(علوم تشریح ایران) Anatomical sciences journal
سال:1387 | دوره:6 | شماره:24 |تعداد مقالات:11

هدف: بررسی اثر فشار هیدرواستاتیک بر میزان بقا سلولی، وقوع آپوپتوز، ویژگی های مورفولوژیکی و برهمکنش سلول- بستر در رده سلولی PC12.مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی انجام شد. در این مطالعه سلول های عصبی رده PC12 به عنوان مدلی از سلول های عصبی در محیط کشت RPMI 1640 همراه با 10 درصد سرم کشت داده شدند. برای انجام آزمایش ها سلول ‎ها به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. سلول های گروه آزمایش به محفظه اعمال فشار منتقل شده و در معرض 100 میلی متر جیوه فشار هیدروستاتیک به مدت 2 ساعت قرار گرفتند. با استفاده از رنگ آمیزی حیاتی و رنگ آمیزی TUNEL به ترتیب میزان بقای سلول ها و شاخص آپوپتوز آن ها سنجیده شد. مورفولوژی سلول ها با اندازه گیری مساحت آنها بررسی شد. همچنین توانایی چسبندگی به بستر،گسترش و مهاجرت سلولی به عنوان آزمایش هایی برای ارزیابی اثر فشار هیدرواستاتیک در برهمکنش سلول های رده PC12 با بستر انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بقای سلول ها در دو گروه مشابه بود. شاخص آپوپتوز در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود (p<0.05). همچنین مساحت سلول ها، توانایی چسبندگی سلول ها به بستر، میزان گسترش سلولی و توانایی مهاجرت سلول ها در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافته بود (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد فشار هیدرواستاتیک اعمال شده بر سلول های عصبی رده PC12 سبب القای آپوپتوز در این سلول ها شده است. می توان پیشنهاد کرد که با توجه به تاثیر فشار هیدرواستاتیک بر مورفولوژی و همچنین توانایی اتصال، گسترش و مهاجرت سلول ها و در نهایت اختلال در برهمکنش مناسب سلول- بستر در این رده عصبی آپوپتوز ایجاد شده در سلول ها از نوع آنویکیز باشد.

هدف: تمایز زدایی کندروسیت های مفصلی موش صحرایی با کشت طولانی مدت و بررسی پتانسیل تمایزی آن ها به رده های اسکلتی شامل استخوان، غضروف و چربی.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، کندروسیت از غضروف مفصل زانوی موش های صحرایی استخراج شده و با انجام چند پاساژ سلولی تکثیر شد. در طول این مدت به فواصل چند پاساژ، میزان بیان ژن های ویژه غضروفی شامل اگریکان و کلاژن تیپ II با روش PCR (Polymerase Chain Reaction) کمی (Real Time) اندازه گیری شد تا زمان تمایز زدایی (زمانی که بیان ژن های غضروفی در کندروسیت های در حال کشت متوقف شود) تعیین شود. همچنین طی کشت مورفولوژی سلولی با روش میکروسکوپ اسکنینگ نیز بررسی شد. سلول های تمایز زدایی شده در شرایط تمایز به استخوان، چربی و غضروف کشت شدند تا پتانسیل تمایز مجدد آن ها بررسی شود. وقوع تمایز با روش رنگ آمیزی اختصاصی و انجام آنالیز بیان ژنی با روش RT-PCR (Reverse Transevipion-PCR) بررسی شد.یافته ها: بر اساس نتایج PCR کمی، بیان ژن های غضروفی در پاساژ دو در حد بالایی بود و از پاساژ 4 به شدت افت پیدا کرد. بیان ژن اگریکان در پاساژ 10 و ژن کلاژن II در پاساژ 6 متوقف شد. بر اساس تصاویر میکروسکوپ اسکنینگ، کندروسیت ها در پاساژ اولیه مورفولوژی پهن داشتند و در پاساژ های انتهایی ظاهر شبه فیبروبلاستی داشتند. بررسی تمایز نشان داد که کندروسیت های تمایز زدایی شده قادرند علاوه بر رده سلول های غضروفی به رده سلول های استخوانی و چربی نیز تمایز یابند. نتیجه گیری: روی هم رفته می توان گفت که کندروسیت های مفصلی به تدریج طی کشت طولانی مدت حالت تمایز یافتگی خود را از دست داده و به یک سلول چند توان مبدل می شوند که قادرند با فراهم شدن شرایط لازم، به سه رده اسکلتی استخوان، غضروف و چربی متمایز شوند.

هدف: بررسی آثار تیمار اووسیت های گاوی بالغ شده با دمکولسین بر روند لقاح آزمایشگاهی و تکوین رویانی آن مواد و روش ها: تحقیق حاضر به روش تجربی انجام شد. کمپلکس اووسیت- کومولوس در آزمایشگاه بالغ شده و سپس به دو گروه درمانی با غلظت های متداول دمکولسین (0.4ug/ml و (0.05 و گروه کنترل تقسیم شدند. سپس کمپلکس کومولوس- اووسیت لقاح یافته و در آزمایشگاه به مدت 9 روز کشت شدند. میزان تکوین آزمایشگاهی و زنده مانی بلاستوسیست های تفریخ شده ارزیابی و با گروه کنترل مقایسه شدند (p< 0.05).یافته ها: میزان تسهیم و تشکیل بلاستوسیست گروه های 0.4 و 0.05 به ترتیب 68.6، 63.5 و 23.3، 32.8 درصد بود که با گروه کنترل (به ترتیب 73.3 و 29.0 درصد)، تفاوت معنی داری نداشت. نتایج ارزیابی سلول های زنده نیز نشان داد که بین گروه کنترل در مقایسه با گروه های درمانی تفاوت معنی داری وجود ندارد.نتیجه گیری: از آنجا که در مراحل تکوین رویان آزمایشگاهی، بین گروه کنترل در مقایسه با گروه های درمانی تفاوتی مشاهده نشد، به نظر می رسد که درمان دمکولسین اووسیت های بالغ گاوی بر توانایی تکوین رویان  ها در آزمایشگاه اثر سوئی ندارد.

هدف: بررسی روش های موثر همزمان سازی سیکل سلولی در فاز G0/G1 برای سلول های گرانولوزای گوسفندمواد و روش ها: این مطالعه به روش مطالعه مداخله ای از نوع تجربی انجام شد. سلول های گرانولوزا با روش آسپیره کردن تخمدان به دست آمده و در محیط DMEM محتوی 15 درصد سرم (FBS) کشت داده شدند. پس از رسیدن سلول ها به 70 تا 80 درصد confluency محیط کشت سلول ها در کشت اولیه و پاساژ پنجم در گروه های حذف سرم به ترتیب با محیط 0.5 درصد سرم به مدت 24، 48 و 72 ساعت و درگروه تیمار با میموزین با محیط حاوی 0.5 میلی گرم میموزین به مدت 24 ساعت تعویض شد. در گروه آخر نیز کشت سلول ها در محیط اصلی به مدت 4 روزدیگر ادامه یافت (گروه confluency). سپس میزان توقف سیکل سلولی در فاز G0/G1 بعد از تیمار با استفاده از روش فلوسیتومتری، اثر تیمار بر تکثیر و آپوپتوز سلول ها با استفاده از روش نشاندار کردن با Brdu و روش TUNEL بررسی شد.یافته ها: پس از 24 ساعت کاهش سرم در کشت اولیه و پاساژ پنجم تعداد سلول های فاز G0/G1، میزان تکثیر سلول ها و درصد سلول های آپوپتوز شده با گروه confluency مشابه بود. با کاهش سرم به مدت 48 و 72 ساعت درصد سلول های موجود در فاز G0/G1 به میزان قابل توجهی افزایش یافت (به ترتیب 83 و 85 درصد در کشت اولیه و 89 و 90 درصد در پاساژ پنجم). تیمار سلول ها با میموزین نیز باعث افزایش درصد سلول های موجود در فاز G0/G1 شد (p<0.05). درصد سلول های آپوپتوز شده پس از کاهش سرم به مدت 24 و 48 ساعت و تیمار سلول ها با میموزین نسبت به گروه confluency در هر دو گروه کشت اولیه و پاساژ پنجم چندان افزایش نداشت. اما 72 ساعت کاهش سرم باعث آپوپتوز سلول ها به شکل معنی دار شد (p<0.05).نتیجه گیری: کاهش سرم به مدت 48 ساعت و استفاده از میموزین به مدت 24 ساعت درصد سلول های موجود درفاز G0/G1 را افزایش می دهد و همزمان تعداد سلول های آپوپتوز شده نیز قابل قبول است.

هدف: بررسی استفاده از آنتی بادی اختصاصی برای ردیابی کلاژن نوع IV و تغییرات آن در شکل گیری توبول های کلیوی جنین موش مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی انجام شد. برای این منظور 20 موش ماده نژاد Balb/C به طور تصادفی انتخاب شده و پس از مراقبت در شرایط استاندارد و جفت گیری، وجود پلاگ واژن در هر یک از آنان به منزله روز صفر بارداری تلقی شد. آنگاه در هر یک از روز های 13 تا 18 بارداری یک موش قطع نخاع شده و جنین های حاصل تثبیت و آماده سازی بافتی شدند تا با استفاده از آنتی بادی اختصاصی و رد یابی کلاژن نوع IV در غشای پایه، مورفوژنز توبول های کلیوی در دوران جنینی موش مورد ارزیابی قرار گیرد. مشابه این عمل در مورد کلیه مربوط به نوزادان متعلق به 2 مادر نیز در هر یک از روز های 5، 10، 15 و 20 پس از تولد انجام شد.یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که ظهور کلاژن در غشای پایه توبول های کلیوی از روز چهاردهم جنینی با واکنش ضعیف ظاهر شده و در روز های بعد افزایش یافته و شدت آن تا روز پنجم پس از تولد ادامه می یابد اما پس از آن تغییری پیدا نمی کند. نتیجه گیری: الگوی نحوه توزیع کلاژن IV نشان دهنده این موضوع است که تنظیم فعالیت ها و پیشروی شاخه های جوانه حالبی به درون مزانشیم در گروی تغییرات اولیه ماده خارج سلولی در زمان شکل گیری توبول هاست. نتایج حاصل بر این موضوع دلالت دارد که شکل گیری بخش های مختلف نفرون ها و تبدیل ساختار نابالغ آن به نفرون های بالغ به ظهور کلاژن نوع IV وابسته است.

هدف: بررسی تاثیر سرب بر تغییرات مورفولوژیک آندومتر رحممواد و روش ها: در این مطالعه 40 موش ماده Balb/c یک هفته ای به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. به گروه تجربی روزانه 75 میکروگرم بر گرم وزن بدن نیترات سرب محلول در سرم فیزیولوژی به صورت داخل صفاقی به مدت دو هفته تزریق شد. موش های گروه کنترل فقط سرم فیزیولوژی دریافت کردند. بعد از پایان دوره تزریق، موش ها بیهوش و تشریح شدند سپس رحم آن ها خارج و به قطعات کوچک تقسیم شد و به محلول کارنوسکی منتقل و برای میکروسکوپ الکترونی آماده شد و برش های نیمه نازک و فوق نازک تهیه شد. میکروگراف های الکترونی با روش شماره نقطه ای (Point Counting) مورفومتری شد، همچنین تعداد سلول های استرومایی در 50 میدان دید میکروسکوپ نوری شمارش شد و اطلاعات به دست آمده با آزمون Student's T-Test و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: واکوئل هایی در سیتوپلاسم سلول های اپی تلیوم آندومتر در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. قسمت حجمی (VV: Volume Fraction) هسته به سلول و میتوکندری به سلول از نظر آماری با یکدیگر تفاوت داشت و همچین میانگین تعداد سلول های استرومایی افزایش نشان می داد (p<0.05).نتیجه گیری: ورود سرب به بدن از طرق مختلف می تواند عوارضی بر آندومتر رحم داشته باشد.

امروزه استفاده از روش های کمک باروری (ART) بهترین گزینه برای رفع مشکلات زوج های نابارور است. میزان موفقیت این روش ها به عوامل متعددی از جمله سلامت کامل تخمک و اسپرم بستگی دارد. در این میان سلامت ژنوم پدری اهمیت زیادی در میزان پتانسیل باروری زوج ها دارد. بنابراین آسیب DNA اسپرم یک اختلال ژنومی است که به میزان متفاوت در مردان نابارور وجود دارد. از زمانی که اولین گزارش در مورد آسیب DNA اسپرم منتشر شد مطالعات وسیعی در این زمینه انجام گرفته و مشخص شده که در افراد دارای میزان بالای آسیب DNA، پارامتر های اسپرمی پایین و قدرت باروری نیز کاهش می یابد. بنابراین با توجه به اهمیت سلامت DNA، هدف این مقاله مروری، بررسی منشا و مکانیسم های دخیل در ایجاد آسیب DNA و همچنین معرفی روش های متداول برای ارزیابی آسیب های کروماتین اسپرم است.

شناخت جراحان از واریاسیون های آناتومیک بدن می تواند به ارتقای روند درمان بیماران کمک نماید. وجود واریاسیون های عروقی و به خصوص شریان ها و برش سهوی آن ها می تواند مشکلاتی را در روند درمان ایجاد نماید. بنابراین بخش های علوم تشریحی و جراحان بایستی در راستای تعیین میزان فراوانی، تشخیص و شناساندن آن ها به فراگیران غفلت نکنند. در تشریح جسد یک مرد 35 ساله نژاد سفید مشاهده شد که شریان ابتراتور در سمت داخل رینگ عمقی کانال اینگوینال، از شریان اپیگاستریک تحتانی منشعب شده و سپس به سمت داخل و پایین آمده تا پس از عبور از لبه آزاد رباط لاکونار به کانال ابتراتور برسد. وجود این واریاسیون در اعمال جراحی فتق فمورال بالقوه خطر آفرین است.