اثرات چهار سم موثر در کنترل شیمیایی بیماری آتشک درختان دانه دار در باغی واقع در حومه کرج به صورت مقدماتی مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمایش صحرایی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار برای هر تیمار انجام گرفت. رقم درختان گلابی از نوع دوشس با حدود 12 سال سن و دارای سابقه طولانی آلودگی طبیعی بودند. شرایط آب و هوایی در زمان اجرای طرح در بهار 1377 برای توسعه آلودگی مساعد بود. سموم و غلظت های مورد مصرف شامل محلول بوردو 1%، اکسی کلرورمس 3 در هزار، آلیت 3 در هزار و استارنر (300 ppm) بودند. سمپاشی ها یک هفته پس از زمان هرس شاخه های آلوده و پاکسازی ظاهری درختان انجام گرفت. چهار نوبت سمپاشی ها به فواصل یک هفته از هم به ترتیب در مراحل متورم شدن جوانه ها، 5%، 50% و 100% باز شدن شکوفه ها انجام گرفت. آماربرداری ها 2 هفته پس از آخرین مرحله سمپاشی صورت گرفت. میزان کاهش آلودگی نسبت به شاهد در هر تیمار با شمارش خوشه های آلوده و سالم در هر درخت و مقایسه آن با شاهد همان تکرار انجام شد. نتایج حاصله سپس مورد بررسی آماری قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد اگرچه بین چهار سم مورد استفاده در شرایط باغ تفاوت آماری وجود نداشت و تمام سموم در کنترل نسبی بیماری موثر بودند ولی سم استارنر با کاهش آلودگی به میزان 26.32% بیش از بقیه در کنترل بیماری موثر بوده است.