دانشمندانی نظیر سیمون، لو و گالو با ارائه شواهد نشان داده اند که وجود فرآیندهای ناخود آگاه دلیل قابل قبولی برای ایجاد حافظه کاذب است، در حالی که دانشمندان دیگری چون زیلنبرگ، پلومپ، و روژمیکه در این نتیجه گیری تردید کردند.در مدل آزمایش (Deese, Roediger , McDermott) DRM، افراد به وسیله یک فهرست از لغات (مانند تختخواب، استراحت، بیداری و …) که همگی به واژه کلیدی خواب مرتبطند آزمایش می شوند. در آزمون های بعدی حافظه نشان داده شد که آزمودنی ها به طور مکرر و کاذب اغلب واژه کلیدی (خواب) را به یاد می آورند.