این مقاله به کارآفرینی اجتماعی به عنوان یک پارادایم اشاره دارد که دو زمینه سیاسی و اجتماعی در پیدایش آن موثر بوده است. تغییر رویکرد رفاه اجتماعی به نولیبرالیسم در حوزه علوم سیاسی و پیدایش مفهوم سرمایه اجتماعی در قلمرو جامعه شناسی, به طور آشکار، پارادایم کارآفرینی اجتماعی را در ادبیات کارآفرینی پیش روی جوامع در عصر کنونی قرار داده است. جوهره این پارادایم، خلاقیت اجتماعی و درگیر شدن شهروندان در عرصه های تصمیم گیری درباره نیازها، انتظارات، مسایل و ارزش های اجتماعی آنان است.