پژوهشنامه حمل و نقل
سال:1398 | دوره:16 | شماره:4 (پیاپی 61) |تعداد مقالات:14

استان مازندران با توجه به طبیعت زیبای خود همواره یکی از استان های توریستی و گردشگری می باشد که همه ساله تعداد زیادی از افراد در فصول مختلف سال به این استان سفر می کنند. همچنین این استان یکی از قطب های کشاورزی کشور می باشد که سهم زیادی از حمل و نقل این صنعت، از طریق حمل و نقل جاده ای انجام می گیرد که باعث ایجاد تردد ترافیکی با حجم بالا و در پی آن باعث ایجاد حوادث ترافیکی می گردد. آمار ارایه شده در سال های اخیر نشان می دهد که این استان، هفتمین استان از نظر تلفات ناشی از تصادفات در کشور می باشد. بر این اساس تحقیقات زیادی در مورد شناسایی عوامل موثر بر شدت تصادفات صورت گرفته است و پیشرفت های زیادی هم در این مورد حاصل شده است، ولی مطالعات انجام شده در مورد رابطه بین شدت تصادفات و نوع برخورد ناچیز بوده، لذا انجام تحقیقات بیشتر در این مورد ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش با بکارگیری مدل چند جمله ای لوجیت از مجموعه مدل های انتخاب برای ارایه مدل پیش بینی شدت تصادفات بهره گرفته شده است. همچنین با استفاده از مدل پیش بینی دو تایی از مجموعه الگوریتم های داده کاوی شامل الگوریتم CART به عنوان یکی از الگوریتم های درخت تصمیم و الگوریتمANN-MLP از مجموعه الگوریتم های شبکه های عصبی مصنوعی استفاده گردید و نتایج مورد نیاز استخراج و با یکدیگر مقایسه شده اند. براساس مطالعه ها صورت گرفته شده در این پژوهش نشان داده شده است که بهترین مدل از نظر درصد درست پیش بینی و قابلیت ارائه فرمول پیش بینی برای هر سطح، مدلMNL بوده است. نتایج بدست آمده در بخش مدلهای پیش بینی نشان می دهد فرمول برآورد شده قادر به پیش بینی شدت تصادفات در سطوح0 (صفر) و 1 با دقت کافی می باشند.

نیاز به توسعه و به دنبال آن افزایش درخواست ظرفیت حمل بار در کشور و محدودیت های موجود در برخی موارد منجر به تغییر آیین نامه های مربوطه می شود. تغییر در مقررات حمل بار و افزایش تناژ عبوری از مسیر با توجه به عدم تطابق با طرح روسازی های در حال بهره برداری، موجب وارد شدن آسیب های جدی به سازه روسازی خواهد شد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر اصلاح مقررات حمل بار در سال 1390 و اضافه بارها بر خسارت وارده به راه ها، می باشد. همچنین به بررسی جرایم و حساسیت روسازی به نوع وسیله نقلیه با اضافه بار، پرداخته شده است. در این ارتباط از داده های سیستم هوشمند تردد شمار و توزین در حال حرکت (WIM) نصب شده در محور اصفهان-مورچه خورت و اصفهان-نایین، استفاده شده است. بر اساس مقررات حمل بار و آیین نامه مربوط و نحوه کلاس بندی خودروها در سیستم تردد شمار و WIM و تطابق آنها با یکدیگر، ضریب بار هم ارز کل و محورهای هر کلاس محاسبه و در حالت قبل و بعد مقررات حمل بار، با بار مجاز و با اضافه بار محوری و اضافه بار کلی وسیله نقلیه، با یکدیگر مقایسه و خسارت وارده به روسازی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که تغییر مقرارت موجب وارد شدن خسارت جبران ناپذیر به سازه روسازی موجود شده و اضافه بارها بخش قابل توجهی از بارگذاری را به خود اختصاص داده اند. همچنین هیچ تناسبی بین جریمه دریافتی، جریمه تعیین شده طبق ضوابط و خسارت وارده از طرف وسایل نقلیه با اضافه بار، وجود ندارد. از طرف دیگر خرابی روسازی به باربر دو محور نوع 2، بیشترین حساسیت را دارد. بنابراین، استفاده از سیستم WIM جهت کنترل بارها و توزیع آن روی محورهای باربرها ضروری است و تغییر مقررات مستلزم صرف هزینه بیشتر برای تعمیر و نگهداری است که وضعیت موجود دو محور یاد شده گواه برآن است.

وسایل نقلیه عمومی در کشور ما می تواند به بخش مهمی از راهکار بهبود چالش های اقتصادی، انرژی و محیط زیست باشد و کیفیت بهتری از زندگی برای ما به ارمغان آورد. یکی از نمودهای پایین بودن تکنولوژی در حمل ونقل همگانی اخذ کرایه به روش های سنتی بوده است. اخذ کرایه به روش های سنتی در صنعت حمل ونقل مشکلات متعددی دارد که از آن جمله می توان به اتلاف وقت و تاخیر در زمان سفر اشاره کرد که دارای تاثیرات اجتماعی بسیاری است. از این رو نیاز به تغییر و تحول و ورود تکنولوژی های جدید به این عرصه بیش از پیش احساس می شود. لذا هدف این تحقیق بررسی موضوع تاثیر به کارگیری بلیت الکترونیک در ارتقاء عملکرد حمل ونقل عمومی شهری می باشد که می تواند تاثیرات اجتماعی مثبتی نیز داشته باشد. در این پژوهش ابتدا از هر یک از مسیرهای سیدخندان تا تجریش (بلیت کاغذی و پول) و مسیر میدان ونک تا تجریش (بلیت الکترونیک) در ساعات اوج صبح و عصر و در روزهای کاری متفاوت فیلم برداری انجام شد. بعد از آن با استفاده از فیلم های ضبط شده اطلاعات مربوط به متغیرهای زمان توقف استخراج گردید. در مرحله بعدی بعد از بررسی اطلاعات از لحاظ آماری (میانگین، واریانس و نرمال بودن یا نبودن داده ها) صورت گرفت. در ادامه برای هریک از مسیر ها مدل های پیش بینی زمان تاخیر محاسبه و بهترین مدل با استفاده از آزمون های برازندگی و همبستگی تعیین شد. در نهایت برای سنجش میزان تغییر نحوه پرداخت از پول و بلیت کاغذی به بلیت الکترونیکی در مسیر سید خندان به تجریش بر روی زمان توقف شبیه سازی انجام شد. نتایج نشان می دهد که یکی از موثرترین اقدامات برای افزایش رضایت مسافران، تغییر در نحوه پرداخت هزینه سفر است که راه اندازی سیستم پرداخت الکترونیکی و اخذ هزینه در مقابل هر درب می تواند منجر به کاهش طول زمان سوار شدن مسافران و در نتیجه کاهش زمان توقف شود.

هزینه های چشمگیر تعمیر و نگهداری راه های موجود، تحقیقات گسترده ای را در این خصوص، موجب شده است. بخش عمده ای از هزینه های مذکور، در ترمیم روسازی های آسفالتی انجام می شود. از طرفی، بروز تغییر شکل های ماندگار در این نوع روسازی، به عنوان یکی از عوامل شایع خرابی روسازی های انعطاف پذیر، شناخته شده است. این تغییر شکل ها به شدت تحت تاثیر عملکرد خزشی آسفالت است. شناخت و پیش بینی پتانسیل بروز تغییر شکل های مذکور در مرحله آزمایشگاهی ساخت نمونه ها، تاثیر چشمگیری در کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری روسازی خواهد داشت. اما تجهیزات ارزیابی عملکرد خزشی آسفالت، پرهزینه بوده و در شرایط کنونی کشور و با وجود تحریم ها، دور از دسترس هستند. در این پژوهش سعی شده است که با ساخت نمونه های متعدد از مواد و مصالحی که به صورت عرف در ساخت روسازی آسفالتی در ایران استفاده می شود و با استفاده از منحنی تنش-کرنش آسفالت، عملکرد خزشی آن را پیش بینی نمود. بدین منظور منحنی نیرو-جابه جایی آزمایش کشش برزیلی مورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش به راحتی و با هزینه اندک با تغییر فک دستگاه مارشال، انجام می شود. مدل ارایه شده نشان می دهد که می توان با استفاده از پارامترهای این منحنی، تخمین مناسبی از عملکرد خزشی بدست آورد. اعتبار مدل مذکور با استفاده از روش تحلیل میانگین ها و همچنین با الگوریتم ژنتیک، تایید گردیده است.

دانش مدیریت ریسک بعنوان بخشی از مدیریت پروژه در پروژه ها تعمیر و نگهداری بسیار حائز اهمیت می باشد و تلاش برای مشخص کردن تمامی ریسک ها بالقوه پروژه بسیار اهمیت دارد. حتی اگر بخشی جدی از محاسبات یا رخدادها، ریسک پروژه نباشد. در این پروژه ها احتمال اینکه هریک از سه هدف اصلی هزینه، زمان و کیفیت در معرض ریسک و عدم اطمینان قرار گیرند، وجود دارد. ریسک در پروژه رویداد های ممکن الوقوع نامعلومی هستند که در صورت وقوع بصورت پیامدهای منفی یا مثبت در اهداف پروژه موثر می باشند که هر یک دارای علل مشخص و نتایج قابل تشخیصی هستند که مستقیما در هزینه، زمان و کیفیت پروژه موثر می باشد. ازطرفی، تحقیقات گسترده ای در زمینه مدیریت ریسک پروژه های که در سطح شهر اجراء می گردد انجام گرفته است. یکی از مهمترین این پروژه ها، آسفالت حفاظتی پلیمری است. پروژه های آسفالتی جایگاه مهمی در زیبایی شهر و ارتقاء رضایتمندی شهروندان دارد و در سال های اخیر نیز بر اهمیت آن افزوده شده است که بیشترین سهم مالی از کل مبلغ احداث و نگهداری بزرگراه را دارا می باشد. لیکن متاسفانه، ارزیابی این پروژه ها آنطوری که باید و شاید صورت نگرفته است. در نتیجه در این مقاله، ریسک پروژه های آسفالت حفاظتی پلیمری تحلیل و ارزیابی خواهد شد. نگارندهدراینمقاله ضمن بررسی اجمالی قراردادهای، EPC بابهره گیریازتجاربگردآوریشدهدرچندپروژه همچنینبااستفادهاز مصاحبهحضوریوارایهپرسشنامه هایی، نظرمسئولین، مدیرانوصاحبنظرانراجویاشدهوباتحلیلآننظرات، الگوییبرای پیاده سازی عملی فرآیند مدیریت ریسک درقراردادهای"EPC" تعمیر و نگهداری بزرگراه های شهری باتوجه به استاندارد "PMBOK" ارایه شده است. هم چنین در این مقاله هفت ریسک بحرانی پروژه هاEPC شناسایی شد و برای آنها راه حل های مناسبی ارایه گردید.

برسی آلودگی محیط زیست و عوامل تاثیرگذار بر آن از مباحث مهم در اقتصاد است. هدف این تحقیق بررسی اثر رشد اقتصادی بر آلودگی محیط زیست در بخش حمل ونقل جاده ای طی سال های 1368 تا 1394 است. ازاین رو ابتدا مباحث تئوریک اثرگذاری رشد اقتصادی بر آلودگی محیط زیست بررسی شده، سپس این موضوع ازلحاظ تجربی در بخش حمل ونقل جاده ای موردبررسی قرارگرفته و منحنی آلودگی زیست محیطی کوزنتس1 استخراج شده است. همچنین با استفاده از نرم افزار Microfit و به وسیله روش الگوی خود بازگشت با وقفه های توزیعی(ARDL) 2 به بررسی و تجزیه وتحلیل داده ها پرداخته شده است. نتایج حاصل از برآورد مدل نشان دهنده وجود رابطه مثبت بین متغیرهای درآمد سرانه و آلودگی محیط زیست و رابطه منفی بین مربع درآمد سرانه و آلودگی محیط زیست در بخش حمل ونقل جاده ای می باشد. لذا فرضیه زیست محیطی کوزنتس در بخش حمل ونقل جاده ای کشور صادق بوده و هم چنین نقطه برگشت منحنی نشان می دهد که بخش حمل ونقل جاده ای ایران هنوز به نقطه برگشت منحنی زیست محیطی کوزنتس نرسیده است. همچنین بین مصرف فرآورده های نفتی و آلودگی محیط زیست در بخش حمل ونقل جاده ای نیز رابطه مثبت وجود دارد. لذا با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد که سیاست گذاری های لازم برای حرکت به سمت تکنولوژی های سبز و پاک صورت پذیرد چراکه باعث خواهد شد کشور در مسیر رشد پایدار قرار گیرد.

روسازی های بتن بلوکی تراوا به عنوان یکی از انواع روسازی های نفوذپذیر، در جهت نیل به اهداف مدیریت رواناب های شهری مورد استفاده قرار می گیرند. تجربه به کارگیری آنها در کشورهای مختلف نشان داده است که آگاهی دقیق از شرایط بارشی و هیدرولوژیکی و نیز ویژگی های ژئوتکنیکی محل ساخت پروژه، از اصلی ترین نیازهای طراحی موفق این گونه روسازی ها محسوب می گردد. علی رغم این مسئله، بررسی ها نشان داده است که اطلاعات جامعی در این خصوص برای کشور ایران در دسترس نمی باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از اطلاعات موجود و بهره گیری از نرم افزار PDP، به بررسی مناطق مختلف ایران برای ساخت این روسازی ها پرداخته شده و مناطقی که از پتانسیل بیشتری برای انجام مطالعات زیر ساختی برخوردار هستند، اولویت بندی شده اند. نتایج حاکی از آن است که مناطق واقع شده در نواحی گرم و خشک ایران از قدرت رقابت پذیری بیشتری برای سرمایه گذاری بر روی روسازی های بتن بلوکی کاملا تراوا برخوردار هستند. هم چنین مشاهده شد که تحت شرایط مورد بررسی در این مطالعه، بار هیدرولیکی تاثیرگذاری بیشتری نسبت به بار ترافیکی در ضخامت نهایی روسازی های بتن بلوکی تراوا دارد.

یکی از مناسب ترین شیوه های کنترل تراکم ترافیک در کلان شهرها، قیمت گذاری تراکم ترافیک است. قیمت گذاری تراکم ترافیک به روش های مختلفی در کلان شهرهای دنیا انجام شده است. انتخاب شیوه مناسب قیمت گذاری تراکم ترافیک در کلان شهرهای توریستی اهمیت زیادی دارد. در این تحقیق چهار روش قیمت گذاری تراکم ترافیک با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP) ارزیابی و اولویت بندی شدند. فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP) مبتنی بر نظرات کارشناسان و مقایسات زوجی است و وابستگی های میان عناصر تصمیم را در نظر می گیرد. اولویت بندی گزینه های ارزیابی و وزن دهی به عناصر تصمیم براساس فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP) در این تحقیق، با استفاده از نرم افزار Super Decisions انجام شد. کلان شهر توریستی مشهد در این تحقیق به عنوان مطالعه موردی انتخاب و بررسی شد. براساس نتایج بدست آمده، روش قیمت گذاری محدوده های تحت نظارت بالاترین اولویت را کسب کرد و روش های قیمت گذاری براساس مسافت طی شده در محدوده طرح ترافیک، قیمت گذاری براساس زمان حضور در محدوده طرح ترافیک و قیمت گذاری برمبنای مجوز ورود به ترتیب در اولویت های بعدی قرار گرفتند. موثرترین معیارهای ارزیابی، شاخص های زمان سفر، کاهش تردد خودروهای تک سرنشین، افزایش استفاده از حمل و نقل عمومی و افزایش سرعت عملکردی شناخته شدند.

یکی از مسائل مهم در مدیریت روسازی راه، مساله تخصیص بودجه در قسمت های مختلف شبکه به منظور نگهداری و اصلاح وضعیت روسازی است. در این مقاله، مدلی سه هدفه برای این منظور ارایه شده است، که تابع هدف های آن عبارتند از: 1) کمینه کردن درصد قسمت هایی از شبکه که در حالت بحرانی و بدتر از بحرانی (غیر از بدترین حالت) قرار دارند، و می بایست برای آن ها اقدامات بهسازی انجام داد تا به وضعیت مطلوب برسند؛ 2) کمینه کردن درصد قسمت هایی از شبکه که در بدترین حالت قرار دارند، و برای رساندن آن به وضعیت مطلوب باید اقدامات نوسازی انجام داد؛ و 3) کمینه کردن مجموع هزینه انجام شده به خاطر اصلاحات صورت گرفته در کل دوره برنامه ریزی. برای حل مدل سه هدفه پیشنهادشده روشی ترکیبی با استفاده از روشه های چندهدفه بهینه سازی پارامتریک و توابع حددار ارایه شده است. نتایج بکارگیری مدل نشان می دهد که علیرغم تصور ذهنی در نگاه اول، اهداف اول و دوم تحت شرایطی دارای تضاد هستند و افزایش یکی ممکن است باعث کاهش دیگری شود، و بنابراین این دو هدف را نمی توان در غالب یک هدف واحد در نظر گرفت. یکی از خصوصیات مهم روش ارایه شده این است که پیش بینی وضعیت روسازی از روش زنجیره مارکوف در مدل بهینه سازی گنجانده شده است و این موضوع باعث می شود که از پیش بینی و تخصیص سرمایه به صورت جداگانه و در نتیجه رسیدن به حل های بهینه محلی پرهیز شود.

مدیریت فرآورده های خونی، یکی از نگرانی های مهم بشر است. اگرچه برای یافتن جایگزین های مناسبی برای خون تلاش هایی شده؛ اما هنوز اهداکنندگان خون، مهم ترین منبع تامین نیاز بیماران هستند. خون یک محصول حساس و فاسد شدنی است؛ علاوه بر این، اندکی تصادفی بودن عرضه و تقاضای آن، می تواند بر پیچیدگی این زنجیره و دشوار کردن مدیریت آن بویژه در شرایط زلزله بیافزاید زیرا کمبود آن موجب مرگ انسان می گردد و مازاد آن پذیرفته نیست. بنابراین در این مقاله یک مدل ریاضی جهت مکانیابی پایگاه های توزیع خون به همراه مسیریابی خودروهای حمل در شرایط زلزله ارائه شده است. اهداف در نظر گرفته شده شامل کمینه کردن کمبود خون، بیشینه کردن رضایت مندی افراد آسیب دیده و کمینه کردن هزینه های حمل و نقل و مکانیابی می باشد. در نظر گرفتن حالت عدم قطعیت سناریویی به همراه، ریسک اختلال و رضایت افراد آسیب دیده از جمله نوآوری های این پژوهش بشمار می آید. مدل پیشنهادی در ابعاد کوچک و متوسط با الگوریتم محدودیت اپسیلون و برای مطالعه موردی (منطقه 7 شهر تهران) با الگوریتم ژنتیک مرتب سازی نامغلوب حل شده است. نتایج تحلیل بیانگر کمینه شدن خطای تخمین در رویکرد ژنتیک مرتب سازی نا مغلوب هست و همچنین با افزایش تقاضا تعداد مراکز توزیع تاسیس شده افزایش می یابد.

خصوصیات سطحی روسازی تاثیر مستقیم بر راحتی و ایمنی کاربران جاده ها بخصوص در شرایط جوی نامتعارف دارد. وجود آب در هنگام بارندگی در سطح روسازی موجب کاهش مقاومت لغزندگی بین تایر و سطح جاده، پاشش آب و انعکاس نور و درنتیجه کاهش ایمنی می گردد. آسفالت متخلخل به عنوان قشر رویه نفوذ پذیر برای بهبود ایمنی و کاهش آلودگی های صوتی مورداستفاده قرار می گردد. در این پژوهش عملکرد آسفالت متخلخل اصلاح شده با دو نوع پلیمر از دسته الاستومرها و پلاستومرها موردبررسی قرارگرفته است. در این راستا از قیر 100/85، مصالح سنگی آهکی، فیلر پودر سنگ و پلیمرهای EVA و SBR با درصدهای 4 و 5 وزنی قیر مورداستفاده قرارگرفته است. جهت ارزیابی عملکرد قیرهای اصلاح شده در مقایسه با قیر پایه آزمایش های درجه نفوذ، ویسکوزیته دورانی و بازیابی الاستیک و همچنین برای ارزیابی خصوصیات مخلوط آسفالتی متخلخل آزمایش های مدول برجهندگی، مقاومت کششی غیرمستقیم و آزمایش شیار جای چرخ انجام گرفته است. نتایج آزمایش های قیر نشان می دهد سختی و ویسکوزیته و انعطاف پذیری قیر با افزودن پلیمرها به قیر افزایش می باید که منجر به بهبود عملکرد قیر می گردد. همچنین نتایج آزمایش های مخلوط آسفالتی نیز نشانگر افزایش انسجام، پیوستگی و چسبندگی در مخلوط های آسفالتی متخلخل نسبت به نمونه شاهد است که منجر به افزایش مقاومت در برابر رطوبت و کاهش شیار شدگی می گردد. در حالت کلی عملکرد نمونه های اصلاح شده با پلیمر SBR بهتر از سایر نمونه ها می باشد.

مصالح خرده آسفالتی (RAP) که شامل سنگدانه و قیر می­ باشد، می تواند در مخلوط آسفالتی جدید مورد استفاده قرار گیرد. بازیافت این مصالح موجب حفظ منابع طبیعی، کاهش هزینه­ ها و کاهش مصرف انرژی می­ شود. در میان انواع روش های تولیدآاسفالت، آسفالت گرم دارای دوام و مقاومت بالاتری نسبت به آسفالت سرد می­ باشد. اما برای استفاده از مصالح خرده آاسفالت در تولید آسفالت گرم، درجه حرارت بالا (بیش از 150 درجه سانتی­ گراد) در این فرایند ممکن است باعث تیر و سخت­ تر شدن قیر مصالح خرده آسفالت شود که از قبل یکبار تیر شده است، ضمن اینکه موجب تولید بسیار زیاد گازهای سمی می­ شود که این امر مقدار استفاده از مصالح خرده آسفالت در بازیافت را محدود می­ کند. در تکنولوژِی آسفالت نیمه گرم با استفاده از کاهش ویسکوزیته قیر با افزایش حجم آن، کاهش دمای اختلاط و تراکم ممکن می­ شود. کاهش دما در این مخلوط­ ها می­ تواند راهکار خوبی برای حل مشکل حرارت زیاد در بازیافت گرم باشد تا بدین ترتیب بتوان ضمن کاهش آلودگی های زیست محیطی درصد استفاده از مصالح خرده آسفالت در مخلوط­ های آیفالتی را افزایش داد. در این پژوهش از دو واکس آلی ساسوبیت و رئوفالت برای تولید مخلوط های بازیافتی نیمه گرم استفاده شد و خواص عملکردی این مخلوط­ ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. بدین منظور چهار مخلوط بازیافتی با استفاده از 100 درصد RAP و یک مخلوط شاهد با استفاده از مصالح سنگی RAP که قیر آن جدا شده است، ساخته شد. مخلوط­ های بازیافتی شامل یک نمونه بازیافتی گرم و سه نمونه بازیافتی نیمه گرم (­ یکی بدون افزودنی، یکی با افزودنی ساسوبیت، یکی با افزودنی رئوفالت) می­ باشد. آزمایش­ های مختلفی جهت ارزیابی عملکردی نمونه­ های مختلف انجام گردید، از جمله: استفامت مارشال، کشش غیرمستقیم، مدول برجهندگی، خزش دینامیکی و شیار جای چرخ­ . نتایج نشان داد که افزودنی­ های ساسوبیت و رئوفالت تاثیر مثبتی در بهبود تراکم و خواص عملکردی مخلوط­ ها داشته است. حساسیت رطوبتی و پتانسیل شیارشدگی در مخلوط­ های بازیافتی نیمه گرم با افزودنی، کمتر از مخلوط بازیافتی گرم بوده است.

پاسخ دینامیکی سازه­ ها در اثر آسیب­ های وارده تغییر کرده و این امر یکی از روش­ های تشخیص عیوب سازه­ ای می­ باشد. به این ترتیب امکان تعیین محل و شدت آسیب فراهم می­ شود. در این تحقیق مسأله پایش سلامت سازه­ ای پل بر اساس پارامترهای مودال به صورت یک مسأله بهینه­ سازی با استفاده از دو روش ژنتیک فازی (مبتنی بر فرکانس) و شبکه عصبی (مبتنی بر انرژی کرنشی مودال) مطرح می­ گردد و کارایی این دو روش در تعیین موقعیت و تشخیص شدت خرابی ارزیابیمی­ شود. برای مطالعه تشخیص خرابی، مدل­ عددی پل کروچیلد به وسیله مشخصات دینامیکی آن­ شبیه سازی شده و برای تشخیص سناریوهای مختلف خرابی استفاده شده است. در روش اول فرکانس طبیعی و در روش دوم انرژی کرنشی مودال به عنوان پارامتر حساس به خرابی انتخاب شده است. استفاده از مدل­ های ساده شده در مطالعه ی رفتار پل­ ها به دلیل سادگی و دقت قابل قبولی که دارند بسیار مرسوم است. نتایج این تحقیق نشان می­ دهد با مدل ساده شده ی پل و بکارگیری سیستم فازی می­ توان با حجم محاسبات و پیچیدگی کمتر به دقت قابل قبولی جهت شناسایی خرابی دست یافت. عدم قطعیت موجود در اندازه­ گیری­ های تجربی و فرآیند مدل­ سازی از طریق نویز اضافه شده به داده­ ها، شبیه سازی شده است. نتایج نشان می­ دهد در صورت وجود 20 درصد نویز در اطلاعات ورودی، سیستم فازی با دقت قابل قبولی می­ تواند حدود خرابی را مشخص کند. مقایسه نتایج دو روش تشخیص خرابی بکار گرفته شده نشان می­ دهد، سیستم فازی در برابر عدم قطعیت­ های موجود حساسیت کمتری دارد.