کنترل (سلولهای بدون LPS) بود. در سنجش MTT،LPS  به دست آمده از روش استخراج فنل-کلروفرم-اترپترولیوم (PCP-LPS) نسبت به LPS به دست آمده از روش استخراج متانول – کلروفرم (MC-LPS) پرولیفراسیون سلولی بیشتری نشان داد.نتیجه گیری: این نتیجه نمایانگر این است که LPS استخراج شده از روش فنل-کلروفرم-اترپترولیوم (PCP) قابلیت میتوژنی بیشتری نسبت به LPS استخراج شده از روش متانول-کلروفرم (MC) دارد. همچنین در مقایسه LPS استخراج شده از روش فنل-کلروفرم-اترپترلیوم با LPS استاندارد سیگما به وسیله سنجش MTT، PCP-LPS  در رقتهای مختلف (1.8، 1.4، 1.2) دارای جذب نوری یکسانی یا LPS استاندارد در غلظتهای مختلف (80µg/ml و 40، 20) بود و نمودار مربوط به PCP-LPS در جذبهای نوری مختلف بر نمودار LPS استاندارد منطبق شد.

هدف: در این تحقیق نقش گیرنده های آدنوزینی A1 هسته اکومبنس بر گسترش تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال بررسی شد.مواد و روشها: حیوانات با تحریک منظم روزانه آمیگدال کیندل شدند و از طریق دو کانول راهنما، آگونیست اختصاصی گیرنده آدنوزینی A1، N6 سیکلوهگزیل آدنوزین (CHA)، با غلظتهای 1، 5 و 10 میکرومولار به هسته اکومبنس تزریق شد.نتایج: پس از تزریق این دارو با غلظت 10 میکرومولار در زمانهای 5، 15، 60 و 120 دقیقه بعد کاهش معناداری در مدت زمان تخلیه متعاقب آمیگدال (A-ADD)مشاهده شد؛ در زمان 15 دقیقه پس از تزریق کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب هسته اکومبنس (Acc-ADD) ایجاد کرد. ضمنا در زمانهای 5 و 15 دقیقه پس از تزریق دارو، کاهش معناداری در مدت زمان مرحله پنج تشنج(D5S)  و افزایش معناداری در زمان تاخیری بین مرحله تحریک تا شروع مرحله 4 تشنج (L4S) بوجود آمد. تزریق CHA با غلظت 5 میکرومولار در زمان های 5 و 15 دقیقه پس از تزریق باعث کاهش معناداری در کمیتهای A-ADD و D5S  شد ولی در L4S افزایش معناداری ایجاد نکرد. ضمنا تزریق CHA با غلظت 1 میکرومولار در هسته اکومبنس تنها در زمان 5 دقیقه پس از کاهش معناداری در مدت زمان امواج تخلیه متعاقب آمیگدال ایجاد کرد. بعلاوه تزریق 8- سیکلوپنتیل1 و 3- دی متیل گزانتین (CPT)، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده آدنوزینی A1، با غلظت 5 میکرومولار به هسته اکومبنس هیچ تغییر معناداری در کمیتهای تشنجی ایجاد نکرد. هنگامی که 5 دقیقه قبل از تزریق دو طرفه (10µM) CHA، (5µM) CPT به داخل هسته اکومبنس اثرات ضدتشنجی را کاهش داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله می توان این احتمال را مطرح کرد که هسته اکومبنس در گسترش امواج تشنجی از آمیگدال به سایر نواحی مغز نقش داشته باشد و فعالیت های آدنوزینیA1  این ناحیه در بروز اثرات ضد تشنجی موثر باشد.

هدف: در مطالعه حاضر، تاثیر نیکوتین بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین در موش سوری بررسی شد.مواد و روشها: در این مطالعه از موشهای سوری نر در محدوده وزنی 25-20گرم استفاده شد و ترجیح مکان شده به روش Carr در موشها القا شد.نتایج: نتایج نشان می دهد که تجویز زیر جلدی مورفین با دوز 5mg/kg سبب القا ترجیح مکان شرطی شده معناداری در حیوانات می شود. تزریق داخل صفاقی (0.0025mg/kg، 0.005 و 0.01) یا داخل بطن مغزی (0.03ng/mice، 0.1 و 0.3) نیکوتین به طورمعناداری بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین را کاهش داد. این در حالی بود که نیکوتین به تنهایی در هیچ یک از دوزهای مورد اشاره بالا دارای آثار سرخوشی آور یا تنفرزا نبود. چنین به نظر می رسد که پیش درمانی داخل بطن مغزی با هگزامتونیوم (آنتاگونیست محیطی گیرنده های نیکوتینی استیل کولین) (0.03µg/mice و 0.1 دو دقیقه قبل از تجویز نیکوتین)اما نه تجویز محیطی آن (1mg/kg، 5 و 10 سی دقیقه قبل از تجویز نیکوتین) سبب کاهش اثر مهاری نیکوتین بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین می شود. این نتایج با تجویز داخل صفاقی و داخل بطن مغزی آتروپین (آنتاگونیست گیرنده های موسکارینی استیل کولین) به دست نیامد. داروهای آنتاگونیست به تنهایی اثر سرخوشی آور یا تنفری نداشتند و همچنین بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین بی تاثیر بودند.بحث و نتیجه گیری: در جمع بندی به نظر می رسد که مکانیسم (یا مکانیسمهای ؟) مرکزی گیرنده های نیکوتینی ممکن است در بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مورفین نقش داشته باشند.

هدف: دیابت یک بیماری مزمن محسوب می شود؛ یکی از موارد بسیار مهم در امر مراقبت از بیماران مزمن نیز بررسی کیفیت زندگی آنهاست. در این راستا محقق بر آن شد تا تحقیقی با هدف تعیین و مقایسه کیفیت زندگی بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین و افراد سالم انجام دهد.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی و مقایسه ای که به منظور بررسی و مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت غیروابسته به انسولین با افراد سالم در شهر رشت انجام شده است. تعداد 90 بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز آموزش دیابت در بیمارستان رازی رشت به مدت 4 ماه انتخاب شدند، پس از جمع آوری اطلاعات از افراد بیمار، اطلاعات از افراد سالم به تعداد 86 نفر جمع آوری گردید. واحدهای مورد پژوهش به دو سری پرسشنامه، بخش اول مشخصات فردی- زمینه ای (سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، محل سکونت، وضعیت اشتغال، طول مدت ابتلا به بیماری)، بخش دوم کیفیت زندگی مرتبط با سلامت شامل هفت بعد (عملکرد جسمی، درد و رنج، ایفای نقش، احساس، وضعیت خواب، وضعیت خانوادگی و درک کلی از سلامت) پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی [t مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه، مدل آماری رگرسیون لجستیک LOGIT برای تعییین پیش بینی کننده های خطی، و برآورد نسبت تاثیر این متغیرها روی کیفیت زندگی] مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: بر اساس یافته ها بیشتر واحدهای مورد پژوهش بیمار (60%) دارای کیفیت زندگی در حد نامطلوب و اکثریت افراد سالم (58.1%) دارای کیفیت زندگی در حد مطلوب بودند. در بررسی ارتباط بین متغیرهای فردی با کیفیت زندگی، بین نمرات کسب شده از کیفیت و زندگی و سن در بیماران (P<0.05 و F=3.103)، در افراد سالم (P<0.03 وF=3.78)، بین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی و وضعیت اشتغال در بیماران (P<0.002 و F=5.36) تفاوت معنادار آماری مشاهده شد، همچنین نمرات کسب شده از کیفیت زندگی با جنس و تحصیلات بترتیب (P<0.001 و df=88 و t=3.43)، (P<0.006 و df=88 و t=2.79) تفاوت آماری مشاهده شد اما بین طول ابتلا به بیماری و محل سکونت با کیفیت زندگی تفاوتی مشاهده نشد. در راستای مقایسه ابعاد کیفیت زندگی در افراد سالم با استفاده از t مستقل، یافته ها بیانگر تفاوت آماری بین عملکرد جسمی (P<0.001)، درد و رنج (P<0.0001)، ایفای نقش (P<0.0001)، احساس (P<0.0001)، درک کلی از سلامت (P<0.0001) و وضعیت خانوادگی (P<0.001) در دو گروه می باشد. در کل، کیفیت زندگی در افراد سالم با بیمار با استفاده از t مستقل بیانگر تفاوت آماری (P<0.02) است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از مدل لجستیک نهایی نشان داد که احتمال کیفیت زندگی مطلوب در بیماران دیابتی ساکن در شهر 1.6 برابر بیماران ساکن در روستا می باشد و افراد شاغل نسبت به افراد غیرشاغل از کیفیت زندگی مطلوبتری برخوردارند. در واقع در بیماران دیابتی تغییرات زیادی در ابعاد زندگی ایجاد می شود که بررسی و شناخت و اندازه گیری این مفهوم اطلاعات کاملی را برای بیماران فراهم می آورد که در نهایت می توان از این اطلاعات در راستای اصلاح کیفیت زندگی بهره جست.

هدف: مدلسازی در تحقیقات عملی اجتناب ناپذیر است، بخصوص در مواقعی که هدف، توسعه یک الگوریتم پردازشی سیگنالهای واقعی به منظور استخراج ویژگیها و پارامترهای خاصی از سیگنال یا بررسی رفتاری سیگنال است. چنین الگوریتمهای معمولا از طریق مقایسه مقادیر پارامترها و مقادیر حاصل از الگوریتم بهینه می شوند. فقط به وسیله مدلسازی می توان امکان دسترسی و کنترل مقادیر پارامترهای موثر در پردازش را فراهم نمود. این التزام در بررسی سیگنالهای حیاتی به خصوص الکترومایوگرام سطحی (sEMG) بیشتر نمایان است.مواد و روشها: در این مقاله سعی شده است که مدل شبیه سازی شده ای از سیگنال sEMG به منظور بررسی الگوریتمهای استفاده کننده از این سیگنال (مانند الگوریتم تجزیه) طراحی و پیاده سازی شود. همچنین سعی شده است که پارامترهایی که بیشترین تاثیر را در خصوصیات این سیگنال دارا می باشند، در نظر گرفته شوند. از جمله این پارامترها می توان به انتشار و توزیع دقیق از پتانسیل (با معرفی ساختار بافتها از طریق پارامترهای الکتریکی در مدل فیبر و یک محیط غیرهمگن و غیر ایزوتروپ چهار لایه ای در مدل هادی حجمی)، اثر چینش و اندازه الکترودهای ثبت، زاویه فیبرها نسبت به سیستم آشکارساز و تغییرات پارامترهای آماری اشاره کرد.نتایج: با استفاده از این روش یک سی الکترومایوگرام سطحی نسبتا طبیعی طولانی مدت به دست آمد که انتظار می رود برای ارزیابی الگوریتم جداسازی سیگنال کارآمدی باشد.

هدف: یکی از مهمترین مسایل جهانی مبارزه شیمیایی بلاتلا ژرمانیکا، پیدایش پدیده مقاومت این آفت خانگی به حشره کشها است. بررسی و تحقیقات متعددی به منظور مدیریت مقاومت این حشره، به حشره کشهای شیمیایی صورت گرفته است. در این بررسی دو نژاد از سوسری آلمانی خوابگاه فاطمیه دانشگاه تهران و بیمارستان امام خمینی (ره) با سابقه تماس با حشره کشهای دلتامترین، پروپوکسور و پریمیفوس متیل برای ارزیابی مقاومت انتخاب شدند.مواد و روشها: نسبت مقاومت دو نژاد مورد بررسی به حشره کشهای مذکور در مقایسه با نژاد حساس در سطح LD50 محاسبه شد.نتایج و بحث: کمترین نسبت مقاومت، مقاومت متقاطع منفی (0.848) به پریمیفوس متیل، در نژاد خوابگاه فاطمیه و بالاترین نسبت مقاومت (7.321)، به دلتامترین در نژاد بیمارستان امام خمینی مشاهده شد. نسبت مقاومت به پروپوکسور در نژاد بیمارستان امام (1.748)، و در نژاد خوابگاه فاطمیه (1.696) مشاهده شد.