Anatomical Sciences Journal
Year:2009 | Volume:6 | Issue:25-26|Papers Count:9

هدف: بررسی تشکیل رزت های عصبی سلول های بنیادی جنینی موش به دنبال هم کشتی با سومایت های جنین جوجه در محیط آزمایشگاهی مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی انجام شد.از سلول های بنیادی جنینی رده Royan B1، به روش قطره آویزان اجسام شبه جنینی(EBs) تهیه شدند. سومایت ها از جنین جوجه جدا شده و در محلول آلجینیت قرار داده شدند. در نهایت دانه های آلجینیت حاوی سومایت با EB  هم کشتی داده شدند. به برخی از EB ها نیز مطابق با پروتکل +2/+2/-2 اسید رتینوئیک اضافه شد.یافته ها: سومایت ها توانستند سبب ظهور ساختار های رزتی اولیه و بالغ در 56/14% ازEB  ها شوند در حالی که این میزان در گروه کنترل 2.6 درصد و در گروه RA 0.0 درصد بود. رزت ها پس از جدا سازی و کشت مجدد توانستند نورون تولید نمایند و مشخص شد که علاوه بر حضور عوامل القاگر عصبی، گذشت زمان نیز در تشکیل رزت ها نقش دارد.نتیجه گیری: سومایت های جنین جوجه قادرند در محیط آزمایشگاهی باعث تشکیل ساختار های رزتی در EB های حاصل از سلول های بنیادی جنینی موش شوند که قابلیت تولید نورون را دارند.

هدف: تمایز (BMSCs) Bone Marrow Stromal Cells به سلول های شبه نوروگلیال در محیط کشت تحت روش یا روش های معینمواد و روش ها: در این تحقیق BMSCs از استخوان فمور وتیبیای موش صحرایی بالغ تهیه و پس از رسیدن به پاساژ چهارم، بنیادی بودن و خلوصشان با بیان مارکر استرومایی فیبرونکتین توسط روش ایمونوسایتوشیمی و همچنین Oct-4 توسط روش semi-quantitative RT-PCR بررسی شد. ضمنا در این مرحله بیان آنتی بادی هایNestin ،NF68 ، GFAP و O4 نیز ارزیابی شد.سپس این سلول ها در دو مرحله پیش القا و القا به سلول های شبه Neuroepithelial، شبه نورونی و شبه گلیالی تمایز داده شدند. در مرحله پیش القا با کاربرد یکی از محرک های dimethylsulfoxide ، (DMSO) beta-mercaptoethanol (BME) وbutylated hydroxyanisole (BHA) به طور مجزا و بدون حضور  (FBS) fetalbovine serum و فقط در محیطalpha minimal essential medium  (α-MEM)  و سپس در مرحله القا از retinoic acid (RA) به همراه FBS  15 درصد استفاده شد. در بررسی میزان تمایز BMSCs پس از پایان چهار روز از مراحل القا از آنتی بادی های مذکور استفاده شد. همچنین بیان ژن NeuroD و Oct-4 در سطح mRNA بررسی شد.یافته ها: سلول های BMSCs پس از پاساژ چهارم توانستند پروتئین Fibronectin را به میزان 3.86±92.75 درصد بیان کنند. در بررسی ایمونوسایتوشیمی در خصوص تمایز سلول ها مشخص شد که درصد ناچیزی به سلول های شبه Neuroepithelial و شبه نورونی تمایز یافته و تمایز به سلول های شبه آستروسایت‏ و شبه الیگودندروسایت مشاهده نشد. همچنین در بررسی RT-PCR این سلول ها، mRNA ژن Oct-4 به خوبی بیان شد، در حالی که باند مشخصی در بیان mRNA ژن NeuroD در ژل الکتروفورز مشاهده نشد.بیان قابل توجه مارکر Nestin و NF68 توسط القا کننده های DMSO و RAدر پایان مراحل پیش القا و القا توانست به طور معنی داری (P<0.05)، درصد سلول های شبه نورواپیتلیال (4.63±75.03) و شبه نورونی (5.62±75) بیشتری را نسبت به القا کننده های دیگر ایجاد کند درحالی که میزان تمایز به سلول های شبه آستروسایت‏ و شبه الیگودندروسایت توسط القا کننده های فوق در این مرحله کمتر از 5 درصد بود. لازم به ذکر است از بین سلول های در معرض تمایز در هر سه گروه القا فقط 3 الی 6.6 درصد آنتی بادی Fibronectin را بیان کردند. همچنین فقط گروه DMSO-RA بیان mRNA ژن NeuroD را به خوبی نشان داد اما mRNA ژن Oct-4 در این مرحله در هیچ کدام از سه گروه القا کننده بیان نشد.نتیجه گیری: BMSCs تحت اثر القا کننده های DMSO و RA توانست به میزان قابل ملاحظه ای به سلول های شبه نورواپیتلیال و شبه نورونی متمایز شود در حالی که میزان تمایز به سلول های شبه گلیالی بسیار کم بود.

هدف: پس از اعمال تروما به یک عصب محیطی، تغییرات گسترده ای در سطح مولکولی و سلولی اتفاق می افتد تا شرایط لازم برای ترمیم عصب به وجود بیاید. با شناخت مولکول هایی که در تعامل بین پارامتر های موثر در روند ترمیم عصب محیطی مانند سلول های شوآن، منوبیت، ماکروفاژ و فیبروبلاست نقش دارند و شناخت عملکرد آن ها می توان به مکانیزم مولکولی ترمیم عصب دست یافت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی انجام شد. 35 موش نژاد C57BL6 در 7 گروه 5 عددی شامل طبیعی، 1، 2، 3 روزه و 1، 3، 6 هفته بعد از عمل جراحی له شدگی عصب بررسی شد. مقاطع نیمه نازک عصب تحت آنالیز مورفومتری و مورفولوژی قرار گرفتند و برش های عرضی 20 میکرونی یخی برای لوکالیزاسیون مولکول FABP (Fatty Acid Binding Proteins) در مراحل دژنرسانس و رژنرسانس استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه مولکول (Epidermal-type Fatty acid Binding Protein) E-FABP در ماکروفاژ های مهاجم به محل آسیب عصب به شدت بیان شد.نتیجه گیری: بیان مولکول E-FABP بر نقش فعال آن یا لیگاند هایش و اسید های چرب موجود در عصب سیاتیک در پروسه ترمیم دلالت دارد.

هدف: بررسی آثار تابش امواج شبیه سازی شده تلفن های همراه بر سلول های هرمی لایه داخلی مغز خرگوش مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه از 18 سر خرگوش نر نژاد نیوزیلندی سفید استفاده شد. خرگوش ها به طور تصادفی به یک گروه کنترل و دو گروه تجربی اول و دوم تقسیم شدند. هر گروه شامل 6 سر خرگوش بود. حیوانات گروه تجربی به مدت 17 روز متوالی در مواجهه با امواج مایکروویو با فرکانس 915 مگاهرتز، شدت 3 وات و مدولاسیون 200 کیلو هرتز و پالس 217 قرار داشتند. سپس یک هفته استراحت و دوباره دو هفته در معرض امواج مایکروویو قرار گرفتند. حیوانات در گروه تجربی اول روزانه به مدت 4 ساعت و گروه تجربی دوم 8 ساعت در معرض امواج مایکروویو قرار گرفتند. پس از اتمام این مدت یک هفته به حیوانات استراحت داده شد. سپس، حیوانات گروه تجربی و کنترل کشته شدند و نمونه هایی از لب فرونتال مغزآن ها برای مطالعه با میکروسکوپ نوری و الکترونی آماده شدند. بررسی های کیفی از نظر میزان هتروکروماتین هسته و کمی از نظر تعداد و اندازه سلول های هرمی در لایه هرمی داخلی در گروه های کنترل و تجربی با استفاده از برنامه کامپیوتری Image tool صورت گرفت و داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS و آزمون Kruskal Wallis و آزمون تعقیبی دانت در سطح معنی داری 0.05>p آنالیز شد.یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد که میانگین قطر سلول های هرمی در گروه های تجربی کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل یافته است (0.05>p). مقایسه میانگین تعداد سلول های هرمی نیز کاهش معنی داری را در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (0.034>p). ولی این تفاوت بین گروه های تجربی اول و دوم معنی داری نبود (0.74>p). بررسی میکروگراف های الکترونی نیز افزایش میزان هتروکروماتین هسته سلول های هرمی را در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تایید نموده است. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که امواج مایکروویو با کاهش اندازه، تعداد و فعالیت هسته سلول های هرمی، می تواند باعث آسیب بر قشر مغز خرگوش شود ولی برای اثبات نتایج فوق به مطالعات بیشتری نیازمند است.

هدف: بررسی آثار 2دی (2- اتیل هگزیل) فتالات (DEHP: Di-(2-ethylhexyl) Phtalate) بر تعداد اسپرماتید ها در هر گرم بافت بیضه (TSN: Testicular spermatid per geram testis)، تولید روزانه اسپرم (DSP: Daily sperm production)، تعداد، تحرک، قابلیت زنده ماندن، مورفولوژی و کیفیت کروماتین اسپرم اپیدیدیم موش سوری نر. مواد و روش ها: در این تحقیق موش های سوری نر بالغ نژاد NMRI با میانگین سنی 4 هفته انتخاب و سپس به سه گروه کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. هر موش در گروه تجربی روزانه با µl corn oil/ kg 100g DEHP/2  و در گروه شم روزانه باµl corn oil/ kg  100 به مدت 14 روز گاواژ شد. موش ها در گروه کنترل چیزی دریافت نمی کردند. آنالیز اسپرم بر اساس معیار های سازمان بهداشت جهانی (WHO) انجام شد. برای بررسی مورفولوژی اسپرم ها از رنگ آمیزی پاپانیکولا و برای بررسی کیفیت کروماتین از رنگ آمیزی آنیلین بلو استفاده شد.یافته ها: تجویز DEHP موجب کاهش معنی دار TSN و DSP و تعداد اسپرم اپیدیدیم شد (p<0.05). علاوه بر این DEHP درصد مورفولوژی طبیعی و کیفیت کروماتین اسپرم اپیدیدیم موش سوری را در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی دار کاهش داد (p<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، DEHP بر TSN، DSP ، پارامتر های اسپرم و در کل سیستم تولید مثلی جنس مذکر اثر سمی دارد.

هدف: بررسی اثرات ال-کارنیتین بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ تیمار شده با کادمیوممواد و روش ها: برای انجام تحقیق حاضر 30 سر موش صحرایی نر بالغ آلبینو از نژاد اسپراگو- داولی با وزن بین 240-180 گرم انتخاب شده و به صورت تصادفی به 5 گروه به شرح زیر تقسیم شدند: گروه اول (کنترل)؛ هیچ ماده ای دریافت نکردند و در شرایطی مانند بقیه گروه ها نگهداری شدند. گروه دوم؛ آب مقطر به مقدار 0.3 میلی لیتر، گروه سوم؛ ال- کارنیتین به مقدارmg/kg  500 وزن بدن، گروه چهارم؛ کادمیوم به مقدارmg/kg  1 وزن بدن و گروه پنجم؛ کادمیوم به مقدارmg/kg  1 وزن بدن + ال- کارنیتین به مقدارmg/kg  500 وزن بدن را یک روز در میان و به مدت 16 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در روز 17ام بعداز اولین تزریق، موش های صحرایی نر در حالت بیهوشی تشریح شدند. برای بررسی تعداد اسپرم، دم اپیدیدیم راست جدا و در داخل 10 میلی لیتر، محلولHBSS تکه تکه شد. برای بررسی های بافت شناختی، بیضه راست حیوانات در داخل محلول تثبیت کننده، فرمالین 10 درصد قرار گرفت. با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی Ki-67 تقسیم سلولی در لوله های اسپرم ساز بیضه بررسی شد. همچنین با استفاده از Johensen Score ، جمعیت سلول های زایای موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه موش های مورد آزمایش بررسی شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که کادمیوم باعث کاهش تعداد اسپرم دم اپیدیدیم، تقسیم سلولی در لوله های اسپرم ساز و جمعیت سلول های زایای موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه می شود. به علاوه ال- کارنیتین باعث افزایش تعداد اسپرم دم اپیدیدیم، تقسیم سلولی در لوله های اسپرم ساز و جمعیت سلول های زایای موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه در گروه تیمار شده با کادمیوم می شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان عنوان کرد که ال-کارنیتین باعث بهبودی آثار مخرب کادمیوم بر بافت بیضه، تقسیم سلول اسپرماتوگونی و تعداد اسپرم دم اپیدیدیم می شود.

هدف: تاکنون واریاسیون های مختلفی از قوس آئورت و شاخه های آن گزارش شده است و در مقاله حاضر نیز واریاسیون دیگری که از خلف انتهایی ترین قسمت قوس آئورت جدا شده است ارایه می شود. گزارش مورد: این یک مورد واریاسیون از قوس آئورت است که در آن شریان سابکلاوین راست ازخلف انتهایی ترین قسمت قوس آئورت جدا شده بود و پس از عبور از خلف مری مسیر رایج شریان سابکلاوین را ادامه داده بود.نتیجه گیری: مرور سایر تحقیقات انجام شده در داخل و خارج کشور نشان داد که این یک مورد واریاسیون نادر از قوس آئورت است که با توجه به محل جدا شدن آن تا کنون در مرور منابع داخلی گزارش نشده است و به نظر می رسد که به غیر از مشکل احتمالی دیسفاژی از نظر ساختار های آناتومیکی مجاور و خون رسانی مشکلی ایجاد نکرده است.

یافته های اخیر نشان می دهد سلول های بنیادی جنینی Embryonic Stem Cells) (ES: موشی می توانند در موجود زنده و نیز در شرایط آزمایشکاهی با موفقیت به سلول های زاینده بدوی (PGCs: Primordial Germ Cells) و گامت های نر و ماده بالغ تمایز یابند. سلول های بنیادی جنینی انسانی نیز می توانند به PGC ها تمایز یابند. همچنین به تازگی نشان داده شده است که انواع سلول های بنیادی بزرگسال نیز تا حدودی این قابلیت را از خود نشان می دهند. ظاهرا تمایز سلول های ES به مراحل مختلف سلول های زاینده فرآیندی خود بخودی و سریع است که می تواند ناشی از ماهیت خود سلول های ES یا شرایط ریز محیط کشت باشد که به نفع این فرایند است. اگر چه عملکرد داشتن این گامت های مشتق از سلول های بنیادی جنینی باید مورد تایید قرار گیرد اما این موفقیت ها می تواند به درک بهتر اساس زیست شناسی تولید مثل و به ویژه با تلفیق با فن آوری انتقال هسته به شبیه سازی درمانی و درمان ناباروری کمک کند.