این مقاله به بررسی ارتباط علی بین تجارب خارجی و رشد اقتصادی در ایران می پردازد. بدین منظور ابتدا ادبیات مربوط به تاثیر تجارب خارجی بر رشد اقتصادی و تاثیر رشد اقتصادی بر تجارب خارجی مرور می شود. در رابطه با تاثیر تجارب خارجی بر رشد اقتصادی، نظریات موافقین و مخالفین تجارب آزاد به اختصار بررسی می گردد و در مورد تاثیر رشد اقتصادی بر تجارب خارجی، به رشد اقتصادی حامی تجارب ضد تجارب و خنثی نسبت به تجارب و همچنین به تاثیر رابطه مبادله و رشد نامبارک اشاره می شود. پس از مرور ادبیات موضوع، مدل های علی اقتصاد سنجی گرنجر و هسیاو معرفی می شوند و در ادامه، نتایج تخمین مدل های فوق در انطباق با داده ها و اطلاعات اقتصاد ایران تجزیه و تحلیل می شوند. آزمون هر دو مدل بر اساس نتایج به دست آمده حاکی از آن است که ایران نیازمند اتخاذ همزمان دو روش جایگزینی واردات و جایگزینی صادرات است. نتایج مدل های علی تاثیر رشد تجارب خارجی بر رشد اقتصادی را تایید می کنند که این ارتباط علی مثبت ناشی از تاثیر مثبت رشد واردات بر رشد جمع ارزش افزوده بخش های صنایع و معادن و کشاورزی و ناشی از تاثیر مثبت رشد صادرات نفتی بر رشد ارزش افزوده بخش خدمات است. نتایج همچنین موید وجود ارتباط دو سویه بین رشد واردات و رشد اقتصادی بدون نفت است.