مجله تحقیقات دامپزشکی ایران (دانشگاه شیراز)
سال:1392 | دوره:14 | شماره:2 (مسلسل 43) |تعداد مقالات:18

هدف این پژوهش بررسی تاثیر پارامترهای منحنی شیردهی بر فاصله گوساله زایی و بررسی اثر فاصله گوساله زایی بر پارامترهای منحنی شیردهی در گاوهای هلشتاین ایران بود. برای تشریح منحنی شیردهی، 5754428 رکورد روز آزمون تولید شیر مربوط به 766108 دوره شیردهی در 315634 گاو در 2448 گله با استفاده از تابع گامای ناقص تجزیه شدند. نتایج نشان داد، گاوهایی که در اوایل دوره شیردهی (120 روز نخست) تولید بیشتری داشتند، فاصله گوساله زایی کمتری نیز داشتند، اما فاصله گوساله زایی طولانی تر، تولید شیر 305 روز را افزایش داد (P<0.01). تولید شیر بیشتر در روز اول شیردهی، شیب بیشتر مرحله افزایشی و مرحله کاهشی منحنی شیردهی، با کاهش فاصله گوساله زایی همراه بود (P<0.01). به ازای هر کیلوگرم افزایش تولید شیر در اوج شیردهی، فاصله گوساله زایی (0.12) 2.73 روز افزایش یافت. اثر تداوم شیردهی بر فاصله گوساله زایی معنی دار بود و تداوم شیردهی با کاهش فاصله گوساله زایی، کاهش یافت (P<0.01).

این مطالعه با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز، زمان واقعی (real time PCR) اختصاصی سرووار سالمونلا انتریتیدیس جهت شناسایی DNA ژنومی آن در غازهای تخمگذار پس از انجام واکسیناسیون زیر جلدی در زمان های مختلف انجام گرفت. جهت افزایش اعتبار نتایج، از روش فلوئورسنت آنتی بادی غیر مستقیم و ایمنوهیستوشیمی استفاده گردید. نتایج نشان داد که سالمونلا انتریتیدیس به طور ثابتی در همه نمونه ها وجود دارد. واژن و رحم در زمان 20 ساعت پس از واکسیناسیون مثبت بودند و آخرین اندامی که یک نتیجه مثبت نشان داد، بزرگترین فولیکول قبل از تخمگذاری در زمان 32 ساعت پس از واکسیناسیون بود. تعداد کپی DNA سالمونلا انتریتیدیس در هر بافت در فاصله 30 تا 60 ساعت پس از واکسیناسیون به حد بالایی می رسید به نحوی که واژن و رحم دارای غلظت بالاتری نسبت به سایر بافت ها بودند. با این وجود تعداد باکتری ها در فاصله 3، 4 و 6 روز شروع به کاهش کرد و غلظت DNA سالمونلا انتریتیدیس در بافت ها به جز واژن پایین تر از حد تشخیص رسید. آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز زمان واقعی، در یک سری از بافت ها برای بررسی بیشتر مکانیسم محافظت واکسن و بهینه کردن روش واکسیناسیون از نظر کاربرد دارای اهمیت فراوان می باشد.

رکوردهای زایش از آوریل 1996 تا دسامبر 2005 مشتمل بر 31863 رکورد زایش از 1173 گاو شیری در یک گله بزرگ تجاری شیری برای ارزیابی آثار تنش حرارتی، با استفاده از شاخص درجه حرارت-رطوبت (THI)، بر تولید و ترکیب شیر و عملکرد تولید مثلی گاوهای هلشتاین تحت شرایط آب و هوایی رشت در ایران استفاده شده بود. مقادیر THI به 6 گروه تقسیم بندی شدند: (THI1) 30-40، (THI2) 41-50، (THI3) 51-60، (THI4) 61-70، (THI5) 71-80 و (THI6) 81-90. گاوهای شیری در THI6 تولید شیر و چربی کمتری نسبت به گروه های دیگر THI داشتند، ولی گاوهایی که در THI1 و THI2 بودند بیشترین مقادیر تولید شیر و چربی را داشتند (P<0.05). در هر حال، گاوهای شیری در گروه دوم THI به طور معنی داری دارای درصد چربی کمتری نسبت به گروه ششم THI بودند (P<0.05). گاوهایی که در بهار زایش کرده بودند به طور معنی داری روزهای باز طولانی تری نسبت به گاوهایی که در فصول دیگر زایش کرده بودند داشتند (P<0.05). همچنین، گاوهای زایش نموده در تابستان به طور معنی داری دارای تعداد زیادتر دفعات سرویس به ازای آبستنی بوده و دارای نرخ های آبستنی کمتری نسبت به گاوهای زایش کرده در سایر فصول بودند (P<0.05). گاوهای شیری که در گروه پنجم THI بوده و در فصل بهار و یا در فاصله سال های 2004 تا 2005 زایش نمودند دارای بیشترین روزهای باز بودند (P<0.05). گاوهایی که در گروه دوم THI بودند به ترتیب دارای بیشترین تعداد تلقیح منجر به آبستنی و کمترین نرخ آبستنی در مقایسه با سایر دسته های THI بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که تنش حرارتی تابستان به طور منفی بر تولید و ترکیب شیر و عملکرد تولید مثلی اثر می گذارد. بنابراین، استفاده از راهکارهای مدیریتی برای کاهش آثار افزایش حرارت بر عملکرد گاوهای شیری می تواند در دوره های معینی از سال تحت شرایط آب و هوایی مطالعه حاضر مورد نیاز باشد.

پرولاکتین یک هورمون پلی پپتیدی تک زنجیره است که در سلول های لاکتوتروپ غده هیپوفیز ساخته می شود. مهمترین کنش پرولاکتین در پرندگان ایجاد و تنظیم فرآیند کرچی است. ناحیه پروموتر ژن پرولاکتین، مدل مناسبی برای بررسی های نسخه برداری و تنظیم هورمونی فعالیت ژن در بافت ها است. به علت بسامد بالای کرچی در مرغ های بومی فارس، همبستگی بین چند شکلی پروموتر ژن پرولاکتین و تولید تخم مرغ در جمعیت ماکیان مرکز مطالعات مرغ بومی فارس، بررسی شد. ژنوتیپ 100 مرغ بومی بر اساس نواحی دارای موتاسیون نقطه ای C-2161G و C-2402T و حذف و اضافه شدن 24-bp (indel) در ناحیه منفی 358 ژن انجام شد. سه ژنوتیپ در جایگاه C-2161G (GG، CG و CC)، سه ژنوتیپ در جایگاه C-2402T (TT، CT و CC) و همچنین سه ژنوتیپ در جایگاه حذف و اضافه شدن (indel) 24-bp (II، ID و DD) شناسایی شدند. آنالیز آماری، همبستگی معنی داری را بین ژنوتیپ های دارای موتاسیون نقطه ای و حذف و اضافه شدن (indel) با تولید تخم مرغ نشان داد (P<0.01). امکان کاربرد این یافته ها در گزینش ژنتیکی برای تولید تخم مرغ نیازمند بررسی های بیشتر است.

سالینومایسین یک آیونوفور پلی اتر مونوکربوکسیلیک با خاصیت ضد میکروبی است که به عنوان محرک رشد در نشخوارکنندگان و کوکسیدیواستات در طیور به جیره غذایی اضافه می شود. آیونوفورها به طور انتخابی با یون های مشخصی باند می شوند و باعث اختلالات بیوشیمیایی داخل و خارج سلولی می شوند علائم بالینی مسمومیت با آیونوفورها غیر اختصاصی و در همه گونه ها شبیه به هم است و شامل افزایش ضربان قلب، لرزش عضلات، بی قراری، از دست رفتن اشتها، عدم تعادل، ضعف عضلانی و له له زدن مداوم می باشد. مسمومیت حاد با آیونوفور (0.5 mg/kg داخل وریدی) در 6 راس گوسفند ماده از نژاد مخلوط ایجاد شد. در گروه شاهد (6 راس گوسفند ماده) نیز به همان حجم محلول سالین استریل به صورت داخل وریدی تزریق شد. نمونه های خون قبل از آزمایش و همچنین در فواصل زمانی مختلف بعد از تجویز سالینومایسین جمع آوری گردید. آنزیم های ALT، AST، CK، LDH و میزان پروتئین تام در سرم نمونه ها با روش های معمول آزمایشگاهی اندازه گیری شد. در هر دو گروه، سمع صداهای قلب و اخذ (ECG) انجام شد. مسمومیت با سالینومایسین باعث افزایش معنی داری در سطح آنزیم های ALT، AST، CK و LDH در گوسفندان مورد آزمایش شد. بر اساس یافته های به دست آمده از الکتروکاردیوگراف (ECG) تعداد ضربان قلب در گروه شاهد به صورت معنی داری کمتر از تعداد ضربان قلب در گروه مورد آزمایش بود. ریتم قلب در گروه شاهد جز مواردی از تاکیکاردی سینوسی (3 مورد) و آریتمی سینوسی (2 مورد) طبیعی بود. در گروه مورد آزمایش مواردی از تاکیکاردی سینوسی (11 مورد)، انقباض زودرس بطنی (2 مورد) و معکوس شدن موج T (3 مورد) گزارش شد. به نظر می رسد مسمومیت حاد با سالینومایسین باعث رخداد آریتمی های مختلف در گوسفندان مورد آزمایش شده است که این امر ممکن است به علت اثرات پاتولو‍‍‍ژیک آیونوفور روی میوکارد قلب باشد.

مطالعات قبلی نشان داده اند آسکوربیک اسید به عنوان یک ویتامین و تعدیل کننده عصبی در مغز پستانداران یافت می شود. شواهد فراوانی نشان می دهند سیستم دوپامینی و آسکوربیک اسید بر حافظه و یادگیری موثرند. به علاوه ویتامین C به عنوان یک آنتاگونیست دوپامین عمل می کند. هدف تحقیق حاضر ارزیابی عملکرد توام آسکوربیک اسید و بروموکریپتین به عنوان یک آگونیست انتخابی D2 در هسته آکومبنس بر یادگیری و حافظه فضایی می باشد. موش های صحرایی نر در دیگ موریس مورد ارزیابی قرار گرفتند تزریق داخل هیپوکامپی از طریق کانول گذاری در منطقه CA1 انجام شد حیوانات به 12 گروه 7 تایی به شرح ذیل تقسیم گردیدند: کنترل، آسکوربیک اسید (48 mg/rat و 24، 12، 6) بروموکریپتین (2.5 mg/rat و 2، 1، 0.5) آسکوربیک اسید و بروموکریپتین (mg/rat 24 و 2)، دروغین آسکوربیک اسید و بروموکریپتین. نتایج نشان دادند تزریق آسکوربیک اسید در هیپوکامپ باعث کاهش یادگیری و حافظه فضایی هر دو شد. بروموکریپتین به تنهایی و همراه با آسکوربیک اسید در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش یادگیری و حافظه فضایی شد. این یافته ها نشان دادند که آسکوربیک اسید در CA1 اثر آگونیستی گیرنده های D2 را بر حافظه فضایی و یادگیری تخفیف می دهد.

از آنجایی که ماهیان خاویاری هیچ گونه ویژگی و نشانه خارجی جنسی را نشان نمی دهند، تعیین جنسیت و مرحله رسیدگی جنسی این ماهیان به وسیله مشاهده مستقیم گنادها انجام می شود. مطالعه حاضر به توصیف بیوپسی و مشاهدات بافت شناسی گنادها در فیل ماهیان جنس نر و ماده در کلاسه های مختلف سنی می پردازد. 226 فیل ماهی در این مطالعه مورد تعیین جنسیت قرار گرفتند و جنسیت و مرحله رسیدگی جنسی آن ها از طریق بیوپسی و مشاهدات بافت شناسی سنجش گردید. شکاف 20 تا 25 میلی متر به وسیله اسکالپل تیز در ناحیه وسطی شکم بین باله های سینه ای و شکمی مشاهده گنادها را امکان پذیر نمود و تعیین جنسیت و مرحله رسیدگی با موفقیت در تمامی ماهیان انجام شد. نسبت جنسی ماده ها به نرها در شرایط پرورشی 1:0.84 بود. اکثر ماهیان نر و ماده این مطالعه به ترتیب در مرحله میانه اسپرم سازی و پیش از زرده سازی قرار داشتند. هیچ گونه علایم بیماری و عفونت که مرتبط با جراحی و بیوپسی گناد باشد مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که جنسیت این ماهیان را می توان در سن 3 سالگی تعیین نمود و هر چه سن ماهیان بیشتر شود دقت این عمل بالاتر می رود. توانایی انجام جراحی بدون ایجاد مشکلی در سلامت این ماهیان ارزشمند به عنوان یک ابزار ساده و با ارزش در مدیریت آبزی پروری و حفاظت آن ها تلقی می گردد.

تشخیص موارد غیر طبیعی مادرزادی و اکتسابی دستگاه تولید مثل میش ها معمولا از طریق معاینه بالینی امکان پذیر نمی باشد. به همین منظور موارد غیر طبیعی مورفوپاتولوژیک تعداد 739 دستگاه تولید مثل میش ها در کشتارگاه های استان فارس مورد مطالعه قرار گرفت. از این تعداد، 648 دستگاه غیر آبستن بودند که مورد بررسی ظاهری قرار گرفتند. در آزمایش ماکروسکوپی، %12.3 از دستگاه ها آبستن تشخیص داده شد. از دستگاه های غیر آبستن، %16.6 موارد غیر طبیعی پاتولوژیک داشتند که در بررسی هیستوپاتولوژیک، اندومتریت %2.93، متریت %0.4، پیومتر %0.15، هیدرومتر %0.15، هیپرپلازی پاپیلر بافت پوششی اندومتر %0.15، اندومتریوز %0.3، تغییر چربی سلول های میومتر %0.3، هموسیدروز چند کانونی تا منتشر 1.23%، کیست های فولیکولی %1.85، کیست های لوتئینی-فولیکولی %0.6، کیست های پارا-اوارین %0.9، التهاب تخمدان %0.6 و کیست های سیستی سرکوس تنیوکولیس %0.15 مشاهده شد. اندومتریت به انواع حاد و مزمن طبقه بندی شد. اندومتریت حاد در %0.75 و اندومتریت مزمن در %2.18 موارد تشیخص داده شد. در مجموع اندومتریت و کیست های تخمدانی از شایع ترین موارد غیر طبیعی میش های کشتار شده به شمار می روند.

هدف این آزمایش، بیان کمی و نمره دهی ویژگی های ساختار شناختی گردن رحم گاوهای شیرده توسط یک فن آوری مقرون به صرفه بود. گردن رحم 4 گاو هلشتاین طی تمامی روزهای دوره فحلی شامل زیر دوره های ایستا فحلی، پرواستروس، مت استروس و دای استروس روزانه فیلم برداری شد. فن آوری شامل دستگاه رکورد برداری از دیواره رحم، انتقال رکوردها به رایانه، نرم افزار پردازش تصاویر گردن رحم، و نمره دهی صفات ظاهری- ساختاری تصاویر بود. ساختار شناسی گردن رحم طی روزهای ایستا فحلی و غیر ایستا فحلی به طور کمی و از 1 تا 5 نمره دهی شد تا مورد مقایسه آماری با روش های نافراسنجه ای و تجزیه واریانس قرار گیرد. نتایج ثابت نمود که ناحیه گردن رحم در مواقع ایستا فحلی به طور معنی داری دارای ترشحات مخاطی بیشتر، حرکات کمتر، وضعیت مرکزی تر، و وضوح شفاف تری نسبت به مواقع غیر ایستا فحلی بود. گردن رحم در مواقع غیر ایستا فحلی، ناموزون و پیچان مشاهده گردید، به طوری که وضوح دهانه گردن رحم محرز نبوده و یا به سختی محرز بود. در حالی که دهانه گردن رحم در مواقع ایستا فحلی به روشنی و سهولت متمایز می شد. در نتیجه، مشاهدات کمی قویا نشانگر توان مزرعه ای و کاربردی فن آوری و نوآوری توسعه یافته در آزمایش حاضر است.

مطالعه حاضر جهت تعیین الگوی الکتروفورتیک پروتئین های سرم در بزهای آلوده به با بزیا اویس انجام شد. محاسبه مقدار پروتئین کل سرم و الکتروفورز پروتئین های سرم 15 بز آلوده و سالم انجام شد. آلودگی به با بزیا اویس با استفاده از آزمایش میکروسکوپی مشخص گردید. تایید تشخیص آلودگی با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز و یک جفت پرایمر اختصاصی با بزیا اویس انجام شد. مقدار متوسط پروتئین کل و قطعات آلفا و گاما گلوبولین در گروه آلوده نسبت به گروه سالم به طور معنی داری بالاتر بود (P<0.05).

هر چند که میزان آلودگی گاو به گونه های میکروسکوپیک سارکوسیست در ایران بسیار زیاد است، بر اساس اطلاعات ما تاکنون گزارشی مبنی بر تشخیص گونه های ماکروسکوپیک این انگل در گاو وجود ندارد. در مطالعه حاضر سارکوسیستیس هیرسوتا برای اولین بار از یک راس گاو کشتار شده در کشتارگاه شیراز جدا شد. در هنگام بازرسی کشتارگاهی، کیست هایی به طول 3 تا 5 میلی متر در عضلات اسکلتی به خصوص عضلات بین دنده ای و دیافراگم لاشه یک راس گاو نر دو ساله مشاهده شد. در مطالعه میکروسکوپی، زوئیت های دوکی شکل در کیست ها مشاهده گردید و در مطالعه میکروسکوپ الکترونی دیواره کیست ها برجستگی های مخروطی شکل که اختصاصی گونه سارکوسیستیس هیرسوتا است، مشاهده گردید.

مجرای اوراکوس باقیمانده، به طور شایع تر در کره اسب ها و کمتر در گوساله ها اتفاق می افتد. یک گوساله 10 روزه به دلیل بی اشتهایی، ادرار نکردن طبیعی و دیده شدن خروج قطره قطره ادرار از محل ناف به کلینیک دانشکده مراجعه کرد. در معاینات کلینیکی، آزمایشگاهی و اولتراسونوگرافیک، مجرای اوراکوس باقیمانده همراه با میزراه مسدود و ادرار در محوطه شکمی تشخیص داده شد. بعد از نمونه گیری از محوطه شکمی، جراحی و اکتشاف در محوطه بطنی انجام شد. مجرای اوراکوس باقیمانده خارج گردید ولی تلاش برای زدن سوند به داخل میزراه از طریق مثانه موفقیت آمیز نبود. یک سوند از درون مثانه به بیرون قرار داده شد به نحوی که قسمتی از طول آن در ناحیه زیر جلدی قرار گرفت و در حدود ناحیه ناف از پوست خارج گردید. بلافاصله بعد از ایستادن حیوان ادرار از سوند خارج گردید. شرایط کلینیکی حیوان طی دو ماه بعد از عمل بهبودی چشمگیر پیدا کرد. مجرای اوراکوس باقیمانده که گاها با بعضی ناهنجاری های دیگر مثل انسداد میزراه و تجمع ادرار در محوطه شکمی همراه می شود، حیات حیوان را به خطر انداخته و نیاز به مداخله جراحی فوری و نجات حیوان دارد.

در این تحقیق 10389 حلزون، از نوامبر 2005 تا اکتبر 2006 از چهار منطقه مورد مطالعه در پنجاب جمع آوری گردید. بیشترین فراوانی به ترتیب در ایندوپلانوربیس (38%)، ﻓﻴﺰﺍ (17%)، بلامیا (%10.3)، ژیرلوس (10%)، لیمنه آ (%9.2) و انکوملانیا (9%) مشاهده شد و کمترین فراوانی در جنس بولینوس (%6.7) دیده شد. تنها حلزون های ایندوپلانوربیس از نظر سرکر شیستوزوما بویس مثبت تشخیص داده شدند. همبستگی معنی داری بین عفونت در حلزون ها و فاکتورهای هواشناسی از قبیل رطوبت نسبی (%) و بارندگی (mm) مشاهده گردید (P<0.05) در حالی که برای فاکتورهایی مانند درجه حرارت (Co) و تبخیر (mm) همبستگی معنی داری دیده نشد.

یک گرگ سه ساله خاکستری با سابقه تصادف در جاده به درمانگاه آموزشی دانشکده دامپزشکی شیراز ارجاع شد. ارزیابی رادیوگرافی نشان دهنده شکستگی قسمت فوق کندیلی ناحیه پایینی استخوان ران پای راست بود. آرام بخشی و القای بیهوشی به ترتیب توسط آسپرومازین و ترکیب کتامین–دیازپام اعمال شد و بیهوشی با هالوتان به صورت استنشاقی ادامه یافت. دو لبه شکستگی در مقابل هم قرار داده شد و یک پین داخل استخوانی بر اساس انحنای استخوان ران حالت داده شد و از سمت اپی کندیل خارجی به صورت راش پین به سمت بالا رانده شد. سپس پین دوم از سمت داخلی به صورت کراس پین کار گذاشته شد. برای تثبیت بیشتر، یک پلاک 4 سوراخه در سطح خارجی ناحیه پایینی ران مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت کپسول مفصلی و ناحیه برش بسته شد. رادیوگراف بعد از عمل، نشانگر اصلاح مناسب و کارگذاری صحیح ایمپلنت ها بود. به مدت هشت هفته حیوان در قفس نگهداری شد و فعالیت های آن محدود شد. پیگیری های بعد از عمل بیانگر نتیجه بخشی جراحی بود و حیوان بعد از چهار ماه به حیات وحش خود منتقل شد. در نتیجه به نظر می رسد با وجود وزن بالا و حرکت زیاد حیوانات حیات وحش، ترکیب روش های مختلف تثبیت به ترمیم موفق شکستگی در این حیوانات منجر می شود.