مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال:1397 | دوره:16 | شماره:2 (مسلسل 61) |تعداد مقالات:6

بافت های ارتوپدی مانند استخوان ها، غضروف ها و تاندون ها شامل سلول هایی هستند که برای کشت و بازسازی بافت آسیب دیده دشوار هستند. تعداد کمی از سلول هایی که سلول های بنیادی نامیده می شوند، توانایی خود نوسازی و تمایز به سلول های بافت همبند، شامل استخوان، غضروف، تاندون و لیگامان را دارند. پیشرفت اخیر در تحقیقات سلول های بنیادی منجر به تلاشی هیجان انگیز برای بکارگیری سلول های بنیادی در بازسازی بافت ارتوپدی شده است. در این بررسی خلاصه ای از یافته های اخیر در مورد استفاده بالینی بالقوه از (Mesenchymal Stem Cells)MSCs در برنامه های ارتوپدی به عنوان مثال عدم جوش خوردگی استخوان، استخوان سازی ناقص، نقص در غضروف انسان، استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید و درک بهتر از مسائل مربوط به تحقیقات سلول های بنیادی و همچنین هدف بالقوه درمانی از این سلول ها در عمل جراحی ارتوپدی ارائه شده است.

) یک های درمانی بسیاری وجود دارد، اما هنوز هیچ پاسخ مشخصی برای درمان کامل این بیماری وجود ندارد. با توجه به اثرات جانبی مختلف ناشی از داروهای رایج؛ هدف از این مطالعه ارزیابی اثر عصاره برگ گیاه گواوا بر OAمواد و روش این مطالعه بر روی مدل حیوانی به مدت 8 هفته با 25 موش صحرایی که با استئوآرتریت به وسیله کلاژناز القا شده بودند، انجام شد. تمام موش صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند، گروه اول، به کردند و تزریق داخل مفصلی سالین دریافت کرده بودند، گروه دوم روغن زیتون داخل مفصلی دریافت کردند، گروه سوم تحت درمان با هیالگان داخل مفصلی (IAقرار گرفتند، گروه چهارم عصاره برگ گیاه عصاره گواوا با دوز کم (λ و گروه آخر عصاره برگ گواوا )به دریافت کردند. همه گروه کشته ها برداشته شدند. تمام نمونه ها با آزمون غیرپارامتریک کروسکال-والیس (توزیع آزاد) با استفاده از نرم نسخه 23 آنالیز شدند. نتایج یافته توجهی را در گروه دوز بالا (50 λ و گروه کنترل نشان می های رادیوگرافی اختلاف معنی ها در ارزیابی توزیع در عرض فضای مفصلی وجود دارد (p value =0. 0001)نتیجه عصاره برگ گیاه گواوا اثر ترمیمی قابل توجهی بر استئوآرتریت دارد.

پیش زمینه: شریان های تغذیه ای منبع اصلی خون رسانی به استخوان های دراز هستند. این سوراخ ها باعث می شوند که رگ های خونی و اعصاب پیرامونی از قشر استخوان عبور کنند. محل دقیق و توزیع سوراخ های تغذیه ای برای جلوگیری از آسیب به عروق تغذیه ای و حفظ گردش خون در طی مراحل مختلف جراحی مهم است و با توجه به اینکه توارث و نژاد را از عوامل موثر در توزیع این سوراخ ها مطرح نموده اند و ما در ایران هیچ مطالعه ای در این زمینه نداشته ایم، ما بر آن شدیم که به بررسی آن در این ناحیه از کشورمان بپردازیم و در مقایسه با مطالعات دیگر تفاوت ها را بیابیم. مواد و روش ها: این مطالعه روی 157 عدد استخوان خشک اندام تحتانی موجود در سالن مولاژ دانشکده پزشکی شامل استخوان های دراز ران (فمور) و درشت نی (تیبیا) و نازک نی (فیبولا) انجام گرفته است، که از این تعداد 65 عدد استخوان ران، 65 عدد استخوان درشت نی و 27 عدد استخوان نازک نی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه 39. 09% از استخوان های فمور دارای دو سوراخ تغذیه ای، 90. 78% از استخوان های تیبیا یک سوراخ تغذیه ای و 66. 67% از استخوان های فیبولا فاقد سوراخ تغذیه ای بودند. محل قرارگیری سوراخ تغذیه ای در استخوان فمور در 95. 35% در دو سوم پایینی و در استخوان تیبیا در 72. 15% در یک سوم بالایی و در استخوان فیبولا در 66. 67% در یک سوم میانی قرار داشتند. نتیجه گیری: این مطالعه اطلاعات بیشتری در مورد آناتومی و مورفولوژیکی و توپوگرافی سوراخ های تغذیه کننده استخوان های بلند اندام پائینی ارائه می دهد. در حالی که امروزه تکنیک هایی مانند انتقال استخوان های میکروسکوپیک (Microvascular Bone Transfer) محبوب تر شده اند، همین طور تحقیقات بیشتری نیاز است تا اثر توارث و نژاد برای توصیف آناتومیک این ساختار را مشخص نماید.

پیش زمینه: آسیب های ارتوپدی از شایع ترین آسیب ها در کودکان می باشد که سبب مشکلات فراوانی در کودک و خانواده می گردد. شناسایی شیوع این آسیب ها می تواند در برنامه ریزی های درمانی موثر باشد. هدف از این مطالعه شناسایی ابعاد مختلف آسیب های ارتوپدی در کودکان در بیمارستان بوعلی سینای ساری می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی آینده نگر می باشد، کلیه بیماران زیر 16 سال بوده اند، که در فاصله زمانی دی ماه 1394 تا دی ماه 1395 از طریق اورژانس بیمارستان بوعلی سینای ساری پذیرش گردیدند. سن جنس و مکانیسم تروما جمع آوری و بررسی شد. داده های جمع آوری شده با آزمون کای دو، آزمون t مقایسه ای و یک جمله ای توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در طول مدت یکسال مطالعه 525 بیمار زیر 16 سال با اسیب ارتوپدی پذیرش گردیدند که اکثریت را پسران تشکیل می دادند (3/65 درصد). دختران (7/34 درصد) میانگین سنی 4/6± 7/7 در قیاس با 4/4± 7/9 سال در پسران داشتند که اختلاف معنی داری داشت ( ). حداکثر شیوع سنی در پسران 14-16 سال و در حالی که در دخترها حداکثر شیوع در دو پیک سنی 2 تا 4 و 14 تا 16 سال دیده شد. 81. 7 درصد از شکستگی ها در اندام های فوقانی و 18. 3 درصد در اندام های تحتانی رخ داده بود. بیشترین محل وقوع حادثه در خانه و شایع ترین مکانیسم تروما در هر دو جنس پایین افتادن از ارتفاع (3/42 درصد) بود. بیشترین شیوع آسیب در فصل پاییز (6/44 درصد) مشاهده شد. مشخص گردید که بیشترین (7/56 درصد) میزان شیوع آسیب های ارتوپدی در کودکان و نوجوانان با وضعیت توده بدنی نرمال بوده است و بیماران چاق یا دارای اضافه وزن مجموعاً 29/8 درصد بیماران 2 تا 16 سال که دچار آسیب های ارتوپدی شده اند را تشکیل می دهند. نتیجه گیری: کودکان در معرض آسیب های شدیدی ارتوپدی می باشند که علت آن عدم اطلاع رسانی، عدم آگاهی و آموزش کودکان و بزرگسالان در مورد این آسیب ها است. بررسی وضعیت ایمنی کودکان و دور نگه داشتن آنها از چنین آسیب هایی ضروری است و باید راه گشای بررسی مشابه در سایر شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه باشد.

هدف: فعالیت بدنی از طریق کشش های ناشی از انقباضات عضلانی، بار مکانیکی را بر استخوان اعمال کرده و با تحریک استخوان، متغیّرهای ساختاری مانند: قدرت و تراکم استخوان را افزایش می دهد. این پژوهش به منظور بررسی مقایسه شدت-های مختلف تمرین استقامتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی استخوان ران در رت های سالمند نژاد ویستار اجرا شد. روش ها: در این پژوهش تجربی، 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار مسن (23 ماه) با میانگین وزنی 75/441 گرم به صورت تصادفی بر اساس وزن اولیه در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل شامل گروه تمرین استقامتی با شدت متوسط (n=8)، تمرین استقامتی با شدت بالا (n=8) و گروه کنترل (n=8) قرار گرفتند. تمرین استقامتی با شدت متوسط با70%-60% و شدید 110%-80% سرعت بیشینه، پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود، که مدت و مسافت (حجم تمرین) هر جلسه فعالیت در هر دو گروه برابر اما شدت تمرین متفاوت بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات برای انجام جراحی و استخراج بافت استخوانی فمور بی هوش و سپس تشریح شدند. از آزمون فشار مکانیکی خمش سه نقطه ای برای تعیین تغییرات بر مدولاسیون، حداکثر مقاومت و انرژی شکست و نیروی استخوان ران رت های نر استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با سطح 05/ 0≥ P انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که این نوع تمرینات تأثیری بر مدولاسیون (198/0p=)، قدرت استخوان (24/0p=)، انرژی شکست (204/0p=)، تغییرشکل تا نقطه ی حداکثر استحکام (89/0p=) و نیروی استخوان ران (31/0p=) موش صحرایی نر نداشت و بین گروه ها تفاوت معنی داری در این فاکتورها وجود نداشت. )بهتر است چند یافته مهم را با ذکر P دقیق valueگزارش کنید. ) نتیجه گیری: به نظر می رسد تغییرات بیومکانیکی استخوان پس از انجام چنین تمریناتی نیاز به دوره های طولانی تر تمرین ورزشی دارد که باید در تحقیقات آینده مورد بررسی قرار بگیرد.

خلاصه پژوهش در عصر حاضر از اهمیت بالایی برخوردارد است. در حوزههای تولید محصولات و دانش اثر پژوهش را به خوبی می توان مشاهده کرد. بنابراین آموزش نحوه نگارش مقاله علمی میتواند به این امر کمک شایانی کند. موضوعی که در نگارش یک مقاله بسیا ر مهم است، علاقه فرد به موضوع پژوهش است. اگر محقق به موضوع علاقهای نداشته باشد کار اندکی برای او دشوار میشود. پس از آن دانش و آگاهی محقق در مورد موضوع پژوهش مهم میباشد. این امر به درک صحیح فرد به اهمیت و چرایی موضوع کمک میکند. هر مقاله علمی دارای یک ساختار است که از چندین بخش مقدمه، روش شناسی، نتایج، بحث، نتیجهگیری، تشکر و قدردانی و منابع تشکیل میشود. آگاهی از این بخشها و نحوه نگارش آن میتواند به نویسندگان و محققان در نگارش مقاله کمک کند.