پژوهش زبان های خارجی
سال:1384 | دوره:- | شماره:27 (ویژه نامه انگلیسی) |تعداد مقالات:20

توجه به ساختار زبان در کنار رویکردهای معنا مدار آموزش زبان دردهه اخیر مورد توجه مطالعات زبان بوده است . «فرصت فکر کردن در مورد محتوا و ساختار» زبان و هدایت زبان آموز در«استفاده صحیح ساختار» به عنوان راه های عملی برای حل مشکلات ساختاری گفتار فراگیران زبان پیشنهاد شده اند. مطالعه حاضر که 37 دانشجوی زبان انگلیسی در آن شرکت کردند به نقش راه حل اول پرداخته است. شرکت کنندگان 3 قسمت از یک کارتون را تماشا کردند. بعد از قسمت اول 10 دقیقه فرصت داشتند قبل از روایت داستان بطور شفاهی، در مورد آن فکر کنند. بعد از تماشای قسمت دوم، بلافاصله متنی درموردآن نوشتند. و بعد از تماشای قسمت سوم، داستان را بطور شفاهی روایت کردند. نتایج نشان داد که فرصت فکر کردن و نوشتاری بودن فعالیت زبانی تاثیر معناداری در روانی و صحت گفتار فراگیران انگیلسی به عنوان زبان دوم دارد. با توجه به نتایج حاصله، روش های فوق برای بهبود پاره ای از مشکلات زبان آموزی در کلاسها متمرکز بر معنا توصیه می گردد.

دراین مقاله سعی بر این است که آشکار گردد، زبان آموزان فارسی زبان در یادگیری زبان انگلیسی در کدامیک از مهارتهای شناختی و یادگیری حروف تعریف موفق ترند؛ همچنین معلوم گردد حروف تعریف در زبانشناسی مقابله ای می توانند شامل ایهام و یا معرفه و یاهر دو باشند. در این جهت یک پارامتر(Article Choice Parameter) جهت انتخاب حرف تعریف پیشنهاد شده است که در آن تشخیص حروف تعریف در یک زبان بر اساس معرفه و یا ایهام میسر می شود. برای مشخص نمودن این موضوع، معرفه و ایهام درهر دو زبان انگلیسی و فارسی مورد مطالعه قرار گرفته و سپس با یکدیگر مقایسه شده اند. یافته ها نشان می دهد که مشکل اصلی زبان آموزان فارسی زبان، شناخت معرفه و ایهام در زبان انگلیسی است؛ که  درمقایسه با شناخت حروف تعریف زبان آموز با مشکلات کمتری مواجه است.

تحقیق حاضر به بررسی نقش عدم تجانس سنی زبان آموزان انگلیسی در استفاده از راهکارهای ارتباطی می پردازد. هدف دیگر این پژوهش بررسی تاثیر عامل تجانس سنی زبان آموزان بر پیشرفت واژگان می باشد. بدین منظور 60 زبان آموز پسر سطح مقدماتی دریکی از آموزشگاههای زبان ایران به دو کلاس با وضعیت های سنی متفاوت تقسیم شدند. دانش آموزان یک کلاس از لحاظ سنی همگن بوده و 15 و 16 ساله بودند در حالی که دامنه سنی درکلاس دیگر 35-15 بود. مواد آموزش، مراحل آموزش و مدرس هر دو کلاس یکنواخت بوده و هر دو گروه، به مدت دوماه ونیم مورد آموزش قرار گرفتند. نتایج حاصله حاکی از تاثیر معنادار عامل بافت سنی زبان آموزان بر نوع و بسامد استفاده از راهکارهای ارتباطی می باشد. اگر چه تاثیر عامل فوق بر پیشرفت کلی واژگان زبان آموزان قابل ملاحظه نبود.

آزمون سازی به مدت یک قرن یا بیشتر متداول ترین روش برای تعیین پیشرفت تحصیلی یادگیرندگان در مراکز آموزشی بوده است. در میان اشکال متعدد آزمون، آزمون چند گزینه ای به دلیل عینی و عملی بودن آن، متداول تر از سایر انواع آزمونها بوده است. احتمالا به همین دلیل است که چندین قانون وقاعده برای تهیه یک واحد آزمون چند گزینه ای منطقی پیشنهاد شده است. بنابراین، یک زمینه مهم تحقیق این است که آیا رعایت این قوانین و قواعد باعث پیشرفت کیفیت آزمونهای چند گزینه ای می شود یا خیر. هدف این تحقیق بررسی اثر گزینه های معیوب بر روی ویژگی های واحد آزمون است. برای رسیدن به این هدف، پنجاه نفر دانشجوی مرد و زن رشته آموزشی زبان انگلیسی به عنوان نمونه انتخاب شدند. به این افراد دو نوع آزمون چند گزینه ای داده شد: (1) آزمون میشیگان (قسمت دستور زبان انگلیسی) و (2) آزمون معیوب شده میشیگان (قسمت دستور زبان انگلیسی). فاصله برگزاری بین این دو آزمون یک هفته در نظر گرفته شده بود. نتایج این تحقیق نشان داد که به طور کلی عدم رعایت اصول نگارش واحد های آزمون تاثیرمهمی بر ویژگی های واحد آزمون ندارد. ولی استفاده از نکات ساختاری که به پاسخ صحیح هدایت می کنند باعث شد واحدهای آزمون دستکاری شده به مراتب ساده تر شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی راهبردهای شناختی و فراشناختی یادگیری لغت توسط دانشجویان ایرانی می باشد. بدین منظور یک پرسشنامه لغت بر اساس پرسشنامه آکسفورد (1990)، وندن(1987)، و جانسون وگو (1996) تهیه شده و به 231 دانشجوی رشته زبان انگلیسی و غیر زبان انگلیسی داده شد. بررسی نتایج نشان داد که دانشجویان ایرانی در فرایند یادگیری لغت از راهبردهای شناختی وفراشناختی استفاده می کنند. نتایج همچنین نشان دهنده تاثیر رشته دانشگاهی دانشجویان بر انتخاب راهبردهای یادگیری می باشد. براساس یافته های پژوهش که حاکی از تاثیر مثبت استفاده از راهبردهای شناختی و فراشناختی در پیشرفت زبان آموزی می باشد، پیشنهاد می شود دانشجویان با راهبردهای یادگیری لغت بیشتر آشنا شده و با استفاده از آنها تشویق شوند.

منظور از کانون سازی کانون دیدی است که در روایت شکل گرفته است و از آن منظر که ممکن است زمانی، مکانی، روانشناختی یا ایدئولوژیکی باشد افراد و وقایع داستانی مورد مشاهده و ارزیابی قرارمی گیرند. اما چه نیازی به افزودن اصطلاح فنی دیگری است وقتی زاویه دید همان مسائل را عنوان می کند؟ باید گفت که درمطالعات مربوط  به زاویه دید بیشتر راوی مرکز توجه است و دیدگاه اواساس کار ما را تشکیل می دهد. این در حالی است که در مطالعات کانون سازی هر کدام از شخصیت ها را همپای راوی مدرک و بیننده ای خاص از داستان به حساب می آوریم و بر این باوریم که ادراک و ارزیابی های او دریچه ای تقریبا هم ارزش دریچه راوی به دنیای داستانی و قضایای آن می گشاید. پس از صرف لحاظ کردن مطالعات کانون سازی در کنار مطالعات روایت گری چند صدایی بودن روایت را نیز توجیه می کند. علاوه بر آن در لحظاتی که قطعا نمی توانیم ادراکی را به راوی منتسب بدانیم اما لفظ لفظ آشنای راوی است، کانون سازی ما را یاری می کند تا عاملی را که به روایت سمت و سوی خاص  داده است بشناسیم.

مقاله حاضر خوانشی موازی و تطبیقی بین رمان صد سال تنهایی نوشته گابریل گارسیا مارکز و اثر نظری گاستون باشلار با عنوان شاعرانگی فضا است. قدم نخست بررسی تشابه بین اصطلاح «فضای شاعرانه» مارکز و «فضای محرم» باشلار می باشد. زمینه فلسفی این تحقیق، یعنی پدیدار شناسی، شیوه نگاهی که باشلار برای فضاهای انسانی انتخاب کرده است را روشن می سازد. فضاهای مورد بررسی به جای اینکه شیء باشند پدیده هایی هستند که هویت خود را با تلاقی با آگاهی انسانی کسب می کنند. در بدنه اصلی این مقاله، سه فضای اصلی (به عنوان نمونه هایی از فضای محرم)، شهر، خانه، و اشیاء مورد بررسی قرار می گیرند تا عمق شاعرانه زبان رمان روشن گردد. علاوه بر این، این نکته که چگونه این فضاها «جغرافیایی انسانی» پدید می آورند که  درآن شخصیت ها با فضایی که در آن زندگی می کنند در تعامل و ارتباط عاطفی هستند مورد بحث قرار می گیرد.

یک ویژگی مهم که مکررا در بررسی و تجزیه و تحلیل شرق مشاهده می شود عقیده بدوی بودن شرق و ناتوانی آن در اداره و مدیریت خویش است. چنین گفتمان مکرری در فرایند گفتمانی نویسندگان و دانشمندان شرق شناس وجود دارد و به نظر می رسد بر خلاف عقیده برخی از نقادان رابرت سوتی نیز از این قاعده مستثنی نیست. علیرغم اینکه رابطه شرق و غرب به اشکال مختلف درمتون غربی ظاهر می شود، به ندرت غرب موقعیت برتر خیالی خود را در این متون واگذار می کند. این موقعیت برتر ولی انعطاف پذیر این ادعا را تقویت می کند که شرق شناسی یک گفتمان ایدئولوژیک است با مرزهای به شدت محدود شده. علیرغم اینکه ساخته های "غیر" از جهات مهم تنوع  خارق العاده های ندارند، هدف این مقاله این نیست که غرب واحدی را ارائه  دهد که "غیر" را می سازد. اساسا این ایده که یک شرق واحد و یک غرب واحد وجود خارجی دارند و بشر را به دو اقیانوس مجزا ومنفک از هم تقسیم می کند یک توهم ایدئولوژیکی است.

فراداستان یکی از تکنیک هایی است که نویسندگان به کمک آن توانستند رمانهایی خلق کنند که علاوه بر در برداشتن دغدغه های همیشگی هنر، پاسخگوی نیازهای انسان معاصر نیز باشند. فراداستان، به جای آن که آینه ای در برابر طبیعت انسانی و یا حتی واقعیت قرار دهد، آینه ای در برابر خود رمان قرار می دهد تا خوانندگان بدانند که مفاهیمی همچون تاریخ و واقعیت، ساخته دست انسانها هستند و دستیابی به حقیقت مطلق امکان پذیر نیست. کرت وونه گات یکی از رمان نویسان برجسته دوران ماست که در آثارش همواره به نقد فرهنگ جامعه آمریکا و فجایعی همچون جنگ پرداخته است. محبوبیت وونه گات در بین نسل پس از جنگ به قدری زیاد بود که بسیاری او را سخنگوی این نسل لقب دادند. وونه گات با استفاده از فراداستان در رمانهای اصلیش، نسبی بودن مفاهیمی مانند واقعیت و تاریخ را به خوانندگان نشان می دهد، تا آنها نیز دیدگاهی عمیق تر و گسترده تر نسبت به این مفاهیم داشته باشند.

در بررسی اشعار تغزلی به عنوان یک نوع ادبی که شعرای رنسانس ایتالیا مبدع آن بودند و تا قرن هفده ادامه یافت، متوجه این نکته می شویم که پترارک نه تنها عناصر این سنت شعری را بنیاد نهاد بلکه به نظر می رسد  که او خود به نوعی جزء اساسی و جداناپذیر آن نیز شده است. از جمله عناصر مهم این سبک شعری می توان به مواردی مانند تصاویر کمال گرایانه از معشوق، تم تصعید وتعالی و لحن غمبار عاشق اشاره نمود. در برسی اشعار تغزلی جان دان به تغییر این عناصر بر می خوریم که با فضای شعری پترارک متفاوت است. دان، به عنوان یک شاعر متافیزیک، در راستای مضامین شعری خود از عناصر سبک پترارکی در غزلیاتش استفاده می کند. به این ترتیب گاهی این عناصر استهزاء می شوند تا پاکی عشق را زیر سوال ببرد وگاه با لحنی جدی تا طبیعت پارادوکسی عشق را منعکس می کند. هدف این مقاله ابتدا بررسی عناصر پترارکی در نوع ادبی شعر تغزلی است و سپس به تحلیل این عناصر وجایگاه آن در غزلیات دان خواهد پرداخت.

در تحقیق حاضر تاثیر خطر پذیری بر روی تمایل یادگیرندگان زبان به پیچیدگی نحوی یا صحت گرامری در دونوع نگارش توصیفی و توضیحی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، تعداد185 دانشجوی رشته زبان انگلیسی در آزمون تافل شرکت کردند، هر کدام دو نوع نگارش نوشتند و یک پرسشنامه خطر پذیری را تکمیل نمودند. از این تعداد 118 نفر از لحاظ مهارت زبانی تقریبا همسطح بودند. آزمودنی ها به سه گروه با میزان خطر پذیری پایین، متوسط و بالا تقسیم شدند. روش آماری تجزیه و تحلیل واریانس به منظور تحقیق درباره رابطه بین خطر پذیری، پیچیدگی نحوی و صحت گرامری در دو نوع نگارش مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق رابطه عمده و معنی داری را بین خطر پذیری، پیچیدگی نحوی و صحت گرامری در دو نوع نگارش نشان ندادند. با این وجود، درهر دونوع نگارش افراد با میزان خطر پذیری کم بیشتر از گروه های دیگر تمایل به صحیح نوشتن داشتند. همچنین، افراد با میزان خطر پذیری متوسط و زیاد بیشتر از افراد با میزان خطرپذیری کم تمایل به نوشتن ساختارهای پیچیده داشتند. یافته های این تحقیق می تواند در آموزش زبان و آزمون سازی کاربرد داشته باشد.

این تحقیق به بررسی مهارتهای فردی زبان آموزان در مرحله سنجش تحت عنوان «راهبردهای کنشی» هنگام انجام آزمون کلوز(Cloze) می پردازد. هدف این بررسی تحلیل و تبیین این موضوع می باشد که آزمودنی ها ازچه راهبردهای کنشی، در انجام آزمون کلوز استفاده می کنند و این که در واقع چگونه به انتخاب این راهبردها می رسند. داده های این تحقیق از تعدادی از دانشجویان دختر و پسر دوره کارشناسی زبان وادبیات انگلیسی دانشگاه شیراز از طریق انجام یک آزمون کلوز و سپس ازروش مصاحبه و پروتکل کلامی جمع آوری شده است. تحلیل داده های این تحقیق بر اساس چارچوب نظری روبین(Rubin) و دسته بندی راهبردی کنشی ارائه شده توسط او انجام گرفت و نتایج فوق بدست آمد: الف) تاثیر راهبردهای اصلاحی(Monitoring) در انجام آزمون و انتخاب راهبرد ب) نقش و تاثیر ترجمه به زبان اول در انجام آزمون ج) استفاده از روش چند راهبردی در قسمت های مشکل آزمون.