طی بیست سال گذشته مشاهده شده که برخی از بیمارانی که آنتی بادیهای ضد فسفولیپید دارند، بیشتر دچار ترومبوزهای عروقی عود کننده، سقط جنینهای مکرر و کاهش پلاکتها می شوند. در این ارتباط آنتی بادی های ضد کاردیولیپین (به عنوان مهم ترین آنتی بادی ضد فسفولیپید) در مطالعات متعدی بررسی شده اند اما نتایج حاصله ضد و نقیض بوده اند لذا این مطالعه به منظور تعیین اهمیت تیتر سرمی و شیوع این آنتی بادی در بیماریهای عروق کرونر انجام گردید.
جمعیت مورد مطالعه شامل 56 نفر از افراد سالم (به عنوان گروه کنترل) و 112 نفر بیمار قلبی عروقی بود. از آنجا که سطح سرمی و شیوع آنتی بادی ضد کاردیولیپین ممکن است بر حسب وضعیت و شدت بیماریهای قلبی عروقی تغییر نماید، سطح سرمی این آنتی بادی در بیماران دارای وضعیتهای مختلف قلبی عروقی اندازه گیری گردید. نمونه خون طی 24 ساعت اولیه بستری، از بیماران گرفته شده و سرم آن تا زمان انجام آزمایش در 20- درجه سانتیگراد نگهداری شد و آنتی بادی ضد کاردیولیپین از کلاس IgG به روش ELISA اندازه گیری گردید.
طبق نتایج این بررسی تیتر بالای آنتی بادی ضد کاردیولیپین در 7 نفر از بیماران (6.3%) و 3 نفر از گروه کنترل (5.4%) مشاهده شد. میانگین تیتر این آنتی بادی و شیوع آن در بین گروههای بیمار و کنترل، از لحاظ آماری اختلاف معنی داری را نشان نداد. همچنین تیتر آنتی بادی ضد کاردیولیپین (IgG) هیچ ارتباط معنی داری را با سن، جنس و عوامل خطر معمول بیماریهای قلبی عروقی از قبیل دیابت، مصرف سیگار و چربی بالا در بیماران نشان نداد.
به نظر نمی رسد که اندازه گیری تیتر آنتی بادی ضد کاردیولیپین (IgG) در بیماریهای عروق کرونر قلب از لحاظ تشخیص و یا بیان پیش آگهی بیماری ارزش چندانی داشته باشد و اهمیت بالینی این آنتی بادی هنوز به درستی شناخته نشده است. بنابراین برای پی بردن به ارتباط دقیق بین این آنتی بادی و بیماریهای عروق کرونر قلب بررسیهای آینده نگر جامع تری که در آن بیماران به مدت طولانی تری پیگیری شوند لازم است.